راستی میدونید امروز روز وفات سلمان بود

[n-iris]

بیایید از دوستاران اهل بیت برای شناخت وجود نازنین آنها و بالا رفتن درک خود از مومن و تقویت ایمان خود درسی بیاموزیم.
راستی میدونید امروز روز وفات سلمان بود
روایت شده است جناب سلمان فارسی در مدائن بود چون رحلت آن جناب رسید ,شخصی بنام زادان خدمت جناب سلمان بود و موقع احتضار بر بالین ایشان نشسته بود . جناب سلمان به او فرمود :چون روح از بدن من مفارقت کرد هنوز مرا درست نخوابانیده باشی مولا امیر المومنین علی(ع) حاضرمی شوند.بر ایشان سلام کن وهرچه فرمودند اطاعت کن .
زاران گفت :چون سلمان به رحمت خدا واصل شد ,من او را به چادری پوشاندم ناگهان دیدم مولا (ع) حاضر شدند . سلام کردم ؛دیدم که چادر از روی سلمان برداشته شد و سلمان تبسم کرد . آن حضرت فرمودند:خوشا به حال تو ای سلمان !چون به خدمت حضرت رسول رسیدی خبر ده اصحاب بعد از او با من چه کردند؟!
از همین جناب سلمان روایت شده است:دوست دارم در این دنیا بمانم فقط برای دو چیز :
اول :زیاد سجده کردن
دوم :پاکیزه و زیبا صحبت کردن
درروایت دیگر دارد : احسان کردن به دیگران و دلهای شکسته را تعمیر کردن احترام مهمان طول دادن رکوع و سجده برای انسان طول عمر می آورد چنان که طول دادن رکوع وسجده وحشت شب اول قبر را که تولد ی است به عالم ارواح ,از بین می برد.
منبع "گوهر شب چراغ"مرحوم نائینی

[سيد حسن نصرالله]

سلمان افتخار ايرانه.
پيامبر به كدوم عربي گفت از اهل بيته؟
ولي گفت : سلمان منا اهل البيت
سلماني كه اول زرتشتي بود بعد توسط يونس بن متي مسيحي شد و از او شنيد كه محمد(ص) رو ميبينه.
روز و شب دنبال پيامبر بود.
آخرش رسيد به وصالش.
سلمان منا اهل البيت

[seyed133]

به نام خدا

به مناسبت سالروز وفات صحابی ایرانی رسول اکرم(ص)؛

گریه ˈسلمان فارسیˈ هنگام وفات

ˈسلمان فارسیˈ هنگام ترک دنیا که هیچ سرمایه ‌ای نداشت، توصیه رسول اکرم(ص) را به یاد آورد که فرموده بود، ˈنصیب شما از دنیا همچون ره توشه یک مسافر باشدˈ و بر وضعیت خود گریه کرد.

امروز(شنبه) هشتم صفر مصادف با سالروز وفات سلمان فارسی است. هنگامی که این صحابی رسول خدا(ص) یعنی در سال 35 هجری در بستر مرگ قرار گرفته بود، شخصی به عیادتش آمد و سلمان را در حال گریستن مشاهده کرد. آن شخص پرسید: چرا گریه می کنی؛ در صورتیکه پیامبر، هنگام وفات، از تو راضی بود؟

سلمان پاسخ داد: به خدا سوگند گریه ام از ترس مرگ یا طمع به دنیا نیست؛ بلکه به خاطر توصیه پیامبر(ص) خداست که می فرمود ˈباید نصیب هر یک از شما از دنیا، همچون ره توشه یک مسافر باشد.ˈ اینک من در حالی از دنیا می روم که این همه وسایل، پیرامون من است(در حالیکه در کنار سلمان فقط یک کاسه و آفتابه بود!)

