عامل موفقيت يك طلبه

[unas120]

خواستم بدونم از نظر شما مهمترين عامل موقيت يك طلبه چي مي تونه باشه

ممنونم

[.:MONTAZER:.]

به نظر بنده حقیر تقوا و تقوا و تقوا

[tasneem]

به نظر بنده یک طلبه باید اول هدف خودش را مشخص کند که چرا در این راه واد شده. خیلی از افراد با اهداف مادی و یاحتی بدون هدف خاص وارد راه طلبگی می شوند که موفقیت در مورد اونها معنی دیگه ای داره ولی کسی که با هدف الهی وارد این راه میشه وقتی در همه کارهاش رضای خدا رو در نظر بگیره و نیتش رو خالص برای خدا بکنه حتما خدا هم دستش رو می گیره. وقتی یکی خالص برای خدا باشه می تونه توی درس خوندنش کم بذاره؟ می تونه با اسم و نام روحانی و طلبه بازی کنه و یا کاری کنه که باعث پیدایش بد بینی مردم به این قشر بشه؟
ای کاش همه کارهامون رو می تونستیم خالصانه برای خدا انجام بدیم و در روایت هم هست که جز عمل خالص پذیرفته نمیشه.
البته طلبگی مثل خیلی از کارهای دیگه آدابی داره که رعایت اونها می تونه خیلی کمک کننده باشه که چند تا رو خدمتتون عرض میکنم:

[tasneem]

تحصيل علم، آداب و شرايطى دارد كه در صورت ندانستن آنها يا عمل نكردن به آنها تلاش و كوشش طلبه ثمرى نخواهد داشت. طلبه براى آنكه از فرصت اندك تحصيلى بيشترين بهره را ببرد بايد آدابى را بداند و عمل كند. در اينجا به پاره اى از اين آداب اشاره مى كنيم:
1 . طالب علم بايد نيت خود را تصحيح، و قلبش را از هرگونه آلودگى و نيت پليد تصفيه كند تا براى پذيرش علم و حفظ و استمرار آن شايستگى پيدا كند. پاك سازى دل براى تحصيل همانند پاك سازى زمين براى كشت و زرع است و بذر دانش در دل انسان بدون تطهير رشد نمى كند.
2 . مداومت بر تحصيل و مطالعه از ديگر آداب تحصيل است. طالب علم نبايد خود را به مسائلى سرگرم كند كه به تحصيل ارتباطى ندارد. به عبارت ديگر طلبه بايد يكدل باشد.

• تحصيل دوام خواهد و جدّ و طلب
• طاعات و رياضات و عبادات و ادب
• پيوسته به روزْ درس و تكرارْ به شب
• بى اين همه، تحصيل محال است و عجب

يكى از شاگردان علاّمه شعرانى(رحمه الله) مى فرمود: روزى از روزهاى زمستان كه برف سنگين مى باريد براى حضور در مجلس درس دو دل بودم، هم به لحاظ مراعات حال استاد و هم حال خودم. سرانجام روى شوق تحصيل به راه افتادم تا به در خانه استاد رسيدم. مدّتى كنار در خانه مكث كردم. سپس كوبه در را زدم. چون به حضور استاد رسيدم عذرخواهى كردم كه در چنين سرماى سوزان مزاحم شدم. استاد فرمود: از مدرسه تا بدين جا كه آمدى آيا گدايانى كه روزهاى گذشته در كنار خيابانها و كوچه ها مى نشستند و گدايى مى كردند، امروز تعطيل كرده بودند؟ عرض كردم: بازار كسب و كار آنان در چنين روزهايى گرم است. فرمود: «وقتى گداها دست از كارشان نكشيدند ما چرا تعطيل كنيم؟»

