❀◕ ‿ ◕❀مامانی بابایی میشه دعوا نکنین ❀◕ ‿ ◕❀

[╫❀نیایش❀╫]

متاسفانه امروزه ازدواج های ناموفق و بعضا اجباری و بسیاری از

مشکلات زندگی موجب شده است والدین نتوانند آن طور که باید

به تربیت بچه ها اهمیت بدهند وفرزندان آنها بر اثر بی توجهی و

کمبود محبت، خوب تربیت نمی شوند و در نتیجه در

روابط اجتماعی با مشکل روبه رو می شوند

حال به نظر شما عزیزان واقعا گناه این کودکان چیست

و چه پیشنهادی به این والدین گرامی می دهید؟؟

[سلاله سادات]

البته من در حدی نیستم که بخواهم نظر دهم ولی
من میگم همه باهم تفاوت دارند و خیلی از مشکلات بخاطر تفاوتها و نفهمیدن آنها از سوی هر دو نفر هست
حالا بهتره این تفاوتها را زیبا ببینند
مثلا یکی زیاد حرف میزنه و دیگر خیلی کم حرفه
خب این خیلی خوبه یکی گل میگه یکی گل میشنود
خیلی دیگه ازین موارد هست که افراد توجهی ندارند.
مورد بالا را من در اطرافم دیدم
در جمع تا می خواهد صحبت کند
همسر ناراحت شده و زمینه دعوا ایجاد می شود.
به جای اینکار میتونه همسرشو تشویق کنه از قدرت سخنوریش به نحو احست استفاده کنه
نه اینکه با رفتارش بعد از هر مهمانی جرقه ای زده و.....
واقعا بچه های اینا چه گناهی دارند.

   

این موردی بود که به ذهن من رسید
ببخشید که بیان کردم

[قاری قرآن]

این موردی بود که به ذهن من رسید ببخشید که بیان کردم

سلام

ممنون از مطالب مفید شما دوستان

اتفاقا خیلی درست و به جا فرمودین

من هم نظرم همینه ، وقتی 2 نفر با هم ازدواج میکنند قطعا باهم تفاوتهای زیادی دارند

مهم اینه که با این تفاوتها درست برخورد بشه و همین اختلاف نظرها و افکار باعث رشد و تکامل بشه

واقعا بچه های معصوم قربانی برخورد نادرست بزرگترهاشون هستند

کاش میشد با تدبر و منطق گرایی این تفاوتها را در مسیر پیشرفت قرار بدهیم

یا حق

[╫❀نیایش❀╫]

به اعتقاد کارشناسان امور تربیتی، در یک ازدواج ناموفق، پدر و مادر بر سر مسایل اساسی تربیت فرزندانشان با یکدیگر توافق ندارند.

در چنین خانواده ای کودکان از ارتباط ضعیف بین پدر و مادر خود رنج می برند و از این که می بینند آن دو موجود دوست داشتنی و عزیز آنها نسبت به یکدیگر خشونت نشان می دهند، بسیار ناراحت می شوند.

خانواده هایی که والدین در مقابل چشمان فرزندانشان بی پروا با یکدیگر دعامی کنند و بر سر هم فریاد می کشند، اثرات متفاوتی بر فرزندان پسر و دختر خود می گذارند. پسرها ممکن است رفتاری جامعه ستیز مانند پرخاشگری و هتاکی پیش بگیرند و دخترها رفتارهای اضطرابی و گوشه گیری از خود نشان دهند.

از طرفی تاثیر غیرمستقیم نزاع های والدین رویفرزندان را نباید نادیده گرفت. به دلیل وجود علایم افسردگی و ناامیدی که در والدین بعد از دعوا و مرافعه پیدا می شود، این مساله سبب می گردد وقت کمتری را والدین با کودکان خود صرف کنند.

بنابراین افراد خانواده، تندخوتر و عصبانی تر می شوند. این در حالی است که کودک در محیط خانوادگی گرم و پر از عشق و محبت و آرام، رشد و تکامل پیدا می کند؛ خانواده ای که پدر و مادر مثل اعضای یک تیم در امور مربوط به تربیت فرزند در کنار یکدیگر تلاش می کنند.

