** تفسیر ادبی و عرفانی سوره والعصر **

[╫❀نیایش❀╫]

بسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

وَ الْعَصرِ(1) إِنَّ الانسنَ لَفِى خُسرٍ(2) إِلا الَّذِينَ ءَامَنُوا وَ عَمِلُوا

الصلِحَتِ وَ تَوَاصوْا بِالْحَقِّ وَ تَوَاصوْا بِالصبرِ(3)

بنام خداوند بخشنده مهربان

1 - به عصر سوگند،

2 - كه انسانها همه در زيانند.

3 - مگر كسانى كه ايمان آورده ، و اعمال صالح انجام داده اند و يكديگر را به حق سفارش كرده ، و يكديگر را به شكيبائى و استقامت توصيه نمود

[╫❀نیایش❀╫]

بسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

از گفته های علمای دین است که :هر چه اندر کتابهای ربانی و صحیفه های سبحانی ,از اوراق آدم و صحیفه های شیث و ادریس و ابراهیم و زبور داود و تورات موسی و انجیل عیسی نوشته شده .نشان آن قرآن کریم و فرقان عظیم است .

نظم قرآن بر مثال عرش آمد و نقطه (باء)بر مثال ذره !اکنون در صورتها و سوره ها نظر کن عظمت قرآن و عرش بین نشان قدرت در ذره و در نقطه بین !و در برابر قدرت خداوند چیزی را بزرگ مدان و در برابر حکمت او همه چیز کوچک و خرد بدان !آن ذره که در نقاب است نور آفتاب آن را عیان کند و آن عرش که در حجاب است نور قرآن آن را بیان کند .

[╫❀نیایش❀╫]

وَ الْعَصرِ(1) إِنَّ الانسنَ لَفِى خُسرٍ(2)



حق تعالی قسم یاد می کند به روزگار که محل عبرت ناظران است و اثر قدرت قادران و یا به عصر معین آخر وقت روز و یا به نماز عصر سوگند که آدمی در کاست و در زیان است !

خراب عمر و مفلس روزگار و حیران هر روزی که بر او به غفلت می گذرد جزئی از اجزاءعمر او می کاهدو به روز اخر نزدیک می کند !دریغا آدمی می پندارد که روزانه عمر همی زیاد می شود !و به نقد عصیان می ورزد و طاعت را به فردا می افکند در صورتیکه از عمر او همه روزه کم می شود و بر سن او می افزاید !

گفتی :بکنم کار تو در فردا
وان کو که تو ضمان کند تا فردا ؟

رسول خدا که مهتر خلق و بهترین مردم بود و برگزیده حق مکرر می فرمود :هیچ بامداد برنخاستم که شبانگاه آنرا چشم داشتم !و هیچ شب نخفتم که بتمداد منتظر آن باشم و هیچ لقمه ای در دهان نگذاشتم که گمان بردم پیش از مرگ از خوردن آن فارغ شوم !

و در دعا بسیار می فرمود :خدایا تو مرا زندگی ده در حلاوت طاعت و مردگی ده در پاکی از وحشت و زلت و ما را به حضرت خویش بر نه تشویش زده کردار و نه شرمنده روزگار !

[ریحانه]

<<لفى خسر>>


انسان از هر سو در خسارت است.


<<ان الانسان لفى خسر>>


انسانِ مطلق كه در مدار تربيت انبيا نباشد، در حال خسارت است.

<<امنوا و عملوا الصالحات>>


تنها راه جلوگيرى از خسارت، ايمان و عمل است. .

