آيه ولایت ـ آیه 55 سوره مائده

[الشن]

آخرين و كامل ترين دين الهى با بعثت خاتم الانبياء، حضرت محمّد مصطفى صلّى اللّه عليه وآله به جهانيان عرضه شد و آئين و رسالت پيام رسانان الهى با نبوّت آن حضرت پايان پذيرفت.
دين اسلام در شهر مكّه شكوفا شد و پس از بيست و سه سال زحمات طاقت فرساى رسول خدا صلّى اللّه عليه وآله و جمعى از ياران باوفايش، تمامى جزيرة العرب را فرا گرفت.
ادامه اين راه الهى در هجدهم ذى الحجّه، در غدير خم و به صورت علنى، از جانب خداى منّان به نخستين رادمرد عالم اسلام پس از پيامبر خدا صلّى اللّه عليه وآله يعنى امير مؤمنان على عليه السلام سپرده شد.
در اين روز، با اعلان ولايت و جانشينى حضرت على عليه السلام، نعمت الهى تمام و دين اسلام تكميل و سپس به عنوان تنها دينِ مورد پسند حضرت حق اعلام گرديد. اين چنين شد كه كفرورزان و مشركان از نابودى دين اسلام مأيوس گشتند.
ديرى نپاييد كه برخى اطرافيان پيامبر صلّى اللّه عليه وآله، ـ با توطئه هايى از پيش مهيّا شده ـ مسير هدايت و راهبرى را پس از رحلت پيامبر خدا صلّى اللّه عليه وآله منحرف ساختند، دروازه مدينه علم را بستند و مسلمانان را در تحيّر و سردرگمى قرار دادند. آنان از همان آغازين روزهاى حكومتشان، با منع كتابت احاديث نبوى، جعل احاديث، القاى شبهات و تدليس و تلبيس هاى شيطانى، حقايق اسلام را ـ كه همچون آفتاب جهان تاب بود ـ پشت ابرهاى سياه شكّ و ترديد قرار دادند.
بديهى است كه على رغم همه توطئه ها، حقايق اسلام و سخنان دُرَرْبار پيامبر خدا صلّى اللّه عليه وآله، توسّط امير مؤمنان على عليه السلام، اوصياى آن بزرگوار عليهم السلام و جمعى از اصحاب و ياران باوفا، در طول تاريخ جارى شده و در هر برهه اى از زمان، به نوعى جلوه نموده است. آنان با بيان حقايق، دودلى ها، شبهه ها و پندارهاى واهى شياطين و دشمنان اسلام را پاسخ داده و حقيقت را براى همگان آشكار ساخته اند.
در اين راستا، نام سپيده باورانى همچون شيخ مفيد، سيّد مرتضى، شيخ طوسى، خواجه نصير، علاّمه حلّى، قاضى نوراللّه، مير حامد حسين، سيّد شرف الدين، امينى و . . . همچون ستارگانى پرفروز مى درخشد؛ چرا كه اينان در مسير دفاع از حقايق اسلامى و تبيين واقعيّات مكتب اهل بيت عليهم السلام، با زبان و قلم، به بررسى و پاسخ گويى شبهات پرداخته اند . . .

[الشن]

p.s

در دوران ما، يكى از دانشمندان و انديشمندانى كه با قلمى شيوا و بيانى رَسا به تبيين حقايق تابناك دين مبين
اسلام و دفاع عالمانه از حريم امامت و ولايت امير مؤمنان على عليه السلام پرداخته است، پژوهشگر والامقام حضرت آيت اللّه سيّد على حسينى ميلانى، مى باشد.
مركز حقايق اسلامى، افتخار دارد كه احياء آثار پُربار و گران سنگ آن محقّق نستوه را در دستور كار خود قرار داده و با تحقيق، ترجمه و نشر آثار معظّمٌ له، آن ها را در اختيار دانش پژوهان، فرهيختگان و تشنگان حقايق اسلامى قرار دهد.
كتابى كه در پيش رو داريد، ترجمه يكى از آثار معظّمٌ له است كه اينك "فارسى زبانان" را با حقايق اسلامى آشنا مى سازد.
اميد است كه اين تلاش مورد خشنودى و پسند بقيّة اللّه الأعظم، حضرت ولىّ عصر، امام زمان عجل اللّه تعالى فرجه الشريف قرار گيرد.

