آدم زمان

[صلاح جو]

آدم زمان

نه خمینی را به دقت می شناسم

نه به دقت می شناسم لشگرِ او
لشگری دارد که اندر فیضِ عشقش

پیش رفتند تا ببینند اخترِ او
به بشر او همچو آدم پدرست
نسلی آمد ز خطاب برترِ او

من نمی خواهم شوم مانند شیطان
سجده ای را نکنم در محضرِ او
من خمینی را کردم سَروَرِ من
چون کرده او خدا را سَروَرِ او
من او را عشق ورزم با وجودم

هر چه هست اندر وجودم مظهرِ او
کاش من ( فهمیده اش ) بودم در ایران

یا ( ابو ذرّش ) شدم یا ( اشترِ ) او
ای خمینی پس ببر ما را به گلزار
خاکِ ما شوییم اندر کوثرِ او
بالی که تو می کنی با او پرواز
به خدا ما را نگه کن در برِ او
این خمینی که به او ما عشق ورزیم

وهنوز ما می ایستیم بر درِ او
با دعایش ما می خواهیم آنکه

رهبرِ ما حفظ گردد دلبرِ او
مستدامش کن خدایا بر سرِ ما

امّت و اسلام زنده است در سرِ او

رهگذر گوید خدایا بر سر مهر
حفظ کن او را به ما با کشورِ او