*** زیبایی های اخلاقی ***

[╫❀نیایش❀╫]

به نظر شما زیباییهای اخلاقی به چه خصوصیاتی اطلاق می شود ؟؟؟؟
گذشت ,جوانمردی ,ایثار ,تقوا,صله رحم ,احسان,نیکوکاری ,اخلاص,اعتماد به نفس و امید,توکل ,شکر
ووووو

بیایید به کمک هم این زیباییهارا بیشتر بشناسیم و انشالله که که این زیباییها را با دل احساس کنیم و در تمام مراحل زندگی به کار ببریم

[╫❀نیایش❀╫]

حسن خلق (1)

حسن خلق یک حالت روحی است که آدمی را در رفتار و کردار به حسن سلوک با مردم وادار می سازد.

همانطور که امام صادق (ع) فرموده است: «تلین جناحک و تطیب کلامک و تلقی اخاک ببشر حسن؛ گفتارت ملایم، سخنت دلنشین و ملاقات با برادرت باید توآم با گشاده رویی باشد».

از جمله آرزوهایی که هر خردمند دوراندیش برای دست یافتن به آن بدون وقفه می کوشد این است که دارای شخصیت جذاب، ارجمند، دوست داشتنی و گرامی در میان مردم باشد و این آرزو، درست همانند بدست آوردن علم، شجاعت و دیگر عادات پسندیده، یک آرزوی بسیار ارزشمند و هدفی بس والا به شمار می آید که تنها برای صاحبان فضل و شایستگی های ویژه قابل دسترسی است. آنچه یاد آور شد، تنها زمانی موجب رفعت منزلت و شان انسان می شود که قرین حسن خلق باشد و در آیینه جمال و درخشش خیره کننده ان بتابد، وگرنه ارزش واقعی خود را از دست خواهد داد و به یک چهره ناخجسته و ملالت آور مبدل خواهد شد. به همین دلیل است که حسن خلق، ملاک ارزشها، رشته پیوند آنها، معیار شایستگی کسب مجد و عظمت و نیل به محبت و عزت به شمار می آید. خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام از خلق کریم به تکریم یاد می نمایند و زیوریافتگان به آنرا بطور اعجاب انگیزی می ستایند و با شیوه های گوناگون تشویقی به آن ترغیب می کنند.

«قال النبی صلی الله علیه و آله: افاضلکم احسنکم اخلاقا، الموطئون اکنافا، الذین یالفون و یؤلفون و توطأ رحالهم؛ پیامبر بزرگوار اسلام (ص) فرمود: برترین شما کسانی اند که اخلاقشان نیکوتر، مهمان نواز، انس گیر، انس پذیر و سهل الوصول تر باشند».

[╫❀نیایش❀╫]

حسن خلق (2)

قال الباقر علیه السلام:
ان اکمل المؤمنین ایمانا احسنهم خلقا؛
امام باقر (ع) می فرماید: کاملترین مؤمنین از نظر ایمان، نیک خلق ترین آنان است».

امام صادق علیه السلام فرمود: ( انسان مؤمن پس از فرایض، باهیچ دستاویزی محبوب تر از خوی نیک، به محضر خداوند بار نمی یابد و نیز آنحضرت فرمود: «ان الله تعالی لیعطی العبد من الثواب علی حسن الخلق، کما یعطی المجاهد فی سبیل الله، یغدو علیه و یروح؛ خداوند به بنده اش، بخاطر حسن خلق، به اندازه رزمنده راه خدا که دائمادر جبهه حضور دارد، ثواب می دهد».

«قال النبی صلی الله علیه وآله: ان صاحب الخلق الحسن له مثل اجرالصائم القائم؛
پیامبر بزرگوار اسلام (ص) فرمود: انسان دارای خوی نیک همانند روزه دار شب زنده دار پاداش دارد».

«قال الصادق علیه السلام: ان الخلق الحسن یمیت الخطیئه، کماتمیت الشمس الجلید؛
خلق نیکو بدیها را نابود می سازد، همانطور که آفتاب یخ را آب می کند».

