جریان سقیفه

[meshkaat]

بنام خدا
سقيفه به معناي ايوانچه اي سقف دار (سايبان دار) است.(1)
سقيفه در ناحيه شمال (غربي) مسجد النبي و با فاصله اي كمتر از يك كيلومتر از خانه حضرت رسول(ص) قرار داشت اين سايبان جمعيتي كمتر از يكصد نفر را در خود جاي مي داد. آنجا محل اجتماع انصار (مردم مدينه از جمله اوس و خزرج) بود.(2)
پس از رحلت رسول خدا(ص) گروهي از لشكر اسامه جدا شدند و اجازه ندادند پيامبر ضمن يك سند كتبي علي(ع) را به عنوان جانشين خود انتخاب كند، ‌آنان د رحالي كه علي ـ عليه‎ السلام ـ و بني هاشم سرگرم مراسم غسل پيغمبر بودند جسد پيامبر را رها كرده و براي تعيين رئيس امّت در سقيفه بني ساعده گرد آمدند مهاجرين وانصار در سقيفه هر كدام را لايقتر از ديگر مي پنداشتند، مردم مكه مي گفتند: «اسلام در شهر ما و ميان ما آشكار شد، پيامبر از مردم ماست؛ ما خويشاوندان او هستيم، ما پيش از شما اين دين را پذيرفته ايم پس زمامدار مسلمانان بايد از مهاجرين باشد.» انصار مي گفتند: «مكه دعوت پيامبر را نپذيرفت با او به مقابله و دشمني پرداخت و اين ما بوديم كه پيامبر را ياري كرديم و اسلام را رونق بخشيديم و... پس زمامدار بايد از انصار باشد و برخي از انصار گفتند از ما اميري و از مهاجرين اميري، ليكن ابوبكر اين رأي را نپذيرففت و روايتي جَعلي از پيامبر نقل كرد كه فرموده است: «الأئمة من قريش» اين حديث هر چند در متن و سند آن جاي مناقشه است امّا انصار را ساكت كرد و گذشته از اين روايت دروغي كه ابوبكر آورد دشمني ديرينه اوس و خزرج نيز در پيشبرد نظر مهاجران بي تأثير نبوده است.(3)
پاورقی:
(1) . شهيدي، سيد جعفر، تاريخ تحليلي اسلام، ص 91
(2) . حسني، علي اكبر، تاريخ تحليلي و سياسي اسلام، ص 319
(3) . شهيدي، سيد جعفر، تاريخ تحليلي اسلام، ص 92

[haghdoost]

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله:
فاطمة بضعة منی من آذاها فقد آذانی ومن آذانی فقد آذی الله یرضی الله لرضاها و یغضب لغضبها و هی سیدة نساء العالمین. فاطمه پاره تن من است هرکه او را بیازارد مرا آزرد و هر که مرا آزار دهد خدا را آزار داد. هر کس که فاطمه از او خوشنود بود خدا هم ازاو خوشنود است و هرکه فاطمه از او ناراحت بود خدا هم بر آن شخص غضب میکند.
ارشاد القلوب ج2 ص231

[Amoo Mehraboon]

باسلام و عرض تسلیت بمناسبت سالروز شهادت بی بی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها...

با توجه به موضوع تاپیک که به واقعه سقیفه پرداخته است، حقیر هم خواستم وقایع ما بعد را برای شما بزرگوارن بصورت مختصر و مفید شرح دهم..!!

پس از واقعه سقیفه، علی(ع) برای اتمام حجت با مردم، دختر رسول خدا(ص) را بر مرکبی سوار می کرد و شب ها به خانه مهاجر و انصار می رفتند و از آنها کمک می طلبیدند. مردم در جواب می گفتند: ای دختر رسول خدا! بیعت ما با این مرد، تمام شد و اگر شوهر تو و پسر عموی تو قبل از ابوبکر به نزد ما می آمد، از او عدول نمی کردیم و بغیر او رجوع نمی کردیم.

