راهکارهایی برای برخورد با نوجوانان

[طلوع1]

فوت و فن ارتباط با نوجوان

همه شما با ویژگی های دوره بلوغ و تغییرات نسبی که در این سنین رخ می دهد مواجه بوده و یا آشنایی دارید. نوسان خلق، تحریک پذیری، عواطف افراطی، طفره رفتن، عصبانیت و رفتار نسنجیده و ... از جمله این خصوصیات است. مهم‌ترین ویژگی دوران جوانی، تغییر نگرش درباره آزادی‌‌هاست. در این دوران جوانان بیشتر درباره ناکافی بودن آزادی‌های فردی بحث می‌کنند و آن را عمده‌ترین دلیل بی‌عدالتی می‌دانند. احتمالا شما هم با این جملات جوانان آشنا هستید: «چرا باید این کار را بکنم؟»، «چرا نباید این کار را بکنم؟» احتمالا پس از گفتن این جملات هم نزاع‌ها و درگیر‌ی‌های بسیاری را شاهد بوده‌اید.
در سنین نوجوانی و جوانی واژه «باید» را به طور مکرر از زبان آنها می‌شنویم زیرا برای آنان ارضای فوری خواسته‌ها از هر چیز دیگری مهم‌تر است. در این دوران سنی، جوانان از جملات زیر استفاده می‌کنند: «باید بروم»، «اگر اجازه ندهید، بدبخت می‌شوم»، «این از هر کاری مهم‌تر است». در این سن اگر با تقاضای جوان‌تان مخالفت کنید یا آن را به تعویق بیندازید، در واقع آزادی‌های لازم او را به خطر انداخته‌اید. بنابراین باید چه کار کنیم؟

در سنین نوجوانی و جوانی واژه «باید» را به طور مکرر از زبان آنها می‌شنویم زیرا برای آنان ارضای فوری خواسته‌ها از هر چیز دیگری مهم‌تر است

[╫❀نیایش❀╫]

نوجواني يكي از مهمترين و پرارزشترين دوران زندگي هر فرد محسوب مي‌شود زيرا سر آغاز تحولات و دگرگوني‌هاي جسمي و رواني در اوست و بلوغ نقطه عطفي در گذر زندگي او از مرحله كودكي به بزرگسالي است.

بر اساس تعريف سازمان جهاني دوره نوجواني به گروه سني 10 تا 19 سالگي اطلاق مي‌شود و در اكثر كشورهاي جهان به خصوص كشورهاي درحال توسعه بخش قابل توجهي از جمعيت را نوجوانان تشكيل مي‌دهند.

با توجه به اين واقعيت كه نوجوانان، پدران و مادران فردا هستند پرداختن به مسائل بهداشتي‌شان (به خصوص بهداشت روان آنان) نه فقط براي خود آنها بلكه براي خانواده‌ها، جامعه و نسل آينده سودمند است و در برنامه توسعه هر كشوري مي‌بايست به مسائل آنها توجه خاص شود

[طلوع1]

دوستان عزیز نوجوان! نوجوانی دورانی است که در آن هیجانات و احساسات بسیار غلبه کرده و عرصه را بر منطق و حلاجی های ذهنی تنگ می کند به همین دلیل گاه با واقعیت هایی روبرو می شوید که از نظر شما قابل وصول اما از دید اطرافیان شما ناممکن بوده و یا مصلحت آمیز نمی باشد. لذا در این مواقع سعی نکنید با واکنش هایی نا معقول تحقق خواسته هایتان را فراهم کنید بلکه بهتر است با مهیا کردن زمینه گفت و شنود، هم صحبت کرده و هم شنوای حرف های یک شخص با تجربه مثل والدینتان باشید. همچنین در نظر داشته باشید که قرار نیست همیشه در این صحبت ها شما طرف مقابل را قانع نمایید بلکه گاه باید بپذیرید که مصلحت اندیشی آنان به خیر و صلاح شما در حال و آینده است. چرا که آنان با مشاهده پیچ و خم مسیر زندگی قادر به درک عاقبت کار و جزئیات بیشتری هستند