یا علی(ع)

[seyed133]

به نام خدا

درباره تاریخ وفات این شخصیت بزرگ، و استاندار منصوب از جانب خلیفه دوم، بر مداین، میان مورخان اختلاف نظر وجود دارد، که عمده ترین آن را در سه محور زیر می توان مطرح نمود:
الف - در زمان خلافت عمر.
ب - در آخر خلافت عثمان، سال 35 هجری.
ج - در آغاز خلافت امام علی بن ابی طالب (ع) سال 35 هجری.
نظریه اول را عموم مورخان، بی اساس شمرده اند، زیرا مدت خلافت خلیفه دوم را ده سال و هشت ماه دانسته اند(11)و مورخانی چون: یعقوبی(12)و ابو حنیفه دینوری، تاریخ درگذشت عمر را، چهارشنبه 26 یا 28 ذیحجه سال 23 هجری شمرده اند(13)وسال 23، با سال 35 هجری که به عنوان تاریخ وفات سلمان، مورد اتفاق نظر، ابن اثیر جزری، در اسد الغابة، ج 2، ص 333، ابن عبدالبر اندلسی، در الاستیعاب، ج 2، ص 161، ابن ابی الحدید، در شرح نهج البلاغة، ج 18، ص 37، سید علی خان، در الدرجات الرفیعة، ص 216، علامه محمد تقی تستری، در قاموس الرجال، ج 4، ص 433، و علامه مجلسی، در بحار الانوار، ج 22، ص 391، می باشد، مغایرت دارد، و وفات سلمان را در زمان خلافت عمر نمی توان پذیرفت.
درباره نظریه دوم، یعنی اینکه سلمان فارسی، در آخر خلافت «عثمان » به سال 35 هجری وفات یافته باشد، با توجه به اعتراف مسعودی و یعقوبی، که مدت خلافت «عثمان » دوازده سال هشت روز کم، با مرگ او، در جمعه بیستم ذیحجة
[396]سال 35 هجری، پایان یافته باشد(14)، با نظریه ابن اثیر جزری، ابن عبدالبر اندلسی، ابن ابی الحدید، سید علی خان و علامه مجلسی، که همگان وفات سلمان را سال 35 هجری دانسته اند، سازگار است و می توان آن را مقرون به صحت دانست.
اما در مورد نظریه سوم، یعنی اینکه وفات سلمان در آغاز خلافت امام علی (ع) به سال 35 هجری رخ داده باشد، با توجه به اینکه خلافت آن بزرگوار، به اعتراف یعقوبی(15)بیست و سوم ذیحجه سال 35 هجری آغاز گردیده، و ابن اثیر جزری، ابن عبدالبر اندلسی، ابن ابی الحدید، و علامه مجلسی، سال 36 هجری را هم به عنوان سال وفات سلمان یاد کرده اند، سال 35 که 23 ذیحجه آن علی (ع) به خلافت رسیده، تقویت می گردد، و احتمال داده می شود، که سلمان در فاصله جنگ «جمل » که پنج شنبه دهم جمادی الاول سال 35 هجری، یعنی پس از پنج ماه ویازده روز گذشته از خلافت علی واقع شده(16)سلمان هم چنان در منصب استانداری «مداین » باقی مانده باشد، و به همین دلیل، نتوانسته در جنگ جمل هم شرکت کند.
برای تقویت این احتمال، سه دلیل هم وجود دارد:
1 - در تاریخ می خوانیم، علی (ع) سلمان فارسی را، به منصب سرپرستی ونظارت بر صنف «آرایشگران » منصوب داشته است! (17).
البته این دلیل ضعیفی است، سند معتبر تاریخی هم ندارد، و بسیار بعید به نظرمی رسد، که سلمان حکیم، با آن عظمت و توانایی برای استانداری، علی (ع) او رابه منصب کوچک و محدودی گمارده باشد.
2 - طبق روایت «علامه مجلسی » و «محدث نوری » با تعبیر «سند معتبر» اصبغ ابن نباته، می گوید: من در کنار سلمان فارسی بودم، او از جانب امیر المومنین (ع)
[397]استاندار «مداین » بود، در حالی که وی این منصب را از زمان عمربن خطاب، داشت. . (18).
3 - شیخ صدوق، روایت می کند: گروهی از مردم کوفه به حضور علی بن ابی طالب (ع) رسیدند، و از آن حضرت تقاضا نمودند، برای آنان دعا کند، تا باران ببارد.
امام علی (ع) به حسن و حسین (ع) دستور داد، آنان برای آمدن باران دعا کنند، پس از دعای آنان خداوند باران فراوانی بارانید.
این موضوع برای برخی موجب شگفتی واقع شد، و خطاب به سلمان فارسی گفتند: ای ابو عبدالله! ما چیز عجیبی مشاهده می کنیم!
سلمان پاسخ داد: وای به حال شما! مگر نشنیدید، که رسول خدا (ص) می فرمود: خداوند حکمت را به زبان اهل بیت من جاری می گرداند؟ (19).
چنانکه ملاحظه کردیم، سلمان در زمان خلافت علی (ع) حضور و حیات داشته، و علامه محمد تقی تستری، هم از این روایت نتیجه می گیرد، که سلمان درعصر خلافت امام علی (ع) - (که پس از گذشت چهار ماه و یازده روز از آن، جنگ جمل شروع شد و امام علی (ع) ، یک ماه بعد از شروع جنگ جمل، ماه رجب سال 35 هجری به کوفه وارد گردیده(20)) سلمان حیات داشته است(21).
البته، اینکه سلمان در کوفه حضور داشته، با ابقای او از سوی علی (ع) بر منصب استانداری مدانی، منافاتی ندارد، زیرا ممکن است، سلمان در عین حالی که استاندار مداین بوده، فقط برای دیدار امام علی (ع) و مولای خویش به کوفه آمده، وباز به محل ماموریت خویش، یعنی مداین، برگشته باشد.


