(◕‿◕) نقش بازی در شادی و مسئولیت پذیریه کودکان(◕‿◕)

[!Deli]

شما در کودکی چه بازی هایی می کردید که باعث تقویت حس مسئولیت پذیری در شما شد؟

خاله بازی ، گرگ بازی، گِِِِِـــل بازی ، دوچرخه بازی ، زنگ خونه هارو میزدیم فرار میکردیم و خیلی بازی های دیگه

یه پیشنهاد هم از من وقتی با بچه ها بازی میکنید بزارید اونا برنده بشن (کاری که من هیچ وقت نکردم و با هزار دغلی و تقلب ازشون بردم)

[╫❀نیایش❀╫]

تـــوصيه هايـــي بــــراي والــــديــــن(2)

14- وسايل بازي را مناسب سن و رشد جسمي و ذهني کودک تهيه کنيم

۱۵- آداب اجتماعي و چگونگي رفتار با ديگران را ضمن همبازي شدن با کودکان مي توانيم به صورت غيرمستقيم به آنها بياموزيم.

۱۶- به مطالب و نحوه ي بيان کودکان در بازي به خوبي توجه کنيم، زيرا احساسات و مشکلات زندگي واقعي آنها در بازي منعکس مي شود.



۱۷- براي انتخاب همبازي هاي خوب، فرزندمان را غير مستقيم راهنمايي کنيم، زيرا رفتارهاي يک همبازي خود تأثير بسيار مثبتي در آينده ي او خواهد داشت.

۱۸- اگر در حضور فرزندمان با وسايل موجود در خانه براي او اسباب بازي (ماشين ، عروسک و ...) بسازيم، ارتباط عاطفي ميان ما و کودکانمان تقويت خواهد شد.



۱۹- براي تقويت حس همکاري و مسؤوليت پذيري فرزندمان با او توافق کنيم که پس از بازي، اسباب بازي هاي خود را جمع کرده و سرجايش بگذارد و گرنه دفعه بعد اجازه استفاده از آنها را نخواهد داشت.

۲۰- از فرزندمان بخواهيم که اجازه دهد تا همبازي هايش از اسباب بازي هاي او استفاده کنند، زيرا اين کار موجب تقويت حس نوع دوستي و تسهيل در ارتباط با ديگران مي شود.

۲۱- اسباب بازي گران قيمت ممکن است وسيله بازي مفيدي نباشد. هنگام خريد توجه داشته باشيم که اسباب بازي بايد بتواند قدرت خلاقيت و سازندگي فرزندمان را رشد دهد. وسايل بازي جورکردني، پازل ها، خميربازي، گل رس و .... اسباب بازي هاي مناسبي به شمار مي روند.

۲۲- اگر کودکان در هنگام بازي با هم اختلاف پيدا کردند اجازه بدهيم خودشان مشکل را حل کنند. در صورتي که اختلاف تشديد شود فقط آنها را از هم جدا کنيم و هرگز از يکي از طرفين ، جانبداري نکيم.

۲۳- در محيط هاي بازي گروهي مثل زمين بازي کودکان در پارک ها، اجازه دهيم بچه ها با هم دوست شوند و بازي کنند، از وارد شدن به محيط بازي کودکان بپرهيزيم.

۲۴- از همبازي شدن کودکان با افراد بزرگتر از خود به ويژه «نوجوانان و جوانان» اکيداً جلوگيري کنيم.

۲۵- کودکان همواره نيازمند بازي هستند، پس اسباب بازي هاي مناسب هر مکان را همراه خود داشته باشيم.

۲۶- کودکان بايد به مجموعه اي از بازي هاي جسمي، اجتماعي، عاطفي و ذهني بپردازند. هنگامي که فقط يکي از بازي ها را انجام مي دهند(مثلاً بازي هاي رايانه اي) از رشد اجتماعي، جسمي و عاطفي محروم شده و احتمال بروز عصبانيت و پرخاشگري در آنها افزايش مي يابد.