[╫❀نیایش❀╫]

إِلا الَّذِينَ ءَامَنُوا وَ عَمِلُوا الصلِحَتِ وَ تَوَاصوْا بِالْحَقِّ وَ تَوَاصوْا بِالصبرِ

آدمی در زیان و کاهش است جز مومنان و کسانی که به پایداری حق و برقراری راستی و به شکیبایی در امر دین و انجام تکلیف ها توصیه و سفارش بیکدیگر می کنند !
چون تمامیت ایمان اولا به التزام به حق خداوند و ثانیا به پایداری و ثبات در ان است و سفارش به صبر هم از آن رواست که کارها بیشتر با صبر و بکار بستن آن انجام می گیرد چنانکه بعضی مفسران تَوَاصوْا بِالصبرِ را درباره حضرت علی (ع) نوشته اند که مظهر بردباری بود

[╫❀نیایش❀╫]

[عبد]

﴿ سورة العصر ﴾

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ

وَالْعَصْرِ ﴿1﴾ إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِي خُسْرٍ ﴿2﴾ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿3﴾


به شهادت زمان (پيامبران)، يقينًا انسان (منكر و مشرك در زمان هر پيامبری علاوه برخسران آخرتی در دنيا نیز به او نشان داده شود که) در خسران است. به جز كساني كه (به معرفی آيات الله،در زمان پيامبر و در غير زمان پيامبر به معرفی در داوری) ايمان آورده اند و نيكوئي های (مقرره الله) را عمل كرده اند و به حق (قرآن) توصيه نموده اند و به صبر (تداوم اجراي امر الله) سفارش كرده اند.

1. به برنامه آيه « هود : 48 » تا نزول اين سوره، طبق آيات « مزمل : 15 و فجر : 6-14 » به سبب دشمني با رسالت « هود، صالح و موسی » (علاوه برخسران آخرتی) در سرآمدِ موعود، فرود تازيانه عذاب الله، موجب نمايش خسران مغضوبين و ضالين در زمان هريک از پيغمبران بوده و فقط تصديق كنندگانِ آيات الله رستگار از عذاب، شاهديني برپيروزي پيامبران و حواريون بوده اند که در آيات زير نيز به آن اشاره شده است: « صافات : 171-179، غافر : 51 و 22 و 83، روم : 47، هود : 116، اسراء : 15، علق : 15-18، مدثر : 11-25، قلم : 5 و 16، مسد : 1و 2، کوثر :3، تکاثر : 3، سوره فيل، نجم : 43 و 57-61، ق : 14، بلد : 17، قمر : 5 و 16 و 19-21 و 31 و 39 و 42 و 51، ص : 3 و 14، اعراف : 4 و 34 و 64 و 72 و 79 و 83 و 84 و 91 و 94 و 99 و 101 و 128 و 136 و 137، جن : 16-18، يس : 29، فاطر : 25 و 26، سبأ : 4 و 5 و 16 و 17 و 53، فرقان : 25-30 و 39 و 42، شعراء : 65 و 66 و 119 و 120 و 139 و 158 و 170-174 و 189 و 208، نمل : 52 و 53، قصص : 35 و 59، اسراء : 16 و 17 و 82، يونس : 13 و 17 و 45 و 47 و 51 و 58 و 73 و 74 و 90-92 و 98، هود : 48 و 58، 101 و 102، حجر : 74، انعام : 6 و 45-49 و 131، صافات : 71-74، زمر : 25 و 26 و 40، غافر : 5 و 45 و 51 و 78 و 85، فصلت : 16 و 17 و 31، احقاف : 13 و 18، ابراهيم : 13-15، انبياء : 9 و 70 و 74، مؤمنون : 39-41، رعد : 6، سجده : 21 و 29 و 30، روم : 47، عنكبوت : 24 و 40، حج : 44 و 45، بقره : 59 و 193 و 194، انفال : 13 و 39، آل عمران : 13 و 111 و 112، حشر : 6، طلاق : 9، نساء : 74 و 84، تحريم : 8، احزاب : 9، مجادله : 5 و 21، فتح : 20 و 23 و 25 و 27، توبه : 70، مائده : 11 و 64 »
2. با نزول آيات ثقيل « مزمل : 5، فجر : 5، ضحی، شرح » در ابتداي بعثت، به سبب فشار مخالفين « جبت و طاغوت ، نساء : 51 » همانند آيات « يونس : 88، ابراهيم : 15،‌ نوح : 1 و 26 و 27، بقره : 124 و 214 » برآزمون عُسري ظاهری، متبادر می شد « عنکبوت : 2 و 3 » و به سلطه و قدرت الله و به پشتيباني ملائكه در پنهان و آشكار و بربهره گيري از رحمت واسعه الله منطبق برآيات « مريم : 64، فصلت : 30-32، اعلی : 8، شرح : 5، غافر : 7، توبه : 11 » و با اجرای فرمان آيات « مزمل : 1-8 » با تأنی و درنگ (عَلَى مُكْثٍ، اسراء : 106) از سوی الله، يُسري برمؤمنين در جريان بوده « يونس : 61 » و همزمان، عسر و خسران برنامه ريزی شده ای برمنكران و مشركان ايجاد مي شد، تا طبق آيات « اسراء : 81، نصر و توبه » (با رسيدن زمان جنگ بدر و فتح مکه « محمد : 19، فتح : 2، توبه : 43 ») پيروزي و رستگاري و نجاح مؤمنين « عُذْرًا، در مرسلات : 6 » (با چهار شرط فوق شبيه آيات « جمعه : 2، اسراء : 19 ») بريقين به وعدهء بزرگ آخرتی به نمايش در آيد. « بقره : 3 و 4، اسراء : 107، توبه : 100، تكوير : 29، مدثر : 56، انسان : 30، احزاب : 70-72، آل عمران : 79، مائده : 105، يونس : 71 و 102، هود : 93 و 121 و 122، انعام : 135، زمر : 39، سجده : 30، طور : 31، عنكبوت : 69 »
3. برصفت مثانی « وَالْعَصْرِ » ( بر اثبات وبيان کلام محکم الله و نفی هر سخن غير الله در دین، براصل لايتغير لا الاه الا الله) در غير زمان پيغمبر، آيه ارتباطی برای دنيا (تا رسيدن زمان واقعه قيامت زمين) ندارد زيرا :

