داستان های شاهنامه

[سوگند]

آن چه در اين کتاب مي خوانيد داستان هاي شاهنامه است به نثر از آغاز تا پايان پيروزي کي کاوس بر شاه مازندران.
در سال 1336 برگزيده اي از داستان هاي شاهنامه را به اين اميد که موجب آشنائي بيشتر با اثر بلند پايه فردوسي شود به نثر در آوردم. خوانندگان به مهر درآن نظر کردند و چند بار بطبع رسيد و در برخي دانشگاه هاي خارجي براي تدريس زبان فارسي بکار رفت. اما آن اثر کوتاه بود. براي تکميل آن کتاب کنوني را آماده ساختم. در اين کتاب ترتيب داستان ها همان است که در شاهنامه آمده. کوشيدم تا در شيوه گفتار از استاد طوسي پيروي کنم و چندان که بتوانم صور خيال وطنين سخن فردوسي را نگاهدارم. اما مي دانم که اين اثر جز سايه کمرنگي از شعر بلند شاهنامه نيست. اگر توفيقي براي آن اميد داشته باشم اين است که خوانندگان را به شاهکار فردوسي راهبر شود.
گاهي که شعر شاهنامه به آساني در نثر مي نشست و يا دريغ مي ديدم که شعر فردوسي را به نثر خود بشکنم، چند بيتي از شاهنامه را در طي کلام آوردم و اميدم اينست که اين خود ذوق سخن فردوسي را در کام خواننده بنشاند و شوق وي را براي خواندن شاهنامه برانگيزد.

احسان یار شاطر
بنياد مطالعات ايران

[سوگند]

نامه شاهان

فردوسي در آغاز شاهنامه چنين مي گويد که از زمان هاي باستان در ايران کتابي بود پر از داستان هاي گوناگون که سرگذشت شاهان و دلاوران ايران را درآن گرد آورده بودند. پس از آنکه شاهنشاهي ايران بدست تازيان برافتاد اين کتاب هم پراکنده شد. اما پاره هاي آنرا مؤبدان در گوشه و کنار نگاه مي داشتند، تا آنکه يکي از بزرگان وآزادگان ايران که مردي دلير و خردمند و بخشنده بود به جستجو افتاد تا تاريخ گذشته ايران را از روزگار نخست بيابد و آنچه را بر شاهان و خسروان ايران گذشته است در دفتر فراهم آورد. پس موبدان سالخورده را که ازتاريخ باستاني ايران آگاهي داشتند از هرگوشه و کناري نزد خود خواست و از تاريخ روزگاران کهن جويا شد: که شاهان ايران از ديرباز چگونه کشورداري کردند و آغاز و انجام هريک چه بود و بر ايران درين ساليان دراز چه گذشت.
موبدان تاريخ باستاني ايران را باز گفتند و آن بزرگ مرد از سخنان آنان کتابي نامدار فراهم آورد که بزرگ و کوچک برآن آفرين گفتند. آنهائي که خواندن مي دانستند داستان هاي اين کتاب را براي مردم مي خواندند و دل آنان را به ياد شکوه گذشته ايران شاد مي کردند. اين کتاب در ميان مردم گرامي شد.