میتوان یک شبه شاعر شد... فقط ؟ " اگر خدا بخواهد" ( ناب ناب )

[ramila]

مي رسي با قدم عشق به منزل، آري...

حاجیه خانم خدیجه محمدی متخلص به ستوده سراینده مجموعه آوای حقیقت در سال 1315 شمسی در شهر ادب پرور اصفهان متولد شد.از سن هفت سالگی به فراگیری دین و دانش و هنر پرداخت.میزان تحصیلات او هفت کلاس میباشدو دوبار به ختم قرآن کریم توفیق یافته...
سخن را به همین جا بسنده نموده و بقیه را از زبان خود او درباره رویای راستینی که خود شاهد و ناظر آن و انگیزه شاعری ایشان بوده نقل مینمایم:

شبی از شبهای ماه مبارک رمضان در عالم رویا مشاهده کردم که در خانه پدربزرگم مرحوم حاج سید حسین طبیب زیر درخت بلندی ایستاده بودم که ناگهان شنیدم صدایی میگوید :خدایا آرزوی آرزومندان را بر آور.
به اطراف خود نگاه کردم وبه خودگفتم اینجاکه کسی نیست.خدایا این دعا از زبان چه کسی به گوش میرسد ؟ناگهان دیدم پرنده ای که به اندازه کبوتری بود از درخت پرید و در حال پریدن به زبان آدمیان گفت :من مرغ حق هستم وبه شما دعا میکنم.هماندم از خواب بیدار شدم وازآن به بعدبود که هرشب در نیمه های شب بیدارمیشدم واحساس میکردم که واژه های زیبا و موزون بر زبانم جاری میشود .کم کم آن کلمات را بر روی کاغذ آورده و با تشویق فرزندان و نوه هایم این کار را به صورت جدی پیگیری نمودم.

بانو محمدی این چند بیت را در همین زمینه سروده است :

در شب ماه مبارک با خلوص ** دل همی با یاد حق دمساز بود
جان من با عشق درپرواز بود ** مرغ دل با دوست هم آواز بود
یک درخت سبز را دیدم به خواب ** شاخه هایش سبز و بس طناز بود
ایستادم زیر آن زیبا درخت **دیده ام بر رحمت حق باز بود
ناگه آوازی شنیدم زان میان **کز همه آوازها ممتاز بود
مرغکی دیدم به بالای درخت **نغمه اش زیباتر از هرساز بود
پس ستوده عاشق اشعارشد **آنچه دیدم در حقیقت راز بود

و اینگونه است حقیقت عرفان ناب و عشق حقیقی ...

اذامه دارد...

[ramila]

هوالحق

دوستان بزرگوار سروده های این بانوی باذوق وعاشق حق که در حال حاضر 72 سال سن دارند بسیار زیبا و تاثیر گذار میباشند و برگزیده ای از اشعار ایشان در این سرنگار برای علاقه مندان ارائه خواهد شد انشالله

در طواف خانه خدا

گرپادشه ملکم و گر خانه به دوشم * * من خاک در دوست به دنیا نفروشم
نیت کنم وجامه احرام بپوشم * * از کوثر زمزم ز صفا آب بنوشم
تا بر در میخانه ی معبود نشستم * * دل از همه جز حضرت معبود گسستم
دیدم که یکی جام ز ساقیست به دستم* * از عشق و صفا مست ،من از روز الستم

با آرزوی توفیق روزافزون برای این بانوی باذوق و همه دوستدارن حقیقی حق

[ramila]

خالق

هرچه آید از خدا بر من نکوست ** شب چراغم گوهر رخشان اوست
چشم دل دارم به فیضش هر نفس ** ره سپردن در ره خالق نکوست
هر زمان گر خواهشی کردم زدل ** دل جوابم گفت میخواه آن ز دوست
هر چه در دنیا بود فانی شود ** آنکه جاوید ست و میماند هم اوست
شکر میگویم نعیم آن ز جان ** خالقم بخشنده و خوش خلق و خوست
ای ستوده شکر گو تا زنده ای ** چون دلت منزلگه و ماوای اوست