11. تاریخ الیعقوبی، ج 2، ص 159.12. تاریخ الیعقوبی، ج 2، ص 159.13. تاریخ الیعقوبی، ج 2، ص 159، المعارف، ص 79.14. مروج الذهب، ج 2، ص 346، تاریخ الیعقوبی، ج 2، ص 159.15. تاریخ الیعقوبی، ج 2، ص 178.16. تاریخ الیعقوبی، ج 2، ص 178 - 182.17. تجلی امامت، ص 385، الاصناف فی العصر العباسی، ص 184.18. بحار الانوار، ج 22، ص 374، نفس الرحمن، ص 607.19. نفس الرحمن، ص 618، من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص 339.20. مروج الذهب، ج 2، ص 252.21. قاموس الرجال، ج 4، ص 433.

منبع : سایت حوزه

یا علی

[seyed133]

به نام خدا

در حدیثی طولانی، سلمان زندگی و تاریخچه حیات پیش از اسلام خود را اینگونه بیان کرده است:

در روستای جی اصفهان (برخی نیز آن را از روستاهای شیراز دانسته اند) دهقان زاده ای بودم که پدرم در زمین خود کشاورزی می کرد و به من علاقه زیادی داشت.

در آیین مجوس خیلی زحمت کشیدم، همیشه مواظب آتشی بودم که می افروختیم و نمی گذاشتم که خاموش شود. پدرم باغی داشت، روزی مرا به آنجا فرستاد. در راه به کلیسای مسیحیان رسیدیم. صدای نماز و نیایش آنها، مرا مجذوب ساخت.

برای کسب خبر بیشتر به درون صومعه رفتم. با دیدن مراسم نیایش آنان، با خود گفتم، این دین بهتر از آیین ما است. تا غروب همانجا ماندم و به باغ پدرم نرفتم تا اینکه کسی را بدنبال من فرستاد.

بدنبال این رغبت و علاقه، از مرکز دین آنان پرسیدم؛ گفتند در شام است.

چون پیش پدرم برگشتم مشاهدات خود و علاقه خویش را نسبت به معبد و آیین آنان ابراز کردم. پدرم با من در این باره بحث کرد و گفت وگوهایمان به مشاجره کشید تا اینکه مرا زندانی ساخت و بر پاهایم زنجیر بست.

به مسیحیان پیغام دادم که من دین آنان را برگزیده ام. هر گاه قافله ای از شام بر آنان وارد شود مرا باخبر سازند تا همراهشان به شام بروم و چنین کردم.

از بند پدر گریخته و همراه کاروان به شام رفتم و به حضور اسقف، که رییس کلیسا و عالم بزرگشان بود رفته، داستان خویش را برایش نقل کردم، پیش او بودم و به عبادت و درس می پرداختم.

پس از فوت آن اسقف که مردی دنیا دوست بود، جانشین وی را که به امور آخرت راغب تر و در دین کوشاتر بود، بیشتر دوست داشتم. محبت شدید من نسبت به او، دیری نپایید، زیرا مرگ او هم فرا رسید. قبل از فوتش از او راهنمایی خواستم و پرسیدم که پس از خود، مرا به خدمت چه کسی توصیه می کنی؟ و او مرا به مردی در موصل راهنمایی کرد.
...

