زمان مرگ؟؟

[نگار]

سلام
می خوام یک سوالی رو بپرسم ولی تو رو خدا بهم نخندید
می خوام بدونم آيا انسان در حال احتضار و مرگ از مردن خودش آگاه است؟منظورم اینه که ما موقع مردن می دونیم که داریم میمیریم یا نه؟

[meshkaat]

سلام
می خوام یک سوالی رو بپرسم ولی تو رو خدا بهم نخندید
می خوام بدونم آيا انسان در حال احتضار و مرگ از مردن خودش آگاه است؟منظورم اینه که ما موقع مردن می دونیم که داریم میمیریم یا نه؟

بنام خدا
علیکم السلام
این موضوع یک از مهمترین موضوعات هست.چرا باید بخندیم؟

روح انسان ، مجرد است و زمانمند و مکانمند نيست ; براين اساس با مرگ از نشئه اى به نشئه ديگر منتقل مى شود . در هنگام مرگ و حالت احتضار معمولاً انسان ها به ورود به جهان ديگر و انتقال از اين جهان توجه دارند ; لذا در رواياتى که در تفسير آيه «حَتَّى إِذَا جَآءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ * لَعَلِّى أَعْمَلُ صَــلِحًا فِيمَا تَرَکْتُ *(مؤمنون،99 /100) تا آن گاه که مرگ يکى از ايشان فرا رسد ، مى گويد: پروردگارا مرا بازگردانيد ، شايد در آنچه وانهاده ام کار نيکى انجام دهم .» نقل شده است .
از امام صادق (ع)نقل شده:
«کسى که از پرداخت زکات ، خوددارى کند ، هنگام مرگ ، درخواست بازگشت به دنيا را مى کند .» اين همان کلام خداوند است که مى فرمايد: «رَبِّ ارْجِعُونِ * لَعَلِّى أَعْمَلُ صَــلِحًا.. .»• و نيز در روايات مى خوانيم که مؤمن ، هنگام مرگ ، جايگاهش را در بهشت مشاهده مى کند . رسول خدا را مى بيند . بنابراين انسان در هنگام مرگ متوجه به جان دادن است ; گرچه برخى هم ممکن است بر اثر مرگ ناگهانى و انتقال به جهان ديگر ، مدتى بعد ، از مرگ خود آگاه شوند . برخى از انسان ها در عالم برزخ به حالت خواب هستند و از هيچ چيز خبر ندارند ; ولى اکثر انسان ها در برزخ به آنچه در دنيا مى گذرد (گذشت زمان ) توجه دارند ; البته چون درجات انسان ها در برزخ متفاوت است ، مقدار خبردار شدن آن ها هم از دنيا تفاوت دارد .
پاورقی:

1 . تفسير صافى ، فيض ، ج 3 ، ص 410 ، مؤسسة الاعلمى للمطبوعات ، بيروت

1 . کافى ، محمدبن يعقوب کلينى ، ج 3 ، ص 132 ، دارالکتب الاسلامية

[reza007]

بانام هستی بخش جهان
برای کسانی که یک عمر به خدا و خلق خدمت کرده و از معصیت بدور بوده و تقوی پیشه کرده و خالصانه خداوند را اطاعت کرده - مرگ نعمت است !
مشکل انسانها اینست که مرگ را برای خود نمی دانند! و وقتی کسی از دنیا می رود بسادگی از کنار موضوع می گذرند - بطوریکه به مرگ خود نمی اندیشند!
از جزئیات زمان مرگ آدمی و چگونگی آن لحظه اطلاعات زیادی در دست نیست و ما باید به سخنان و فرمایشات بزرگان دینمون بسنده کنیم! ولی هر چه باشد - مرگ برای مومن رحمت و برای کافر آغاز رنج و ذلت و مجازات ابدی است! از خداوند می خواهیم که ما را از صابرین و شاکرین و کسانی که نامه اعمالشان را به دست راستشان می دهند - قرار دهد. که او بخشنده یکتا و مهربانترین مهربانان عالم است.