و همچنین آنحضرت فرمود: «نیکی و حسن خلق، شهرها را آباد و عمرها را زیاد می کند،
و نیز حضرتش فرمود: «اگر می خواهی گرامی باشی نرم خو باش و اگر می خواهی مورد اهانت واقع شوی خشونت کن. در فضیلت و شرافت حسن خلق، همین بس که خداوند متعال، پس از آنکه پیامبرانش را به این صفت ارجمند مزین می سازد، آنان را مبعوث به رسالت می نماید». بنا براین، سر فضیلت و عنوان شخصیت پیامبران در همین صفت نهفته است و پیامبر عظیم الشان اسلام (ص) در واقع نمونه اعلای حسن خلق و سایر ارزش ها و صفات عالیه بود و با اخلاق نمونه اش بود که توانست دلها را تسخیر نماید و سزاوار ستایش خداوندی که فرمود: «انک لعلی خلق عظیم» شود. ( ترجمه: و تو اخلاق عظیم و برجسته اى دارى، قلم/4).

[فالق الاصباح]

هر چند مجموع محاسن اخلاقي ، اخلاق نيك رو پديد مي آره اما هر يك از اين محاسن نيز در نوع و طيف خودش زيباييهاي اخلاقي چشمگيري رو شامل مي شه مثل:
زيبايي در گفتار (و قولوا للناس حسنا)
مدارا با مردم (در روايات وارد شده اعقل الناس مداراة للناس)
گذشت و اغماض
بخشش قبل از سوال و درخواست
چشم پوشي بر عيوب مردم

[╫❀نیایش❀╫]

حسن خلق (3)

امام علی علیه السلام اخلاق آنحضرت را اینگونه ترسیم می نماید: «کان اجود الناس کفا، و أجرأ الناس صدرا، و اصدق الناس لهجه، و اوفاهم ذمه، و الینهم عریکه، و اکرمهم عشره. من رآه بدیهه هابه و من خالطه فعرفه احبه،لم ار مثله قبله و لا بعده؛ آن بزرگوار سخاوتمند ترین، با حوصله ترین، راستگوترین، درست پیمان ترین، متواضع ترین و خوش معاشرت ترین انسانها بود و هرکس او را برای نخستین بار می دید، از هیبتش دچار ترس و دلهره می شد، ولی همینکه با او نشست و برخاست می کرد و با حضرتش آشنا می شد، شیفته اش می گردید. من همانندی، چه قبل و چه بعد از آنحضرت برای او سراغ ندارم».

ائمه معصوم علیهم السلام نیز در اخلاق و آداب همین گونه بودند.

امام حسن عسکری علیه السلام می فرماید: دو نفر مؤمن، پدر و پسر، بر امیرالمؤمنین علیه السلام وارد شدند، امام در برابر شان از جا برخاست، آنان را احترام نموده در صدر مجلس نشاند و خود در مقابل آنان نشست، سپس دستور فرمود طعام آوردند و آن دو از آن تناول کردند، پس از آن قنبر با آفتابه و لگن همراه با یک دستمال آمد و امام (ع) آفتابه گرفت و با اصرار زیاد بر دستان آن مرد ( که از شدت خجالت می خواست زمین دهن باز نماید و او را در کام خویش فرو ببرد) آب ریخت تا او دستانش را بشوید ولی او مرتبا امتناع می کرد تا اینکه مولی او را سوگند داد که دستانش را با خیال راحت، گویا اینکه قنبر آب می ریزد، شستشو دهد. سپس آفتابه را به دست محمد بن حنفیه داد و فرمود: پسرکم! اگر این فرزند به تنهایی آمده بود، خود بر دستانش آب می ریختم، اما خداوند متعال نمی پسندد که با شأن پدر و پسر، هرگاه در یک جا جمع شوند یکسان رفتار گردد. پس باید پدر، بر دستان پدر، و پسر بر دستان پسر آب بریزد، و محمد بن حنفیه بر دستان پسر آب ریخت. آنگاه امام عسکری علیه السلام فرمود: هرکس از علی (ع) اینگونه تبعیت نماید، شیعه راستین اوست. و یا داستان وضو گرفتن پیرمرد و امام حسن (ع) و امام حسین (ع) از همینگونه است.