1. به استثنای قليلی مشمول آيه مريم : 60 (فقط به معرفی در داوری) اکثريت مشمول آيات « مريم : 59، اعراف : 169، يوسف : 106، انعام : 65 و 116، مؤمنون : 55 و 56، توبه : 55 و 85، کهف : 102-105، ‌زخرف : 36 و 37، بقره : 8-16 و 36 و 94 و 111، جمعه : 6-8، مائده : 18 و 64 » و « عاديات :1-11، انعام : 130، نمل : 82، زمر : 56-60 » مي باشند و به توضيح و بيان آيات « جن : 6، انعام : 128 » ادعاي موهوم سران شرک با « لَهْوَ الْحَدِيثِ ، لقمان : 6 و زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُورًا ، انعام : 112 » مثال « كتاب اعمال رسولان باب 9و باب 26 شماره 15 و كتاب اول قرنتيان 8:15 » « نعوذ بالله » تحت عنوان « عيسي پسر خدا » (الگوی گرفتن شخصيت های مقدس به عنوان بت و الاه « روم : 32، انعام : 159 ») شرك و مطلقًا باطل است « توبه : 30، مائده : 116 »، « سبحان الله »، « بقره : 8 و 13 و 14 و 76، عنکبوت : 10 » بلکه شاخص ايمان مورد نظر الله با عمل به قرآن و پوشش لباس تقوی، برپايه ترس دروني از نتيجه آزمون طبق آيات « اعراف : 49، نمل : 87 و 89، فاطر : 34، سبأ : 23، انبياء : 49 و 103، مؤمنون : 60، طور : 26، زلزله : 6، روم : 14 » فقط موکول به دريافت نامه اعمال در داوری و آشکار شدن باطن اشخاص از ابتدا تا انتهاء « واقعه : 49 » در « يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ، طارق : 9 » است « انشقاق : 6-12، حاقه : 19-37 »

نشانهء مشهود، نمايش استثنائی حکومت « محمد » و حواريون منطبق برآيه « انفال : 72 و بقره : 285 » به هدف برنامهء « شب قدر خيري است از هزار ماه » برای انتشار قرآن، به پيشگوئی آيات «« نمل : 16 و 17، ص : 26 و 35، نور : 55، زمر : 10، عنكبوت : 56، حج : 41، نور : 55 » است و در بعث آخرتی (ملک کبير طبق آيه « انسان : 21 ») به راهنمائی های الله است.