╬╬╬فریادگرتوحید***شیخ العارفین حضرت آیت الله العظمی بهجت(ره)╬╬╬

[مرصاد]

بسم الله النور
از روز رحلت آقا هنوز سردرگمم...یه کتابی داشتم به نام فریادگر توحید ،از اون روز دائم تودستمه...بااین که یه بارخوندمش ولی قرار ندارم....اصلا نمی دونم چکار کنم...باورم نمی شه...
من ای صبا ره رفتن به کوی دوست ندارم
تو می روی به سلامت،سلام مابرسان
حکایتها وهدایتهای جمال السالکین وشیخ العارفین رو اینجا می نویسم...انشاءالله خودمم عامل باشم....
ای پیرطریق دستگری بنما
طفلیم دراین طریق پیری بنما
فرسوده شدیم وره بجایی نرسید
یارا،تودراین راه امیری بنما

[مرصاد]

از جمله چیزهایی که حضرت باسوز وگداز مخصوصی می فرمودند،حسرت برزندگی وروزگار دانشمندان وعالمان گذشته بود.ایشان معتقد بودند مراجعه به سیره وروش علمای گذشته خود،درس علمی وآموزنده ای است.
روزی فرمودند:ما درآن طریقه ی مستقیمی که سلف صالح ما بودند نیستسم!بعد باحسرت زیاد فرمودندنمی دانم چرا اینطور شد؟!آقای قاضی به نقل از استادان خویش می فرمودند:زمانی درحرم امام علی (ع)هفتاد نفربودند که درقنوت نماز شبشان دعای ابوحمزه ثمالی می خواندند.وعلامه قاضی خود می فرمودند:ماهم که سه چهار نفر بیشتر نداریم...
آنگاه حضرت آقا فرمودند:ماهم که درزمان خود دیگر از این افراد ندیدیم،وحالا می بینید اوضاع چگونه است.
-----------------
ای وای برما....

[مرصاد]

یکی از نزدیکان وارادتمندان آقادرباره کمگویی ایشان می فرمودند:ایشان خیلی تلگرافی حرف می زند وباید حرف های ایشان را زود گرفت وبه کاربست.توقع اینکه ایشان بیایند درس اخلاق بدهند یا مفصل توضیح بدهند بی نتیجه است.
یک روز صبح وقتی ایشان از حرم می آمدند،وقتی آمدند از پیش ما رد شوند پس از سلام واحوالپرسی فرمودند:قومی دگر حواله به تقدبر می کنند.شمازکدامشان هستید؟
این سخن کوتاه دنیایی از اندیشه های ارزشمند را به همراه داردکه برای سالک درراه خدا می تواند موثر باشد.
این سخن اشاره به بیت خواجه حافظ دارد مه می فرماید:
قومی به جد وجهد نهادند وصل دوست
قومی دگر حواله به تقدیر می کنند
بالجمله اعتماد مکن بر ثبات دهر
کاین کارخانه ایست که تغییر می کند.
آری با سستی وبیهوده کاری عمل خالص به بار نمی نشیند.

[مرصاد]

حجة السلام قدس می گوید:

« روزی آقا فرمودند: در تهران استاد روحانیی بود که لُمعَتین را تدریس می کرد، مطلع شد که گاهی از یکی از طلاب و شاگردانش که از لحاظ درس خیلی عالی نبود، کارهایی نسبتاً خارق العاده دیده و شنیده می شود.
روزی چاقوی استاد ( در زمان گذشته وسیله نوشتن قلم نی بود، و نویسندگان چاقوی کوچک ظریفی برای درست کردن قلم به همراه داشتند ) که خیلی به آن علاقه داشت، گم می شود و وی هر چه می گردد آن را پیدا نمی کند و به تصور آنکه بچه هایش برداشته و از بین برده اند نسبت به بچه ها و خانواده عصبانی می شود، مدتی بدین منوال می گذرد و چاقو پیدا نمی شود. و عصبانیت آقا نیز تمام نمی شود.
روزی آن شاگرد بعد از درس ابتداءً به استاد می گوید:
« آقا، چاقویتان را در جیب جلیقه کهنه خود گذاشته اید و فراموش کرده اید، بچه ها چه گناهی دارند. » آقا یادش می آید و تعجب می کند که آن طلبه چگونه از آن اطلاع داشته است.
از اینجا دیگر یقین می کند که او با (اولیای خدا) سر و کار دارد، روزی به او می گوید: بعد از درس با شما کاری دارم. چون خلوت می شود می گوید: آقای عزیز، مسلم است که شما با جایی ارتباط دارید، به من بگویید خدمت آقا امام زمان(عج) مشرف می شوید؟
استاد اصرار می کند و شاگرد ناچار می شود جریان تشرف خود خدمت آقا را به او بگوید. استاد می گوید: عزیزم، این بار وقتی مشرف شدید، سلام بنده را برسانید و بگویید: اگر صلاح می دانند چند دقیقه ای اجازه تشرف به حقیر بدهند.
مدتی می گذرد و آقای طلبه چیزی نمی گوید و آقای استاد هم از ترس اینکه نکند جواب، منفی باشد جرأت نمی کند از او سؤال کند ولی به جهت طولانی شدن مدت، صبر آقا تمام میشود و روزی به وی می گوید: آقای عزیز، از عرض پیام من خبری نشد؟ می بیند که وی ( به اصطلاح ) این پا و آن پا می کند. آقا می گوید: عزیزم، خجالت نکش آنچه فرموده اند به حقیر بگویید چون شما قاصد پیام بودی ( و ما علی الرسول إلا البلاغ المبین )