هنگامى كه در خدمت آية الله شعرانى بودم در طول سال تعطيلى نداشتيم. بنده يادم نمى رود سالى بر ما گذشت كه دو روز را تعطيل كرديم: يكى روز عاشورا بود و ديگر روز شهادت حضرت امام مجتبى(عليه السلام) ، و بقيه روزها را درس خوانديم. چه بسا پيش آمده بود كه بين الطلوعين خدمت ايشان مى رفتم و همچنان درس ادامه داشت تا اينكه مى ديدم اذان ظهر را مى گويند.
در روزى برفى عده اى از شاگردان آية الله آخوند ملاعلى معصومى همدانى(قدس سره) در درس استاد حاضر نشده بودند. استاد سؤال كردند: چرا عده اى در درس حاضر نشده اند. برخى از طلاب گفتند: چون برف زيادى باريده است آنان نتوانسته اند بيايند. استاد فرمود: «آيا كسبه و مغازه دارها هم سر كسب و كارشان نيامده اند؟»
مرحوم آية الله بروجردى(قدس سره) روزى در جلسه درس به مناسبتى فرمودند:
من از اوّل تحصيل يك شغل داشتم و آن تحصيل بود تا به اينجا رسيده ام، اما شما چندين شغل داريد كه يكى از آنها تحصيل است و همه كارها را هم بر تحصيل مقدم مى داريد، با اين حال به كجا خواهيد رسيد!
آية الله اراكى(رحمه الله) گويد:
آية الله حاج شيخ عبدالكريم حايرى(رحمه الله) مى فرمود: طلبه بايد «اعمّى مسلك» و «بى قيد و ساده» باشد، اگر بخواهد بشرط شىء و اخصّى باشد و بگويد حتماً بايد غذايم، لباسم، منزلم آنچنان باشد، كارش لنگ است. بايد اعمّى باشد، هر پيشامدى كه شد نبايد درسش را رها كند. خود حاج شيخ هم اعمّى مسلك بود. تنها پيشامدها و ناملايمات دينى به او صدمه مى زد.

[tasneem]

3 . طلبه بايد تعطيلى را تعطيلى نداند بلكه تغيير شكل برنامه تحصيلى بداند و به نحو احسن از آن استفاده كند.

4 . طلبه بايد از گذران بيهوده وقت در امور غيرضرورى بپرهيزد. مانند صرف وقت مفيد خود براى حلّ جدول، ديدن فيلم، سريال، بازى فوتبال و شركت در جلسات غيرضرورى.
5 . طلبه بايد داراى همتى بلند و اراده اى قوى باشد. زيرا آدمى با بال همت پرواز مى كند.
6 . موانع كسب علم را از خود دور كند; موانعى همچون مهمانى رفتن و مهمانى دادنهاى بيش از اندازه، معاشرتها و رفت و آمدها و اشتغالات مادى.
7 . نوشتن مطالب يكى از راههاى يادگيرى و حفظ معلومات است. شاگردان ائمه(عليهم السلام) قلم و كاغذ همراه خود داشتند و سخنان ائمه را مى نوشتند. طلبه نبايد هيچ نكته سودمندى را كه به آن برخورد كرد، ناچيز بشمارد، بلكه بايد به نگارش و حفظ آن مبادرت ورزد.
8 . بايد در قيام به شعائر دينى و عمل به ظواهر احكام، از قبيل شركت در نماز جماعت، نماز اوّل وقت، پاى بند و مراقب باشد.
9 . بايد درس و بحث و مطالعه اش منظم و روى حساب باشد. امام خمينى(رحمه الله) افزون بر اينكه خود منظم بود از اينكه طلبه اى بى نظم به درس حاضر مى شد بشدت ناراحت مى شد و مى فرمود: «من نمى گويم به درس من بياييد ولى اگر مى خواهيد بياييد منظم بياييد».
10 . طلبه بايد به آنچه فرا مى گيرد عمل كند. امام صادق(عليه السلام) فرمود:
تعلّموا ما شئتم أن تَعلَّموا، فَلَن يَنْفَعَكم الله بالعلم حتى تَعْمَلوا به; لأنَّ العلماء همّتهم الرّعاية، و السّفهاء همّتهم الرواية

• علم چندان كه بيشتر خوانى
• چون عمل در تو نيست نادانى
• نه محقّق بود نه دانشمند
• چارپايى بر او كتابى چند

عالم بى عمل همچون درخت بى ثمر است.