سپس علی(ع) پاسخ داد: آیا من رسول خدا را در خانه اش دفن نکرده رها کنم و بیرون آمده و در خلافت او با مردم منازعه کنم؟

حضرت زهرا (س) نیز می فرمود: ابوالحسن، کاری را انجام نداد مگر اینکه شایسته ی او بود و دیگران هم کاری را کردند که خدا به حساب آنها رسیدگی خواهد کرد. اما با همه تلاش ها و سخنان حضرت زهرا(س) تنها چند نفر، از بیعت با ابوبکر سر باز زدند و با وجود آن که همگان حدود دو ماه قبل از این ایام، در واقعه ی غدیر، به امامت و ولایت علی(ع) به سفارش پیامبر(ص) لبیک گفته و بیعت کرده بودن، به بهانه های مختلف، حضرت زهرا(س) و علی(ع) را تنها گذاشتند که منجر به پیدایش وقایع بعدی و شهادت حضرت زهرا (س) و انحراف مسیر اسلام و غربت علی(ع) گردید. اما علت اصلی سر باز زدن مردم از بیعت با علی(ع) را می توان در موارد ذیل دانست:

1. علی(ع) دلاور بی باک صحنه های جهاد در اسلام بود و برخی از بزرگان قوم، کشته شدن برادر و یا پدر و یا نزدیکان خود را به دست ایشان در جنگ های کفار به یاد داشتند و با وجود آنکه اکنون مسلمان شده بودن، کینه های جاهلی، مانع از قبول خلافت امیرالمؤمنین(ع) می گردید.

2. سنت جاهلی پیر گرایی در عرب، باعث گردید که دشمنان از فرصت استفاده کرده و با توجه به سن 34 ساله ی حضرت علی(ع) در آن زمان، فردی 60 ساله را بر او ترجیح داده و تبلیغ کنند و همین جهالت و غفلت، عامل مهمی در انزوای علی(ع) گردید.

3. از همه مهمتر، دقت علی(ع) در اجرای عدالت و حق و برخورد با مظاهر منکرات و باطل، باعث رو گردانی برخی خواص و تبلیغ علیه ایشان در میان امت گردید. و در نتیجه کسانی که می خواستند به مال دنیا برسند و علی(ع)را مزاحم کار خود می دیدند، مردم را از بیعت با علی(ع) باز داشتند.

[meshkaat]

بنام خدا
سقيفه به معناي ايوانچه اي سقف دار (سايبان دار) است.(1)
سقيفه در ناحيه شمال (غربي) مسجد النبي و با فاصله اي كمتر از يك كيلومتر از خانه حضرت رسول(ص) قرار داشت اين سايبان جمعيتي كمتر از يكصد نفر را در خود جاي مي داد. آنجا محل اجتماع انصار (مردم مدينه از جمله اوس و خزرج) بود.(2)
پس از رحلت رسول خدا(ص) گروهي از لشكر اسامه جدا شدند و اجازه ندادند پيامبر ضمن يك سند كتبي علي(ع) را به عنوان جانشين خود انتخاب كند، ‌آنان د رحالي كه علي ـ عليه‎ السلام ـ و بني هاشم سرگرم مراسم غسل پيغمبر بودند جسد پيامبر را رها كرده و براي تعيين رئيس امّت در سقيفه بني ساعده گرد آمدند مهاجرين وانصار در سقيفه هر كدام را لايقتر از ديگر مي پنداشتند، مردم مكه مي گفتند: «اسلام در شهر ما و ميان ما آشكار شد، پيامبر از مردم ماست؛ ما خويشاوندان او هستيم، ما پيش از شما اين دين را پذيرفته ايم پس زمامدار مسلمانان بايد از مهاجرين باشد.» انصار مي گفتند: «مكه دعوت پيامبر را نپذيرفت با او به مقابله و دشمني پرداخت و اين ما بوديم كه پيامبر را ياري كرديم و اسلام را رونق بخشيديم و... پس زمامدار بايد از انصار باشد و برخي از انصار گفتند از ما اميري و از مهاجرين اميري، ليكن ابوبكر اين رأي را نپذيرففت و روايتي جَعلي از پيامبر نقل كرد كه فرموده است: «الأئمة من قريش» اين حديث هر چند در متن و سند آن جاي مناقشه است امّا انصار را ساكت كرد و گذشته از اين روايت دروغي كه ابوبكر آورد دشمني ديرينه اوس و خزرج نيز در پيشبرد نظر مهاجران بي تأثير نبوده است.(3)
پاورقی:
(1) . شهيدي، سيد جعفر، تاريخ تحليلي اسلام، ص 91
(2) . حسني، علي اكبر، تاريخ تحليلي و سياسي اسلام، ص 319
(3) . شهيدي، سيد جعفر، تاريخ تحليلي اسلام، ص 92

