نتيجه خوداتكايي و توكل

[ناصح]

بسم الله الرحمن الرحیم

زمان رسول خدا(ص) بود، مردي از اصحاب آن حضرت، سخت تهيدست شده بود. كار به جايي رسيد كه به ناچار، همسرش به او گفت: برو به حضور پيامبر(ص) و جريان را بگو تا آن حضرت كمكي كند. آن مرد سخن همسرش را گوش كرد و به حضور پيامبر(ص) رسيد و جريان را عرض كرد، پيامبر به او فرمود: من سالنا اعطيناه و من استغني اغناه الله (كسي كه از ما تقاضا كند به او مي بخشيم، ولي اگر خصلت بي نيازي را پيشه خود سازد، خداوند او را بي نياز مي كند). آن مرد به خانه آمد و پس از مدتي باز فشار تهيدستي باعث شد، به حضور پيامبر اعظم(ص) رفت و كمك خواست. پيامبر(ص) همان سخن فوق را تكرار كرد.
آن مرد به خانه برگشت، باز ناچار شد براي بار سوم به خدمت پيامبر(ص) رسيد و تقاضاي كمك كرد، پيامبر(ص) اين بار نيز همان پاسخ را داد، آن مرد از سخن رسول خدا(ص) جان گرفت و با همتي قهرمانانه و توكل به خدا، كمر همت بست و تيشه اي از شخصي عاريه گرفت و به بيابان و سر كوه رفت و با آن مقداري هيزم جمع نمود و آورد و در شهر فروخت، و اين كار را ادامه داد، تا مبالغي پول به دستش آمد، تيشه عاريه اي را به صاحبش داد و با آن پولهايش تيشه اي خريد و دنبال همين كار را گرفت و در ادامه به قدري پولدار شد كه خدمتكاري براي خود خريد و به وضع زندگي خود سروسامان خوبي داد. پس به حضور پيامبر(ص) شرفياب شد و جريان را به عرض رساند. پيامبر(ص) فرمود: به تو كه گفتم: «كسي كه از ما تقاضا كند به او مي بخشيم، ولي اگر راه بي نيازي را بگيرد، خداوند او را بي نياز خواهد كرد.» 1
ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــــــ
1-سفينه البحار، ج2، ص451

[عاشق گل نرگس]

نمیدونم