آیه و واعدنا موسی ....

[m2babaey]

آیه " و واعدنا موسی ...." چه مطلبی داشته که وارد شده است در نماز بین مغرب و عشای دهه ی ذی حجه خوانده شود؟

[m2babaey]

حداقل دو سه ساله من این سوال تو ذهنمه.
شما جوابشو میدونین؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

[.حامی.]

آیه " و واعدنا موسی ...." چه مطلبی داشته که وارد شده است در نماز بین مغرب و عشای دهه ی ذی حجه خوانده شود؟

شاید به خاطر ميقاتش باشه (فتم ميقات ربه اربعين ليلة) چون حجاج هم در ميقات مُحرم میشن
شایدم به خاطر خلافتش (اخلفني) باشه چون پيامبر (ص) مسأله خلافت رو در حج الوداع مطرح فرمودن.
والله عالم
تا نظر سایر دوستان چی باشه....

[hmlotfi123]

در پاسخ به چند نکته توجه نمایید :
1- در اينكه اين چهل روز، موافق چه ايامى از ماه هاى اسلامى بوده، از بعضى روايات استفاده مى‏شود از آغاز ذيقعده شروع، و به دهم ذيحجه (عيد قربان) ختم گرديده است، اگر مى‏بينيم تعبير به چهل شب (أَرْبَعِينَ لَيْلَةً) در قرآن شده است نه چهل روز، ظاهرا به خاطر اين است كه مناجات موسى ع و گفتگويش با پروردگار بيشتر در شب انجام مى‏شده است.
2- بنا بر این دهه اول ماه ذی حجه همان ده روز آخر میعاد خداوند با حضرت موسی –ع- بوده است و خواندن این آیه شریفه در نماز مخصوص این ده شب تناسب کاملی با محتوا و مضمون آن دارد .
3- خواندن این آیه نورانی در این نماز با برکت یادآور مناجات و خلوت و ارتباط پیامبر بزرگ الهی حضرت موسی –ع- است و این پیام را برای ما دارد که باید در لابه لای دل مشغولی ها و فعالیت های روزمره و تراکم کارها ارتباط و خلوت و راز و نیاز و مناجات با خداوند را فراموش نکنیم و وقت و زمانی از شبانه روزمان و نیز ایامی خاص را به ارتباط و مناجات با خداوند و تحکیم رابطه بندگی قرار دهیم .
همچنين از آيه استفاده مي شود که اگر انسان چهل روز خود را براي خدا خالص گرداند ،چه بهره هاي معنوي کسب خواهد کرد.

[میقات]

[مواعده خداوند با موسى (ع)]


" وَ واعَدْنا مُوسى‏ ثَلاثِينَ لَيْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ ..."


كلمه" ميقات" معنايش نزديك به معناى كلمه "وقت" است و تقريبا همان معنا را مى‏دهد، و فرق آن دو بطورى كه صاحب مجمع البيان گفته اين است كه: ميقات آن وقت معين و محدودى است كه بنا است در آن وقت عملى انجام شود، به خلاف وقت كه به معناى زمان و مقدار زمانى هر چيز است، و لذا در حج مى‏گويند: ميقات‏هاى حج، يعنى آن مواضعى كه براى بستن احرام معين شده. (مجمع البيان ج 4 ص 473)


خداى تعالى در اين آيه مواعده‏اى را كه با موسى بسته بود ذكر نموده، و اصل آن را سى شب گرفته و با ده شب ديگر آن را تكميل نموده، آن گاه فرموده كه جمعا مواعده با وى چهل شب بوده، و در حقيقت اين آيه، آيه سوره بقره را تفسير مى‏كند كه مى‏فرمود:" وَ إِذْ واعَدْنا مُوسى‏ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً" و توضيح مى‏دهد كه آن عدد، مجموع دو مواعده اصلى و تكميلى است.