[╫❀نیایش❀╫]

پاکدامنی



خداوند در قرآن، حفظ دامن را یکی از ویژگیهای مؤمن ذکر می کند: «والذین هم لفروجهم حافظون» (مومنون/5).
مثالی از شهوات انسان ذکر کرده است، از آن چیزی که قویترین و نیرومندترین شهوتها و میلها در انسان تشخیص داده شده است و آن شهوت دامن است: «و آنان که دامنهای خودشان را از آلودگی حفظ می کنند».

پیامبر اکرم فرمود: هر کسی که از شر سه شهوت خودش محفوظ بماند از همه شرور محفوظ مانده است: زبان، شکم و دامن. برخی شهوتها شهوتهای زبانی است یعنی شهوتهای گفتنی است. غیبت کردن یک شهوت زبانی و یک میل زبانی است. در اینجا شهوت دامن را که قویترین و خطرناکترین شهوات است به عنوان نمونه طرح فرموده است: «آنان که دامنهای خودشان را نگهداری می کنند». ولی قرآن برای اینکه اشتباه نشود فورا استثنا می کند. در آن زمانها این اشتباهات به واسطه رواج مسیحیت زود رخ می داد. فکر می کردند که شهوت جنسی، کم یا زیادش، با لذات پلید است، لهذا تجرد را بر تأهل ترجیح می دادند و هر تأهلی را نوعی گناه می دانستند ولی گناهی که بهتر است انسان مرتکب شود برای اینکه از گناهان بیشتر مصون بماند؛ می گفتند آدمهایی که قوی و بااراده هستند و می توانند مجرد بمانند اینها مجرد بمانند، همانهایی که خالصها و بزرگهایشان بعد به صورت پاپ درمی آیند و پاپ از میان آها انتخاب می شود.
کاردینالها باید در عمرشان هرگز ازدواج نکرده باشند برای اینکه از نظر این فکر غلط مسیحیت اختراعی – نه فکر عیسی علیه السلام العیاذ بالله – هیچ آلوده نشده باشند، که از نظر آنها ازدواج هم خودش نوعی آلودگی است.

ولی چون همه مردم نمی توانند چنین باشند و اگر ازدواج نکنند بعد بیشتر آلوده می شوند، پس با یک زن ازدواج کنند برای اینکه تماسشان با دیگران به این وسیله قطع بشود. این است که قرآن فورا استثنا می کند.

قرآن در حد مشروع یعنی در حد قانونی و اینکه طرفین حدود را بپذیرند (رابطه جنسی را مباح می داند).
فحشا از نظر قرآن این نیست که مردی و زنی آمیزش داشته باشند. حتی اینکه مرد با بیش از یک زن آمیزش داشته باشد از نظر قرآن فحشا نیست ولی به شرط اینکه حدود و قوانین را یعنی تعهدهایی که در مقابل هست، با آن شروط معین، بپذیرد. فحشا آنجاست که بدون هیچ گونه تعهدی از طرفین – تعهدهای اخلاقی و اجتماعی و قانونی – صورت می گیرد. لذا فرمود: «الا علی ازواجهم؛ مگر در مورد همسرانشان و حتی در مورد مملوکانشان، ملک یمین هایشان؛ در این موردها جای ملامت نیست. یعنی ملامتهایی که در دنیای مسیحیت حتی در این زمینه ها می شود، چه در مورد ازواج و چه در مورد ملک یمین ها، همه بیجاست. «فمن ابتغی وراء ذلک فاولئک هم العادون» (مومنون/ 7)
در ماورای اینها اعمال شهوت کردن تجاوز تلقی می شود.

[درگاه محبوب]

تفکر در نظام آفرينش

آيات متعددي از قرآن كريم از انسانها دعوت كرده تا به تفكر و بررسي در نظام هستي بپردازند در اين كتاب الهي، حدود 750 آيه در زمينه خداشناسي از راه توجه به پديده هاي طبيعي به چشم مي خورد؛ در اين آيات خداوند متعال از پديده هاي طبيعي به عنوان آيه و نشانه هاي الهي ياد مي كند و هدف قرآن از دعوت به تفكر در هستي، رساندن بشر به حقيقتي بزرگ است.