[behnam27]

دوستان عزیز نوجوان!نوجوانی دورانی است که در آن هیجانات و احساسات بسیار غلبه کرده و عرصه را بر منطق و حلاجی های ذهنی تنگ می کند به همین دلیل گاه با واقعیت هایی روبرو می شوید که از نظر شما قابل وصول اما از دید اطرافیان شما ناممکن بوده و یا مصلحت آمیز نمی باشد. لذا در این مواقع سعی نکنید با واکنش هایی نا معقول تحقق خواسته هایتان را فراهم کنید بلکه بهتر است با مهیا کردن زمینه گفت و شنود، هم صحبت کرده و هم شنوای حرف های یک شخص با تجربه مثل والدینتان باشید. همچنین در نظر داشته باشید که قرار نیست همیشه در این صحبت ها شما طرف مقابل را قانع نمایید بلکه گاه باید بپذیرید که مصلحت اندیشی آنان به خیر و صلاح شما در حال و آینده است. چرا که آنان با مشاهده پیچ و خم مسیر زندگی قادر به درک عاقبت کار و جزئیات بیشتری هستند

[╫❀نیایش❀╫]

یکی از مشکلات شایعی که بین والدین و فرزندان ایجاد می شود و در بسیاری از خانواده ها قابل رویت است ، اختلاف و فاصله بین پدرو مادر و فرزند است که هر چه سن فرزند بیشتر می شود این فاصله بیشتر می گردد.

وقتی پای صحبت خیلی از والدین می نشینیم از رفتار فرزند جوان یا نوجوان شکایت دارند و از اینکه فرزندشان به نصیحت های آنها توجه نمی کند ناراحتند . برای حل این مشکل لازم است به ریشه های آن توجه کنیم و در صدد از بین بردن آن برآییم .

چیزی که دانستن آن به فهم ریشه مشکل کمک می کند این است که همین فرزند خانواده از افراد دیگر مثل دوستان و رسانه ها و بعضی از افراد فامیل حرف شنوی دارد . پس بین او و والدینش مانعی ایجاد شده که باعث فاصله عاطفی و روحی و کم شدن رابطه کلامی بین آنها شده و این فاصله هر روز بیشتر می شود .



با تشکر فراوان از خانم طلوع بابت این تایپیک مفید
امید است که کارشناسان عزیز در این باره بیشتر توضیح بدهند
با کمال تشکر از همه شما بزرگواران

[╫❀نیایش❀╫]

والدین در سنینی که فرزندشان به نوجوانی می رسد با مسائل و مشکلاتی رو به رو می شوند که قبلا وجود نداشته. بنابراین باید بدانند چگونه رفتارکنند که آرامش و امنیت هر چه بیشتر برای طرفین حاصل شود .

او مرموز شده و هر ساعت به شکلی متفاوت رفتار می کند و بیشتر تمایل دارد با دوستانش باشد تا با خانواده . مدام بحث می کند و پرخاشگر شده. امکان ندارد کاری را که از او می خواهیم بلافاصله انجام دهد. او دیگر همان کودکی که با لبخند هر چه می خواستید انجام می داد نیست. نوجوانی سن مرموز شدن - تغییر کردن و تردید است.

فرزندان ما به جایی می رسند که افرادی مستقل با روحیه و افکار خاص خود می شوند بنابراین تضاد آنها با والدین امری عادی و طبیعی است .