بنام خدا
در جريان سقيفه انصار كه بدنبال رياست سعد ابن عباده بودند شكست خوردند كه در اين ميان با بازي سياسي عمر، ابوبكر و ابوعبيده جراح و عمر توافق كردند كه ابوبكر خليفه شود و بلافاصله با او بيعت كردند و بيشتر حاضران نيز از آنان پيروي نمودند و پس از خروج از سقيفه با شيوه هاي مختلف، از ديگران بيعت گرفتند و تلاشهاي حضرت علي (ع) و زهرا (س) و برخي از اصحاب پيامبر در برابر غاصبان خلافت راه به جايي نبرد و حكومت ابوبكر تثبيت شد. عده اي به بهانه اينكه با جماعت مسلمين نبايد مخالفت كرد به بيعت مجبور شدند و غاصبان با مغالطه و موعظه و تطميع و تهديد و قتل و ترور و جعل حديث بيعت اكثريت را در مدّت كوتاهي بدست آوردند كه بيعت كنندگان برخي از روي رغبت و برخي با بي ميلي و اجبار با ابوبكر بيعت كردند.(1)
در اين انتخاب بني هاشم و برخي از سران مهاجران و انصار و نخبگان با سابقه و فداكار پيامبر اسلام و علي (ع) كه جان پيامبر (ص) و منتخب خدا و رسول خدا (ص)از طرف خداوند به اين مقام منصوب شده بود حضور نداشت و رسول خدا و بطوركلي بني هاشم و عباس عموي پيامبر و سلمان و مقداد و عمار و ابوذر و...
در انتخابات و مشورت اهل حل و عقد شركت نداشتند و فاطمه (س) به عنوان خشم و غضب از انحراف خلافت در پاسخ زنان قريش فرمودند: «از دنياي شما بيزارم و از فراق شما خوشحال، چون حق مرا حفظ نكرديد و پيمان و عهد پيامبر (ص) مراعات نشد و وصيت او پذيرفته نگشت و...» با غصب خلافت بتوسط ابوبكر و عمر هر چه مردم از آن سالها دورتر شدند آثار نامطلوبب آن بيشتر پديدار شد و اگر انديشه پوياي علي (ع) و ائمه اطهار نبود امروزه چيزي جز كفر و الحاد مشاهده نمي كرديم.(2)

(1) . رشاد، علي اكبر، دانشنامه امام علي(ع)، ج 8،ص 405، 407، 455
(2) . حسني، علي اكبر، تاريخ تحليلي سياسي اسلام، ص 321

[fatememeshkat]

