در قرآن آیاتی وجود دارد که به گفته شیعه و سنی درباره امامت، ولایت و عصمت امامان علیهم‏السلام نازل شده است؛ از آن جمله می‏توان به آیات زیر اشاره کرد:
1 ـ آیه اکمال دین: این آیه شریف، در سوره مائده، آیه 3 آمده است و می‏فرماید: «الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دیناً...»؛ امروز، دین شما را برایتان کامل و نعمت خود را بر شما تمام گرداندم و اسلام را برای شما (به عنوان) آیینی برگزیدم.
منظور از روز، همان «روز غدیرخم» است که پیامبراکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله امیرمؤمنان علیه‏السلام را به طور رسمی برای جانشینی خود تعیین کرد و در این روز بود که آیین اسلام به تکامل نهایی خود رسید و نعمت خدا با تعیین رهبری شایسته، همچون علی بن ابی‏طالب علیه‏السلام برای آینده مردم تکامل یافت.(1)
2 ـ آیه تبلیغ: این آیه، آیه 67 از سوره مائده است که می‏فرماید: «ای پیامبر! آنچه از جانب پروردگارت بر تو نازل شده، ابلاغ کن و اگر نکنی، پیامش را نرسانده‏ای...» خداوند متعال به پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله دستور می‏دهد که این مسأله مهم (تعیین جانشینی برای پیامبر و سرنوشت آینده اسلام و مسلمانان) را به مردم ابلاغ کند.(2)
3 ـ آیه تطهیر: این آیه مبارک، در سوره احزاب، آیه 33 آمده است که می‏فرماید: «انّما یریداللّه لیذهب عنکم الرّجس اهل البیت و یطهرکم تطهیراً»؛ حقیقتاً خداوند می‏خواهد آلودگی را از شما خاندان (پیامبر) بزداید و شما را پاک و پاکیزه گرداند.
این آیه، درباره پنج تن «آل عبا» یعنی پیامبراکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله ، علی، فاطمه، حسن و حسین علیهم‏السلام وارد شده و عصمت (معصوم بودن) این پنج تن را ثابت می‏کند و به «آیه تطهیر» معروف است.(3)
4 ـ آیه ولایت: این آیه در سوره مائده، آیه 55 آمده که می‏فرماید: «ولیّ شما، تنها خدا و پیامبر او و کسانی هستند که ایمان آورده‏اند؛ همان کسانی که نماز را برپا می‏دارند و در حال رکوع، زکات می‏دهند.»
ابوذر غفاری نقل می‏کند که روزی با رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله در مسجد نماز می‏خواندیم. نیازمندی به مسجد آمد و تقاضای کمک کرد؛ اما کسی چیزی به او نداد. سائل گفت: خدایا! تو شاهدباش که در مسجد رسول خدا کسی به من کمک نکرد! در همین حال، حضرت علی علیه‏السلام انگشتر خود را در حال رکوع به او داد. پیامبراکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله متوجه این مسأله شدند و فرمودند: خداوندا! من محمد پیامبر و برگزیده تو هستم. سینه مرا گشاده کن و کارها را بر من آسان ساز. از خاندانم، علی را وزیر من گردان تا به وسیله او، پشتم قوی و محکم گردد. هنوز دعای پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله تمام نشده بود که جبرئیل علیه‏السلام این آیه را بر پیامبر نازل کرد.(4)
5 ـ آیه اطعام: این آیه، در سوره مبارک انسان، آیه 8 آمده است: «و یطعمون الطّعام علی حبّه مسکیناً و یتیماً و اسیراً»؛ «و به (پاس) دوستی (خدا) بینوا و یتیم و اسیر را خوراک می‏دهند.» شأن نزول این آیه هم درباره اهل‏بیت علیهم‏السلام است.(5)
6 ـ آیه مباهله: این آیه، در سوره آل عمران آیه 61 آمده است. مفسران گفته‏اند: این آیه، درباره هیأت نجرانی و همراهان آن‏ها نازل شده که پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله ، آن‏ها را به مباهله دعوت کرد. آن‏ها تا فردای آن روز از حضرت مهلت خواستند و پس از مراجعه به شخصیت‏های نجران، اسقف (روحانی بزرگشان) به آن‏ها گفت: شما فردا به محمد نگاه کنید. اگر با فرزندان و خانواده‏اش برای مباهله آمده بود، از مباهله با او بترسید و اگر با یارانش آمد، با او مباهله کنید.
فردای آن روز، پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله آمد، در حالی که دست علی‏بن ابی‏طالب علیه‏السلام را گرفته و حسن و حسین علیهماالسلام پیش روی او راه می‏رفتند و فاطمه علیهاالسلام پشت سرش بود. نصارا نیز بیرون آمدند، درحالی که اسقف آن‏ها پیشاپیش آنان قرارداشت. درباره همراهان پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله سؤال کرد، به او گفتند: این، پسر عمو و دامادش و محبوب ترین خلق نزد اوست و این دو پسر، فرزندان دختر او از علی علیه‏السلام هستند و آن بانوی جوان، دخترش فاطمه، عزیزترین مردم نزد او ونزدیک‏ترین افراد به قلب اوست... اسقف گفت: من مردی را می‏بینم که در مباهله با کمال جرأت اقدام می‏کند و گمان می‏کنم راستگو باشد که در این صورت، به خدا قسم، یک سال بیشتر بر ما نخواهد گذشت؛ در حالی که در تمام دنیا، حتی یک نصرانی هم وجود نداشته باشد که آب بنوشد، لذا به پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله چنین عرض کرد: ای ابوالقاسم! ما با تو مباهله نمی‏کنیم؛ بلکه مصالحه می‏نماییم. و پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله با آن‏ها مصالحه کرد.(6)