-
۱۳۸۷/۰۱/۰۸, ۲۳:۳۸ #1
- تاریخ عضویت
فروردين ۱۳۸۷
- نوشته
- 5
- مورد تشکر
- 5 پست
- حضور
- نامشخص
- دریافت
- 0
- آپلود
- 0
- گالری
- 0
زندگی موجودات دیگر در کرات دیگر
شب روز برفت بهار پیدا استاما بهار اصلی هنوز ناپیداست در قران کریم ذر آیه 29 سوره شوری می فرمایند(از نشانه های خداست آفرینش آسمان ها و زمین و جنبندگانی که در آنها خلق و پراکنده نموده است) می بینی که دراین آیه از جنبندگان و موجوداتی یاد شده که در آسمانها زندگی میکنند. پس بیرون از کره زمین هم موجودات زنده دیگری وجود دارند . اما در این باره که این موجودات زنده انسان اند یا نه قران سخنی نمی گوید. :salavat:
-
۱۳۸۷/۰۱/۰۹, ۰۰:۲۵ #2
مرحوم علامه طباطبايي در ذيل اين آيه شريفه مي فرمايند :
" وَ مِنْ آياتِهِ خَلْقُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَثَّ فِيهِما مِنْ دابَّةٍ ..."
كلمه" بث" به معناى منتشر كردن است، مىگويند:" بث الريح التراب- باد خاك را متفرق كرد"، و كلمه" دابة" به معناى هر جنبدهاى است كه روى زمين حركت كند. پس اين كلمه شامل تمامى حيوانات يعنى جانداران مىشود. و معناى آيه روشن است.
و از ظاهر آن برمىآيد كه در آسمانها نيز جنبندگانى هست، و اينكه بعضى «1» جنبندگان آسمان را به ملائكه تفسير كردهاند، صحيح نيست، زيرا اولا آيه شريفه مطلق است، و نمىشود بدون دليل آن را مقيد به يك نوع جاندار كرد، و ثانيا اصولا اطلاق كلمه" دابة" بر فرشتگان معهود نيست.
" وَ هُوَ عَلى جَمْعِهِمْ إِذا يَشاءُ قَدِيرٌ"- اين جمله اشاره است به حشر جنبندگانى كه در زمين منتشر كرده. و اگر فرمود:" على جمعهم" و نفرمود:" على حشرهم" بدين جهت است كه خواست اين جمع در مقابل آن بث و پراكنده كردن قرار گيرد. و در اينكه ضمير اولى العقل را به كار برد و فرمود" على جمعهم"، و نفرمود" جمعها" هيچ دلالتى نيست بر اينكه جانداران آسمان همه مانند انسان داراى عقلند، چون همين مقدار كافى است كه براى خود شعورى داشته باشند، و به حكم آيه" وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لا طائِرٍ يَطِيرُ بِجَناحَيْهِ إِلَّا أُمَمٌ أَمْثالُكُمْ ما فَرَّطْنا فِي الْكِتابِ مِنْ شَيْءٍ ثُمَّ إِلى رَبِّهِمْ يُحْشَرُونَ" «2» همه جانداران داراى شعورى مخصوص به خود هستند.
-
۱۳۸۷/۰۳/۱۵, ۰۰:۵۷ #3
- تاریخ عضویت
اسفند ۱۳۸۵
- نوشته
- 1,799
- مورد تشکر
- 3,021 پست
- حضور
- نامشخص
- دریافت
- 0
- آپلود
- 0
- گالری
-
18
1 . نمونه ، آيت الله مکارم و ديگران ، ج 20 ، ص 438 .
بنام خدا
«وَ مِنْ ءَايَـتِهِ خَلْقُ السَّمَـوَ تِ وَ الاَْرْضِ وَ مَا بَثَّ فِيهِمَا مِن دَآبَّة» (شورى /29) و از آيات اوست آفرينش آسمان ها و زمين و آن چه از جنبندگان در آن ها خلق و منتشر نموده » .
اين آيه ، دلالت بر وجود انواع موجودات زنده در آسمان ها دارد؛ اگر چه دانشمندان سربسته مى گويند : در ميان کواکب آسمان به احتمال قوى ستارگان زيادى داراى موجودات زنده است ; ولى قرآن ، با جمله : «وَ مَا بَثَّ فِيهِمَا مِن دَآبَّة» به صراحت اين مطلب را اعلام مى دارد .• ليکن با توجه به فرموده خداوند : «إنّى جاعل فى الارض خليقة ; (بقره ، 30) من در زمين جانشينى خواهم گماشت » . و نيز «فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطَـنُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا کَانَا فِيهِ وَ قُلْنَا اهْبِطُواْ بَعْضُکُمْ لِبَعْض عَدُوٌّ وَ لَکُمْ فِى الاَْرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتَـعٌ إِلَى حِين (بقره /36) و براى شما در زمين قرارگاه ، و تا چندى بر خوردارى خواهد بود .» ظاهر اين است که وجود انسان ، مخصوص کره زمين است . و در کرات ديگر انسان يافت نمى شود .
-
تشکرها 2
اطلاعات موضوع
کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
اشتراک گذاری