آخــــر اینکـــه :
« بــازی دنيای کــــودکان است، با دنيـــای کــــودکان بازی نکنيد. »

[مونس]

روانشناسان معتقدند يكي از دلايلي كه كودكان طبقه كم درآمد پس از ورود به مدرسه با مشكلات يادگيري روبرو مي شوند، اين است كه كمتر بازي كرده اند و بازيهايشان چندان پيچيده نبوده و از تنوع كمتري برخوردار است و همچنين معتقدند كه بازي كردن نمايانگر كوشش كودك در كنار آمدن با اضطراب و تضاد است و بازي پيش نيازي است براي مهارتهاي بعدي و تمرين براي آينده، كوتاه سخن اينكه به گفته بونر، "بازي وسيله اي براي رشد مهارتهاي ذهني است."
فرزند شما همان كودك ديروز است.

[╫❀نیایش❀╫]

شما در کودکی چه بازی هایی می کردید که باعث تقویت حس مسئولیت پذیری در شما شد؟

خب به غیر از معلم بازی که براتون گفتم
آب بازی را هم خیلی دوست داشتم

کودکی که با آب بازی می کند، درحال یادگیری علت و معلول گرما و سرما، جاری شدن و فرو رفتن آب در زمین است. این کودک پس از اینکه به عنوان موجودی کوچک در دنیایی بزرگ یک روز سخت را پشت سر گذاشته، با آب بازی آرامش پیدا میکند.

او لغات جدید می آموزد، به خاصیت خیس بودن آب و جنس حبابها فکر می کند و شما تصور می کنید که او فقط مشغول خراب کاری است. آب یک وسیله بازی است که به طور طبیعی و دایم در خانه ها وجود دارد.

بچه های کوچک آب بازی را دوست دارند و در مورد آن بسیار کنجکاو هستند. از آن جایی که می توان با آب، بازیهای متنوعی را انجام داد، علاقه مندان فراوانی در سطح جهان دارد. کودکان نوپا دوست دارند از طریق حواسشان بخصوص حس لمسه به کشف بپردازند.

آنها از انجام هرگونه عملی که حواس آنها را تحریک کند لذت می برند. آب بازی یکی از این اعمال است. نحوه بازی کودکتان با آب به شما نشان می دهد که به چه چیزی علاقه مند است. این کار ممکن است به سادگی تماشای حباب هایی باشد که از لابه لای انگشتان او خارج شده و به همراه آب به سوی ظرفشویی سرازیر می شود.

بچه ها دوست دارند دست هایشان را در دستشویی های کوتاه بشویند و در آنها بازی کنند. یکی از مسئولان می گوید:" ما آینه های بزرگی جلوی دستشویی و ظرفشویی ها گذاشته ایم تا بچه ها بتوانند خودشان را ببینند. اشیاء مختلف را در آب می ریزیم تا کاوش کنند. وسایلی در عین حال برای آنها توضیح می دهیم که وقتی مثلا برگها خیس می شوند چه اتفاقی می افتد؟!"

[طلوع1]

در بازی کودکان یادآوری چند نکته ضروری است

<SPAN lang=AR-SA style="FONT-FAMILY: Tahoma">الف - بازی کودک را هرگز به کار تبدیل نکنید. آن بازی بی خطری که خود کودک انتخاب کرده است ارزشمند و مفید ترین بازی است که آثار خود را در کودک می گذارد. اما اگر شما به اجبار بازی را به کودک تحمیل کنید این دیگر بازی نیست بلکه تحمیل یک «کار» است. پس بازی داوطلبانه ارزش بازی را دارد .

[طلوع1]

بازي درماني

بازي درماني عبارت است از كاربرد هدفمند بازي ها در درمان و از آنجا كه بازي زبان كودك است، از طريق بازي مي توان بسياري از مشكلات كودك را حل كرد. بازي هاي تقليدي و خيالي، روش هاي قصه گويي، استفاده از وسايل هنري، بازي هاي نمايشي و نمايش عروسكي و بازي با اسباب بازي هاي مختلف از انواع روش هاي مورد استفاده در بازي درماني است.

