۞ ترجمه منظوم جزء 30 ۞

[یا مهدی (عج)]

سر آغاز گفتار نام خداست
كه رحمتگر مهربان خلق راست

[یا مهدی (عج)]

عَمَّ يَتَساءَلُونَ (1) عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ (2) الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ (3) كَلاَّ سَيَعْلَمُونَ (4) ثُمَّ كَلاَّ سَيَعْلَمُونَ (5) أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهاداً (6) وَ الْجِبالَ أَوْتاداً (7) وَ خَلَقْناكُمْ أَزْواجاً (8) وَ جَعَلْنا نَوْمَكُمْ سُباتاً (9) وَ جَعَلْنَا اللَّيْلَ لِباساً (10)

[یا مهدی (عج)]

كدامين خبر هست در پيش رو *** كه مردم نمايند ز آن پرس و جو (1)

بگويند از روز محشر سخن (2) *** جدل كرده در باب آن مرد و زن (3)

چنين نيست كان كافران به كيش *** تصور نمودند در قلب خويش

بگردند آگه بزودي زود (4) *** بزودي بدانند تا حق چه بود (5)

مگر خود نكردست پروردگار *** زمين را چو گهواره اي برقرار (6)

مگر بر نيفراشت آن ذوالجلال *** چنان ميخهائي تمام جبال (7)

شما مردمان را ز روز نخست *** يگانه خدا زوج كرده درست (8)

به شب خواب را داد يكتا خدا *** كه يابيد آرامش از آن شما (9)

بپوشاند با پرده تار شب *** عملهاي مردم سراپاي ، رب (10)

[یا مهدی (عج)]

وَ جَعَلْنَا النَّهارَ مَعاشاً (11) وَ بَنَيْنا فَوْقَكُمْ سَبْعاً شِداداً (12) وَ جَعَلْنا سِراجاً وَهَّاجاً (13) وَ أَنْزَلْنا مِنَ الْمُعْصِراتِ ماءً ثَجَّاجاً (14) لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَ نَباتاً (15) وَ جَنَّاتٍ أَلْفافاً (16) إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كانَ مِيقاتاً (17) يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْواجاً (18) وَ فُتِحَتِ السَّماءُ فَكانَتْ أَبْواباً (19) وَ سُيِّرَتِ الْجِبالُ فَكانَتْ سَراباً (20)

[یا مهدی (عج)]

خدا روز را داد بهر تلاش *** كه در آن نماييد كسب معاش (11)

فراز سر همدگر كردگار *** بدينگونه پاينده و استوار

به قدرت برافراشت هفت آسمان (12)*** چراغي چو خورشيد روشن در آن (13)

تراکم پذیرفت آنگه سحاب *** به لطفش فرو ریخت باران آب (14)

بدان آب باران یگانه اله *** برویاند هر دانه ای و گیاه (15)

از آن آب بس باغها شد درست *** که هر گونه میوه در آنها برست (16)

بلی روز فصل و زمان جزا *** همه جمع گردند نزد خدا (17)

در آنروز اندر دمندی به صور *** بیابید خود دسته دسته حضور (18)

گشوده شود ز آسمان چند باب(19) *** جبالند آنروز همچون سراب (20)

[یا مهدی (عج)]

إِنَّ جَهَنَّمَ كانَتْ مِرْصاداً (21) لِلطَّاغِينَ مَآباً (22) لابِثِينَ فِيها أَحْقاباً (23) لا يَذُوقُونَ فِيها بَرْداً وَ لا شَراباً (24) إِلاَّ حَمِيماً وَ غَسَّاقاً (25) جَزاءً وِفاقاً (26) إِنَّهُمْ كانُوا لا يَرْجُونَ حِساباً (27) وَ كَذَّبُوا بِآياتِنا كِذَّاباً (28) وَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ أَحْصَيْناهُ كِتاباً (29) فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِيدَكُمْ إِلاَّ عَذاباً (30)

[یا مهدی (عج)]

در آنروز دوزخ کشد انتظار *** بر افراد بدطینت زشتکار (21)

همه سرکشان جملگی سر به سر *** نِشمین گزینند اندر سقر (22)

در آن قرنها می کشندی عذاب(23) *** نه نوشند آب و نه هرگز شراب (24)

ننوشند الا غساق و حمیم *** که چون آب چرکی به ایشان دهیم (25)

جزائیست در شأن اعمال زشت *** که کردند آن مردم بدسرشت (26)

که هرگز به روز حساب و شمار *** نبودند خود هیچ امیدوار (27)

دروغین بخواندند آیات ما *** بکردند تکذیب امر خدا (28)

اگر چه که هر چیز را بر حساب *** خدا ثبت کردست اندر کتاب (29)

کنون می چشید آتش این عقاب *** فزونتر شود دم به دم این عذاب (30)

[یا مهدی (عج)]

إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفازاً (31) حَدائِقَ وَ أَعْناباً (32) وَ كَواعِبَ أَتْراباً (33) وَ كَأْساً دِهاقاً (34) لا يَسْمَعُونَ فِيها لَغْواً وَ لا كِذَّاباً (35) جَزاءً مِنْ رَبِّكَ عَطاءً حِساباً (36) رَبِّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُمَا الرَّحْمنِ لا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطاباً (37)يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَ الْمَلائِكَةُ صَفًّا لا يَتَكَلَّمُونَ إِلاَّ مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ وَ قالَ صَواباً (38) ذلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِلى‏ رَبِّهِ مَآباً (39) إِنَّا أَنْذَرْناكُمْ عَذاباً قَرِيباً يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ ما قَدَّمَتْ يَداهُ وَ يَقُولُ الْكافِرُ يا لَيْتَنِي كُنْتُ تُراباً (40)

[یا مهدی (عج)]

خدا متقین را به روز شمار *** دهد نعمت و می کند رستگار (31)

بر آنها بود باغهائی چه پاک *** بسی خاک کز آن بروئیده تاک (32)

بسی حور چشمان که دوشیزه اند *** که همسال و خوشرو و پاکیزه اند (33)

به باغی که آنها یابند حضور *** بود جامها از شراب طهور (34)

نه قول دروغ و نه گفتار زشت *** نخواهند بشنید اندر بهشت (35)

چنین است اجری که یکتا خدا *** کند با حساب معین عطا (36)

زمین و سپهرست از کردگار *** هر آنچه که آن بین دارد قرار

خدائی که او هست بس مهربان *** ولی با چنین حال در آن جهان

کسی را نزیبد که با ذات او *** به صحبت نشیند کند گفتگو (37)

یکی روز خواهد بیاید ز راه *** که روح القدس جبرئیل اله

به همراه دیگر ملائک تمام *** همه صف ببندند در آن مقام

کسی را نزیبد کند باز لب *** جز آنکس که دستور دادست رب

که در صحبت و در سوال و جواب *** کند گفتگو بر سبیل صواب (38)

چنین روز بی شک بیابد ز راه *** بیایید در پیش یکتا اله

هر آنکس که خواهد ، به روز جزا *** مقامی بیابد به نزد خدا (39)

شما را بترسانده ام از عذاب *** که نزدیک باشد زمان عقاب

در آنروز بینند بی کم و کاست *** هر آن کار کز دست ایشان بخاست

کند کافر تیره دل آرزو *** که ایکاش چون خاک می بود او

که ایشان نمی سوخت روز شمار *** به توفنده آتش به سوزنده نار (40)