نقش زبان در ايجاد گناه

[صالحات]

با سلام
از دوستان عزيز خواهشمندم در رابطه با نقش زبان به عنوان يكي از اعضا و جوارح انسان در ايجاد گناه ، اگر مطلبي داريد ارائه دهيد . با تشكر

[مجیب]

عَنْ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ ع قَالَ إِنَّ لِسَانَ ابْنِ آدَمَ يُشْرِفُ كُلَّ يَوْمٍ عَلَى جَوَارِحِهِ كُلَّ صَبَاحٍ فَيَقُولُ كَيْفَ أَصْبَحْتُمْ فَيَقُولُونَ بِخَيْرٍ إِنْ تَرَكْتَنَا وَ يَقُولُونَ اللَّهَ اللَّهَ فِينَا وَ يُنَاشِدُونَهُ وَ يَقُولُونَ إِنَّمَا نُثَابُ وَ نُعَاقَبُ بِكَ
زبان انسان هر روز به همۀ اعضاء بدن اشراف پیدا کرده و می گوید: حالتان چطور است؟ می گویند: خوب هستیم البته اگر تو دست از سر ما برداری و خدا را خدا را که حال ما را رعایت کنی. سپس زبان را قسم می دهند و می گویند: ثواب و عقاب ما بوسیلۀ توست (ثواب و عقاب ما با تو گره خورده است که اگر تو در مسیر حق باشی ما هم هستیم و الا ما هم در مسیر باطل قرار می گیریم.)
وسائل الشیعة حدیث 1 باب 119 از ابواب آداب المعاشرة

[مجیب]

از گناهانی که توسط زبان انجام می شود می توان به شایعه پراکنی اشاره کرد
خداوند در آیۀ 19 سوره نور در خصوص عواقب شايعه پراكني مي فرمايد:
إِنَّ الَّذينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشيعَ الْفاحِشَةُ فِي الَّذينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَة.
یعنی کسانی که دوست دارند اشاعۀ فحشاء کنند برای آنها در دنیا و آخرت عذاب دردناکی مهیا شده است.

همچنين در آيه 60 سوره احزاب در بياني صريحتر مي فرمايد:
لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ الْمُنافِقُونَ وَ الَّذينَ في‏ قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَ الْمُرْجِفُونَ فِي الْمَدينَةِ لَنُغْرِيَنَّكَ بِهِمْ ثُمَّ لا يُجاوِرُونَكَ فيها إِلاَّ قَليلاً (60) مَلْعُونينَ أَيْنَما ثُقِفُوا أُخِذُوا وَ قُتِّلُوا تَقْتيلاً (61)
اگر منافقان و کسانی که بیمار دل هستند و مرجفان (کسانی که شایعات را پخش می کنند که موجب تشویش افکار عمومی می شود) اگر از اعمالشان خودداری نکنند به تو ای پیغمبر دستور می دهیم که هر کجا باشند آنها را در هم بکوبید و نابود کنید.

[*صافات*]

زبان در قرآن با لفظ لسان بصورت مفرد و با لفظ السنه به صورت جمع بیان شده و به چند معنی آمده است
1- زبان به معنی عام خودش، حس چشایی که با رشته عضلات نرمش کار گرفتن و گرداندن غذا را انجام می دهد.

2-به معنی لغت و زبان گفتگو.وما ارسلنا من رسول الابلسان قومه لیبین لهم: وما هیچ رسولی را در میان قومی نفرستادیم مگر به زبان آن قوم تا بر آنها(معارف و احکام الهی) را بیان کند.«سوره ابراهیم/4»

3-واحلل عقدة من لسانی : گره از زبانم باز کن«سوره طه آیه27»
4- اشاره به لهجه و آهنگ سخن گفتن، وما آیاته خلق السماوات و والارض و اختلاف السنتکم و الوانکم...از نشانه نای خدا آفرینش آسمان ها و زمین و اختلاف طرز تکلم و آهنگ گفت و گوی شماست.
5- وهنگامی که به کلمه صدق اضافه شود به معنی یاد خیر و نام نیک است. چنانکه حضرت ابراهیم(علیه السلام) عرض کرد: پروردگارا درآتیه نام نیک مرا بر زبان آیندگان جاری نموده و بلندآوازه ام کن.

