اقامه نماز

[atregoleyas]

تفسیر قرآن مقام معظم رهبری: اقامه نماز

ويقيمون الصلوه: ونماز را به پا می‌دارند. من بارها اين را گفته‌ام كه به پاداشتن نماز غير از گزراندن نماز است و متأسفانه در بعضی از ترجمه‌ها مشاهده می‌شود می‌نويسند و نماز می‌گزارند، در حالی كه نمازگزاردن در عربی می‌شود ((يصلون)) و ((يقيمون الصلوه)) يعنی نماز را بپا می‌دارند، پس به پا داشتن نماز چيزی بيش از گزاردن نماز است، كه البته نمازگزاردن را هم شامل می‌شود. يعنی اگر شما بخواهيد جزو نماز بپادارندگان باشيد نمی‌توانيد نمازگزاردن را ترك كنيد. بپاداشتن نماز، يعنی در محيط و درجامعه اين واجب و اين حقيقت لطيف را بوجود آوردن و محيط را محيط نماز كردن و ديگری را به نماز دعوت كردن و نماز را با توجه ادا كردن، و مفاهيم نماز را در زندگی تحقق بخشيدن است، كه مفهوم اصلی نماز عبادت است از: خضوع انسان در مقابل پروردگار و عمل انسان به فرمان پروردگار اين آن عنصر اصلی نماز است كه در حاشيه‌اش هم چيزهای ديگری وجود دارد. پس شرط دوم متقين اقامه‌ی صلوه است يقيمون‌الصلوه و آنكه قبلاً گفتيم: الذين يؤمنون‌بالغيب، يكی از مقومات تقوا بود در عالم بينش و اين دومی ( اقامه‌ی صلوه ) يكی از مقومات تقوا در عالم خود سازی است و خودسازی بسيار مهم است.
من بعنوان دوست شما جوانها و حقيقتاً علاقمند به سرنوشت شما نصيحت می‌كنم كه خودتان را رها نكنيد و دائم درصدد باشيد خودتان را بسازيد، يعنی خصوصيات مثبتی كه در شما هست آنها را تقويت كنيد و اگر خصوصيات منفی در شما باشد، اينها را يا در ذهنتان يا در روی كاغذ ليست كنيد و هنر يك انسان اين است كه بتواند خصوصيات منفی خودش را پيدا كند، چون غالباً آن چشم محبت شديدی كه انسان نسبت به خودش دارد در شناختن عيوب خود كور می‌شود و هرعيب خودش را يك حسن تعبير می‌كند. ولذا با دقت، با موشكافی و با بی‌رحمی نسبت به خودتان، ای عيوب خودتان را اعم از: عيوب خلقی، عيوب رفتاری، عيوب عملی در زندگی عملی خودتان يا در رفتارتان با ديگران، يا در خلقيات‌تان، مثلاً: حسدار، كينه‌را، قساوت قلب را ، و حالات فراوان مثل بخل را، حالت جبن ( ترس ) را و حالت طلبی را كه در كتب اخلاق اينها از عيوب انسان شمرده شده و عيوبی در درس خواندن، مثلاً بعضی‌ها در حال درس حواس‌شان پرت می‌شود، بعضی‌ها در حال درس، حالت امتناع به خودشان می‌گيرند و هردرسی را استاد بگويد اولين قضاوتشان رد كردن آن است و بعضی به عكس اولين قضاوت‌شان تسليم مطلق در برابر اوست و هر دو بد است، همچنين سوءخلق و از اين قبيل: يكی، يكی را برطرف كنيد.
يكی از چيز‌هايی كه خيلی كمك می‌كند به انسان در باب خودسازی نماز است، ( البته نماز با توجه ) نماز را بايد باتوجه خواند والا اين الفاظ را اگر شما فقط بی‌معنا بگوئيد يك امواج صوتی در هوا بوجود می‌آورد، در حالی كه امواج صوتی از نماز را می‌خوانيم به اين كلمات و به اين حقايق دل بدهيم و با آنها آشنا بشويم. ولذا بايد در انها انديشه كرد و آنها را باتوجه به معنا تلفظ كنيم، كه اگر نماز اينطور باشد، به انسان خيلی ترقی و تكامل می‌دهد و انسان را بطور محسوسی اصلاح می‌كند. اين هم يكی از درجات اقامه‌ی صلوه است. پس در محيط كوشش كنيد نماز بوجود بيايد و به نماز بی‌اعتنايی نشود، البته امروز در جمهوری اسلامی اقامه‌ی نماز قابل مقايسه با قبل از انقلاب نيست. قبل از انقلاب نماز‌خواندن يك عيب بود و در همين مسجد دانشگاه تهران يك عده‌ی بسيار محدودی می‌رفتند نماز می‌خواندند، به‌طوری كه من يك وقتی كا رداشتم و رفته بودم آن‌جا دنبال كسی مسجد خلوت بود و هيچكس سراغ مسجد نمی‌رفت مگر يك چند نفر معدودی از چند هزار دانشجو.

در محيط نماز خواندن مخصوصاً در بعضی از محيط‌ها اگر جايی انسان‌گير می‌افتاد و می‌خواست نماز بخواند همه تماشا می‌كردند و مايه تعجب بود. در آن زمان اگر می‌خواستند از يك جوانی تعريف كنند، می‌گفتند اين جوان خيلی خوب است و نمازخوان است، ( نمازخوان يعنی خيلی خوب ) نمازخوان يك نوع مقدس مآبی به حساب می‌آمد، تازه همان آدم هم يك وقتی اگر كاری داشت و جلسه‌ای داشت، يا درسی داشت، يا قرار شيرين خوبی داشت نماز را خيلی راحت ترك می‌كرد، اما امروز آنطور نيست. امروز جوانهای ما در دانشگاه و در غير دانشگاه دنبال نماز و علاقمند به نمازو مقيد به نماز هستند، لكن اين كافی نيست، ولذا در محيط‌تان بايد كاری بكنيد كه نماز رواج پيدا كند، كاری در جهت اقامه‌ی صلوة و اين هم خصوصيت دوم.

دوستان عزيز و همدل مي توانند نظرات اصلاحي، تكميلي يا موضوعات مرتبط با اين موضوع

را در بخش پاسخ وارد نمايند.