[╫❀نیایش❀╫]

اکثر بچه ها متوجه ناسازگاری ها و تعارضات پدر و مادر می شوند و اگر به طور مداوم شاهد زد و خورد آنها باشند، نشانه هایی از پریشانی و ناراحتی های فیزیکی و احساسی از خود بروز می دهند.

برخی تحقیقات نشان می دهد که بچه ها حتی از 6 ماهگی نسبت به استرس صداهایی که در اطراف خود می شنوند و برخوردها و منازعات پرخاشگرانه واکنش نشان می دهند.

بنابراین می توان گفت که بچه ها در هر سن و سالی در برخورد با دعوا و مشاجرات پدر و مادر خود واکنش هایی از شوک و ضربه نشان می دهند. نمی خواهند که این دعوا ادامه پیدا کند؛

زیرا سعی می کنند دخالت کنند یا با ایجاد سروصدا و اعتراض، توجه والدینشان را جلب می کنند یا آنها را به خنده وامی دارند یا از موقعیت فرار می کنند.

به طور کلی هرچه بچه ها کوچک تر باشند، احتمال گریه کردن و نشان دادن واکنش های ترس از آنها بیشتر است. بچه های بزرگتر برای تمام کردن درگیری معمولا حرف می زنند.

[╫❀نیایش❀╫]

روان شناسان معتقدند شواهد و مدارک نشان می دهد چیزهایی که والدین تجربه می کنند، بچه ها هم تجربه می کنند. از این رو اگر والدین عصبانی و ناراحت باشند، این احساسات به سایر اعضای خانواده نیز سرایت خواهد کرد. از آنجا که بچه ها والدینشان را الگوی خود می دانند و به آنها تکیه می کنند، دیدن آنها در حال دعوا و مشاجره برایشان ناراحت کننده خواهد بود.

لذا این نوع رفتار می تواند منجر به ایجاد احساس استرس و اضطراب در بچه ها شود. حس خانواده در آنها به همراه حس اعتماد به نفسشان تخریب می شود وقتی می بینند پدر و مادر قانون شکنی می کنند در حالی که همیشه آنها را از آن منع می کردند باعث از بین رفتن حس اعتماد در آنها شده لذا این تجربه برای بچه ها بسیار گیج کننده خواهد بود.

همچنین اگر دعوا و مشاجره بخشی از زندگی عادی پدر و مادر باشد، بچه ها همیشه منتظر بروز بحث و درگیری بین آنها خواهند بود. علاوه بر این بچه ها چون برای جلوگیری از بروز درگیری تلاش می کنند، لذا خسته می شوند.

این مساله آنها را در موقعیتی بسیار دشوار قرار می دهد و مجبورشان می کند که نقش یک آدم بزرگ را بازی کنند در حالی که نه از نظر فیزیکی و نه از نظر شناختی به آن اندازه نرسیده اند.

[سلاله سادات]

احساس بچه ها در موقع دعوی پدر و مادر ها چیست؟





شنیدن صدای بلند یا کلمات نا مهربان از اولیا ، معمولا بچه ها را غمگین می کند . دیدن ناراحتی و غمگینی اولیا و اینکه نمی توانند عصبانیت خودشان را کنترل کنند ، باعث می شود بچه ها بترسند یا احساس تنهایی کنند . موقع دعوی ، بچه ها ممکن است بیشتر نگران یکی از اولیا باشند که بیشتر غمگین شده یا حتی بیشتر سرش فریاد کشیده شده است . یا ممکن است یکی از اولیا ،آنقدر خشمگین شده باشد که احساس خطر پیش بیاید . گاهی هم اولیای عصبانی با فرزندشان هم ، عصبانی میشوند . بعضی اوقات ، بچه ها از دعوی بزرگتر ها دل درد می گیرند یا گریه می کنند . یا خوابشان نمی برد یا مدرسه رفتن برایشان سخت می شود . یکی از کار های مهم این است که این احساس را با خود اولیا در میا ن بگذارند تا آنها به کمک بچه ها بیایند . شاید بزرگتر ها اصلا حواسشان نباشد که بچه ها ترسیده اند و یا به آنها علت بحث را توضیح بدهند و احساس منفی بچه ها را بر طرف کنند .