بلال موذن پيامبر مي گويد:

«شبي كه آيات 190 تا 195 سوره آل عمران بر پيامبر گرامي اسلام (ص) نازل شد،ايشان تا سپيده دم به مناجات ايستاده بود و مي گريست يادم مي آيد كه سحرگاه وقتي براي نماز صبح به خدمت آن حضرت رفتم، چشمان اشک آلود ايشان را ديدم و تعجب كردم سپس به ايشان عرض كردم: يا رسول الله چرا گريه مي كني درحالي كه مشمول عنايات خداوند هستي؟

حضرت در جواب من فرمود: «در شبي كه گذشت، خداوند آيات تكان دهنده اي را بر من نازل كرد اي بلال، واي به حال كسي كه اين آيات را بخواند و در آنها انديشه نكند.

سپس رسول گرامي اسلام حضرت محمد (ص) با صداي دلنشين خود اين آيات را قرائت فرمود:

«مسلما در آفرينش آسمانها و زمين و آمد و شد شب و روز، نشانه هاي (روشني) براي صاحبان خرد و عقل است، همانها كه خدا را در حال ايستادن و نشستن و آنگاه كه بر پهلو خوابيده اند ياد مي كنند و در اسرار آفرينش آسمانها و زمين مي انديشند و مي گويند بار الها اين را بيهوده نيافريده اي، تو پاك و منزهي، ما را از عذاب آتش نگه دار.»

هرچه آگاهي انسان، به رموز هستي بيشتر شود، به همان نسبت معرفت او به آفريدگار جهان كاملتر خواهد شد

[╫❀نیایش❀╫]

عزت نفس و درستکاری

دستگاه آفرینش که انسان را اجتماعی و نیازمند به تعاون آفریده است، او را طوری مجهز نموده که در محیط اجتماع با نیروی شخصی خود می تواند گلیم خود را از آب بیرون کشیده و از بهره کاری که انجام می دهد چرخ زندگی خود را بگرداند. تأمل در بیان گذشته جای تردید باقی نمی گذارد که صفت عزت نفس عبارت از آن است که انسان در زندگی از نیروهای خدادادی استفاده کند و در راه رسیدن به مقاصد خویش، آن ها را به کار اندازد و به نیروی دیگران تکیه نکند و این خود، یکی از اخلاق فطری و پسندیده انسان است.
عزت نفس، سدی است که انسان را از زندگی پست و بسیاری از کارهای ناروا و کردارهای زشت نگه می دارد. کسی که عزت نفس ندارد و چشم به دست این و آن دوخته، به آسانی می تواند اراده و شخصیت خود را به دیگران بفروشد و به طمع نوایی ناچیز، هر چه بگویند آن کند و هر چه از او بخواهند - اگر چه آزادی فطری و آبرو و عزت و شرافت باشد - نثار کند.
غالب جنایت ها- مانند آدم کشی و راه زنی و دزدی و جیب بری و خیانت و دروغ گویی و چاپلوسی و وطن فروشی و اجنبی پرستی و مانند این ها- از نتایج شوم طمع و تکیه زدن بر دیگران است. ولی کسی که تاج افتخار عزت نفس را به سر دارد، در برابر هیچ عظمتی جز عظمت خدای متعال سر فرود نمی آورد و در مقابل هیچ صولت و حشمتی به زانو در نمی آید و همیشه از آنچه حق تشخیص می دهد دفاع می کند. عزت نفس بهترین وسیله ای است که می توان با آن صفت درست کاری را به دست آورده، حفظ نمود.

[╫❀نیایش❀╫]

نیکی به والدین



در حدیث است سه چیز است که رعایتش واجب است چه در مورد مسلمان و چه در مورد غیرمسلمان، یعنی از حقوق خاصه روابط اسلامی نیست، از حقوق انسانی است: یکی رعایت امانت. اگر کسی امانتی به مسلمانی بدهد ولو کافرترین کافرها باشد رعایتش واجب و خیانتش حرام است.

