*** نقش محبت در زندگی خانوادگی ***

[╫❀نیایش❀╫]

نظام هستی بر اساس مهر و محبت پروردگار به انسان پدید آمده است. اگر محبت نبود، نه طلوعی بود و نه غروبی، نه بهاری بود و شکفتن گلها و نه نغمه های شورانگیز بلبلان، نه کوهساری وجود داشت و نه آبشاری، نه امواج غلطان دریاها به چشم می خورد و نه ستارگان در آسمانها چشمک می زدند. اگر عشق و دلدادگی نبود شوریدگان به دنیا نمی آمدند و اشعار نغز و زیبا سروده نمی شد. اگر سوز و گداز دلدادگان نبود کوه بیستون شکافته نمی شد و ذوق و هنر هرگز تولد نمی یافت، دیگر معلم شوریده دلی پیدا نمی شد و کلاسهای درس تعطیل می گردید.

دفتر زندگی با کلمه عشق و محبت آغاز شد و جلوه های گوناگون جمال و کمال در کل هستی پدید آمد

[فالق الاصباح]

اگر می خواهیم خانواده استواری داشته باشیم اگر مایل هستیم از زندگی لذت و بهره بگیریم ، اگر می خواهیم کودکان ما با نشاط و خرمی زندگی کنند ،‌ اگر می خواهیم استعدادهای خداداد در آنان شکوفا گردد و اگر می خواهیم روح امید و اعتماد و تلاش و کوشش در آنان زنده شود . زندگی خانوادگی را از مهر و محبت لبریز و سرشاز نماییم و در و دیوار خانه را با صفا و صمیمیت آذین بندی کنیم .
رسول خدا ( ص ) می فرمود : هیچ بنایی در نزد پروردگار محبوب تر از بنای خانوادگی نیست بدیهی است که منظور خانواده ای است که لبریز از مهر و محبت باشد .

[╫❀نیایش❀╫]

دفتر زندگی با کلمه عشق و محبت آغاز شد و جلوه های گوناگون جمال و کمال در کل هستی پدید آمد.

انسانها هم که جزئی از نظام کلی هستی هستند با عشق متولد می شوند با دلدادگی به تلاش و کوشش می پردازند و در آخرین لحظات زندگی سرشار و لبریز از عشق و دلدادگی چون حبابها به اقیانوس هستی و ابدیت می پیوندند.

پس آغاز و سرانجام زندگی و هستی از مهر و محبت آکنده است و آنان که از عشق و دلدادگی خبری ندارند نامشان در دفتر و جریده انسانها ثبت و ضبط نمی شود.

[فالق الاصباح]

يكي از عواملي که موجب پديد آمدن صميميت مي شود خوش اخلاقي است . بديهي است که منظور از حسن خلق نرمي وملايمت و تحمل و شکيبايي است . زن و مرد بايد سعي کنند در ارتباط با همديگر روحيات انساني را در حد کمال مراعات کنند و از تندي و تيزي وعصبانيت و حساسيت ها جداً‌ پرهيز نمايند . از امام حسن مجتبي نقل شده است : هيچ عيش و زندگي برتر و والاتر از خوش اخلاقي نيست .

[╫❀نیایش❀╫]

رسول خدا (ص) می فرمودند :



مرد مسلمان پس از اسلام فایده ای برتر و والاتر از همسری مسلمان به دست نیاورده است. همسری که هر گاه به او می نگرد سراسر وجودش از شادی و سرور لبریز می گردد، هر گاه از او چیزی را طلب می کند از او اطاعت می کند و درغیبت شوهرش با همه وجود از ناموس و مال او پاسداری می نماید. پر واضح است که این گونه ارتباط استوار و صمیمی جز در پرتو مهر و محبت زن و شوهر به یکدیگر امکان پذیر نیست.

پیوندهای عاطفی است که زن و شوهر را به وحدت و یگانگی سوق داده هر دو یکی می شوند و دوگانگی و اختلاف و درگیری از میان
برداشته می شود.

[╫❀نیایش❀╫]

در برخی از روایات اسلامی از همسر به انیس موافق تعبیر شده است. پیشوایان دینی با انتخاب چنین کلماتی به همه خانواده ها گوشزد می کردند که زن و مرد در محیط خانوادگی باید با یکدیگر دوست و صمیمی و مونس و همدم یکدیگر باشند.



واضح است که وصول به این هدف جز در پرتو دوستی و صمیمیت خالصانه امکان پذیر نیست. رسول خدا (ص) می فرمود: من از دنیای شما سه چیز را دوست دارم اول بوی خوش، دوم زنان و سوم نماز را که نور چشم من است.



هدف اساسی پیامبر بزرگوار این بوده است که برای همه زنان و مردان این واقعیت را تبیین کند که کانون خانوادگی باید از مهر و محبت لبریز باشد تا زندگی مفهوم واقعی خود را از دست ندهد.