شن بازي درماني

شن بازي درماني كه تاريخچه اي بيش از شصت و پنج سال در كشور هاي اروپايي و امريكايي دارد، به تازگي در كشور ما مورد توجه قرار گرفته و توسط كارشناسان معدودي كه در اين زمينه پژوهش هايي را انجام داده اند، به كار گرفته مي شود. اين روش كه بر مبناي رويكرد روانپويشي يونگ مي باشد با استفاده از شن كه ابزار اصلي آن است، اجرا مي شود.
در شن بازي كودك اين فرصت را پيدا مي كند تا با استفاده از اسباب بازي ها و سمبلهاي مختلفي كه در اختيار دارد به خلق دنيايي عيني كه بر گرفته از تخيل دروني اش مي باشد، بپردازد و به صورت مستقيم با ناخودآگاه دروني خويش ارتباط عميقي برقرار نمايد و ازاين طريق به برون ريزي افكار، احساسات و تخليه ي هيجانات بپردازد كه دراين ميان وجود يك كارشناس متخصص در اين روش كمك مي كند تا به تفسير و تحليل دنياي ساخته ي دست كودك پرداخته شود.

قصه درماني

روشي غير مستقيم براي انتقال پيام هاي مهم در مورد نحوه ي يادگيري رفتار سازگارانه در يك زمينه ي اجتماعي است. ابزار آموزشي و خلاقي است كه از طريق آن مي توان مهارت هاي مختلفي مانند مهارت هاي اجتماعي، حل مسئله و مهارت خود آگاهي را به كودك ياد داد.
گوش كردن به قصه يك عنصر پوياست كه كودكان در عين حال كه لذت مي برند اجازه مي يابند كه خود را در موقعيت هاي مختلف تصور كنند. قصه ها ابزار هاي آموزشي هستند و كودك از طريق تجسم شخصيت و تجربه كردن رويدادها، سك قصه را به صورت شخصي تفسير مي كند كه مي تواند مايه ي نشاط و شادابي و وسيله ي تامين بهداشت رواني و درمان ناراحتي ها باشد.
قصه گويي فعاليتي اشتراكي است كه آگاهي و لذت دروني را افزايش مي دهد و به كودك اتكا به نفس مي دهد و باعث تقويت قوه ي حافظه ي كودك مي شود.

نقاشي درماني

يكي ديگر از روش هاي درماني است كه به دو صورت بر كودك انجام مي گيرد.
يكي با توجه به درونيات كودك است كه با انواع رنگ و خط بيرون مي ريزد و كارشناس با تجزيه و تحليل پي به مشكلات كودك مي برد و ديگري در ادامه ي قصه درماني، براي تكميل درمان انجام ميگيرد.
كودك قصه اي را مي شنود، آن را تحليل مي كند و سپس قهرمان داستان را با توجه به چيزي كه درك كرده نقاشي مي كند.

[طلوع1]

چه نوع بازيهاي مناسب کودک است؟
والدين به عنوان تسهيل کننده مسير بازي کودک هستند. کودکان خود با توجه به شرايط سني خود نوع بازي خود را انتخاب مي‌کنند. لازم است والدين دقت کنند موقعيت بازي يک موقعيت سالم ، امن و مناسب باشد تا مشکلي کودک را تهديد نکند. مثلا با توجه به علاقه کودکان ، بازيهاي اجتماعي در حدود 5 سالگي لازم است والدين با ايجاد چنين بازيهايي در انتخاب همبازي کودک خود دقت نمايند و به صورت غير مستقيم بر بازي آنها نظارت داشته باشند. همچنين در انتخاب اسباب بازي نهايت دقت و تناسب را مدنظر داشته و اسباب بازيهاي مناسب که براي رشد فکري و شناختي کودک مفيد هستند را انتخاب نمايند.
سخن آخر
با توجه به اهميت و نقش سازنده‌اي که بازي در رشد کودکان دارد و به اين اهميت و ضرورت از طرف متخصصان ، صاحبنظران و بزرگان تاکيد فراوان شده است توجه به آن لازم و ضروري مي‌نمايد. بطوري که والدين در مسير تربيت کودک خود در بيشتر موارد مي‌توانند از بعد بازي وارد شده و تربيت مناسبي را روي کودک خود اعمال نمايند.