[seyed133]

به نام خدا

پس از مدتی که در موصل بودم، با فوت او، برای آینده امور دین خود، سراغ عابدی در ˈنصیبینˈ رفتم و پس از وی هم، آهنگ سفر به ˈعموریهˈ - یکی از شهرهای روم - کردم و ضمن استفاده از محضر اسقف آنجا، برای امرار معاش خود چند گاو و گوسفند خریدم.

به آن شخص گفتم پس از خود، مرا به التزام و خدمت چه کسی سفارش ‍ می کنی؟ گفت من کسی را که مثل خودم باشد سراغ ندارم ولی تو در عصری زندگی می کنی که بعثت پیامبری بر اساس آیین حق ابراهیم(ع) نزدیک است. آن پیامبر به سرزمینی دارای نخلستان که بین دو بیابان سنگلاخ واقع شده هجرت می کند. اگر توانستی خود را به او برسان.

سپس گفت: از نشانه های آن پیامبر این است که صدقه نمی خورد، ولی هدیه قبول می کند و میان دو کتف او نشانه نبوت نقش بسته است، اگر او را ببینی حتما می شناسی.

روزی همراه قافله ای که از جزیرة العرب بود به سوی آن دیار روان شدم. آنها از روی ستم، مرا در وادی القری به یک یهودی فروختند. مدتی به خیال اینکه این محل پر درخت، همان سرزمین موعود است بسر بردم ولی آنجا نبود.

روزی یک یهودی مرا از آن مرد خرید و به همراه خود برد تا اینکه به شهر مدینه رسیدیم. در مدینه، در باغ خرمای آن شخص کار می کردم. مدتی گذشت و خداوند آن پیامبر را برانگیخت و بالاخره پس از سال هایی چند که از بعثت می گذشت به مدینه هجرت کرد و در قبا میان طایفه ˈبنی عمروبن عوفˈ فرود آمد.

از گفت وگوی مالک خود با یکی از عموزادگانش پی بردم که آن پیامبر که در جستجویش هستم هموست.

شبانه به صورت مخفی از خانه آن شخص بیرون آمده خود را به ˈقباˈ رساندم. خدمت پیامبر رسیدم. چند نفر هم در حضورش بودند.

گفتم: شما در اینجا غریب و مسافرید. من مقداری غذا همراه دارم که نذر کرده ام صدقه بدهم و چه کسی از شما سزاوارتر.

پیامبر به اصحاب خود فرمود بخورید به نام خدا، ولی خودش دست به غذا نزد. پیش خود گفتم این نخستین نشانه، که پیامبر صدقه نخورد. فردای آن روز، مجددا همراه با غذایی خدمتش رسیدم و از روی احترام، بعنوان هدیه تقدیمش کردم. به اصحابش فرمود بخورید به نام خدا و خودش نیز با آنان میل فرمود. گفتم این نشانه دوم که او هدیه را پذیرفت.

در جستجوی نشانه سوم بودم. پس از چند روز او را همراه اصحابش در قبرستان بقیع دیدم. دو عبا در بر داشت. یکی را پوشیده و یکی را به شانه انداخته بود. پشت سرش قرار گرفتم تا مهر نبوت را ببینم. همین که متوجه مقصود من شد عبا را از دوش خود برداشت و من آن علامت و مهر نبوت را، آنگونه که توصیفش را شنیده بودم دیدم. خود را روی پایش انداخته و بر آن بوسه زدم و گریه کردم.
...

[seyed133]

به نام خدا

از من ماجرا را پرسید و من داستان و سرگذشت خویش را برای آنحضرت بازگو کردم. از آن پس، مسلمان شدم ولی چون برده بودم از شرکت در جنگ بدر و احد محروم ماندم. به پیشنهاد پیامبر با صاحب و مالک خود مکاتبه (نوعی قرارداد میان برده و مالک است که او به تدریج در مقابل پرداخت قیمت خودش‍ به مالک، آزاد می شود) نمودم و با یاری و کمک مسلمین و عنایت خداوند آزاد گردیدم و اینک به عنوان یک مسلمان آزاد، زندگی می کنم و در جنگ خندق و سایر جنگ ها شرکت کرده ام.

خدمتکار سلمان هنگام وفات این صحابی رسول خدا(ص) از او سووال می کند که چه کسی او را غسل می دهد و سلمان در پاسخ می گوید: آن کسی مرا غسل خواهد داد که پیامبر(ص) را غسل داد.