[طلوع1]

حرکات و رفتارهاي عجيبي از افراد در سنين 13 تا 19 سالگي سرمي‌زند که بعضي اوقات غيرقابل پيش‌بيني است.
اين سن که دوران گذر از کودکي به جواني است، نوجواني خوانده مي‌شود و برقراري يک رابطه صحيح با نوجوان طي اين دوران براي اکثر والدين سخت است. در اينجا چند راهکار ساده و کارآمد به شما پيشنها مي‌کنيم تا رابطه درست‌تر و موفق‌تري با فرزند خود برقرار کنيد.
1) پرخاشگري شايع‌ترين رفتار يک نوجوان است. او با جواب‌هاي تند و گاه بي‌ادبانه خود موجب رنجش و حتي عصبانيت شما مي‌شود. در اين مواقع شما به عنوان والدين نبايد کنترل خود را از دست بدهيد. خونسردي خود را حفظ کنيد و با دقت به حرف‌هاي او گوش دهيد. شايد شنيدن اين حرف‌ها براي شما ناخوشايند باشد ولي بدانيد که بعضي اوقات نوجوان خوشحال مي‌شود که شما به حرف‌هاي او گوش مي‌دهيد. حتي نوجوان از اينکه داراي حد و مرزي باشد خوشحال مي‌شود البته به اين قضيه بايد اين‌طور نگاه کرد که نوجوان با داشتن اين محدوديت‌ها به اين نتيجه مي‌رسد که والدينش به او توجه مي‌کنند، او را رها نکرده‌اند و نگران سلامت جسم و روان او هستند.
2) رفاقت با نوجوانان در همه حالات موفقيت‌آميز نيست. بعضي از اوقات اين رفاقت موجب سوء‌استفاده شده و به رابطه شما با فرزندتان آسيب مي‌رساند. شما مسوول خانه هستيد پس سعي کنيد براي هر چيز حتي رفاقت حد و مرزي قايل شويد.
3) وقتي يک کشمکش ميان والدين و نوجوان رخ مي‌دهد با کمي خويشتن‌داري مي‌توان راه حل مناسبي يافت تا آسيب کمتري به هر دو طرف برسد. کيفيت رفتار خود را بالا بريد و مطمئن باشيد که اين تغيير رفتار به نفع شما و فرزندتان خواهد بود.
4) وقتي از نوجوان خواسته مي‌شود در مورد خانواده صحبت کند اغلب به اين جمله بسنده مي‌کند که والدين به حرف‌هايش گوش نمي‌دهند. نوجوانان دوست دارند والدين به جاي پند و اندرزدادن و قانون و مقررات مشخص کردن فقط به حرف‌هايشان گوش دهند. آنان مي‌خواهند مشکلاتشان را خودشان حل کنند و اين حس اعتماد به نفس را در خود بارور کنند.
5) هنر برخورد با نوجوان هنر ظريفي است. وقتي با نوجوان صحبت مي‌کنيد به صورتش نگاه کنيد و نشان دهيد که به او توجه مي‌کنيد. از بيان و به کاربردن الفاظي که سبب سرخوردگي او مي‌شود پرهيز کنيد. با بيان برخي جملات خود را در احساسات او شريک کنيد مثلا بگوييد «مي‌دانم، تحمل آن واقعا سخت است!» سعي نکنيد زود به راه حل برسيد بلکه اجازه بدهيد و به او کمک کنيد تا همراه شما باشد.
6) هميشه شما باب گفتگو را باز کنيد و از پرسيدن سوالاتي که جواب آن بله يا خير است بپرهيزيد. هنگام گفتگو، بر اعصابتان مسلط باشيد و اگر نوجوان حرفي برخلاف تصور شما زد از کوره در نرويد. از او بخواهيد به شما بگويد که چطور مي‌توانيد کمکش کنيد. احترام و کنترل خود را حفظ کنيد و اين نکته را به ياد داشته باشيد که خود شما نيز روزي نوجوان بوديد.

[طلوع1]

برخورد نامناسب والدين با نوجوانان به عنوان يک کودک موجب مي گردد که آنها از کسب بسياري از تجارب محروم مانده و در نتيجه موفقيت لازم را به دست نمي آورند.
والدين مي بايستي تواناييهاي نوجوان را ارزيابي نموده، بدانند که وي توانايي انجام چه کارهايي را داشته، و در چه صورت با مشکل مواجه نمي شود و به انحراف کشيده نمي شود. در اين کارها وي را آزاد بگذارند تا تجربه لازم را کسب نمايد و احساس مسئوليت، استقلال و آزادي در وي پرورش يابد.

