عدم اطاعت از مخلوق در معصيت خالق

[ناصح]

بسم الله الرحمن الرحیم

پيامبر اعظم (ص) لشكري را براي مأموريتي تجهيز كرد و مردمي را به فرماندهي گمارد و به سپاهيان دستور داد از او اطاعت كنند و اوامرش را اجرا نمايند. فرمانده در آغاز مأموريت به آزمايش عجيبي دست زد. براي آنكه از درجه اطاعت سربازان آگاه شود يا مراتب فهم و درك آنان را تشخيص دهد يا براي هدف ديگر، دستور داد آتشي افروختند و به آنها امر كرد كه خويشتن را در آتش بيفكنند. بعضي از سربازان، خود را براي اجراي دستور مهيا ساختند و گروهي اين دستور را نادرست تلقي نمودند و از اطاعت سر باز زدند. سرباز جواني گفت در تصميم عجله نكنيد تا به رسول اكرم (ص) مراجعه نماييد، اگر آن حضرت دستور فرمانده را تاييد كرد و به آتش رفتن را امر فرمود اطاعت نماييد و داخل آتش شويد. آنان به حضور پيامبر اعظم (ص) شرفياب شده و شرح جريان را به عرض رساندند. حضرت فرمود: اگر در آتش رفته بوديد هرگز از آن خارج نمي شديد، يعني براي هميشه جهنمي مي بوديد. پس فرمود: اطاعت دركارهايي جايز است كه به حكم عقل و شرع پسنديده و مستحسن باشند و كسي حق ندارد از مخلوقي در معصيت خالق اطاعت نمايد
ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــ
1- مجموعه ورام، ج1، ص 51