امام سجاد علیه السلام این مطلب را به این صورت تمثیل فرمود: اگر قاتل پدرم همان شمشیری را که با آن پدرم را کشتند به عنوان امانت به من بسپارد خیانت نمی کنم. آیا از این بالاتر می شود که امانت گیرنده شخصی مثل امام زین العابدین باشد با آن روابطی که میان پدر و پسر هست، امانت دهنده قاتل شخصی مثل امام حسین علیه السلام باشد و امر مورد امانت هم همان شمشیری باشد که با آن سر امام حسین را بریدند؟ می گوید حتی در آن مورد خیانت نمی کنم.

دوم مسئله عهد است که اگر انسان عهد و پیمان بست مادام که طرف آن را نقض نگرده نقض نمی کند.

سوم مسئله نیکی کردن به والدین است؛ یعنی والدین اگر کافر هم باشند این جور نیست که تمام حقوقشان ساقط بشود؛ یک حقوقی دارند. ممکن است در یک شرایطی این حقوق ساقط گردد مثلا در وقتی که والدین شمشیر به روی اسلام کشیده اند، برای فرزندی که مجاهد اسلام است کشتنش جایز است ولی در عین حال یک سلسله حقوق دارد که رعایت آن حقوق مادام که زنده است واجب است.

در حدیث دیگر است: سه نفرند که احترام کردن آنها برای احدی نقص و عیب نیست و کوچکی شمرده نمی شود. یکی پدر و مادر. تو به هر درجه رسیده باشی خیال نکن به جایی رسیده ای که بالاتر است از اینکه به پدر و مادرت خدمت کنی. دیگری مهمان. میزبان هر که می خواهد باشد و مهمان هر که می خواهد باشد، باز خدمت کردن مهمان برای میزبان ننگ و اهانت نیست بلکه کمال است.

این حدیث را هم بخوانم و این بحث را تمام کنم. پدر و پسری آمدند مهمان امام علی علیه السلام شدند. حضرت خودشان بودند و فرزندشان محمدبن حنفیه. در آخر غذا آب آوردند برای شستن دست (چون می دانید که سنت است هم در ابتدای غذا دست را بشویند هم در انتهای غذا) حضرت خودشان آن آفتابه لگن یا ابریق و کاسه را – هر چه بوده – گرفتند که دست آن مهمان را بشویند. امتناع کرد که نمی گذارم، شما را – مثلا – به جان پیغمبر قسم من را خجالت ندهید. فرمود نمی شود، تو مهمانی من میزبان، میزبان وظیفه دارد خدمت بکند؛ این حرفها (یعنی این تعارفها) همه مهمل است. هرچه او امتناع کرد فرمود: نه، خودم باید دست تو را بشویم. خودش دست آن پدر را شست. نوبت به پسر رسید. آب را به محمدبن حنفیه داد و فرمود: تو دست پسر را بشوی. بعد به پسر گفت: اگر پدرت نبود و تو تنها مهمان من بودی دست تو را هم خودم می شستم، اما چون پدرت اینجا هست به احترام پدرت می گویم دست تو را پسرم بشوید که احترام پدر رعایت شده باشد و بفهمی که احترام پدرت همیشه محفوظ است.
خیلی ظریف و لطیف است!

[╫❀نیایش❀╫]

اجازه گرفتن پیامبر اکرم برای ورود به خانه



پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم رسمشان همیشه این بود که هیچ خانه ای را بدون کسب اجازه داخل نمی شدند و این اجازه گرفتن را بیشتر از همان راه سلام انجام می دادند. حتی به خانه دخترش حضرت زهرا علیها سلام بدون اجازه وارد نمی شدند؛ بلکه پشت در خانه می ایستادند و با صدای بلند فریاد می کردند: «السلام علیکم یا اهل البیت» اگر جواب می دادند و می گفتند "بفرمایید" داخل می شدند و اگر جواب نمی دادند بار دوم سلام می کردند، شاید نشنیده باشند. اگر جواب نمی دادند احتیاطا که نکند نشنیده باشند بار سوم سلام می کردند. اگر بار سوم نیز جواب نمی آمد برمی گشتند و می گفتند یا نیستند یا وضعشان یک وضعی است که مقتضی نیست کسی را بپذیرند، و از این عدم اجازه بدشان هم نمی آمد.