بررسي روايي مساله فتنه و امتحان الهي

[theological]

چکیده:

ريشه كلمه فتنه از ماده فتن به معناي گداختن طلا براي خالص سازي و جدا كردن خوب از بد مي باشد كه در لغت هم با در نظر گرفتن همين اصل به معناي آزمايش و امتحان به كار مي رود كه در نتيجه ي آن خوب و بد از هم جدا مي شوند.

واژه فتنه در اصطلاح نيز در همان معاني لغوي و نيز در خصوص فضاي غبار آلودي كه حق و باطل مشتبه مي شود استعمال مي شودكه اين نوشته در صدد بررسي اين معنا از ميان معاني فتنه است.


امتحان ،سنت جاودان الهي است كه به منظور جدا سازي انسانهاي مومن از غيز ايشان در مسير تكامل انسانها صورت مي پذيرد كه يكي از اقسام آن در مواردي است كه حق و باطل مشتبه مي گردد.
خاستگاه فتنه متشكل از علل و عواملي چون هواهاي نفساني و ظاهري شدن دين و پراكندگي مومنان است كه در نتيجه آن عده اي بواسطه خود بزرگ بيني و گمراهي و عداوت با خداوند متعال ،فضايي را ايجاد مي كنند كه در آن هم خود و هم ديگران را به ضلالت مي كشانند.

ائمه اطهار فتنه را از بد ترين درد ها و محنت ها مي دانندو براي در امان بودن از آن راهنمايي هايي را بيان مي دارند ولي با اين همه آن را داراي مزيت هايي مي دانند كه ريزش فاسقان و منافقان از جمله آنهاست.
حتما ادامه مطلب رو در این قسمت زیر بخونید.....
http://theological.blogfa.com/post-24.aspx