بله، زبان ابزار نیرومندی ست که برای ابراز اندیشه به کار می رود. انسان بوسیله همین زبان می تواند هرچه را که با چشم وحواس دیگر در می یابد به صورت صوت که از هوای داخل ریه بیرون می آید و به مخارج و آلات صوتی برخورد می کند درآورده و آشکار نماید. زبان از نظر قرآن و عترت در اینجا تنها به چند جمله اکتفا می کنیم:

1- یا ایهاالذین آمنو اتقوا الله و قولوا قولا سدیدا :ای اهل ایمان از نافرمانی خدا خود را به دور دارید و سخنان راست و درست بر زبان آرید.«احزاب/70»

2-وقولوا للناس حسنا : با مردم سخنان خوب و نیکو بگویید«بقره/83».امام صادق(علیه السلام) در تفسیر این آیه شریفه می فرمایند:به جز خیر و خوبی سخن دیگری درباره مردم نگویید . و امام باقر(علیه السلام) می فرمایند :نیکوترین سخنی که دوست دارید با شما بگویند به مردم بگوئید.

3- و مثل کلمه خبیثه اجتثت من فوق الرض مالها من قرار: م مثل سخنان ناپاک مثل درختی ست که از روی زمین جثه آن پراکنده شده و ثبات و استحکامی برای آن نخواهد بود.

4- وقل لعبادی یقولوا التی هی احسن ان الشیطان ینزغ بینهم ان الشیطان کان للانسان عدوا مبینا : به بندگانم بگو سخنانی که بهتر و نیکوتر است بگویید، به درستی که شیطان در بین آنها دشمنی می افکند. شیطان دشمن آشکار انسان است.«اسراء /53»

5- ما یلفظ من قول الا لدیه رقیب عتید : آدمی هیچ سخنی را از دهان خود بیرون نمی افکند مگر اینکه نگهبانان آماده و مهیا تمام آن الفاظ را در نامه اعمال او ثبت می کنند.«قاف/18»

6- رسول خدا(صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) می فرمایند: هرگاه فرزند آدم شب را به صبح می رساند تمام اعضا و جوارح او در برابر زبانش تعظیم کرده و می گویند: ای زبان از نافرمانی خدا درباره ما بترس،هستی ما بوجود تو بستگی دارد،اگر تو به راستی روی کنی و به درستی سخن گویی ما راست خواهیم شد و اگر تو کج شوی و به ناروا گویی بپردازی ما هم کج شده و به گمراهی کشیده خواهیم شد.

و از همان حضرت است که: برای زندانی شدن، چیزی از زبان سزاوارتر نیست.اکثر گناهان فرزند آدم بوسیله زبانش انجام می گیرد.خدا رحمت کند کسی را که حافظ زبانش باشد.خدا رحمت کند مردی را که زبانش را اصلاح نموده و آن را به صلاح و خیر وادار نماید. بنده خدا تا زبانش را از گناه باز ندارد به حقیقت ایمان نمی رسد. تا قلب بنده خدا درست نشود ایمانش درست نمی شود و تا زبانش درست نشود قلب و فکرش درست نمی شود . کسی که مردم از زبانش بترسند او از اهل آتش خواهد بود . بلا و گرفتاری به سخن گفتن وابسته است . تمام سخنان فرزند آدم بر ضرر و زیان اوست الا امر به معروف، نهی لز منکرو ذکر خدای تعالی .

البته نباید فراموش کنیم با لئیمان و سفله گان به نرمی سخن گفتن روا نیست.چرا که به قول سعدی:

سخن به لطف و کرم با درشت خوی مگوی
که زنگ خورده نگردد به نرم سوهان پاک
امیرالمومنین(علیه السلام) می فرمایند: این زبان به صاحب خود سرکش است،اگر انسان زبانش را آزاد بگذارد او را در مهلکه انداخته و تباهش می کند. نزد خود خوار می شود کسی که زبانش بر او حکمران باشد زبان عاقل پشت قلب اوست و قلب احمق پشت زبان او- یعنی-عاقل اول فکر می کند بعد حرف می زند اما احمق اول حرف می زند بعد فکر خوب و بد آن را می نماید. زبان درنده ایست که اگر به خود واگذشته شود می گزد و زخمی می کند. سخن در قید و بند تو است تا آن را به زبان نیاوردی، و هنگامی که آن را به زبان آوردی تو در قید آن خواهی بود پس زبانت را نگه دار همانطور که طلا و نقره ات را نگه می داری، برای اینکه بسیاری از اوقات یک کلمه نعمتی را از دست می دهد و نقمت و گرفتاری می آورد. آنچه را که نمی دانی نگو،بلکه همه مطالبی هم میدانی نگو- چون ممکن است برای خودت یا برای دیگری ضرر داشته باشد...، بسیاری از کلمات از تیر نافذتر است. بسیاری از کلمات از شمشیر برنده تر است. تیزی زبان از تیزی سر نیزه می گذرد، تیزی نیزه پیوندها را قطع می کند و تیزی زبان عمرها را قطع می نماید. بسیاری از اوقات یک حرف مرگ و سرافکندگی آورده است. چه بسا که یک سخن بیهوده کار را به جنگ کشانیده است. چه بسا که یک حرف لغو آزاده ای را از انسان رمانده و دور کرده است بسیاری از سخن ها از حمله کردن شدیدتر است.
زبــان آدمـــی بــا آدمـــی زاد

کنـد کـاری کـه بـا خـس می کنـد بـا د

زبـان بسیـا ر سر بر باد داده ست

زبــان سـر را عـدوی خانـه زاد اسـت

زبان هم کلید خیر است و هم شر!!!

امام صادق(علیه السلام) از قول رسول خدا(صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) می فرمایند: خداوند زبان را به عذابی مبتلا می کند که هیچ عضوی از اعضا را آنگونه عذاب نخواهد کرد، زبان می گوید خدایا مرا طوری عذاب کردی که هیچ عضوی را آن طور عذاب نمی کنی؟خداوند می فرماید: سخنی از تو خارج شد و به شرق و غرب رسید، سپس به سبب آن سخن،خون ریزی شد، مال به حرام رفت، هتک حرمت شد، به عزت وجلالم تو به عذابی مبتلا کنم که هیچ یک از جوارحت را آن طور عذاب نکرده باشم.



امام سجاد(علیه السلام) می فرمایند: زبان فرند آدم همه روزه بر جوارح او مشرف می شود و می گوید: حالتان چطور است؟ جوارح می گویند: حال ما خوب است اگر تو ما را به حال خودمان بگذاری و می گویند: تو را به خدا،تورا بخدا به ما ظلم نکن،ای زبان بر ما رحم کن چرا که ما بوسیله تو به پاداش می رسیم و بوسیله تو عذاب می بینیم. ای زبان اگر ما به بهشت جای گیریم از عنایت توست و اگر به جهنم رویم از عداوت تو خواهد بود، مسبب رستگاری و یا گرفتاری ما در روز قیامت توئی، تو می توانی با گفتن سخنان خوب ما را رستگار کنی و می توانی با تهمت زدن،غیبت کردن و دروغ گفتن،ما را به عذاب های گوناگون گرفتار سازی ای زبان از خدای قهار بترس و به ما رحم کن .

[منتظر منجی(عج)]

بسم الله الرحمن الرحیم

خلقت زبان عجب خلقت پیچیده ایست واقعا پیچیده
چه کسی فکرش را میکرد که با یک تکه گوشت بی جان بتوان این همه گناه کرد

1.دیگران را با نام زشت صدا کردن
2.مسخره کردن
3.عیبجویی و تجسس کردن از مردم
4.غیبت کردن
5.بد دهنی و فحاشی
6.دروغ
7.تهمت
8.سخن چینی
9.افشای اسرار دیگران
10.زخم زبان زدن
وهزار هزار گناه دیگر ................................

وای زبان تو عجب بد همراهی هستی با من ، انسان با تو چه دلها که شکست چه اشکها که جاری شد چه قلبها که که از وسط دو نیم شد...

نمیدانم شایداگر تمام تقصیر هارا گردن تو بیندازیم نامردی باشد شاید ما طرز استفاده ی تو را بلد نیستیم نمی دانم چه بگویم اصلا چرا من بگویم بگذار ائمه راجع به زبان بگویند:

در روایتی می خوانیم :مردی نزد پیامبر(صلی الله علیه واله) آمد و عرض کرد :ای رسول خدا!مرا سفارشی کن .پیامبر فرمود :زبانت را نگهدار .وی این سوال را سه بار تکرار کرد و همان جواب را شنید .

[mohaddese18]

بقول مولا علی!
السان جِرمه صغیر و جُرمه کبیر!!!!!!