مركز حقايق اسلامى

[الشن]

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم
الحمد للّه ربّ العالمين والصلاة والسلام على سيّدنا محمّد وآله الطاهرين المعصومين ولعنة اللّه على أعدائهم أجمعين من الأوّلين والآخرين

پيش گفتار
از آياتى كه شيعيان همواره براى اثبات امامت امير مؤمنان على عليه السلام به آن استدلال مى كنند، آيه ولايت است. خداوند متعال در اين آيه مى فرمايد:
(انّما وليّكم اللّه ورسوله والّذين آمنوا الّذين يقيمون الصّلاة ويؤتون الزّكاة وهم راكعون)(1)
«تنها ولى و صاحب اختيار شما خدا، پيامبر او و كسانى هستند كه ايمان آورده اند؛ همان كسانى كه نماز را برپا مى دارند و در حال ركوع زكات مى دهند».
براى استدلال به اين آيه، ابتدا بايد به روايات مراجعه نماييم تا روشن شود كه اين آيه در مورد چه كسى نازل شده است؛ آن گاه چگونگى استدلال به آيه شريفه مورد بحث قرار مى گيرد، و در پايان به اشكالات و اعتراضات دانشمندان اهل سنّت پاسخ داده مى شود. بنا بر اين، سخن در سه بخش مطرح خواهد شد:
بخش يكم: شأن نزول آيه ولايت
بخش دوم: چگونگى استدلال به آيه ولايت
بخش سوم: پاسخ به شبهه ها

(1) سوره مائده: آيه 55.

[فاطمه ایمانی]

إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ

ولىّ شما، تنها خدا و پيامبر اوست و كسانى كه ايمان آورده‏اند: همان كسانى كه نماز برپا مى‏دارند و در حال ركوع زكات مى‏دهند. (55)

در شأن نزول آيه آمده است:

سائلى وارد مسجد رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله شد و از مردم درخواست كمك كرد. كسى چيزى به او نداد. حضرت على عليه السلام در حالى كه به نماز مشغول بود، در حال ركوع، انگشتر خود را به سائل بخشيد. در تكريم اين بخشش، اين آيه نازل شد.

ماجراى فوق را ده نفر از اصحاب پيامبر مانند ابن عباس، عمّار ياسر، جابر بن عبد اللّه، ابو ذر، أَنس بن مالك، بلال و ... نقل كرده‏اند و شيعه و سنّى در اين شأن نزول، توافق دارند. «1»

عمّار ياسر مى‏گويد: پس از انفاق انگشتر در نماز و نزول آيه بود كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود:

« من كنت مولاه فعلى مولاه ». «1»

پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله در غدير خم ، براى بيان مقام حضرت على عليه السلام اين آيه را تلاوت فرمود. «2» و خود على عليه السلام نيز براى حقّانيّت خويش، بارها اين آيه را مى‏خواند. «3» ابو ذر كه خود شاهد ماجرا بوده است، در مسجد الحرام براى مردم داستان فوق را نقل مى‏كرد. «4»

كلمه‏ى « ولى » در اين آيه، به معناى دوست و ياور نيست، چون دوستى و يارى مربوط به همه مسلمانان است، نه آنان كه در حال ركوع انفاق مى‏كنند.
امام صادق عليه السلام فرمودند: منظور از « الَّذِينَ آمَنُوا ... »، على عليه السلام و اولاد او، ائمّه عليهم السلام تا روز قيامت هستند. پس هر كس از اولاد او به جايگاه امامت رسيد با اين ويژگى مثل اوست، آنان صدقه مى‏دهند در حال ركوع. «5»
__________________________________________________

(1). تفسير الميزان.
(2). تفسير صافى.
(3). تفسير الميزان.
(4). تفسير مجمع البيان. [.....]
(5). كافى، ج 1، ص 288.