در اين دوره چنانچه نوجوان توانايي انجام دادن کارهايي در حد سن خود را نداشته باشد مي بايستي راهنمايي لازم در اختيار وي گذاشته شود تا بتواند به تجارب لازم دست يابد.
مسئله ديگر دوره نوجواني که سبب تضاد بين والدين و فرزندان مي گردد عدم درک نوجوان است. والدين مي بايستي در گفتار و رفتار خود به نوجوان نشان دهند که وي را درک مي کنند زيرا در اين صورت احساس اعتماد به نفس به نوجوان مي دهند.

در دوره نوجواني والدين مي بايستي به مسائل فرزندان خود توجه لازم را مبذول دارند. آزادي هايي که به وي مي دهند متناسب با ميزان درک و فهم و تشخيص او باشد. نه آزادي محض و نه دخالت همه جانبه در رفتارهاي او به هيچ وجه درست نيست. آنها بايد توجه کافي را به او بکنند، و به او بفهمانند که برايش ارزش قائل هستند و در برابر او احساس مسئوليت مي کنند و آينده وي برايشان مهم است.

در دوره نوجواني، گروه همسالان بر والدين برتري دارند، نوجوان تمايل شديدي به برقراري رابطه با همسالان، پذيرش نظرات آنها دارد و حساسيت بسياري نسبت به اين گروه در وي وجود دارد. والدين بايد اين رابطه را درک نموده و زمينه هاي لازم را براي برقراري روابط صحيح و سالم با گروه همسالان فراهم نمايد.

در اين دوره، نوجوانان مدام از رفتارهاي والدين انتقاد مي کنند، معيارهاي آنها را قبول نداشته و در برابر خواسته هاي آنها امتناع مي ورزند. والدين هر خواسته اي که از نوجوان داشته باشند با مقاومت وي مواجه مي گردند.

آنها بايد بدانند که اين رفتار نوجوانان کاملاً طبيعي و بهنجار بوده و با مشاوره و راهنمايي که از افراد ذيصلاح دريافت مي کنند طريقه برخورد صحيح با اين رفتارها را شناخته، اطلاعات کافي از طريق مختلف کسب نمايند تا بتوانند حتي در سبک زندگي خود متناسب با ويژگيها، رفتارها، توقعات و خواسته هاي فرزندان نوجوان تغييراتي ايجاد نمايند.

والدين مي بايستي از ويژگيها، تواناييها و مسائل دوره نوجواني آگاهي داشته باشند، توانايي درک نوجوان را داشته باشند و بتوانند شرايط و امکانات لازم براي رشد بهنجار وي را فراهم کنند و راهکارهاي لازم براي توفيق وي را ارائه نمايند.

[Hakim]

