مگر سوال کردن بده؟

[m2babaey]

خداییش نمی دونم که این تاپیکو کجا پست می کردم. این سوالیه که مدتی پیش گروه معارف اسلامی پاسخش را برایم فرستاد
پرسش: خداوند در آيه 142 سوره بقره مى فرمايد: «سَيَقُولُ السُّفَهَآءُ مِنَ النَّاسِ مَا وَلَّـٰهُمْ عَن قِبْلَتِهِمُ» مگر كسى كه چيزى بپرسد سفيه است؟
پاسخ: كسى كه سؤال كند سفيه نيست و اين آيه اصل پرسيدن را مورد انتقاد قرار نداده است. آن چه مهم است روحيه پرسش گران است كه از روى اعتراض و اشكال تراشى مى پرسيدند: «مَا وَلَّـٰٰـهُمْ عَن قِبْلَتِهِمُ الَّتِى كَانُواْ عَلَيْهَا; (بقره، 142) چه چيزى مسلمانان را از قبله اى كه بر آن بودند برگردانيد؟»[1] اين آيه، يهوديان، منافقان و مشركانى را سفيه شمرده است كه تغيير قبله را امرى ناروا مى شمردند و از روى سفاهت و كم خردى به حكم الهى اعتراض مى كردند. از اين آيه معلوم مى شود كسى كه به حكم خدا اعتراض داشته باشد، سفيه است.
افزون بر آن راز سفاهت معترضان به تغيير قبله آن است كه حضرت ابراهيم(عليه السلام) مظهر رشد، و سيره او معيار عقل و خرد بوده است: «وَ لَقَدْ ءَاتَيْنَآ إِبْرَ هِيمَ رُشْدَهُو مِن قَبْلُ; (انبياء، 51) ما وسيله رشد ابراهيم را از قبل به او داديم.» از اين رو، روگرداندن از آيين آن حضرت و اعتراض به حكم تغيير قبله از بيت المقدس به كعبه كه ابراهيم(عليه السلام) بنيان نهاد، نشان سفاهت، و اعراض كننده از آن آيين و معترض به اين قبله، سفيه است: «وَ مَن يَرْغَبُ عَن مِّلَّةِ إِبْرَ هِيمَ إِلاَّ مَن سَفِهَ نَفْسَهُ; (بقره، 130) جز افراد سفيه و نادان، چه كسى از آيين ابراهيم با آن پاكى و درخشندگى، روى گردان خواهد شد؟!»
راز ديگر سفاهت معترضان به تغيير قبله آن است كه آنان خيال مى كردند «قبله» بايد هميشه به يك حال باقى بماند، آن ها نمى دانستند كه قبله بودن، براى سَمت خاصى، ذاتى نيست تا عدول از آن محال عقلى باشد. خداوند سبحان براساس مصلحت، چگونگى عبادت و سَمت و سوى آن را معين فرموده به آن دستور مى دهد، و كسى كه در برابر فرمان او اعتراض و از آن سرپيچى كند، سفيه است; از اين رو، خداوند در پاسخ آنان مى فرمايد: «قُل لِّلَّهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ; (بقره، 142) همه سَمت ها از آنِ خداست.» و به هر سَمتى كه خداوند دستور داده، بايد عبادت به همان سَمت انجام شود.[2]

[ثبت نام نشده]