آن طلبه با نهایت ناراحتی می گوید آقا فرمود: لازم نیست ما چند دقیقه به شما وقت ملاقات بدهیم، شما تهذیب نفس کنید من خودم نزد شما می آیم. »

[ریحانه]

آن طلبه با نهایت ناراحتی می گوید آقا فرمود: لازم نیست ما چند دقیقه به شما وقت ملاقات بدهیم، شما تهذیب نفس کنید من خودم نزد شما می آیم. »

منظور از این طلبه ..همین آیت الله بهجت رحمه الله هستن ...خیلی عذر میخوام

[مرصاد]

منظور از این طلبه ..همین آیت الله بهجت رحمه الله هستن ...خیلی عذر میخوام

نه خیر....منظور از طلبه همون طلبه جوانی بود که با آقا امام زمان ارتباط داشتند وحضرت آیت الله العظمی بهجت (ره)از ایشون داستانی رونقل می کردند:

روزی آقا(منظور آیت الله العظمی بهجت(ره)) فرمودند: در تهران استاد روحانیی بود که لُمعَتین را تدریس می کرد، مطلع شد که گاهی از یکی از طلاب و شاگردانش که از لحاظ درس خیلی عالی نبود، کارهایی نسبتاً خارق العاده دیده و شنیده می شود.

[مرصاد]

یکی از ارادتمندان آیت الله بهجت (ره)نقل کردند:«زمانی تصمیم گرفته بودمکه زبانم را بیشتر کنترل کنم وباکسی حرف نزنم.همانروز خدمت آقا رسیدم که فرمودند:«بدم نمی آید درصورتی که کسی اراده تحفظ*درکلام داشته باشد،اگر مصلحت باشدوخلاف سیاست نباشد،تکلم به قرآن بکند.»

*مراقبت وخودنگهداری
انشاءالله از این به بعد سعی می کنم باقدرنسبت مناسب مطالبی درمورد آقا قرار بدم که خدای ناکرده از مقام ودستور العمل هاشون غافل نباشیم.

[moridenur]

ای پیرطریق دستگری بنما
طفلیم دراین طریق پیری بنما
فرسوده شدیم وره بجایی نرسید
یارا،تودراین راه امیری بنما

ایاک نعبد و ایاک نستعین

[مرصاد]

مرحبا ای پیک مشتاقان!بگوپیغام دوست
تاکنم جان از سررغبت فدای نام دوست
چهل روز از غروب آفتاب فقاهت ، اُسوه عارفان ، عالم ربانی ، فقیه صمدانی و مرجع تقلید شیعیان جهان حضرت آيت الله العظمی محمد تقی بهجت «ره» گذشت ؛

[D.HAMID]

خاطره
اوايل كه قلبم صاف تر بود جرم گناه كمتر داشت گاه گاهي نماز ايشان شركت مي‌كردم.
اون شب بعد از نماز همراه ايشان به راه افتاديم جواني با شلوار لي و كاشن چرمي و...پشت سر آقا راه مي رفت و بلند بلند گريه مي كرد گريه او تا منزل آقا قطع نشد.آقا طبق معمول درب را باز كرد و برگشت تا به همراهانش خداحافظي كند جوان جلوي رفت اشك يك لحظه از چشماش قطع نمي شد دست آقا را بوسيد و گفت يعني قبوله مي كنن؟آقا گفت اگه قبول نمي كردند كه نمي پذيرفتندت.آقا خدا حافظي كرد و رفت ومن مبهوت بودم از جملاتي كه بين ايشان و آن وجوان رد و بد شد.به حاج آقايي كه از مريدان آقا بود نزديك شدم گفتم ببخشيد جريان اين جوان چيه اينقده گريه ميكنه؟!
حاج آقا گفت اين جوان اهل شمال است ديشب كه شب جمعه بود آمد خدمت آقا گفت من گنكارم آمده ام بروم جمكران توبه كنم و...رفت و امشب دوباره آمده كه بپرسد مرا بخشيدنده آقا گفت تو را پذيرفته اند.