چرا واجب الوجود دارای کمالات لایتناهی است ؟

[asgari]

سلام دوستان ، سوالم در عنوان تاپیک هست :
چرا واجب الوجود دارای کمالات لایتناهی است ؟
در تاپیکی مشابه این بهترین جوابی که گرفتم این بود :

اگر قبول کنیم که خداوند واجب الوجود هست، (یعنی برای وجود و بقا به هیچ موجود دیگری متکی نیست)، لازمه این حرف این است که خداوند نامحدود و لایتناهی باشد. در این صورت بقیه موجودات بایستی حتما ممکن الوجود باشند. (یعنی به نوعی در وجود و بقا نیازمند واجب الوجود بوده و به او برسند.)
در این صورت، خداوند واجد همه کمالات است خواهد شد. زیرا او سرچشمه همه کمالات است و ممکنات هر چه دارند از او گرفته اند و اگر خداوند فاقد یکی ازکمالات باشد، لازمه اش این است که معطی شی، فاقد شی باشد و این هم محال است.

از دوست عزیز parsa
اما من یک سوال دارم ، چه استدلالی هست که میگه واجب الوجود باید دارای همه کمالات باشه ، مثلا نداشتن صفت راستگویی چه لطمه ای به واجب الوجود بودن میزنه...
سعی کنید که زیاد تو وادی فلسفه نروبد چون کاملا بی اطلاع هستم ، اگر هم جایی مجبور بودید لطفا اصطلاحاتش را توضیح دهید.
ممنون و متشکر از شما

[asgari]

بچه لطفا جواب بدهید ، ممنون

[meshkaat]

بنام خدا

براساس براهين عقلى و طبق دلايل نقلى، هيچ صفت كمالى تصور نمى شود كه از ذات خداوند متعال، نفى گردد و خداوند فاقد آن باشد. زيرا:
1. حكما مى گويند: «واجب الوجود بالذات واجب من جميع الجهات»; يعنى خداوند كه ذاتاً واجب الوجود است، بايد جميع صفات ديگر را نيز به نحو ضرورت دارا باشد و ذات او از هيچ كمال متصور و ممكنى خالى نباشد; زيرا اگر ذات حق از صفت و كمالى خالى باشد، مستلزم نقص ذات خواهد بود و هرگز نقص وجودى با وجوب وجود سازگار نيست.
2. در مبحث «عليّت» آمده است، علت مفيض و حقيقى بايد همه كمالات معلول خود را به نحو اكمل و اشدّ واشرف دارا باشد، در غير اين صورت اگر از همه جهات با معلول مساوى باشد، علت ناميدن آن، ترجيح بلامرجح خواهد بود و اگر كمالات علت از معلول كمتر و ضعيفتر باشد، ترجيح مرجوح بر راجح خواهد شد كه هر دو فرض محال عقلى است با توجه به اين نكات، خداوند بايد همه صفات كمالى و حقيقى معلول هاى خود را به نحو كامل تر و در مرتبه اى شديدتر دارا باشد، بنابراين اگر در مخلوقات الهى صفاتى; همانند، علم، قدرت، حيات، اراده، اختيار و... وجود دارد، در خداوند نيز بايد اين صفات به نحو اعلى و اشرف وجود داشته باشد.
قرآن كريم در اين باره مى فرمايد:
«وَلِلَّهِ الأَْسْمَآءُ الْحُسْنَى فَادْعُوهُ بِهَا وَذَرُواْ الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِى أَسْمَئهِى سَيُجْزَوْنَ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ ;(اعراف،180) و براى خدا نام هاى نيكى است، خدا را به آن بخوانيد و كسانى را كه اسماء خدا را تحريف مى كنند رهاكنيد.»، «اسماء حسنى» در آيه فوق اشاره به صفات جمال و جلال ويژه حق است كه هر كدام از آن ها از كمال مخصوص يا نفى نقصى حكايت مى كند.(1)
********

1: آموزش عقايد،ج1، ص1

[asgari]

هرگز نقص وجودى با وجوب وجود سازگار نيست.

به طور مثال اکر واجب صفتی به نام راستگویی را نداشته باشد ، چه اشکالی پیش می آید؟

[hoseintabar]

به طور مثال اکر واجب صفتی به نام راستگویی را نداشته باشد ، چه اشکالی پیش می آید؟

با سلام به شما دوست خوب...
درنگاه توحيدي ناب.. 3 نوع توحيد : 1- توحيد درذات 2- توحيد درصفات 3-توحيد درفعل داريم...
درمورد سوال شما پاسخ كاملا واضح است زيرا خداوند درصفات خود نيز بايد يكي باشد يعني صادق مطلق ونهايت راستگويي را داراست درغير اينصورت اگربا ديگران دراين صفت مشابه باشد ويا كمتر ؛ ديگر خداي يكتا نيست ... واين با توحيد منافات دارد.
موفق باشيد

[مُدَبّر]

اما من یک سوال دارم ، چه استدلالی هست که میگه واجب الوجود باید دارای همه کمالات باشه ، مثلا نداشتن صفت راستگویی چه لطمه ای به واجب الوجود بودن میزنه...