[ولایت پذیر]

از امام على‏ بن‏ موسى‏ الرضا علیهما السلام مى‏خوانیم: سكوت نه تنها از اسباب علم و دانش است، بلكه راهنما به سوى هرخیر و نیكى است; امام سجاد على ‏بن‏ الحسین علیهما السلام در این باره سخنى دارد، كه سخن آخر و قول فصل است و حق مطلب را بخوبى ادا فرموده است. كسى از آن حضرت پرسید: آیا سخن گفتن افضل است ‏یا سكوت؟ امام علیه السلام در جواب فرمود:
هركدام از این دو آفاتى دارد، هرگاه هر دو از آفت در امان باشد، سخن گفتن از سكوت افضل است، عرض شد اى پسر رسول ‏خدا چگونه است این مطلب؟ فرمود: این به خاطر آن است كه خداوند متعال، پیامبران و اوصیاى آنها را به سكوت مبعوث و مامور نكرد، بلكه آنها را به سخن گفتن مبعوث كرد،هرگز بهشت‏ با سكوت به دست نمى‏آید، و ولایت الهى با سكوت حاصل نمى‏شود، و از آتش دوزخ با سكوت رهایى حاصل نمى‏شود، همه اینها به وسیله كلام و سخن به دست مى‏آید، من هرگز ماه را با خورشید یكسان نمى‏كنم، حتى هنگامى كه مى‏خواهى فضیلت‏ سكوت را بگویى با كلام آن را بیان مى‏كنى و هرگز فضیلت كلام را با سكوت شرح نمى‏دهى!