[╫❀نیایش❀╫]

در تاریخ اسلام آمده است که رسول خدا (ص) قبل از تولد فاطمه موظف شد مدت چهل روز از خدیجه کبری فاصله بگیرد و به اعتکاف بپردازد. خدیجه کبری در این مدت از شوق و عشق رسول خدا (ص)بی تاب شده، اشکهای فراوانی از دیده فرو می ریخت، رسول خدا برخی از مؤمنان را نزد خدیجه فرستاد و پپام داد که این فراقت و دوری به دستور پروردگار می باشد و مهر و محبت ایشان به او کماکان گرم و سوزان است. با توجه به مقدمات ذکرشده این حقیقت آشکار می شود که زندگی جز در پرتو مهرورزی و محبت کردن امکان پذیر نمی تواند باشد.

[╫❀نیایش❀╫]

در روابط انسانى، عشق و علاقه، هم آثار نیک و جهات مثبت دارد و هم اگر بى حساب و بى معیار و خارج از کنترل باشد، پیامدهاى سوءخواهد داشت. به همان اندازه که دوست داشتن و عشق ورزیدن، در انسان دوستدار، کشش و امید و دلگرمى ایجاد مى کند، او را به همرنگى و همسانى با محبوب و اطاعت از معشوق مى کشاند و عاشق را به فداکارى، گذشت و ایثار در راه محبوب مى کشاند، گاهى هم حقایق رابر انسان پوشیده مى سازد و عیبها را کتمان مى کند و نقاط ضعف را به نقاط قوت تبدیل مى نماید و زشت را زیبا جلوه مى دهد و این، ازعوارض سوء «افراط در محبت » است. به تعبیر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم:
«حب الشئ یعمى و یصم ؛ علاقه به چیزى انسان را کور و کر مى کند و به

فرموده امام علی علیه السلام: «من عشق شیئا اعشى بصره و اعمى قلبه، فهو ینظر بعین غیر صحیحة، و یسمع باذن غیر سمیعة، قد خرقت الشهوات عقله، و اماتت الدنیا قلبه؛ و هر که عاشق چیزی شد آن چیز دیده اش را کور و دلش را بیمار سازد، از این رو با چشمی ناسالم می بیند، و با گوشی ناشنوا می شنود، خواهش های نفسانی پرده عقلش را دریده و دنیا دلش را می میراند»

(نهج البلاغه، خطبه 109).

[Hakim]

زير بنايي ترين و اولين شيوه مبادلات عاطفي شيوه قلبي و باطني است. قلب و درون خاستگاه و محل رويش تمامي ارتباطات و مناسبات انساني است. آن چه که بر زبان جاري مي شود و يا از اعضا و جوارح آدمي صادر مي شود، از نهان گاه دل و قلب بر مي خيزد. قلب سرچشمه فياض احساسات و تمايلات است. بنابر اين:
اولا:
نبايد به احساسات عواطف منفي اجازه داد که به قلب آدمي نفوذ کنند و آن را تحت تأثير قرار دهند. چه، در اين موقعيت، عواطف نامطلوب نسبت به يک فرد به تدريج رشد نموده و به نفرت و خصومت عليه وي مبدل مي گردند. اگر انسان در کشتزار قلب خود بذر بي ميلي، بد بيني و نفرت کاشت. خشونت و بد زباني و بي مهري را درو خواهد کرد.

[Hakim]

همه دوست دارند که کلام شان نافذ و گيرا باشد. رسيدن به اين مقصود ميسر نيست مگر اين که سخن با کلماتي دلنشين و لحني آرام، شروع شود. آغاز زيباي سخن، دعوت همسر است به باغچه اي پرشکوفه و معطر، شروع زيبا هم چون بوي مطبوع غذا است، قبل از پهن نمودن سفره و تناول غذا.
آهنگ صدا و لحن کلام نيز در دلنشين شدن سخن و تأثير آن در شنونده نقش بسزايي دارد، آهنگ صدا هر چه ملايم تر باشد سخن دلربا خواهد بود. به قول پل رينو: «انسان وقتي بلند حرف مي زند صدايش را مي شنوند اما وقتي آرام و ملايم سخن مي گويد به گفته اش گوش مي دهند.» بنابر اين بجا و دلنشين است که همسران با کلمات خوشايند و خوش آهنگ به استقبال يکديگر روند. عادت به اين روش سخن گفتن و ملکه شدن آن احتياج به تمرين و تکرار دارد و همسران دورانديش و داراي طبع لطيف مي بايست آن را به صحنه عملي زندگي روزانه خويش بکشانند.
حضرت علي ـ عليه السلام ـ مي فرمايند: «هر کس نيکو سخن گويد (دز نزد ديگران) از هيبت و عظمت برخوردار است»[1] و از آن حضرت است: «سخن نيکو، دليل بر فراواني عقل و خرد، و نرمي کلام از روش نيکان است.»[2] حضرت در کلام ديگري مي فرمايد: زبانت را به زيباگويي عادت بده تا از سرزنش در امان بماني[3] و مي فرمايد: زيبا سخن بگوييد تا پاسخ زيبا بشنويد.[4]

[1]. جلوه هاي حکمت، ص 514.

[2]. همان، ص 516.

[3]. غرر الحکم.

[4]. همان.