هرتمهیدی برای استقرار حکومت عدل علوی نیاز بود ، پیامبر (ص) در زمان حیات خویش فراهم ساختند ؛ از جریان یوم الدار و حدیث منزلت و بیان فضائل و تاکید بر وصایت و خلافت علی (ع) که در جریانها و موقعیت های مختلف از ابتدای رسالتشان مطرح کردند تا اعلام عمومی غدیر و جیش اسامه و جریان قلم و کاغذ برای وصیت ؛
به راستی چه عاملی موجب شد که گروهی اندک با دلایلی چون مشتی خاکستر درباد ، براین همه تاکید و توصیه و اطلاع عمومی در مورد جانشین پیامبر (ص) ، به ظاهر فائق شوند ؟
جریان خلافت علی بن ابی طالب (ع) جریان یک حکومت ساده و خلافت معمول نبود ، جریان استقرار و نهادینه سازی نظامی الهی بود که در زمان حیات پیامبر (ص) علیرغم مخالفتها و کارشکنی ها و توطئه هاپایه ریزی شد و اکنون پس از شهادت آن حضرت (ص) باید حفظ شود ، نهادینه گردد ، الگو دهی حکومت جهانی اسلام باید پس از آن حضرت (ص) ادامه می یافت ،باید احکام و مقرراتی که در زمان رسول گرامی (ص) بواسطه جنگها و زمان اندک ، تثبیت یا تبیین نگردید بوسیله جانشینی که منصوب الهی است تبیین شود و در جامعه محقق گردد و بسیاری از اموری که خدا می داند و رسول (ص) و خلیفه به حقش (ع) که معطل ماند .
(احکام و قوانین و تبییناتی که امروزه ما در بسیاری از مشکلاتی که با آن دست و پنجه نرم می کنیم ، بدنبالشان می گردیم و جای آن را خالی می بینیم . )
آنچه موجب شد دختر گرامی رسول خدا (ص) با همه هستی خویش ، پشت در و در میان کوچه و در مسجد و بر در خانه اهل مدینه در حالی که پا بر فرق دنیا و سلامتش نهاده بدنبالش مجدانه بدود ، باز گرداندن امانت خلافت به صاحب اصلیش بود تا اسلام نو پا در زیر دست و پای خواسته های نفسانی و بی تدبیری برخی و ترس و بی شهامتی ،امتی نادان و غافل و ناسپاس ، آسیب نبیند و به دستان توانمند و لایق خلیفه به حق مسلمین ، علی بن ابی طالب (ع) بارور گردد و مردم تشنه و خسته ی اعصار و نسلهای بعد ، جرعه جرعه از سر چشمه پاک و اصیل و زلالش بنوشند و راه عبودیت در پیش گیرند .
مبارزه زهرای مرضیه (س) و کوشش بی وقفه آن حضرت (س) در بازگرداندن خلافت به مجرای اصیلش و شناساندن غاصبان این حق عظیم در تمام وجوه زندگانی پر محنت آن حضرت (س) پس از پیامبر (ص) مشهود است ، در گذشتن از فرزندی که در شکم داشتند ، در گذشتن از سلامتی و حرمت خویش ، در ایراد خطبه فدکیه و جریاناتی که بر سر غصب فدک میانه آن حضرت (س) و آنان رفت ، در کوبیدن درب خانه ها برای به یاد آوری غدیر ، در بی اعتنایی به عیادت کنندگان مردم فریب و ریا پیشه و تا اکنون در اختفای قبر شریفشان .
سلام خدا بر تو ای بانوی غریب مدینه و ای حامی تنهای ولایت

[eftekhari]

حالا که بحث سقیفه و انتخاب جناب ابو بکر به جانشینی رسول الله پیش اومد، این سؤال مهم به ذهن میاد که : یعنی واقعا همه مسلمونا، به همین راحتی همه اون سفارشات پیامبر رو فراموش کردن ؟! یعنی بعد از این که در سقیفه، به جای جانشین اصلی پیامبر که امام علی(ع) بود، شخص دیگری انتخاب شد، هیچ گروهی ( به جز امام علی و اصحاب خاص ایشان) اعتراض نکرد؟ چرا همه مسلمانان بیعت کردند و در مدت زمان کمی، بدون مشکل خاصی، شهر مدینه و مکه به حالت عادی خودش برگشت؟!!

[شهيدان]

حالا که بحث سقیفه و انتخاب جناب ابو بکر به جانشینی رسول الله پیش اومد، این سؤال مهم به ذهن میاد که : یعنی واقعا همه مسلمونا، به همین راحتی همه اون سفارشات پیامبر رو فراموش کردن ؟! یعنی بعد از این که در سقیفه، به جای جانشین اصلی پیامبر که امام علی(ع) بود، شخص دیگری انتخاب شد، هیچ گروهی ( به جز امام علی و اصحاب خاص ایشان) اعتراض نکرد؟ چرا همه مسلمانان بیعت کردند و در مدت زمان کمی، بدون مشکل خاصی، شهر مدینه و مکه به حالت عادی خودش برگشت؟!!