زاذان می پرسد: او در مدینه است و شما در مدائن. چگونه ممکن است شما را غسل دهد؟

سلمان گفت: همین که چانه ام را بستی، صدای پای او را می شنوی. مرا رسول الله(ص) از این مطلب، آگاه کرده است.

زاذان می گوید: همین که روح پاکش از این جهان رخت بربست و چانه اش را بستم و جلوی در آمدم، دیدم امیرالمومنین(ع) با قنبر پیاده شدند و از من سووال کرد که آیا سلمان وفات کرد و من گفتم آری.

آنگاه حضرت، روپوش از روی سلمان برداشت و فرمود:‌ خوشا به حالت، ای اباعبدالله (کنیه سلمان) هنگامیکه حضور پیامبر رسیدی به او بگو که با من چه کردند!

حضرت علی(ع)، سلمان را آماده دفن کرد و پس از کفن، بر او با تکبیری بلند نماز خواند و آنگاه دو بیت شعری که گفته شد را به عنوان هدیه بزرگ خویش بر کفن سلمان نوشت: بدون ره توشه ای از حسنات و قلب سلیم، برخدای کریم وارد شدم و ... هنگامی که ورود، بر کریم باشد، برداشتن توشه راه، زشت ترین چیزهاست.ˈ

منبع: کتاب ˈسلمان و بلالˈ نوشته حجت الاسلام ˈجواد محدثیˈ

یا علی(ع)

[seyed133]

به نام خدا



حضرت باقر عليه السلام از دل اورا به سلمان محمدى تعبير مى فرمود. و به روايت شيخ صدوق ، اسم جناب سلمان ، روز به بن خيشوران بوده كه او وصى حضرت عيسى عليه السلام بوده است .
محدث قمى در منتهى الامال مى نويسد: حضرت رسول صلى الله عليه و آله در فضيلت سلمان فرموده است : (سلمان بحر لا ينزف و كنز لا ينفد، سلمان منا اهل البيت يمنح الحكمه و يوتى البرهان )، يعنى سلمان دريايى است كه تمام شدنى ندارد و گنجى است كه فنا ندارد. سلمان از ما اهل بيت است كه عطا مى كند حكمت را و مى آورد حجت را. جبرئيل از پروردگار توسط پيغمبر صلى الله عليه و آله به جناب سلمان سلام مى رسانيد و امر مى كرد كه سلمان را به علم منايا و بلايا مطلع گرداند. حضرت رسول صلى الله عليه و آله و اميرالمومنين عليه السلام چيزهايى تعليم سلمان نمودند كه احدى غير او قابليت و تحمل آن را نداشت . اجمالا مدح او در روايات زياد است و تمام حضرات معصومين عليه السلام او را تعريف نمودند (و آن جناب در سال 36 قمرى در مدائن وفات كرد)
در جلالت سلمان كافى است بدانيم ، حضرت امير عليه السلام از مدينه ، به طى الارض ، بر سر جنازه آنجناب حاضر شد.
در مناقب ابن شهر آشوب از جابر انصارى نقل شده است كه گويد: حضرت امير پس از نماز صبح ، خبر وفات سلمان را داد، سپس بر ناقه عضباء سوار شده ، قنبر را با خود برداشت و بر سر جنازه آن جناب آمد. در آنجا ردا را از صورت او بر داشته ، سلمان به صورت آن حضرت نگاه كرده و تبسمى نمود، حضرت فرمود: (مرحبا يا ابا عبدالله ، اذا لقيت رسول الله صلى الله عليه و آله فقل له ما مر على اخيك من قومك ) سپس حضرت او را تجهيز كرده و به نماز ايستاد و علاوه بر آن حضرت ، حضرت خضر و جعفر طيار، در حالى كه با هر كدام هزاران ملك بود، به نماز جناب سلمان حاضر شدند. وى در مدائن مدفون شد و حضرت همان شب به مدينه مراجعت فرمود.
مرحوم علامه مجلسى ، عمر آن جناب را از دويست و پنجاه سال تا سيصد و پنجاه به اقوال مختلفه ، نقل نموده است .