عالم بى عمل گرسنه اى است كه روى گنج خوابيده باشد.
عالم بى عمل تشنه اى است در كنار دريا.
عالم بى عمل كسى است كه كارت ورود دارد ولى پاى ورود ندارد.
11 . طلبه بايد اوقات و فرصتهاى شبانه روزى خود را طبق برنامه تحصيلى خود تقسيم كند; زيرا برنامه روزانه داشتن و تقسيم اوقات، موجب بركت و ازدياد عمر علمى و فرصتهاى تحصيلى مى شود. طالب علم بايد با بهره گيرى درست و بجا لحظه هاى خود را پربار سازد. كسانى كه امام خمينى(قدس سره) را از جوانى تا آخرين روزهاى حيات پربركتشان درك كرده اند حتى يك ساعت بيكارى يا وقت كشى در زندگى ايشان سراغ ندارند. ايشان براى هر ساعتى برنامه اى داشتند، حتى فرصتهاى كوتاه، مثلا در فاصله بعد از نماز ظهر و عصر تا صرف ناهار قرآن مى خواندند.

[tasneem]

الف) پرهيز از كارهاى خلاف مروت:

فقها فرموده اند: اعمال خلاف مروت مضرّ به عدالت است و امام جماعت نبايد كارى بر خلاف مروّت انجام دهد. ميزان در خلاف مروّت اين است كه انسان كارى را انجام دهد كه عرف جامعه آن را سبك و زننده، يا براى روحانى غير مناسب مى دانند; مانند وارد شدن به مجالس و محافلى كه متناسب با شأن طلبه نيست يا انتخاب نوع لباس و پوششى كه عموم مردم آن را زيبنده طلبه نمى دانند يا آرايش مو كه براى طلبه سبك و زننده باشد.

ب) حلم در برابر جاهلان:


طلبه بايد حليم باشد نه اينكه تا كسى جسارتى كرد، او هم مقابله كند.
شخصى به مرحوم آية الله سيد احمد خوانسارى(قدس سره) جسارت كرد و لحظاتى به فحش و ناسزا ادامه داد تا موقع اذان نماز رسيد. ايشان فرمودند: «ببخشيد آقا، وقت نماز است اجازه مى فرماييد به نماز بروم». آن شخص با ديدن اين همه حلم و گذشت از كرده خود پشيمان شد و از ايشان عذر خواهى كرد.
روزى دوچرخه سوارى، به علامه طباطبايى(قدس سره) زد و ايشان و دوچرخه سوار به زمين خوردند. علامه بلند شد و با كمال حلم به جاى برخورد با او، لباس وى را تكاند و فرمود: «دست و پايت كه آسيب نديد!»
ج) تواضع


: پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود: «... إنّ التَواضُعَ يزيد صاحبه رفعة فتواضعوا يرفعكم الله ...».(1) نيز اميرالمؤمنين على(عليه السلام)فرمود: «خفض الْجَناح زينة العلم».(2)
آية الله حاج شيخ حسين كبير قمى(قدس سره) بسيار متواضع بود. خودش در صف نان مى ايستاد و زودتر از نوبت به هيچ عنوان نان نمى گرفت. و به قصاب مى گفت: «از همان گوشتى كه به ساير مردم مى دهى به من هم بده».
د) وقار و سنگينى


: طلبه ـ خصوصاً ملبس ـ بايد باوقار بوده، مراقب خود باشد كه زياد مزاح نكند، زياد نخندد، يا كارى نكند كه در چشم مردم حقير جلوه كند. امام صادق(عليه السلام) فرمود: «اطلبوا العلم و تزَيَّنوا مَعَه بالحلم و الوقار».(3)
هـ ) تناسب ظاهر


: از جمله وظايف طلبه اين است كه بايد ظاهر طلبگى هم داشته باشد. على(عليه السلام)فرمود: «صلاح الظواهر عنوان صحّة الضمائر».(4) نيز امام صادق(عليه السلام) فرمود: «فَساد الظّاهر من فساد الباطن».

