دو بيت شعر بااخلاص....باپیرغلامان اهل بيت(عليهم السلام)

[سلام خدا]

سلام و تحيت و صلوات الهي بر دل ها، ذهن ها و چشم ها و اعضاي وجودي همه ي آن هايي که عاشقانه و عارفانه وصادقانه در تحقق آرمان هاي الهي در مجموعه ي تاريخ تلاش کردند و به ما چراغ هايي دادند تا در ظلمت نمانيم و راه را بيابيم. سفينه هايي بخشيدند تا از موج خيز روزگاران به ساحل امن و سلامت برسيم.

سلام بر اباعبدالله(ع) و ياران فداکارا و عاشورايي اش و بر همه کساني که قلبشان با نام حسين(عليه السلام) مي تپد و در گسترش اين فرهنگ و طرح انديشه ها و راه اباعبدالله(ع) کوشش و جوشش و تلاش دارند. اجرشان با صاحب عصر مان . عزيزی که خواهد آمد تا آرمان اباعبدالله(ع) را در گستره ي خاک تحقق بخشد هم امت را اصلاح کند که اباعبدالله(عليه السلام) در وصيت نامه خود که در دست مولايمان امام زمان(عج) است فرمود: "اريد لطلب الاصلاح في امة جدي، من اراده کردم در امت جدم اصلاح ايجاد کنم." اين اصلاح هم فردي است ، هم خانوادگي ، هم اجتماعي ، هم سياسي، هم اقتصادي و هم فرهنگي.

رسالت مداحي
امام (عليه السلام) فهرستي از مسئوليت ها، آرمان ها و خواسته هايش را در وصيت نامه اش به دست ما سپرده است تا ما هم به عنوان کساني که نام زيبا و فاخر "مداح و ذاکر اهل ببيت(عليهم السلام)" را بر خويش داريم، بدانيم که هر گاه تريبون و مجلس و محفلي و مخاطب هايي در اختيار داريم، خطوط اصلي مسئوليت ما در طول اجراي برنامه جز اين نيست. آمده ايم اين سخن را بگوييم که: "اريد ان امر بالمعروف و انهي عن المنکر و اسير بسريه جدي رسول الله و ابي اميرالمومنين"
آيا به وظيفه خود عمل کرده ايم؟ اگر کسي منبر و تريبوني را تمام کرد و يکي از اينها را انجام نداد، به ابا عبدالله اقتدا نکرده و خود را مخاطب وصيت اباعبدالله نکرده است.

يک ويژگي مهم مداح ، تاثير ژرفي است که اين عزيزان دارند. چرا که دست در قلب ها و دل ها دارند و قلب ها را منقلب مي کنند و اشک ها را جاري مي سازند.
در گذشته معمولا اول شروع به مداحي و ذکر مصيبت مي کردند و بعد همان مداح شروع به صحبت مي کرد. چون دل بعد از اشک ريختن مستعد ميشد و زمينه پذيرش فراهم مي گشت.اين شيوه در حال حاضر در کربلا و نجف هست.

جايگاه و شان مداح
شما مي دانيد که مزار حبيب (فرمانده جناح چپ سپاه اباعبدالله الحسين عليه السلام) مستقل از ديگران ، کنار مزار اباعبدالله الحسين(ع) قرار گرفته است. اين پيرمرد مقامي دارد که حضرت درباره ايشان فرموده است:" تو فقيه امت بودي، خدايت رحمت کند که تو کسي بودي که هر سه روز يک بار قرآن را ختم مي کردي." يکي از علماي برزگ گفته است در عالم خواب جناب حبيب را در باغي سبز و زيبا ديدم. دريافتم اين بهشت است. منزلتي داشت که مورد غبطه بعضي از پيامبران بود. آمدم و خدمت او نشستم و گفتم: خوشا به سعادت تو که هيچ کس در زندگي منزلت تو را نيافت. در جواني که موهايت سياه بود خدمت پيامبر (ص) بودي و بالاتر از آن در پيري موي سپيد تو پيش چشم پسر پيغمبر به خون سرت خضاب شد.اين خيلي افتخار برزگي بود. حالا بعد از اين آرزويي داري؟ گفت: بله يک آرزو برايم باقي مانده است وآن اينکه به دنيا برگردم و ذاکري اباعبدالله (ع) را بکنم. در مجموعه اي باشم و دو بيت شعر براي اباعبدالله(ع) بخوانم.

از اين بالاتر که هر کس به اخلاص دو بيت شعر براي حسين من بخواند، خدا اجر صد شهيد را به او مي دهد. حالا شما فکر کنيد که يک مداح چه مقام و منزلتي دارد.

از اين رو برآن شديم تا يادي کنيم _هرچند اندک_ از ذاکران اهل بيت عليهم السلام. آنان که با زبان خويش راه حق را روشن نگاه مي دارند.

