زن حايض در آيين يهود

[حکمتی فرد]

هو الباقی



زن حايض در آيين يهود


ناپاكي مطلق
آيين يهود، دستورالعمل شديدي مبني بر كناره گيري مطلق از زنان در دوران عادت ماهانه دارد به گونه اي كه حتي نشست و برخاست و تماس با او موجب نجس شدن بدن و لباس انسان مي‌شود.
در تورات آمده :
زن تا هفت روز بعد از عادت ماهانه‌‌اش شرعا نجس بوده و در آن مدت هر كس به او دست بزند تا غروب نجس خواهد شد و او روي هر چيزي بخوابد يا بنشيند ان چيز نجس خواهد شد.اگر كسي هم به رختخواب آن زن يا به چيزي كه او روي آن نشسته باشد دست بزند بايد لباس خود را شسته و غسل كند و شرعا تا غروب نجس خواهد بود. و مردي هم كه در اين مدت با او نزديكي كند شرعا تا هفت روز نجس بوده و هر رخت خوابي كه او روي آن بخوابد نجس خواهد بود.( سفرلاويان، 15:19-24)

ويل دورانت نيز وضعيت زن را در دوره هاي نخستين تحقير اميز دانسته است. در ميان ملت هاي اوليه زن از لحاظ تحريم رتبه اول را داشته بطوري كه هر لحظه با هزاران خرافه علتي مي تراشيدند و او را نجس، خطرناك و غير قابل لمس معرفي ميكردند. اين اسطوره ها و افسانه ها بطور قطع ساخته و پرداخته شوهران ناكام است كه زن را سرچشمه همه بدبختي ها دانسته اند. اين داستان ها منحصر به آيين يهود و مسيحي نيست بلكه ميان بت پرستان نيز وجود دارد.
مهم ترين محرّمات نزد ملت هاي اوليه مربوط به دوره حيض زن بوده و در اين هنگام هر كس يا هر چيز او را لمس مي كرد اگر انسان بود فضليتش را از دست ميداد و اگر غير آن بود فايده‌اش از بين ميرفت.
وضع حمل نيز نجس بود و موجب ناپاكي زنان مي‌شد و پس از آن لازم بود آداب خاصي بكار رود تا زن از نجاست پاك شود.
همخوابگي با زن نه تنها در ايام حيض بلكه در تمام دوران بارداري و شير دادن ميان قبيله هاي اوليه حرام بود.شايد اين از ابداع هاي خود زنان بود تا بتوانند به اين ترتيب راحتي خودشان را بيشتر حفظ كنند؛ ولي علت هاي اصلي به زودي فراموش ميشود و زن وقتي چشم باز ميكند خود را در نظر ديگران نجس ميبيند و كم كم خود نيز، اين ناپاكي را باور ميكند و حيض و بارداري را همچون ننگي تلقي مينمايد. (ويل دورانت،تاريخ تمدن،جمعي از مترجمان ج1 ص85-84)
صرف نظر از درستي يا نادرستي تحليلي كه ويل دورانت نموده به هر حال قرآن كريم از دوره حيض به «أذي» تعبير ميكند.
وَيَسْئَلُونَكَ عَنِ الْمَحِيضِ قُلْ هُوَ أَذىً فَاعْتَزِلُواْ الْنِّسَآءَ فِى الْمَحِيضِ …سوره بقره آيه 222
و از تو درباره حيض (ايام عادت ماهانه زنان) سؤال مى‏كنند، بگو: آن مايه‏ى رنج و آزار است، پس در حالت قاعدگى از (آميزش با) زنان كناره‏گيرى كنيد، و با آنها نزديكى ننماييد
اين كلمه كليد واژه حقيقت عادت ماهانه است زيرا نوعي اذيت و زحمت براي زنان بوده و به تلويح ضرورت رعايت حال انان را در اين ايام بيان ميكند. بطوري كه نبايد موجبات طرد و تحقيرشان را فراهم نمود در واقع اين ايه شريفه پاسخ به سوال برخي از مسلمانان درباره زنان حائض است كه با بكارگيري واژه «أذي»، زن را در اين امر مقصر نميداند بلكه صرفا دستور ترك مقاربت از مجراي خون را ميدهد و مطلق معاشرت و استمتاع از ايشان را ممنوع نميكند با توجه به اين دستورالعمل اسلام به شخصيت زنان، حرمت نهاده و روش تحقير اميز ارباب برخي مذاهب از قبيل يهود و زرتشت را در اين حالت نهي ميكند.

منبع: http://rasekhoon.wordpress.com/2010/...1-3/#more-1097
نوشته: MaSoOmI

[jahangardkocholo]

با سلام
لطفا کتاب زیر را دانلود نمایید و نگرشی نو به بحث حجاب داشته باشیم
http://www.askquran.ir/showthread.php?goto=newpost&t=19501