بعد از رحلت رسول خاتم (ع) گروهی در سقیفه جمع شدند و بعد از سخنانی چند به بیعت با ابوبکر آن را به پایان رساندند.
و گروهی دیگر به رهبری علی (ع) در خانه وحی و رسالت در پی انجام واجبات و تجهیز بدن پیامبر (ص) بودند.
بعد از دفن پیامبر (ص) آنان که با جریان سقیفه هم عقیده نبودند در بیعت حضرت فاطمه (س) به عنوان اعتراض به آن اقدام ، تحصن نمودند.
بنا به گفته نویسندگان تاریخ اسلام متحصنان بیت فاطمه (س) بدین قرار بودند: عباس، عموی پیامبر(ص) ، عتبه بن ابی لهب، سلمان فارسی، ابوذر غفاری، عماربن یاسر، مقداد بن اسود، براء بن عازب، ابی بن کعب، سعدبن ابی وقاص ، طلحه بن عبدالله و جماعتی از بنی هاشم و جمعی دیگراز مهاجران و انصار
برخی از صحابه رسول خدا (ص) با بی اعتنایی به حریم اهل بیت رسول خدا (ص) به این خانه وحی یورش بردند و تهدید نمودند که این خانه را با اهلش به آتش می کشیم.

سخن ابن قتیبه در این باره:
ابوبکر از هواداران علی (ع) که از بیعت با وی امتناع کرده و در خانه علی (ع) تجمع نموده بودند جویا شد.
عمر به همراه عده ای به آن سو رفتند، عمر پشت درب خانه علی (ع) فریاد زد که از خانه بیرون بیایید. آنان اعتنایی نکردند. دستور داد تا هیزم آوردند که خانه را به آتش بکشند. عمر گفت: سوگند به آن که جان عمر در دست اوست، این عده باید از منزل بیرون بیایند و گرنه خانه را با اهلش به آتش می کشم.
به وی گفته شد که فاطمه زهرا (س) در این خانه است، چگونه این خانه را به آتش می کشی؟ در پاسخ گفت: هر چند در این خانه فاطمه باشد، من خانه را به آتش می کشم.
چون فریاد عمر را شنیدند همه به جزء علی (ع) از خانه بیرون آمدند و با ابوبکر بیعت کردند.

[hoseintabar]

ابوبکر از هواداران علی (ع) که از بیعت با وی امتناع کرده و در خانه علی (ع) تجمع نموده بودند جویا شد.عمر به همراه عده ای به آن سو رفتند، عمر پشت درب خانه علی (ع) فریاد زد که از خانه بیرون بیایید. آنان اعتنایی نکردند. دستور داد تا هیزم آوردند که خانه را به آتش بکشند. عمر گفت: سوگند به آن که جان عمر در دست اوست، این عده باید از منزل بیرون بیایند و گرنه خانه را با اهلش به آتش می کشم.
به وی گفته شد که فاطمه زهرا (س) در این خانه است، چگونه این خانه را به آتش می کشی؟ در پاسخ گفت: هر چند در این خانه فاطمه باشد، من خانه را به آتش می کشم.
چون فریاد عمر را شنیدند همه به جزء علی (ع) از خانه بیرون آمدند و با ابوبکر بیعت کردند.

... واین است دمکراسی خواهی ابابکر و عمر و.. در مقابل نص کلام خدا و پیامبر در خلافت علی علیه السلام.و...

[meshkaat]

... واین است دمکراسی خواهی ابابکر و عمر و.. در مقابل نص کلام خدا و پیامبر در خلافت علی علیه السلام.و...