در پاسخ به شما دوست گرامی باید گفت شما یا نامحدود بودن خداوند را قبول دارید یا ندارید


اگر نامحدود بودن خداوند را قبول دارید (که ظاهرا چنین هم هست) میگوییم هر زمان که یک وجودی هیچ گونه محدودیت و نقصی نداشته باشد در برگیرنده تمامی کمالات می باشد
چون نداشتن یک کمال به معنی فقدان یک چیز است و همین به معنی محدود بودن است درحالیکه ما اعتقاد داریم خداوند نامحدود است !!
پس وجود نامحدود هر صفت نیکی که متصور باشد را دارید ..

اما اگر با خود نامحدود بودن خداوند مشکل دارید بیان بفرمایید تا جواب روشنی داده شود

یاعلی

[asgari]

در پاسخ به شما دوست گرامی باید گفت شما یا نامحدود بودن خداوند را قبول دارید یا ندارید


اگر نامحدود بودن خداوند را قبول دارید (که ظاهرا چنین هم هست) میگوییم هر زمان که یک وجودی هیچ گونه محدودیت و نقصی نداشته باشد در برگیرنده تمامی کمالات می باشد
چون نداشتن یک کمال به معنی فقدان یک چیز است و همین به معنی محدود بودن است درحالیکه ما اعتقاد داریم خداوند نامحدود است !!
پس وجود نامحدود هر صفت نیکی که متصور باشد را دارید ..

اما اگر با خود نامحدود بودن خداوند مشکل دارید بیان بفرمایید تا جواب روشنی داده شود

شما فرض کنید که من فقط وجود خدا رو قبول دارم + از همه بالاتره ( اما 100 به ایتکه بی نهایته نرسیدم )

[asgari]

من همچنان منتظر هستم دوستان ...

[مُدَبّر]

ادله اثبات نامحدود بودن خداوند یه کم فلسفی هست و من سعی میکنم خیلی روان توضیح بدهم اشکال یا ایرادی داشتید حتما بگید


واجب الوجود به این معنی است که هیچ گونه وابستگی و نیاز و فقر در او وجود ندارد .زیرا قائم به خودش است نه به غیر خودش..

پس اگر در او نیازمندی یا فقری یا نقصی باشد معلوم میشود قائم بذات نیست بلکه قائم بغیر است درحالیکه واجب الوجود امکان ندارد قائم بغیر باشد...

حال که فقر و نقصی ندارد لازم میآید که نامحدود و دارای تمامی کمالات باشد چراکه اگر کمالی را نداشته باشد نسبت به آن ناقص و فقیر است و این با قائم بذات بودن سازگار نیست

یک دلیل دیگر هم از بیانات امام رضا ع داریم که بد نیست آنرا هم ذکر کنیم

أول عبادة الله عز و جل معرفته و أصل معرفة الله توحيده و نظام توحيده نفي التحديد عنه لشهادة العقول أن كل محدود مخلوق و شهادة كل مخلوق أن له خالقا ليس بمخلوق / العددالقوية ص : 295

اول عبادت خداوند عزوجل شناخت اوست و اصل شناخت او یگانگی اوست و نظام یگانگی خداوند نفی حدود از اوست به گواه عقل ها که هر محدودی مخلوق هست و گواه هر مخلوقی که برای او خالقی است که مخلوق نیست

که تقریب آن چنین است :
اگر بگوییم خداوند نامحدود نیست دو فرض پیش می آید

اول اینکه توسط یک حاد (محدود کننده ای) محدود شده باشد

دوم اینکه ذاتا محدود باشد

فرض اولی محال است زیرا در این صورت خداوند معلول و مخلوق میشود

فرض دومی هم خلف است زیرا واجب الوجود صرف وجود است و صرف وجود حدی از حدود ندارد و الا اجتماع نقیضین لازم میآید

توضیح :

عدم نقیض وجود است و در حقیقت عدم چیزی جز عدم وجودنیست (وجود # لا وجود ) از طرفی محدود بودن به معنی انتهاء سیطره وجود است حال اگر صرف وجود محدود باشد لازم می آید اجتماع وجود و لا وجود و این محال است
یا به تعبیری ترکیب بین وجود و عدم که ترکیب هم از علائم ممکن الوجود است
چون هر دو فرض باطل است پس خداوند نامحدود است

[asgari]

پس اگر در او نیازمندی یا فقری یا نقصی باشد معلوم میشود قائم بذات نیست بلکه قائم بغیر است درحالیکه واجب الوجود امکان ندارد قائم بغیر باشد...

من مشکل دقیقا ایجاست ، مثلا اگر واجب الوجود صفت راستگویی نداشته باشد ، چه دلیلی برای تکیه به دیگران وجود دارد.
آیا نداشتن هر نوع صفتی مغایر با واجب الوجود بودن است؟