************
تفسير نور، ج‏3، ص: 110

[ریحانه]

سائلى وارد مسجد رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله شد و از مردم درخواست كمك كرد. كسى چيزى به او نداد. حضرت على عليه السلام در حالى كه به نماز مشغول بود، در حال ركوع، انگشتر خود را به سائل بخشيد. در تكريم اين بخشش، اين آيه نازل شد.

با اجازه همه یک سوال میپرسم ؟؟؟


چطور ممکنه که امام علی آنهم در حین رکوع اینکار را انجام بدهد در حالیکه او موقع نماز فقط حواسشون به خدا بوده است در واقع همون حضور قلب ....

نمیگم که قصه رو قبول ندارم فقط میخوام بدون سر این کار چی بوده است ؟

[فاطمه ایمانی]

با اجازه همه یک سوال میپرسم ؟؟؟

چطور ممکنه که امام علی آنهم در حین رکوع اینکار را انجام بدهد در حالیکه او موقع نماز فقط حواسشون به خدا بوده است در واقع همون حضور قلب ....

نمیگم که قصه رو قبول ندارم فقط میخوام بدون سر این کار چی بوده است ؟

با سلام و تشکر از سؤال خوبتون.
امام علی علیه السلام در نماز تمام توجه شان به خداوند بوده است. کمک به سائل نیز در جهت رضایت خداوند است. اینکه حضرت در نماز متوجه سائل شده اند و به او انگشتری شان را داده اند نیز به این دلیل است که اعطای آن در جهت رضای خدا بوده است و جز خدا هیچ چیز نمی دیده اند.
اگر دادن انگشتر به مستحق را امری مادی بدانیم اشکال شما بر امام وارد می شود که چرا در نماز حضور قلبش را ازدست داده و متوجه امری دنیوی شده است! در حالی که می دانیم کمک به فقیر امری الهی است و رضایت خدا در آن می باشد.

[ریحانه]

من فکر میکردم حضور قلب یعنی اینکه فقط خود خدا رو در نظر داشته باشیم ....پس اموری که برای رضایت و جلب خداباشد اشکالی در توجه ما به خداوند ایجاد نمیکند ...؟؟؟درسته ؟؟؟

بطور مثال :


مثلا در نماز یکهو یادت بیفته که امروز صدقه نداده ای ؟؟؟

[مجیب]

جایی می خوندم که از نظر عرفا اگر انسان در نماز کاملا جذب پروردگار شده باشه حالت برگشت داره یعنی در عین واحد که مشغول خداست مشغول به ماوراهم هست، مثل اینکه از جسمش خارج شده ( البته این حالتم درجه بندی داره، بعضی ها در همه احوال در این حالت هستند و بعضی چند ثانیه و بعضی ... )
در این حالته که فرد نه تنها غافل از خدا نیست بلکه چنان توجهش به خدا کامله که دراین حالت می تونه تمام عالم رو ببینه و همه چیز از نظرش بگذره .

[الشن]

با اجازه همه یک سوال میپرسم ؟؟؟

چطور ممکنه که امام علی آنهم در حین رکوع اینکار را انجام بدهد در حالیکه او موقع نماز فقط حواسشون به خدا بوده است در واقع همون حضور قلب ....

نمیگم که قصه رو قبول ندارم فقط میخوام بدون سر این کار چی بوده است ؟

salamun aleykum.agar in amale hazrat ba huzure qalb munafat dasht hatman Allahu subhanahu vahdah in amal ra madh nemiykard.doroste?

[الشن]

مراد از « الذين آمنوا ... » قطعاً امام امير المؤمنين عليه السلام است ؛ زيرا اين آيه در زماني نازل شده است كه امام علي عليه السلام در حال ركوع به فقيري كه از مردم استمداد مي‌كرد ، انگشتري خود را صدقه داد .

قاضي عضد الدين الإيجي ، متوفاي 756 در اين باره مي‌گويد :

وأجمع أئمّة التفسير أنّ المراد علي .

تمامي مفسرين جماع دارند كه اين آيه در بارۀ امام علي عليه السلام نازل شده است .