[طلوع1]

بازي و رشد جسمي
بازي به عنوان وسيله‌اي مطمئن براي رشد کودکان ، عضلات را نيرومند مي‌کند، استخوانها را محکم و استوار مي‌نمايد، و بالاخره باعث تقويت حواس پنجگانه بويژه حس بساواي و حس بينايي مي‌شود.
بازي و رشد ذهني
بازي امکان تجربه و تعامل‌هاي مستقيم با عوامل محيطي را براي کودک فراهم مي‌کند. بازي نه تنها بر رفتارهاي هوشمندانه و قابل مشاهده کودک اثر دارد، بلکه بر ساخت فيزيولوژيکي مغز او تاثير غير قابل انکار دارد.
بازي و رشد عاطفي
ميان 3 تا 7 سالگي ، کودک عواطف خود را آشکارا ابراز کرده ، به تدريج عواطف خود را شناسايي مي‌‌کند. مسلما بروز ناگهاني خشم و ترس در کودکان ميان 3 تا 7 ساله امري است عادي و ترس در کودکان اين گروه سني به علت نيروي تخيل بسيار فعال آنان است. ديگر اينکه مرتبا با اوضاع و موقعيت‌هاي تازه‌اي روبرو مي‌شوند که براي آنان ناآشنا است. بايد توجه داشت که بطور کلي محيطي که کودک در آن زندگي مي‌کند و نوع تجربه‌هايي که بدست مي‌آورد و چيزهايي که ياد مي‌گيرد، در کيفيت بروز عواطف کودک بسيار موثر است.
بازي و رشد اجتماعي
بازي براي کودک معادل مطالعه بزرگسالان ، وسيله‌اي براي بيان احساسات کودکان و کشف روابط و ارضاي آنان ، انواع بازي و اسباب بازي ، واژه‌ها و کلمات و جمله‌هاي کودکان است. کودکان معمولا ميان دو تا سه سالگي بازي با ديگران را آغاز مي‌کنند. اما اگر استعداد ذاتي و علاقه اجتماعي آنان رشد نيافته باشد، با ديگران سازگار نخواهند شد و علاقه‌اي به حفظ روابط اجتماعي و شرکت در بازي کودکان نخواهند داشت. کودک از طريق بازي و همانند سازي و تقليد از رفتارهاي بزرگسالان نه تنها رفتارهاي اجتماعي را تمرين مي‌کند، بلکه باز فرصتي است براي اصلاح و گسترش شيوه‌هاي رفتاري کودکان ، بخصوص رفتار اجتماعي آنان است. از اين طريق کودک شهامت داخل شدن در اجتماع را کسب مي‌کند و فرا مي‌گيرد که چگونه مي‌توان در اجتماع زيست و مسئوليت پذيرفت. همچنين روشهاي مختلف مبارزه با مشکلات و پيدا کردن راه حل همان مشکلات را مي‌آموزد.
بازي و رشد شخصيت
بازي در شخصيت سازي و رشد کودک تاثير فراوان دارد. بازي وسيله کسب تجربه‌هاي پرارزشي است که کودکان در خلال آن از جهت احساسي ، اجتماعي و رواني رشد مي‌کنند. الگوهاي رفتاري آنان در بازي شکل مي‌گيرد. اين الگوها در سراسر عمر کودک سرمشقي مفيد براي او خواهد شد. کودک به مدد بازي الگوهاي بيشمار و درهم پيچيده و ظريف زندگي آدمي را در مي‌يابد. آن را تجربه و تمرين مي‌کند و رابطه ميان اين الگوها را مي‌سنجد، تا آنها را فراگيرد. از آن جهت که ناگزير است در سنين بزرگسالي با آنها روبرو شود و در جامعه آدميان زيست کند.
طبقه بندي بازي از ديدگاه پياژه
ژان پياژه روان شناس سويسي ، بازيهاي کودکان را به سه گروه طبقه بندي کرده است. اين طبقه بندي از ساير طبقه بندي‌هايي که ديگران کرده‌اند، کاملتر و اساسي تر است.
بازي‌هايي که جنبه تمريني دارند و از هر ساختاري بي‌بهره‌اند.