و كوتاه سخن اين كه برگشت معناى آيه به اين است كه خداى تعالى موسى (ع) را براى مدت سى شب به درگاه خود و براى گفتگوى با وى نزديك ساخته، و ده شب ديگر براى اتمام آن گفتگوها بر آن مدت افزوده، و در نتيجه ميقات پروردگارش چهل شب تمام شده است.


و اگر حساب را بر روى شب‏ها برده نه روزها و حال آن كه در اين مدت موسى روزها هم در ميقات بسر برده و معمولا در اين گونه موارد حساب روى روزها برده مى‏شود نه شب‏ها، شايد براى اين است كه غرض از اين ميقات تقرب به درگاه خدا و مناجات با او است كه شب‏ها اختصاص بيشترى براى اين كار داشته و حواس انسان جمع‏تر و نفس براى انس گرفتن آماده‏تر است، آن هم در چنين مناجاتى كه در آن تورات نازل شده است.
(ترجمه الميزان، ج‏8، ص 302)

[میقات]

حديث «منزلت»


"یا علی! انت منى بمنزلة هارون من موسى الا انه لا نبى بعدى‏"


بسيارى از مفسران اهل تسنن و شيعه در ذيل آيه مورد بحث اشاره به حديث معروف منزلت كرده‏اند، با اين تفاوت كه مفسران شيعه آن را به عنوان يكى از اسناد زنده خلافت بلافصل على عليه السّلام گرفته، ولى بعضى از مفسران اهل تسنن ضمن عدم قبول آن، تاخت و تاز بى‏رحمانه و تعصب آميزى به شيعه دارند.


متن اين حديث چنين است: عده زيادى از صحابه پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله) در باره جريان جنگ تبوك چنين نقل كرده‏اند:


«پيامبر صلّى اللّه عليه و آله به سوى تبوك حركت كرد و على عليه السّلام را به جاى خود قرار داد، على عليه السّلام عرض كرد آيا مرا در ميان كودكان و زنان مى‏گذارى (و اجازه نمى‏دهى با تو به ميدان جهاد بيايم) پيامبر صلّى اللّه عليه و آله فرمود: آيا راضى نيستى كه نسبت به من همانند هارون نسبت به موسى (ع) باشى جز اين كه پيامبرى بعد از من نخواهد بود».


و پيامبر صلّى اللّه عليه و آله اين سخن را تنها در جنگ تبوك نفرمود، بلكه در چندين مورد ديگر نيز اين جمله از او شنيده شده است، از جمله اين كه:


1- پيامبر روزى به «امّ سليم» فرمود: اى امّ سليم! «على گوشتش از گوشت من، و خونش از خون من، و او نسبت به من همانند هارون است نسبت به موسى».


2- ابن عباس مى‏گويد: روزى عمر بن خطاب گفت: من و ابو بكر و جمعى از اصحاب پيامبر صلّى اللّه عليه و آله نزد او بوديم و پيامبر صلّى اللّه عليه و آله تكيه بر على عليه السّلام كرده بود، دست بر شانه او زد سپس فرمود: «اى على! تو نخستين مردى هستى كه به خدا ايمان آوردى و نخستين كسى هستى كه اسلام را پذيرفتى، تو نسبت به من همانند هارون به موسى هستى».


به هر حال اگر با بى‏نظرى حديث فوق را بررسى كنيم از اين حديث استفاده مى‏شود كه على عليه السّلام تمام مناصبى را كه هارون نسبت به موسى (ع) و در ميان بنى اسرائيل داشت- به جز نبوت- داشته است. (برگزيده تفسير نمونه، ج‏2، ص 89)

[میقات]

[چرا وعده چهل روز يك جا بيان نشده؟]


سؤالى كه در مورد آيه فوق پيش مى‏آيد اين است كه چرا وعده چهل روز يك جا بيان نشده بلكه نخست مى‏فرمايد سى روز، سپس ده روز به عنوان متمم بر آن مى‏افزايد در حالى كه در آيه 51 سوره بقره اين چهل روز به صورت واحد، ذكر شده است؟


مفسران درباره اين تفكيك، تفسيرهاى گوناگونى ذكر كرده‏اند، ولى آنچه بيشتر به نظر مى‏رسد و با روايات اهل بيت (ع) نيز سازگار است اين است كه گرچه در متن واقع، بنا بر چهل روز بوده اما خداوند براى آزمودن بنى اسرائيل نخست موسى (ع) را براى يك مواعده سى روزه دعوت نمود، سپس آن را تمديد كرد، تا منافقان بنى اسرائيل صفوف خود را مشخص سازند.