یا علی(ع)

[seyed133]

به نام خدا

نقش سلمان در تشیع ایرانیان

یکى از کارهاى بسیار مهم سلمان، که بخش اعظم زندگى او را فرا گرفته بود، تلاش پیگیر او در معرفى اسلام ناب و تشیع راستین بعد از رحلت رسول خدا(ص) است. او در این راستا در مدینه جهاد کرد و از هر فرصتى بهره برد. وقتى به مدائن آمد، همین عقیده را دنبال کرد و نقش بسیارى در تشیع ایرانیان داشت. مى‏پرسند: با اینکه اسلام در عصر خلافت‏خلیفه دوم وارد ایران شد، چرا اکثریت قاطع مردم ایران، شیعه حضرت على(ع) هستند؟ در پاسخ باید گفت: عوامل متعددى سبب این گرایش است. از نخستین عوامل این گرایش، وجود سلمان در مدائن و رفت و آمد او به کوفه و حوالى آن و حتى اصفهان و ... بود. سلمان پیام‏آور اسلام ناب، منادى تشیع و نویدبخش مذهب اهل بیت (علیهم السلام) بود و اکثر ایرانیان این ندا و نوید را شنیدند و پذیرفتند

یا علی(ع)

[seyed133]

به نام خدا

مدیر کل سازمان تبلیغات اسلامی فارس تاکید کرد: ضرورت تولید محتوا درباره شخصیت های بزرگ اسلام پیش همایش کنگره سلمان فارسی با عنوان محرم حریم نور پنج شنبه 14 فروردین ماه در کازرون برگزار می شود.
مدیرکل سازمان تبلیغات اسلامی استان فارس در آستانه این همایش در گفت و گو با پایگاه خبری کنگره بزرگ سلمان فارسی گفت: مطرح شدن و تحلیل ویژگی شخصیت هایی همچون سلمان فارسی در جامعه امروز امری حیاتی است.
حجت الاسلام سید ولی الله محمودی نژاد افزود: جامعه امروز نیازمند شخصیت هایی الگو گرفته از سلمان است؛ ویژگی های سلمان همچون حقیقت جویی،راسخ بودن در ایمان، حقیقت طلبی، بردباری، خرد ورزی و... عاملی شد، تا وی بتواند در زمان خود دشمنان را محصور و مغلوب کند.
وی اظهار داشت: سلمان صحابه ای خاص در بین یاران پیامبر است؛ او ایرانی خردورز و اهل اندیشه ای است که به دامن اسلام می آید. بر اساس اسناد، چهار کتاب به سلمان منتسب شده است و این هم خود نشانه دیگری است از خرودورزی این صحابه پیامبر.

شخصیت سلمان در تاریخ بشر ستودنی است
محمودی نژاد در خصوص شخصیت سلمان اظهار داشت: شخصیت سلمان در تاریخ بشر ستودنی است. ایمان راسخ، ولایت پذیری، دانش و معنویت او نسبت به اصحاب دیگر پیامبر نشان دهنده این است که سلمان انسانی کامل و ممتاز است.
وی ادامه داد: بی میلی سلمان به دنیا و درک وی از اسلام باید مورد توجه تمام مسلمانان جهان قرار گیرد.
مدیر کل سازمان تبلیغات اسلامی استان فارس در بخش دیگر از اظهارات خود دلیل عدم آشنایی مردم با چهره بسیار برجسته ای همچون سلمان را کم کاری و عدم توجه در حوزه های مختلف دینی، فرهنگی، اجتماعی و... دانست و افزود: کم بود مجله های تخصصی در خصوص شخصیت های بزرگ اسلام و عدم معرفی آن ها سبب شده است تا مردم شناخت کافی با چنین شخصیت های عظیم دینی نداشته باشند و نتوانند نهایت استفاده و بهره آموزشی از این شخصیت ها را ببرند. تولید محتوا در خصوص این شخصیت ها از جمله در فضای مجازی از ضروریت های امروز است.
محمودی نژاد عنوان داشت: پرداختن به شخصیت های بزرگ اسلام در کتاب های درسی چه مقاطع دبستانی، راهنمایی یا حتی کتاب های دانشگاهی می تواند کمک بسیاری در شناخت این شخصیت ها داشته باشد و زمینه الگو سازی را میان جوانان فراهم کند.
این مقام مسئول با اشاره به برگزاری کنگره سلمان تاکید کرد: برگزاری چنین برنامه ای در استان واقعا لازم بود، چرا که ابعاد گوناگون شخصیتی سلمان نیازمند بحث و بررسی بیشتر است.
یا علی(ع)