[tasneem]

و) آگاهى به زمان


: از جمله ويژگيهاى طلبه نمونه آگاهى به زمان و قدرت تحليل صحيح شرايط زمان است. اميرالمؤمنين على(عليه السلام) فرمود: «لابدّ للعاقل من أن ينظُرَ فى شَأْنِه فليحفظ لسانه و ليعرف أهل زمانه».(1)
ز) طرح نكردن مشكلات براى ديگران


: طرح مشكلات با افراد ناآگاه و غيرحوزوى و كم ظرفيت بخصوص در مجامع عمومى و بويجه در زمينه تأمين معاش صحيح نيست و بايد حتى المقدور ترك شود; زيرا پى آمدهاى غيرقابل جبرانى دارد.
ح) نماز شب


: مرحوم علامه طباطبائى(قدس سره) مى فرمود:
چون به نجف اشرف براى تحصيل مشرف شدم گاه گاهى به محضر مرحوم آية الله قاضى شرفياب مى شدم. يك روز كنار درِ مدرسه اى ايستاده بودم كه مرحوم آية الله قاضى از آنجا عبور مى كردند. چون به من رسيدند دست خود را روى شانه ام گذاردند و گفتند: «فرزندم دنيا مى خواهى نماز شب بخوان، آخرت مى خواهى نماز شب بخوان».(2)
ط) توجه به شعائر مذهبى


: به حفظ و رعايت شعائر و آداب دينى همچون حضور در مساجد، شركت در نماز جماعت، نماز اوّل وقت، افشاى سلام از وظايف حتمى طلاب است.
ی )انس با قرآن


: تلاوت قرآن باعث رهايى از غفلت است. اين ذكر جاودانه ثبات مى دهد، بصيرت مى بخشد، به تفكر وادار مى كند و مغز و دل انسان را سرشار از معنويت مى سازد.
ک) اميدوارى در همه حال

: طلبه بايد هميشه اميدوار باشد. ممكن است كم كم مسائل و مشكلات و نارساييهاى مختلف دست به دست هم دهند و سبب يأس و نوميدى شوند. يأس باعث مى شود كه طلبه از تحصيل دست بكشد. برخى از اين مشكلات عبارتند از: طعنه ها و حرفهاى ديگران، سختى و مشكلات درس، طولانى بودن مقصد و مسير. براى رفع اين مشكلات و نيز ديگر موانف ذكر اين خاطره مناسب است:

مردى چهل ساله از روى عشق به اين هدف مقدّس به حوزه علميه آمد و از جامع المقدّمات شروع كرد و به درس خواندن پرداخت. روزى از يكى اساتيد پرسيد: من در اين سن تازه ادبيات شروع كرده ام، كى به مقصد مى رسم؟ استاد با آرامشى حاكى از اعتماد به فضل الهى، گفت: «در اين مسير با شروعْ رسيده اى و نيازى به پايان نيست!» سپس اين آيه را خواند: (و من يخرج من بيته مهاجراً الى الله و رسوله ثمّ يدركهُ الموت فقد وقع أجرُهُ على الله و كان الله غفوراً رحيماً). در اين آيه همه فعلها مضارع آمده اند غير از وقوع اجر: «وقع» كه ماضى است. اين بدان معناست كه از همان وقت كه حركت را آغاز كردى اجر تو با خداوند متعال است. بنابراين اگر در اين راه با درك و عشق و آگاهى آمده اى با شروع رسيده اى. پس هميشه اميدوار باش.
ل) انس با امام زمان

: نام خوبى نهاده اند، سرباز امام زمان! اگر شايسته چنين عنوانى شديم، ديگر نمى توانيم از فرمانده خود غافل باشيم. وقتى امام زمان(عليه السلام) فرموده اند: «انّا غير مهملين لمراعاتكم و لا ناسين لذكركم»، تكليف ما معلوم است.(2)اينجاست كه نياز به رابطه با آن «تنها اميد نجات » بخوبى احساس مى شود. اين نياز مانند نياز به آب و هواست و مى تواند در چند شكل پديدار شود. توسل، توجه و انتظار. انتظار يعنى براستى انتظار ظهور داشتن.