[مرتضی کمیل]

سلام
می خوام یک سوالی رو بپرسم ولی تو رو خدا بهم نخندید
می خوام بدونم آيا انسان در حال احتضار و مرگ از مردن خودش آگاه است؟منظورم اینه که ما موقع مردن می دونیم که داریم میمیریم یا نه؟

این امر،یعنی دانستن زمان مرگ،برای مومنان خاص خداوجود داره..همانطور که بسیاری از شهدا مرگ خود را پیش بینی می کردند....

مثلا شهید بروجردی که 5 دقیقه قبل از شهادت راننده خود را به ماشین عقب خود فرستاد و وضو گرفت و ....

یا شهید مهدی خندان 72 ساعت قبل از شهادت محل و حالت و زمان شهادت خود را برای دوستان خود توصیف کرده...

یا شهیدی که قبل از شهادت اعلامیهای خود را چاپ کرده بود (با ذکر ماه،روز،ساعت مراسم ختم و محل و زمان شهادت)

و یا ......

نمی خوام وارد بحث شهدا بشم اما اینها مثالهای معتبر ی است برای شما میتونستم بیارم...

[فالق الاصباح]

آیا آدمى در هنگام جان دادن متوجه حال خودش هست؟
جواب : مرگ رخداد بسیار سنگینى براى انسان است. آدمى در هنگام جان دادن گرفتار سكرات موت مى شود و چنان براى او دهشت انگیز است كه سردرگم و متعجب مى ماند كه چه شده است و چه خواهد شد؟!

لحظاتى بعد چشم برزخى اش باز مى شود و صحنه هایى را مى بیند كه سابقه نداشته است; از طرفى به شدت نادم و پشیمان است كه فرصت عمر را از دست داده و همه چیز تمام شده و هیچ وسیله و توشه ى راهى براى حیات اخروى خود تهیه نكرده و از طرف دیگر، قطع تعلّقات دنیوى براى او بس سخت و دشوار است.
جان دادن به گونه اى است كه انسان علوم و خوانده هایش را فراموش مى كند. پس از مرگ، ابتدایى ترین مسئله اى را كه به فرزندانمان مى آموزیم از ما سؤال مى كنند، ولى بسیارى از افراد پاسخى براى این سؤال ها ندارند; چون فشار مرگ به گونه اى است كه انسان حافظه اش را از دست مى دهد و ناگهان درمى یابد كه از ظاهر به باطن و از عالم دنیا به عالمى رفته است كه هیچ آشنایى به آن ندارد.
انسان گاهى به خاطر تعلّقات بیش از حد به دنیا، «خودحقیقى اش» را فراموش مى كند و فقط به جنبه هاى طبیعى و حیوانى خود مى پردازد و در تمام طول عمرش گرفتار اوهام و اعتبارات دنیوى مى گردد. چنین انسانى وقتى در برابر مرگ قرار مى گیرد غرق در مشاهدات برزخى شده، از حال خود غافل مى شود و به همین سبب ممكن است مدّت ها بعد از مردن نفهمد كه از دنیا رفته است و در همین حیرت و سرگردانى است كه از او مى پرسند خداى تو كیست؟ پیامبرت كیست؟ دینت چیست؟
لذا انسان باید یاد خدا را به طور مداوم در جان خود بپروراند تا در این حوادث سخت و سنگین خدا را فراموش نكند.[1]

[1]. ر.ك: عبدالله جوادى آملى، صورت و سیرت انسان در قرآن، ج 14، ص 216، حكمت عبادات، ص 64 ـ 65، و معاد در قرآن، ج 4، ص 207 ـ 208.
كتاب مرگ واقعیت ناشناخته - اندیشه قم
به نقل از سايت مركز ملي پاسخگويي به سوالات ديني