شيوه رفتار با فرزندان در سنين نوجواني و جواني

بسياري از تغييرات رفتاري فرزندان در دوران بلوغ و جواني اگر چه ممکن است موجب آزردگي والدين گردد و مسأله آفرين شود، اما بايد آن ها را رفتار هاي طبيعي دوران بلوغ به شمار آورد. ويژگي هايي چون پافشاري، استقلال و دوري از والدين، به طور معمول نشانه هاي رشد سالم کودک و بالغ شدن او هستند. برخي از رفتار هاي ويژه اي که در اين دوران مشاهده مي شوند، دستاورد تلاش نوجوان در برخورد با شرايط خاص هستند. مواردي که به بيان آن ها خواهيم پرداخت، کمک شايان به روشن تر نمودن مطلب خواهد کرد. کودکاني که قبل از دوران بلوغ، به دست نيازمند خانواده بودند، با ورود به سن بلوغ احساس مي کنند که دوست دارند مستقل زندگي کنند. نوجوانان در جاده اي که مسير آن از خانواده تا سرنوشت آينده آنهاست، تنها هستند. آن ها از اين مسير گريزي ندارند و اغلب با تأکيد بر ارزش هاي رايج بين دوستان خود، نسبت به دوري از ارزش هاي خانوادگي، تمايل نشان مي دهند. هنگامي که آن ها دوست دارند بيشتر اوقات خود را تنها باشند، قصد ندارند با اين کار به والدين خود توهين کنند بلکه در پي خود يابي هستند، هر چند ممکن است درا ين جستجو به دنبال عشق و دوست داشتن بروند و يا در مسير هاي نادرست قرار گيرند.
هويت افراد به طور معمول در دوران بلوغ و نوجواني شکل مي گيرد. اين هويت شامل ارزش ها، روحيات و ويژگي هاي فردي است که در تجربه خانوادگي شکل مي گيرد و به صورت رفتار هاي به ظاهر ناهنجار دوران بلوغ جلوه گر مي شود. والدين بايد اين وضعيت را درک کرده و آن را به حساب گستاخي فرزند خود نگذارند.
در دوران بلوغ، سطح فکر افراد گسترش پيدا کرده و تعالي مي يابد. نوجوانان همزمان با شناختن هويت خود، قادر به تفکر انتزاعي هستند. آن ها درباره مسائل کاملا جدي فکر مي کنند، سوالاتي چون «من چه کسي هستم؟»، «چه چيزهايي اهميت دارند؟»، «معني و مفهوم زندگي چيست؟» و «به چه اموري بايد معتقد بود؟» نوجوانان بر اساس پاسخ هايي که در برابر پرسش هاي خود مي يابند، درباره جهاني که در آن به سر مي برند، قضاوت مي کنند. آن ها مي توانند به گونه اي بنيادين و تندروانه، آرمان گرا شوند و رو در رو با ارزش ها و سبک زندگي والدين خود (که به طور معمول محافظه کارانه و واقع گرايانه است) قرار گيرند.

[Hakim]

تغيير شيوه برخورد با فرزندان
در دوران بلوغ، تغييرات زياد در کودکان و همچنين والدين آن ها (سبک زندگي،

شيوه برخورد با کودک و...) روي ميد هد. برخورد با نوجوانان بايد به گونه اي

باشد که به تشديد عصبانيت، عصيانگري و عناد منجر نگردد زيرا چنين

روحياتي به اندازه کافي در سنين بلوغ وجود دارد.

مهم ترني امري که والدين بايد به خاطر داشته باشند اين است که آن ها

ديگر نه با يک کودک، بلکه با يک فرد بالغ رو به رو هستند. بسياري از شيوه

هايي که در برخورد با کودکان کارايي قابل ملاحظه اي دارند، در صورت تجويز

براي برخورد با نوجوانان مسأله ساز مي شوند. والدين در برخورد با کودکان

قادر به استفاده از روش هاي کنتزلي هستند ولي اين روش ها در برخورد با

نوجوانان کارايي ندارند. والدين بايد متوجه باشند که دوران بلوغ، دوراني

انتقالي است، از اين رو بايد شيوه برخورد خود با کودکان را به روش برخورد با

افراد بالغ تغيير دهند.

اين دوران انتقالي مشکلات فراواني دارد. يک نوجوان ممکن است انتظار داشته

باشد که همچون فردي بالغ با او برخورد کنند اما رفتار او هنوز مانند کودکان

باشد. از سوي ديگر، والدين نيز ممکن است به فرزند خود نصيحت کنند که

مانند افراد بالغ رفتار کند ولي برخورد خود آن ها با او همچون برخورد با کودکان

باشد. به طور معمول در مواجهه با کودکان از روش هايي چون نق زدن، امر و

نهي کردن و دستور دادن استفاده مي شود ولي بهره جستن از اين روش ها

در برخورد با افراد بالغ مسأله ساز مي شود شيوه هاي گونه گوني در برخورد

با نوجوانان وجود دارد که نبايد آن ها را در دوران انتقالي از ياد برد