[طلوع1]

آيا بازي براي تكامل كودك مهم است؟

جواب سوال فوق اين است: قطعا! بازي براي رشد اجتماعي، عاطفي، فيزيكي و شناختي كودك اهميت دارد. بازي، روشي است كه كودك بواسطه آن مي تواند اندام خودش و دنياي پيرامونش را بهتر بشناسد و البته براي بازي كردن (خصوصا در سال اول تولد) از هر پنج حس خود استفاده مي كند. او ممكن است با خود فكر كند "وقتي اين را لمس كنم، چه احساسي دارد؟"، "اگر اين را فشار دهم چه صدايي مي دهد؟"، "اگر اين را بكشَم يا آن را هُل بدهم، چه اتفاقي مي افتد؟"، "مي توانم چهار دست و پا به آنجا بروم؟" و "خودم را بالاي اين ميز بكشم؟" .جستجو در محيط اطراف، هسته اصلي بازيهاي كودك را تشكيل مي دهد و البته در ذهن او، هر تجربه اي (حتي پرتاب كردن ظرف آجيل از روي ميز بر زمين)، ارزشمند است! متخصصان رشد هميشه تكرار مي كنند كه: "بازي، كار و شغل كودك است" و البته تميز كردن محيط اطراف پس از بازي كودك، كار و وظيفه پدر و مادرهاست!.
با بزرگتر شدن نوزاد و به راه افتادن او، بازيهاي او تخيلي تر و پيچيده تر مي شوند. كودك از طريق بازي كردن، مهارتها و ويژگيهاي كليدي از قبيل استقلال، خلاقيت، كنجكاوي و حل مسائل را تمرين مي كند. همچنين بازي مي تواند عرصه مهمي براي بررسي و كشف احساسات و ارزشها و پرورش مهارتهاي اجتماعي كودك باشد. شايد مدتها قبل از اينكه كودك شما براي دادن اسباب بازي محبوبش به خواهرش آمادگي پيدا كند، اين كار را بارها با يكي از عروسكهايش تمرين كند (اسباب بازي دوست داشتني اش را به يكي از عروسكهايش بدهد و از او پس بگيرد). جملات مودبانه اي مانند "لطفا" و "متشكرم" را ممكن است براي اولين بار در يك مهماني كه مهمانهاي آن عروسكهايش هستند، بر زبان بياورد. و بالاخره كدام پدر و مادر مي توانند اولين باري كه كودك به سراغشان مي آيد و مي گويد: "عروسكم زخمي شده!"، از دادن يك چسب زخم به او خودداري كنند؟!

[طلوع1]

چند تا از نکته های مهمی که باید در مورد بازی کودکان رعایت بشه اینجا میارم امیدوارم مفید باشه :

1- بازی نیاز کودکه پس نباید تصور کنیم کودک بدون بازی بتونه خوب تربیت بشه .

2- کودک توی بازی داره زندگی می کنه پس نوع بازیش زندگیشو می سازه .

3-اسباب بازی کودک خیلی مهمه و در این مورد تو قسمت اسباب بازی مطالب رو ذکر کردیم.

4- گاهی فرزند شما می تونه تنها بازی کنه ولی خیلی مواقع باید همبازی داشته باشه و بهتر اینه که همبازیش همجنسش و هم سالش باشه و سعی کنید فضایی درست کنید که کودک شما با بچه ای که چند سال باهاش فاصله داره بازی نکنه مگر اینکه مثلا برادر باشند.

5- اگر همبازی همسن نباشه شما خودتون باید با کودک بازی کنید اگر نمی خواید کودکتون دچار کمبود محبت بشه.

6- سعی کنید کودکتون رو طوری عادت بدید که با وسایل دم دستی و طبیعی بازی کنه و دنبال اسباب بازی گرون نباشید .

7- وقتی با کودک بازی می کنید دروغ نگید و حقه نزنید چون این رو از شما یاد می گیره . بازی باید پاک باشه .

8- به بازی کودکتون توجه کنید نوع بازیش نشون می ده که چه کمبود هایی داره مثلا کودکی که تو بازیش پرخاش می کنه معلومه تو خانه هم به او پرخاش شده .