داستان حضرت نوح علیه السلام در قرآن

[گلستان قرآن]

سوره۷۱قرآن سوره نوح می باشد.تمامی این سوره داستان حضرت نوح (ع) میباشد.خداوند آن حضرت رابه عنوان رسول به سوی قومش فرستاد تا قوم خویش رابه توحید ویکتا پرستی دعوت کند.


خلاصه داستان حضرت نوح(ع)که در این سوره آمده چنین است:

حضرت نوح (ع)مردم را به توحید و پرستش خدا دعوت می کرد. او به مردم می گفت <من برای شما بیم دهنده آشکاری هستم.خدا را بپرستید واز او پروا دارید و مرا اطاعت کنید.>

او با این سخنان مردم را به ۳ اصل توحید و نبوت ومعاد فرا می خواندو آنها را از عاقبت کارشانبیم می داد . وی شب و روز قوم خود را به راه حق می خواند.
اما آنها گوش های خود را می گرفتند وبه بت پرستی اصرار می ورزیدند. تا عاقبت گرفتار عذاب الهی شدند.

[گلستان قرآن]

حضرت علی (علیه السلام )می فرماید:هر کس با کتاب آرامش بگیرد هیچ آرامشی را از دست نداده است.

[عبد]

﴿ سورة نوح ﴾

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ

إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ أَنْ أَنذِرْ قَوْمَكَ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿1﴾


يقينًا ما، نوح را به سوي قومش فرستاديم. كه، قومت را انذار كن! از قبل اينكه (برتحقق سوره عصر) عذاب دردناكي به إِيشان آيد. « نجم : 52، قمر : 9 - 13، اعراف : 59-64، فرقان : 37؛ شعراء : 117 - .12، يونس : 73، هود : 36 - 48، صافات : 75 - 82،‌ ذاريات : 46، انبياء : 76، مؤمنون : 23 - 30، حاقه : 11، عنكبوت : 14 و 15 »


قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُّبِينٌ ﴿2﴾ أَنِ اعْبُدُوا اللَّـهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ ﴿3﴾


گفت، اي قوم من! يقينًا من براي شما، پيغمبر آشكاريم. كه، (فقط) الله را (با آياتش) بندگي كنيد! و از او بترسيد! و از (پيامبري) من اطاعت كنيد!


يَغْفِرْ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرْكُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى ۚ إِنَّ أَجَلَ اللَّـهِ إِذَا جَاءَ لَا يُؤَخَّرُ ۖ لَوْ كُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿4﴾


به نفعتان از گناهانتان درگذرد و شما را به مهلت معيني به تاخير اندازد.يقينًا مهلت (عذاب) الله هرگاه به سرآيد، به تاخير انداخته نشود،. اگر شايسته باشيد که بدانيد.« عصر : 1- 3، ص : 3 و 15، غافر : 7، شوري : 5، يونس : 19، هود : 104، انعام : 2 »


قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلًا وَنَهَارًا ﴿5﴾ فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعَائِي إِلَّا فِرَارًا ﴿6﴾ وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا ﴿7﴾ ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا ﴿8﴾ ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا ﴿9﴾


گفت پروردگارم! يقينًا من، قومم را در شب و روز فرا خواندم. پس، خواندن من، جز فراري را، به ايشان نيفزود. « مدثر : 49-51 » و يقينًا من، در هر زمان ايشان را فرا خواندم، تا به نفعشان ببخشي. انگشتانشان را در گوششان قرار مي دادند و لباس هايشان را بر (روي) خودشان مي كشيدند « هود : 5 » و (بر انكار آيات) اصرار مي كردند و با تكبري (بزرگ) گردن كشي مي نمودند. سپس، يقينًا من، ايشان را آشكارا فرا خواندم.سپس، يقينًا من، به ايشان (انذار را) آشكار مي کردم و با مخفی کردنی مخفي مي کردم.


فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا ﴿10﴾ يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُم مِّدْرَارًا ﴿11﴾ وَيُمْدِدْكُم بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَل لَّكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَل لَّكُمْ أَنْهَارًا ﴿12﴾


پس، گفتم از پروردگارتان، طلب آمرزش كنيد! يقينًا او گناه بخش است. بر شما ابر پر باراني مي فرستد و شما را به اموال و فرزندان ياري مي دهد و براي شما باغ هائي را قرار مي دهد و براي شما نـهرهائي را قرار مي دهد. « اعراف : 96، هود : 3 و 7، جن : 16 »


مَّا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّـهِ وَقَارًا ﴿13﴾


شما را چه شود؟ از عظمت الله نمي ترسيد « جن : 3، حاقه : 33، حج : 74، انعام : 91، رحمن : 1-4، يس : 15، ص : 1-7، فرقان : 60، شعراء : 5، رعد : 30 »


وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا ﴿14﴾


و (حال آنكه) يقينًا شما را خلقی بعد خلقی آفريد.
[به جاي « اطوارًا » ، « خَلْقًا مِن بَعْدِ خَلْقٍ فِي ظُلُمَاتٍ ثَلَاثٍ ، زمر : 6 » است، « نحل : 78 »، « ليل : 3 ، نجم : 32 و 45، نبأ : 8، حجرات : 13 » تا جانشيني نسل ها در پي هم طبق آيات « علق : 2، وَيَجْعَلُكُمْ خُلَفَاءَ الْأَرْضِ ، نمل : 62، هُوَ الَّذِي جَعَلَكُمْ خَلَائِفَ فِي الْأَرْضِ ، فاطر : 39، وَلَكِنَّا أَنشَأْنَا قُرُونًا ، فصص : 45، يونس : 14، انعام : 165، إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً ، بقره : 30 » تحقق يابد.]


أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّـهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ﴿15﴾ وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا ﴿16﴾


آيا ننگريسته ايد؟ چگونه الله هفت آسمان را بالا (سرانسان ها) آفريده است؟ و ماه را در بين آن ها نوري قرار داده است؟ و خورشيد را چراغي قرار داده است.

« انبياء : 30، فصلت : 9-12، نازعات : 28-33 ، يس : 38-40، حجر : 16، صافات : 6، ملك : 5، ق : 6، مؤمنون : 17 و 86، انعام : 96، فرقان : 2، ملك :3، نازعات : 27 و 28، نبأَ : 12، طلاق : 12، اسرا : 44، شمس : 1 و 2، ليل : 1 و 2، الرحمن : 5-7، اعراف : 54، فاطر :13، يونس : 3، انعام : 96، زمر : 5، لقمان : 29، نحل : 12، ابراهيم : 33، انبياء : 33، رعد : 2، سجده : 5، عنكبوت : 61 » که به زعم كافران و مشركان به باطل و براي بازي خود تصور كرده اند. « ص : 27 »


وَاللَّـهُ أَنبَتَكُم مِّنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا ﴿17﴾ ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا ﴿18﴾


و الله شما را از زمين (آخرتی) به روئيدني روياند. سپس، شما را در آن (زمين آخرت) باز مي گرداند و به خارج كردن (مخصوصي، از زمين آخرت) خارج مي گرداند. « طه : 55 »


وَاللَّـهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا ﴿19﴾

و الله، زمين را براي شما گستردني قرار داد. « شمس : 6، فصلت : 9 و 10، لقمان : 20، ذاريات : 48، غاشيه : 19 و 20، بقره : 22، نبأ : 6 و 7، نازعات : 30، الرحمن : 10، عبس : 26-32، رعد : 3 و 4 »


لِّتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا ﴿20﴾


تا در راه هاي گشاده اي از آن داخل شويد. « فاطر : 27، انعام : 11، نمل : 69، حجر : 76 و 79، زخرف : 10، نحل : 15، انبياء : 31، ملك : 15، روم : 42 و آل عمران : 137 »



قَالَ نُوحٌ رَّبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا مَن لَّمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا ﴿21﴾ وَمَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا ﴿22﴾


نوح گفت، پروردگارم! يقينًا ايشان مرا نافرماني كردند و از كسي (مراجع تقليدي) پيروي كردند، که مالش و فرزندش جز ضرري را به هر يک نيفزود. « اسراء : 64 » و (مراجع تقليد) حيله (بزرگي) را نيرنگ زدند.


وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا ﴿23﴾


و گفتند، آله هايتان (بتان و توليت آنان، مراجع تقليدشيطان صفت قوم ) را وا نگذاريد! (همان سنبل) ود، را وانگذاريد! و نه سواع و نه يغوث و يعوق و نسر را.

[اشاره به نام بتان ده هزار سال قبل نشان از برنامه « مريم : 59 و هود : 48 » در نسل هاي بعد پيغمبران از آدم به بعد تا نوح (در حدود سه هزار سال) و به سبب حضور شيطان هاي مرجع تقليد است « نمل : 24، فصلت : 36، نحل : 63 و 105 و 116 و 117 » كه براي زمان ابراهيم « مريم : 42-46 » و موسي « اعراف : 139 » و محمد « ص : 6 و صافات : 36 » نيز مثال زده شده است « نجم : 19-23، اعراف : 194 و فاطر : 14 » و تا ابد نمادی از بت مقدس به توليت مراجع و رهبران مذهبی شيطان صفت به شكل گنبد و بارگاه و يا هر سنبلي بر هر بلندي است. « اعراف : 138 ، شعراء : 128، انبياء : 96 »



وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا ۖ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا ﴿24﴾


و يقيتًا بسياري را گمراه كردند و به ظالمين جز گمراهي را نيفزا. « ابراهيم : 36 »


مِّمَّا خَطِيئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُم مِّن دُونِ اللَّـهِ أَنصَارًا ﴿25﴾


به علت گناهانشان غرق شدند. پس (بعد از داوري) داخل آتشي شوند. پس، براي ايشان در برابر (عذاب) الله ياوري نيابند.
[مانند ابلاغ حكم غرق منكرين و مشركين قوم نوح از قبل « هود : 36 و 37 و 40 » حتميت صدور حكم براي داوري است « زمر : 69 » « اعراف : 38، غافر : 46، تحريم : 10 »، « ابراهيم : 16 »]




وَقَالَ نُوحٌ رَّبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا ﴿26﴾ إِنَّكَ إِن تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا ﴿27﴾


و نوح مي گفت، پروردگارا! بر روي زمين از منكرين هيچ كسي را وانگذار! يقينًا تو اگر ايشان را وا گذاري، بندگانت را گمراه كنند و جز گناهكار ناسپاس (به آيات الله) فرزندي نياورند.


رَّبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَن دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا ﴿28﴾


پروردگارا! برای من و برای والدين (مؤمن) من و برای هر كس كه مؤمن داخل خانه من شده است و به هر مؤمني (اعم) از مرد و زن (با قلم عفو گناهان را ) بيامرز! و بر كافران جز تباهي و عذاب نيفزا!

1. در آيه عنكبوت : 14 استثناي 50 از هزار سال (يعني 950 سال) مربوط به انجام مأموريت پيغمبری طبق آيات اين سوره است که نهايتًا « قَلِيلاً مَّا تَذَكَّرُونَ ، اعراف : 3 و « فَلاَ يُؤْمِنُونَ إِلاَّ قَلِيلاً ، نساء : 46 » از حاملان کشتی شده « صافات : 77 » نتيجه آيه « معارج : 39 » را گرفت که اكثريت بقيه فراري از كلام الله مجيد مشرك و منكر شدند « مدثر : 51، اسراء : 41، حج : 72، شعرا : 118 ، ابراهيم : 15‌، يوسف : 106 » »
2. مانند آيات « قمر : 15، فرقان : 37، مؤمنون : 30، حاقه : 12، عنكبوت : 15 » نجات نوح و همراهان منتي از الله بر زندگي بخشيدن به قليل مؤمنان و شنيدن آيات قرآن است. « اسراء : 3 »
3. از شواهد و قرائن نجات مؤمنان در کشتی (كه كل انسان هاي زمين بودند) در حدود ده هزار سال قبل بوده، زيرا از شناخت قدمت كشاورزي و دامداري (مورد تعليم به فرزندان آدم که نسل به نسل ادامه داشته « مائده :27‍، سفر پيدايش باب 4 شماره 2 ») در اروپا از حدود 9000 سال پيش شناخته شده که اگر زمان پراكندگي نسل هاي نجات يافته به اروپا هزار سال و از زمان آدم تا طوفان نوح حدود سه هزار سال تخمين زده شود زمان انسان متعقل در زمين حدود 12000 سال است.