خدايا هميشه شرمنده هستيم......

[ياد]

از اين كه حسد بردم.
از اين كه تظاهر به دانستن مطلبي كردم كه اصلاً نمي‌دانستم.
از اين كه زيبايي قلمم را به رخ ديگران كشيدم.
از اين كه در غذا خوردن به ياد فقيران نبودم.
از اين كه مالي را كه به تو تعلّق داشت، از آن خود پنداشتم.
از اين كه مرگ را فراموش كردم.
از اين كه در راهت سستي و تنبلي كردم.
از اين كه براي دوستم آروزي كفر كردم كه ايمانم بيشتر نمايان شود.
از اين كه در سطح پايين‌ترين مردم زندگي نكردم.
از اين كه منتظر بودم تا ديگران به من سلام كنند.
از اين كه امامم را نشناختم و محبّت او را در دل نداشتم. پس اگر اكنون بميرم، به مرگ جاهليّت مرده‌ام.
از اين كه چشمم گاه به ناپاكي آلوده شد.
از اين كه ايمانم به بنده‌ات بيشتر از ايمانم به تو بود.
از اين كه منتظر تعريف و تمجيد ديگران بودم و غافل از اين كه تو بهتر از ديگران مي‌نويسي و با حافظه‌تري.
خدايا بابت همه آن چه گفتم و همه آن چه تو آگاه‌تري، باز هم شرمنده‌ام.

منبع : Tafahos.persianblog.com

[ریحانه]

از اینکه تو در کنار منی و من تو را نمیبینم شرمنده ام

از اینکه عشق واقعی تو بودی و هستی و من تو را نشناختم شرمنده ام

از اینکه ناسپاسی میکنم شرمنده ام

[ياد]

خدايا از اين كه هميشه تو هستي ولي من هميشه غايبم .... شرمنده ام ....