۱۹۰ گناه زبان

1. آرزو و ابراز آن
2. آزار اهل ایمان
3. آمین گویی پس از دعا و نفرین
4. ادعا نمایی
5. استهزاء و تمسخر
6. اظهار فقر و نادانی
7. اظهار نظر نادرست در مسائل دینی
8. ابراز نظر در کار مردم
9. اعانت بر قتل مومن
10. افترابر خدا و رسول
11. افشاگری
12. افک،نسبتی زیان بار
13. ((اُف)) گویی به پدر و مادر
14. امر به قتل انسان بی گناه
15. امر به بخل و امساک
16. انتقاد علنی
17. انکار و تکذیب
18. اهانت و تحقیر
19. بازگویی خیر
20. بازگویی تمام شنیده ها
21. بحث و مجادله
22. به خود بالی و تفاخر ورزی
23. بدزبانی
24. بدعت گذاری
25. بدگویی
26. بریدن کلام دیگران
27. بازگویی ضعف ها و کمبود ها
28. بازگویی گناه
29. بلند سخن گفتن
30. بهتان گفتن
31. بیان سر های شخصی
32. بیهوده گویی
33. پاسخ به پرسش دیگران
34. پاسخ به ندانسته ها
35. پراکنده گویی
36. پرسشهای مغرضانه
37. پرسو و جو از اسرار
38. پرسش های بیجا
39. پر گویی
40. پند های غش آلود
41. پند بیجا و آشکار
42. پوزش های بیجا و بی مورد
43. تبریک و تهنیت بی جا
44. تجاهل
45. تحریف
46. تکذیب و تخطئه اقوام دیگر
47. ترویج باطل
48. تشبیت
49. تشکیک
50. تشویق (بی جا و بسیار شلوغ )
51. تعبیر خواب
52. تعییر به عیب و گناه
53. تفسیر به رای
54. تفسیق غیر فاسق
55. تکرار
56. تکفیر مومن
57. تکلیف ما لایطاق
58. تلقین به باطل
59. تنازع کلامی
60. تندروی
61. تندی با استاد
62. تهدید
63. تهمت
64. ثنا خوانی
65. جاسوسی
66. جانب داری از خیانت
67. چاپلوسی
68. چند پاسخ به یک پرسش
69. خطای در تعبیر
70. خواندن خیر خدا
71. خواندن قرآن
72. خود ستایی
73. خرده گویی
74. خوض در باطل
75. خیانت در مشورت
76. داوری
77. درشتی گفتار
78. درمان آگاهانه و نا آگاهانه
79. دروغ
80. دروغ بستن بر خدا و رسول
81. دروغ در شهادت
82. دروغ در وعده
83. دروغ انگاری ندانسته
84. دروغ انگاری حقایق دینی
85. دروغ انگاری احکام اسلامی
86. دشنام
87. دشنام به پیامبر
88. دشنام به خدای مشرکان (چون آنها هم به خدای ما دشنام میدهند)
89. دعاهای اضطراری(در موقع گرفتاری دعا می کنند ولی در خوشی شرک می ورزند)
90. دعای ممنوع (چیزی که امکان ندارد مخواه)
91. دعاوی بدون دلیل
92. دعوت به مبارزه
93. دو رویی –دو زبانی
94. دیگری را به خیر شایسته تر ندانستن
95. راست های فتنه خیز
96. رایزنی با نا اهلان
97. رد خداوند
98. رنجاندن فقیران
99. زخم زبان
100. سوال (سوال وقتی زیاد شود نا خشایند شود)
101. سوال و تکدی
102. سوال از نا اهلان
103. ستیزه جویی
104. سخن های نا باورانه
105. سخنان بی فایده
106. سخن از ذات خدا
107. سخنان اندوه ناک
108. سخنان نسنجیده
109. سخن چینی
110. سخنان خنده آور
111. سخنان درگوشی
112. سخنان زشت و نا هنجار
113. سخنان زیاد از شان
114. سخنان نا گفتنی
115. سخن گفتن با نا محرم
116. سخنان ننگ
117. سخنان تکلف آمیز
118. سخنان خسته کننده
119. سخنان ضد و نقیض
120. سخنان هزل آمیز
121. سرزنش
122. سرکوفت و طعن
123. سعایت
124. سلاطت و پر خاش
125. سلام های نا بجا
126. سوگند
127. سوگند نا بجا
128. شایعه سازی
129. شتاب در پاسخ
130. شتاب در رد و قبول
131. شریک قرار دادن برای خدا
132. شکوه و شکایت
133. شماتت
134. شوخی
135. صدا زدن های زشت
136. ضمانت
137. طرفداری از باطل
138. طلب آمرزش برای اهل شرک
139. ظلم و ستم
140. عذر تراشی
141. علم آموختن به نا اهلان
142. عیب جویی و غیبت
143. غلو و اغراق
144. غنا و آواز
145. فال بد
146. فریب و نیرنگ
147. کار شکنی
148. کلام بیش از ظرفیت
149. کلام فتنه انگیز
150. کلام قبل از سلام
151. کلام کفر آمیز
152. کلمات لغزنده
153. کلمه حق منتهی به باطل
154. گستردن فساد و فحشا
155. گفتار های باطل
156. گفتار های سرزبانی
157. گفتار های بی عمل
158. گفتار های خصومت
159. گفتار های خلاف تقیه
160. گفتار های ندامت
161. گفتار های ابلهانه
162. گفتگوهای غیر خدایی
163. گمراه کردن
164. گناه را به گردن دیگری انداختن
165. لاف و گزاف گفتن
166. لعن مومن
167. لغزش در گفتار
168. لغزش یابی
169. مرده خواندن شهید
170. مرده ستایی باطلانه
171. منت و بازگویی احسان
172. منفی بافی
173. میانجیگری(میانجیکری ناپسندیده )
174. ناچیز شماری گناه
175. ناسپاس و کفران
176. ندانسته سخن گفتن
177. نرم سخن گفتن زنان و مردان
178. نسبت زنا
179. نسبت بد به خدا و پیامبر و امامان
180. نفرین
181. نقل کلمات آبرو ریز
182. نکوهش
183. واداری به زشت ، بازداری از نیک
184. وعده بدون یاد خدا
185. وعده غیر قابل وفا
186. هجو و هجو گویی
187. هم سخنی با خرده گیران آیات
188. همسخنی با دروغگویان
189. همکاری و هم اندیشی با ستمکاران
190. همکاری با باطل

[رحیل]

سلام
همه این موارد گناه هستن؟ مثلا آرزو، پاسخ دادن به پرسش دیران، بازگویی خیر

[ولایت پذیر]

سلام
همه این موارد گناه هستن؟ مثلا آرزو، پاسخ دادن به پرسش دیگران، بازگویی خیر

باسلام
متاسفانه یا خوشبختانه بله
هر آرزویی نباید کرد
هر پرسشی را موظف نیستیم جواب دهیم
هر خیری را هم نباید بازگو کرد

[رحیل]

ممکن است توضیح دهید؟
مثلا چه خیری را نباید بازگو کرد؟