بودیسم

[meshkaat]

آیین بودا از شاخه‌هاى كیش هندوست. این آیین در هندوستان به وجود آمد و سراسر مناطق خاورى را درنوردید. به علت داشتن اندیشه‌هاى عرفانى لطیف و گسترش در مناطق پرجمعیت جهان، پیروان زیادى دارد و به اروپا و آمریكا نیز سرایت كرده است.

[meshkaat]

بودا، به معناى بیدار لقب گوتاماشاكیامونى، بنیان‌گذار مكتب اصلاحى بودیسم است. به عقیده بوداییان وى كه فرزند پادشاه شهر كاپیلاوستو در شمال هندوستان بود، در حدود سال (563 ق .م ) به دنیا آمد. وى در 29 سالگی شبانه از كاخ گریخت و تحت ارشاد فردى به نام آلارا (Alara) زندگى راهبان را برگزید و پس از شش سال ریاضت‌هاى سخت، سرانجام هنگامى كه از وصول به حقیقت از طریق ریاضت نومید شد، ریاضت را كنار گذاشت و به تفكر و مراقبت معنوى روى آورد. پس از آن با هفت هفته توقف زیر درختى كه درخت بیدارى نامیده شد، با مارا (Mara) یعنى شیطان ویران‌گر مبارزه كرد و در نهایت به حقیقت دست یافت و بوداى دوره كنونى شد.
بودا در مدت 40 سال با مسافرت‌هاى فراوان، آیین خود را در سراسر هندوستان تبلیغ كرد و بر اثر ملاقات با افراد مختلف، به اصلاح نفوس و تربیت شاگردانى همت گماشت كه برجسته ترین آنان پسر عمویش آنندا (Ananda) بود. وى سرانجام در هشتاد سالگى به نیروانا پیوست.

[meshkaat]

هنگامى كه بودا به حقیقت دست یافت، ابتدا به شهر بنارس رفت تا پنج تن از راهبان را كه از وى روى برتافته بودند، بیابد. او مى‌اندیشید كه این پنج تن مانند وى در جستجوى حقیقتند و تعلیم دادن ایشان از سایر مردم آسانتر است. چون بودا به آنان نزدیك شد پرسید:آیا شما به كارما یعنى قانون كردار ایمان دارید؟گفتند:آرى بودا گفت:پس بدانید كه همان سرآغاز حكمت و آگاهى از حقیقت است. از نیكو نیكو پدید مى آید و از بد، بد.
گفتند: این كه تازگى ندارد. گفت:اگر چنین است قربانى ، دعا و تضرع به درگاه خدا عاقلانه نیست، زیرا آب همیشه سراشیبى مى‌رود، آتش همیشه داغ است و یخ همواره سرد. اگر براى همه خدایان هندوستان هم دعا كنیم، آب هرگز سربالا نمى‌رود و آتش سرد و یخ گرم نمى‌شود. از این رو، كارى كه انجام گرفت، قابل ابطال نیست و دعا و قربانى براى خدایان نیز سودى ندارد.
آنان با این سخن موافقت كردند و بودا افزود:اگر این سخن درست است، كتاب وداها كه به مردم راه و رسم دعا و قربانى را مى‌آموزد، درست نیست و برخلاف گفته پیشوایان دینى، من اعلام مى‌كنم كه وداها مقدس ‍ نیستند.
راهبان از این جراءت بسیار شگفت زده شدند و از بودا پرسیدند:تو مى‌گویى برهما هنگام آفریدن جهان مردم را به طبقات گوناگون تقسیم نكرده است ؟ پاسخ داد:اصلا من باور ندارم برهما چیزى را آفریده باشد تا جهان آفریده او باشد، جهان ابدى است و آغاز و انجامى ندارد. دو چیز است كه بایستى از آن پرهیز كرد: یكى زندگانى پر از لذت كه زاییده خودخواهى و فرومایگى است و دیگر زندگى پر از رنج و خودآزارى كه آن نیز سودى ندارد و هیچ یك از این دو به نیك‌بختى منجر نمى‌شود.

[تاری]

بودا، به معناى بیدار لقب گوتاماشاكیامونى، بنیان‌گذار مكتب اصلاحى بودیسم است. به عقیده بوداییان وى كه فرزند پادشاه شهر كاپیلاوستو در شمال هندوستان بود، در حدود سال (563 ق .م ) به دنیا آمد. وى در 29 سالگی شبانه از كاخ گریخت .

یارب
با سلام و عرض احترام
فقط صِرف علاقه چند خطی آمد بر نوشته ی این تاپیک؛

وقتی در بررسی سرنوشتها، به چراها اشاره نکنیم چون داستانهای شیرینی می ماند که مدام چاپ می شود و بزرگان بر کودکان خود هدیه بخرند و شبانه کودک را خواب ببرد.
پس تکرار انسانها هم تکرار خواهد شد بدون تکامل و تاملی.