از امام باقر (ع) چنين نقل شده كه فرمود: هنگامى كه موسى (ع) به وعده‏گاه الهى رفت با قوم خويش قرار گذاشته بود غيبت او سى روز بيشتر طول نكشد، اما هنگامى كه خداوند ده روز بر آن افزود، بنى اسرائيل گفتند: موسى (ع) تخلف كرده است، و به دنبال آن دست به كارهايى كه مى‏دانيم زدند (وگوساله‏پرستى كردند). (تفسير البرهان، ج 2، صفحه 33؛ نورالثقلين، ج 2، صفحه 61).


____________
تفسير نمونه، ج‏6، ص 340

[میقات]

نکته:


چگونه مى‏توان پذيرفت كه حضرت موسى براى غيبت موقّت خود جانشين تعيين كند، امّا خاتم پيامبران صلى اللَّه عليه و آله براى غيبت ابدى خود، جانشينى تعيين نكرده باشد؟! با آنكه حديث منزلت كه پيامبر خطاب به على عليه السلام فرمود: «أنت منى بمنزلة هارون من موسى» تو براى من مثل هارون براى موسى مى‏باشى، به صورت متواتر در منابع اهل سنّت آمده است.

و آيا مردم در زمان غيبت امام زمان عليه السلام رها شده‏اند؟!


____________
(تفسير نور، ج‏4، ص 168)

[میقات]

نکته:


در «اربعين» و عدد چهل، اسرارى نهفته است، اين عدد، در فرهنگ اديان و در روايات اسلامى جايگاه خاصّى دارد، چنان كه مى‏خوانيم:


1. در زمان حضرت نوح عليه السلام، براى عذاب كفّار، چهل روز باران باريد.

2. چهل سال قوم حضرت موسى در بيابان سرگردان بودند.

3. پيامبر صلى اللَّه عليه و آله چهل روز از خديجه جدا شد و اعتكاف كرد تا غذاى آسمانى نازل شد و مقدّمه‏ى تولّد حضرت زهرا عليها السلام فراهم گرديد.

4. رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله در چهل سالگى مبعوث شد.

5. انسان تا چهل سالگى زمينه‏ى كمال روحى و معنوى دارد، امّا پس از آن دشوار مى‏شود.

6. چهل روز اخلاص در عمل، عامل جارى شدن حكمت از قلب به زبان است.

7. چهل بار خواندن بعضى سوره‏ها و دعاها براى فرج و رفع مشكلات سفارش شده است.

8. چهل روز پذيرفته نشدن اعمال از جمله نماز، پيامد بعضى گناهان است.

9. چهل مؤمن اگر به خوب بودن مرده‏اى شهادت دهند، خداوند او را مى‏آمرزد.


_______________
(تفسير نور، ج‏4، ص 168)

[میقات]

«وَ واعَدْنا مُوسى‏ ثَلاثِينَ لَيْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً»



قول مشهور مفسران:

در اخبار وارد شده كه چهل شب، تمام ماه ذى القعده و دهه اول ماه ذى الحجّة بوده است. (تفسير القمي، ج‏1، ص 47؛ تفسير نور الثقلين، ج‏1، ص 80)



در تفسیر تبیان، شیخ طوسی(ره):

به نقل از ابوالعاليه: چهل شب، تمام ماه ذى القعده و دهه اول ماه ذى الحجّة بوده است.
قول دیگر: چهل شب، تمام ماه ذی الحجّة و دهه اول ماه محرم بوده است.
(التبيان في تفسير القرآن، ج‏1، ص 233)