[سلام خدا]

سيد محمد پس از راه يافتن به محضر فيض استاداني همچون امام موسي صدر، از آنجا كه عطش عشق به اهل بيت (ع)كام و جانش را شعله ور ساخته بود ، به جرگه ذاكران و روضه خوانان اهل بيت (ع) پيوست و بيش از نيم قرن با اين ميمنت و افتخار همراه بود او حتي پس از خود اين عرض ارادت را به عنوان يک آيين به فرزندان خود وديعت سپرد.
قيام 15 خرداد نام او در شمار انقلابيون و ارادتمندان به حضرت امام ثبت شد
مرحوم كوثري چنان به حضرت سيد الشهدا ارادت داشت كه هر سال به كربلاي معلي مشرف مي شد و در محضر ارباب بصيرت ماهها به كسب فيض مي پرداخت با اين وجود اگر ضريح سيد الشهدا را مي ديد،چشمه هاي اشك از ديدگان نجيبش مي جوشيد. تا اينكه راه كربلا به روي ايرانيان بسته شد و درد هجران باري مضاعف بر عطش و عشق حضرت ارباب شد.

حاج آقا كوثري با اينكه ملبس به لباس روحانيت بود ولي همه از او انتظار مداحي داشتند .

البته گاهگاهي نيز به وعظ و خطابه در بيوت علماي عظام و پرداختن به سيره اهل بيت (ع) و ترويج فرهنگ ايشان مي پرداخت.

كوثري از كوثر بي نشان ولايت دم ميزد و از عطش آن جام سيراب شده بود ، بي جهت نبود كه اوليا و بزرگان علي الخصوص رهبر فقيد انقلاب حضرت امام خميني دل به طنين نغمه هاي كربلايي او بسته بودند و با زمزمه هاي او دل و جانشان به اهتزاز مي افتاد و همسفر با اشك به ديار اشتياق عشق مي شتافتند.

مرحوم كوثري در اوج مداحي خود از ذكر((يا الله)) استفاده كرده و از عمق جان مدد از هستي بخش مي گرفت تا زيباترين آيينه داران هستي را توصيف كند هماره زمزمه داشت كه :
در اينجا انتسابم با حسين است - در آنجا هم حسابم با حسين است
كجــا ارباب من فــردا گذارد - غـلام او در آتـش پـا گـذارد

او هيچگاه سايه زندگي پر زرق و برق مادي را برآفتاب حقيقت ،ترجيح نداد ، و هرگاه از بركت اهل بيت (ع) توشه اي مي يافت آن را خرج مساكين و فقرا مي نمود ،اعتباري را هم كه بواسطه قرابت به حضرت امام نزد مسولين كشور بدست آورده بود هيچگاه آن اعتبار را خرج خود نكرده بود و هماره خدا را شاكر بود كه خادم اهل بيت (ع)بود.

در سن پيري و كهولت و در دوران زمينگيري مرحوم پدرش، مرحوم كوثري سالها كمر به خدمت پدر پير و زمين گيرش بست و در اين راه ذره اي سستي وغفلت به خود راه نداد تا آنجا كه حضرت آيه الله مرحوم فاضل لنكراني به ايشان فرمودندآنچه داري ،همه عزت و آبروي تو از بركت خدمت به پدرت مي باشد كه او عمري خدمت به دستگاه امام حسين (ع) كرد و اكنون تو به او خدمت مي كني .))

مرحوم كوثري اين توفيق را داشت كه پس از رحلت امام (ره) در محضر مقام معظم رهبري نيز سنت اقامه عزا ي اهل بيت بدارد .
و سرانجام در روز جمعه سوم مهر ماه 1377 مصادف با چهارم جمادي الثاني از ايام فاطميه ،آن هنگام كه قصد سفر به تهران و شركت در برنامه عزاداري شهادت حضرت صديقه طاهره (س) در بيت رهبر انقلاب را داشت در هنگام وضو گرفتن دعوت حق را لبيك گفت و به خيل واصلان به آستان امام حسين (ع ) پيوست چند ساعتي پيش از رحلت ان بزرگوار به خوانواده خود گفته بود كه خواب حضرت معصومه را ديده است .پس از رحلت نيز بارها به خواب خواص آمده و سفارشهايي از جمله توصيه به خواندن زيارت عاشورا ،زيارت جامعه كبيره و... داشته است
يك بار در عالم خواب به فرزند گرامي شان فرمودند:
((فرزندم! آن هنگام كه جان مي دادم حضرت ارباب سيد الشهدا به كنارم آمده و نظاره ام مي نمود و مي فرمود: نترس! من كنارت هستم" اكنون هم هر كجا هستم با امام حسين (ع) هستم))

وصل الله علي سيد نا محمد و آله الطاهرين
جهت شادي روح مرحوم كوثري فاتحه مع الصلوات

منبع: برگرفته از كتاب نغمه هاي كوثري(نوشته اقای کرمانی) با اندكي تغييرات