چرا بودا فرار کرد؟ روانی بود؟ مشکل داشت؟ عقده ای بود؟ چرا؟

شبی پدر گوتاما خواب می بیند که فیلی از آسمان بر زمین فرود می آید.
خواب وی را بر دو حالت تعبیر می کنند:
1. فرزند پادشاه، راه پدر را ادامه خواهد داد.
2. یا همین فرزند با موضوعی برخورد خواهد کرد که راهش را از راه پدر عوض می کند.
گوتاما متولد می شود.
تحت نظر خانواده بزرگ می شود و طبق برنامه باید زود ازدواج کند تا به موضوعی برخورد نکند. ازدواج می کند و بچه دار می شود.
ولی برای گوتاما سوال بود که بیرون از قصر چه خبره؟ و مدام از شرایط محافظتی اش رنج می برد.
این تلاطم ذاتی وی را، روزی دور از چشم مراقبان به بیرون کشاند.
از جامعه هیچ نمی دانست.
در کوچه ای مرده ای را در حال تشیع می بیند= مرگ؟؟؟؟
مریضی درمانده در کوچه می بیند= مریضی؟؟؟؟
برهمنی می بیند به طور مفصل با گفتگو می کند،از او می پرسد سوالاتش را از دیده هایش. او فقط یک جمله می گوید: آنچه را که رنج دارد رها کن.
همین یک جمله علت فرار وی می شود.
گوتاما(بودا) بعد از درگیری های درونی خویش شبی را بلاخره برنامه فرار می گذارد با حالیکه چند بار خواسته بود فرار کند ولی نتوانسته بود. این بار تصمیم جدی. فرار می کند. تا زندگی فقیرانه را در پیش گیرد.

یاعلی

[تاری]

یارب

"آنچه را که رنج دارد رها کن". همین یک جمله علت فرار بودا می شود.


اینجا سوالات زیادی ردیف می شود از جمله:
. آیا قصر و زندگی مرفه برای بودا رنج بود که رها کرد؟
.آیا اختلاف طبقاتی موجب رنج وی شد؟
. آیا رنج و درد مردم موجب رنج وی شد؟
. آیا ....
. آیا حقیقت برای بودا رنج بود که رها کرد و زاغه نشین شد.

بودا طی ریاضتی که برای خود رقم زد بلاخره به این نتیجه رسید که از جامعه بریدن هم اشتباه هست.
به جامعه برگشت.
نقطه ی جالب و باز قابل تامل برانگیز دیگر اینکه پیروانش چنان غرق در صوفی گری و بودیزم شده بودند که وقتی بودا راه رفته اش را اشتباه اعلام کرد و گفت که باید اعتدال پیشه کنیم؛ پیروانش وی را تحریم و از کشور بیرون کردند.
چرا؟
به نظر شما چرا؟ فکر کنیم.
تا این مرحله از زندگی بودا: به نظر شما حقیقت را بودا فهمیده و یا پیروانش؟
کدام؟

[meshkaat]

از نظر بودا راه میانه، میان لذت و رنج است كه از راه‌های زیر به دست مى‌آید:
1. پرهیز از آزار جانداران ؛
2. پرهیز از دزدى ؛
3. پرهیز از بى عفتى ؛
4. پرهیز از دروغ ؛
5. پرهیز از مستى ؛
6. پرهیز از بدگویى ؛
7. پرهیز از خودخواهى ؛
8. پرهیز از نادانى ؛
9. پرهیز از دشمنى ؛

[meshkaat]

آیین بودا سه فرقه دارد:
1. مهایانا (yana-Maha) یعنى چرخ بزرگ، آیین شمالى كه در چین رواج دارد. این شعبه آیین بودا با طیفهایى از اعتقادات و سنن كنفوسیوس و لائوتسه در چین و شینتو در ژاپن درآمیخته است.
2. هینایانا (yana-Hina) یعنى چرخ كوچك، آیین جنوبى كه در سرى‌لانكا و كشورهاى جنوب شرق آسیا مشاهده مى‌شود. پیروان چرخ كوچك آیین خود را تراوادا (Theravada) یعنى آیین نیاكان و بزرگان مى‌خوانند و كتب دینى آنان به زبان پالى است .
3. وجریانا (yana-Vajra) یعنى چرخ الماس. این فرقه در تبت وجود دارد و آیین بودا را با سحر و كهانت و توتم پرستى در آمیخته و تشكیلاتى نیرومند براى خود پدید آورده است. آیین مذكور لامائیسم (Lamaism) نیز خوانده مى شود.

[meshkaat]

قدیمى‌ترین كتاب مقدس بوداییان, ترى‌پیتاكا یعنى سه‌زنبیل نامیده مى‌شود كه داراى سه بخش است:
1. قواعد رهبانیت ؛
2. وسیله رستگارى ؛
3. مفهوم فلسفى و روانشناسى ؛
فرقه هاى مختلف بودایى نیز كتابهاى مخصوص به خود دارند.

[meshkaat]

اندیشه‌هاى اصلاحى بودا در مخالفت با تعصب‌هاى برهمنان بود و اختلافات طبقاتى را باطل مى‌شمرد. تعالیم اخلاقى وى در مجموعه‌هایى مانند ترى پیتكا (pitaka-Tri) یعنى سه سبدگرد آمده است. این تعالیم كه بر آیین هندو پایه گذارى شده است؛ ترك دنیا، تهذیب نفس، تاءمل، مراقبه و تلاش براى رهایى از گردونه زندگى پر رنج این جهان را توصیه مى‌كند و براى وصول به نیروانا اهمیت زیادى قائل است آیین بودا در قرون بعدى بخش عمده‌اى از خاك هندوستان را تسخیر كرد و در كشورهاى همسایه نیز گسترش یافت. در قرون هشتم و نهم میلادى، دو تن از دانشمندان آیین هندو را نوسازى كردند و بر اثر آن، آیین بودا اندك اندك از هندوستان برچیده و آیین هندو جانشین آن شد، اما اشكال گوناگون آن در خاور دور و مناطق دیگر گسترش یافت.
منبع:
توفیقی،حسین؛ آشنایی با ادیان بزرگ