[sharif]

برای نمره درس نخونه
درس را لمس کنه

[سخن آشنا]

به نام خدا
با عرض سلام
این سوال، سوال دقیقی هستش اما منظور سوال کننده دقیقا مشخص نیست که منظورشون موفقیت در چه بعدی است
در هر صورت در تکمیل فرمایشات دوستان خدمتتون عرض کنم ه یک عده خصوصیات هست که به طلبه بودن و غیر طلبه بودن ربطی نداره مانند ایمان و تقوا و ... که هر کس داشته باشه مسلما موفق ترین افراد خواهد بود البته قبول دارم که از یک طلبه بیشتر از مردم عادی انتظار میره که عامل آموزه های اسلام و قران باشه و به عبارت دیگه عالم بی عمل نباشه اما در هر حالاین خصوصیات مختص طلاب حوزه های علمیه که خود را سرابازان اقا امام زمان می دانند نیست و همه باید به این وظایف عمل نماییم
اما یک عده خصوصیات هست که طلبه با توجه به وظیفه ای که داره باید این خصوصیات رو هم داشته باشه که خدمتتون عرض می کنم
1. تفقه در دين و دين شناسی (طبق ایه 122 سوره توبه )
2. تبليغ احكام و معارف اسلامى(همان ) البته مشخص است که تبلیغ باید با زبان مخاطب و با توجه به فرهنگ مخاطبین صورت گیرد و به هیچ وجه طلبه نباید از ارتباط با مردم فرار کند و مطالب خود را بصورت عام الفهم ارائه کند
3. شب زنده دارى:از آن جا كه مسئوليت يك طلبه سنگين است، بايد براى به سر منزل رساندن اين بار سنگين از شب زنده دارى و نماز شب كمك بگيرد. از همين روست كه خداوند به پيامبرش دستور مى دهد: "يَـأَيُّهَا الْمُزَّمِّل * قُمِ الَّيْلَ إِلاَّ قَلِيلاً * نِّصْفَهُو أَوِ انقُصْ مِنْهُ قَلِيلاً * أَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَ رَتِّلِ الْقُرْءَانَ تَرْتِيلاً "(سوره مزمل،آیات 1ـ4) اى جامه به خود پيچيده; شب را، جز كمى، بپا خيز، نيمى از شب را، يا كمى از آن كم كن، يا بر نصف آن بيفزا و قرآن را با دقت و تأمّل بخوان"
4 آگاهى از مسائل سياسى و پيدا كردن بينش سياسى.و بعبارت دیگر عالم به زمان بودن
یا حق

[valayat]

اما شخصی که واردحوزهء علمیهء می شود, خوب است در هدفش خداو خدمت به مردم و تبلیغ احکام دین را در نظر داشته باشد.
طلبه حوزهء علمیه با دو بال تقوا و علم الگوی راهنمایی و هدایت جامعه خواهد شد. زندگی طلبگی زندگی راحتی از نظر مادی نیست , اگرچه حق هر طلبه ای داشتن حداقل مزایای زندگی است , ولی دنیاطلبی و مال پرستی ومقام خواهی , از روح و شأن طلبه , به دور است . طلبه وارد حجرهء امام زمان می شود, در حالی که بر سر سفره ءحضرت می نشیند. از آن پس باید به ریاضت های خاصی دست بزند و خود را متخلق به اخلاق حسنه و دینی کند تااگر مردم امروزش را با دیروزش مقایسه کردند, تأثیر تربیت اسلامی و دینی را در حرکات او مشاهده کنند و او راالگوی خود قرار دهند. امیدواریم که خداوند ما را در زندگی موفق کند.
والسلام