خداییش نمی دونم که این تاپیکو کجا پست می کردم. این سوالیه که مدتی پیش گروه معارف اسلامی پاسخش را برایم فرستاد
پرسش: خداوند در آيه 142 سوره بقره مى فرمايد: «سَيَقُولُ السُّفَهَآءُ مِنَ النَّاسِ مَا وَلَّـٰهُمْ عَن قِبْلَتِهِمُ» مگر كسى كه چيزى بپرسد سفيه است؟
پاسخ: كسى كه سؤال كند سفيه نيست و اين آيه اصل پرسيدن را مورد انتقاد قرار نداده است. آن چه مهم است روحيه پرسش گران است كه از روى اعتراض و اشكال تراشى مى پرسيدند: «مَا وَلَّـٰٰـهُمْ عَن قِبْلَتِهِمُ الَّتِى كَانُواْ عَلَيْهَا; (بقره، 142) چه چيزى مسلمانان را از قبله اى كه بر آن بودند برگردانيد؟»[1] اين آيه، يهوديان، منافقان و مشركانى را سفيه شمرده است كه تغيير قبله را امرى ناروا مى شمردند و از روى سفاهت و كم خردى به حكم الهى اعتراض مى كردند. از اين آيه معلوم مى شود كسى كه به حكم خدا اعتراض داشته باشد، سفيه است.
افزون بر آن راز سفاهت معترضان به تغيير قبله آن است كه حضرت ابراهيم(عليه السلام) مظهر رشد، و سيره او معيار عقل و خرد بوده است: «وَ لَقَدْ ءَاتَيْنَآ إِبْرَ هِيمَ رُشْدَهُو مِن قَبْلُ; (انبياء، 51) ما وسيله رشد ابراهيم را از قبل به او داديم.» از اين رو، روگرداندن از آيين آن حضرت و اعتراض به حكم تغيير قبله از بيت المقدس به كعبه كه ابراهيم(عليه السلام) بنيان نهاد، نشان سفاهت، و اعراض كننده از آن آيين و معترض به اين قبله، سفيه است: «وَ مَن يَرْغَبُ عَن مِّلَّةِ إِبْرَ هِيمَ إِلاَّ مَن سَفِهَ نَفْسَهُ; (بقره، 130) جز افراد سفيه و نادان، چه كسى از آيين ابراهيم با آن پاكى و درخشندگى، روى گردان خواهد شد؟!»
راز ديگر سفاهت معترضان به تغيير قبله آن است كه آنان خيال مى كردند «قبله» بايد هميشه به يك حال باقى بماند، آن ها نمى دانستند كه قبله بودن، براى سَمت خاصى، ذاتى نيست تا عدول از آن محال عقلى باشد. خداوند سبحان براساس مصلحت، چگونگى عبادت و سَمت و سوى آن را معين فرموده به آن دستور مى دهد، و كسى كه در برابر فرمان او اعتراض و از آن سرپيچى كند، سفيه است; از اين رو، خداوند در پاسخ آنان مى فرمايد: «قُل لِّلَّهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ; (بقره، 142) همه سَمت ها از آنِ خداست.» و به هر سَمتى كه خداوند دستور داده، بايد عبادت به همان سَمت انجام شود.[2]

به نام خدا
به نظر من يكي ديگر از دلايل سفاهت اينها اين بود كه سوال آنها از روي فهم نبود بلكه از روي لجبازي و غرور سوال مي كردند و اين علامت نابخردي است امام صادق مي فرمايد سل تفقها و لا تسآل تعنتا

[NASIME BEHESHT]

15 رجب : تغییر قبله مسلمین از بیت المقدس به کعبه

فلسفه تغییر قبله
فلسفه تغییر قبله با استفاده از مدارك اسلامى به نظر مى‏رسد،عبارت از موارد زیر باشند: پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله وسلم- وقتى كه در مكه بودند چون می خواستند صفوف مسلمین از مشركان‏ كه به كعبه اهتمام مى‏ورزیدند جدا گردد، لذا به بیت‏المقدس متوجه شدند و همین كه به مدینه آمدند، در مرحله اول به طرف بیت‏المقدس نماز ‏خواندند ولی خواستار تغییر قبله شدند كه این امر بواسطه این بود كه یهودیان مسئله قبله را بعنوان دستاویزی قرار داده بودند و از این امر سوء استفاده می كردند و این در حالی بود كه یهود و نصارا در كتابهاى دینى خود خوانده بودند كه پیامبرى خواهد آمد كه به دو قبله نماز مى‏خواند، همچنان كه قرآن نیز به این مساله اشاره دارد.
براى آزمایش افراد مسلمانى كه هنوز رسوبات دوران شرك در آنها بود و هنوز به مقام تسلیم نرسیده بودند اطاعت از این دستور بسیار كار دشوارى بود و در قرآن كریم نیز به این مساله اشاره شده است:
" ... و ای پیغمبر ما قبله ای كه بر آن بودی نگردانیدیم مگر برای اینكه بیازمائیم و جدا سازیم گروهی را كه از پیغمبر خدا پیروی كنند از آنانكه به مخالفت او برخیزند و این تغییر قبله بسی گران بود جز در نظر هدایت یافتگان به خدا و خداوند اجر پایداری شما را در راه ایمان تباه نگرداند كه خدا به خلق مشفق و مهربانست ."

سوره مباركه بقره ، آیه 143
قبله مدینه آن چنان كه پیغمبر اكــــرم( ص) به سوی آن نماز خوانده است، تا امروز به حال خود باقی است، و دانشمندان ریاضی به نام با قواعد ریاضی قبله مدینه را چنان یافتند كه رسول الله بدون آن ها یافت و این ممكن نیست مگر به وحی و الهام ملكوتی زیرا از مدینه تا مكه به مسافت قریب صد فرسنگ است، وهیچ كس نقل نكرده است كه رسول الله به قواعد ریاضی و آلات نجومی توسل جسته باشد.