[╫❀نیایش❀╫]

بچه ها را آگاه سازید





وقتی که دعواها طولانی می شود، بچه ها به این فکر می افتند که پدر و مادرشان همدیگر را دوست ندارند و شاید می خواهند از هم جدا شوند؛

در حالی که معمولا دعوای پدر و مادر این معنی را ندارد، بنابراین لازم است که بچه ها بدانند که بزرگترها هم گاهی درست مثل خود بچه ها دعوا می کنند و در موقع دعوا ممکن است که حرف هایی زده شود که واقعا منظور آنها نبوده است.

باید برای آنها توضیح داد که بعضی روزها بزرگترها خسته و کم حوصله می شوند و شاید از دست کسی عصبانی باشند، در این زمان ممکن است در خانه بحث و دلخوری یا شاید دعوا پیش بیاید.

مخالفت به شرط آن که آبرومندانه باشد به افراد کمک می کند تا احساسات خود را به هم بگویند و جلویپر شدن و منفجر شدن را می گیرد.

مهم است که اعضای خانواده بتوانند با هم درباره احساس خود گفتگو کنند، ابراز مخالفت باعث می شود که یکدیگر را بهتر درک کنند و احساس نزدیکی بیشتری پیدا کنند.

[╫❀نیایش❀╫]

بر خود کنترل داشته باشید



زمانی که علایم و نشانه های پدیدار شدن دعوا و مشاجره را مشاهده کردید سعی کنید آن را به زمانی موکول کنید که بچه ها حضور ندارند شاید تا آن زمان عصبانیت شما فروکش کند؛

در واقع بهترین علاج عصبانیت به تاخیر انداختن آن است. زمانی که بناچار مشاجره درگرفت، سعی کنید کلمات احساسی را در مشاجرات خود به کار نبرید، چون بچه ها نسبت به آن کلمات کاملا حساس هستند.

[╫❀نیایش❀╫]

شواهد و مدارک تجربي نشان مي‌دهد که چيزهايي که والدين تجربه مي‌کنند، بچه‌ها هم تجربه خواهند کرد. از اين رو، اگر والدين عصباني و ناراحت باشند، اين احساسات به ساير اعضاي خانواده نيز سرايت خواهد کرد.

از آنجا که بچه‌ها والدين‌شان را الگوي خود مي‌دانند و به آنها تکيه مي‌کنند، ديدن آنها در حال دعوا و مشاجره برايشان ناراحت کننده خواهد بود. اين نوع رفتار مي‌تواند به ايجاد احساس استرس و اضطراب در بچه‌ها منجر شود. حس خانواده در آنها به همراه حس اعتماد به نفس‌شان تخريب مي‌شود.

وقتي مي‌بينند پدر و مادر قانون شکني مي‌کنند درحالي که هميشه آنها را از آن منع مي‌کردند، موجب از بين رفتن حس اعتماد در آنها شده و اين تجربه براي بچه‌ها بسيار گيج کننده خواهد بود.

اگر دعوا و مشاجره بخشي از زندگي عادي پدر و مادر باشد، بچه‌ها هميشه منتظر بروز بحث و درگيري ميان آنها خواهند بود. علاوه بر اين رفتارهاي حفاظت از خود، بچه‌ها براي جلوگيري از بروز اين درگيري‌ها خود را خسته مي‌کنند.

اين مساله آنها را در موقعيتي بسيار دشوار قرار مي‌دهد و مجبورشان مي‌کند که نقش آدم بزرگ را بازي کنند، درحالي که نه از نظر فيزيکي و نه شناختي به آن اندازه نرسيده‌اند.