بنام خدا

در سقیفه حقیقت ایمان و نفاق رقم زده شد، نفاق بر مسند نشست و ایمان سنگر گرفت، نفاق چیره شد و ایمان مبارزه آغاز کرد، نفاق در کفّه ی اکثریت قرار گرفت و ایمان در اقلیت ماند، نفاق هجوم آغاز کرد و ایمان صبوری پیشه ساخت، نفاق کینه های خویش آشکار کرد و ایمان آماج حمله ها شد… در سقیفه آزمایش الهی با صراحت به صحنه آمد و جز معدودی دردمند راه خدا، از این صحنه رو سفید بیرون نیامدند، سقیفه عرصه ی زشت ترین ننگ های امّت پس از پیامبر شد، سقیفه خلافت الهی را بازیچه ی هوس و حسد ساخت؛ سقیفه درب خانه ی علی(ع) را سوزاند و پهلوی زهرا را شکست، و خون «مالک بن نویره» را بر خاک ریخت و زن او را مورد تجاوز «خالدبن ولید» قرار داد، سقیفه جنگ جمل را شعله ور ساخت و معاویه پرستان را در صفین رو به روی علی(ع) قرار داد، و ابلهان خوارج را به قتلگاه نهروان کشاند … سقیفه در محراب کوفه شمشیر بر فرق امیرمؤمنان فرود آورد، و در ساباط مدائن بر روی امام مجتبی(ع) خنجر کشید؛ سقیفه معاویه را برگردن امّت سوار کرد و خلافت را به سلطنت تبدیل نمود و یزید را ولیعهد ساخت، سقیفه سرور شهیدان را به کربلا کشاند، سقیفه سر حسین(ع) را بر نیزه زد…(1)
پاورقی:
1- رجوع شود به شعر پر معنای قاضی ابوبکر بن ابی قریعه که در کشف الغمه و بحار الانوار ج 43 ص 190 نیز نقل شده که در آن جمله می گوید: « و اریتکم انّ الحسین اصیب فی یوم السقیفه... و به شما نشان می دادم که حسین را در روز سقیفه کشتند».

[fatememeshkat]

در سقیفه آزمایش الهی با صراحت به صحنه آمد و جز معدودی دردمند راه خدا، از این صحنه رو سفید بیرون نیامدند، سقیفه عرصه ی زشت ترین ننگ های امّت پس از پیامبر شد، سقیفه خلافت الهی را بازیچه ی هوس و حسد ساخت؛ سقیفه درب خانه ی علی(ع) را سوزاند و پهلوی زهرا را شکست، و خون «مالک بن نویره» را بر خاک ریخت و زن او را مورد تجاوز «خالدبن ولید» قرار داد، سقیفه جنگ جمل را شعله ور ساخت و معاویه پرستان را در صفین رو به روی علی(ع) قرار داد، و ابلهان خوارج را به قتلگاه نهروان کشاند … سقیفه در محراب کوفه شمشیر بر فرق امیرمؤمنان فرود آورد، و در ساباط مدائن بر روی امام مجتبی(ع) خنجر کشید؛ سقیفه معاویه را برگردن امّت سوار کرد و خلافت را به سلطنت تبدیل نمود و یزید را ولیعهد ساخت، سقیفه سرور شهیدان را به کربلا کشاند، سقیفه سر حسین(ع) را بر نیزه زد…

...و از آن پس، سایه سنگین و نامبارکش را از سر ما کوتاه نساخته
و اگر نیک بنگری غیبت امام عصر (عج) از همانجا آغاز شد و زهرای مرضیه(س) با تمام توانی که داشت کوشید تا این سایه را از آغاز ، کوتا کند، کوشید تا سایه اش هیچ غیبتی را نتیجه ندهد نه صغری و نه کبری؛ اما مردم، غفلت زده تر و کوته بین تر از آن بودند که سایه نامیمون سقیفه را ببینند ...
و زهرا (س) تنها ماند و سقیفه پر یار
و زهرا غریب ماند و سقیفه پر مهاجر و انصار
و بدعت بر پا شد و غیبت طولانی .