-
۱۳۸۷/۰۳/۳۱, ۱۷:۳۱ #1
عضو وفادار
شروع کننده موضوع
- تاریخ عضویت
خرداد ۱۳۸۷- نوشته
- 3,425
- مورد تشکر
- 1,987 پست
- حضور
- نامشخص
- دریافت
- 0
- آپلود
- 0
- گالری
- 0
حضرت ابراهیم(ع)
آن حضرت در زمان نمرود که در عجم به کیکاوس معروف بود،زندگى مى کرد.نمرود مردى باقوت وحشمت بود.سپاه بسیار داشت ودر سرزمین بابل آن‌زمان وکوفه زمان ما حکومت مى کرد.چهارصد صندلى طلا داشت که برروى هریک‌جادوگرى نشسته وجادو مى نمود.او یکشب در خواب دید که ستاره‌اى در افق‌پدیدار شد ونورش بر نورخورشید غلبه نمود.نمرود وحشت زده از خواب بیدار شدو جادوگران را احضار نموده وتعبیر خواب خود را از آنان جویا شد.گفتند طفلى دراین سال متولد مى شود که سلطنت تو بدست او نابود مى شود.وهنوز آن طفل ازصلب پدر به رحم مادر منتقل نشده است.نمرود دستور داد که بین زنان ومردان‌جدایى اندازند و کودکى که در آن سال متولد میشود،اگر پسر است،بکشند.واگردختر است،باقى بگذارند.تارخ که یکى از مقربّان نمرود بود شبى پنهانى نزدهمسرش رفت ونطفه ابراهیم بسته شد.هنگام تولد کودک،مادر ابراهیم (ع) به داخل‌غارى رفت وابراهیم (ع) در آنجا متولد شد.مادر،کودکش را درغار گذاشت وبه شهرمراجعت نمود.او همه روزه به غار مى رفت وبه فرزندش شیر مى داد وبرمى گشت.رشد یک روز آن حضرت مطابق یکماه کودکان دیگر بود.پانزده سال گذشت‌ودراین مدت ابراهیم (ع) جوانى قوى شده بود.روزى با مادرش به طرف شهرحرکت کردند .در راه به گله شترى رسیدند.ابراهیم (ع)از مادر پرسید:خالق اینهاکیست؟گفت آنکه آنهارا خلق کرد و رزق مى دهد وبزرگ مى نماید.ابراهیم (ع) درشهر با گروههاى بت پرست وارد بحث مى شد وآنها را محکوم مى نمود.واقرار به‌خداى نادیده کرد.به مصداق آیه شریفه «فلما جن‌ّ علیه اللیل راى کوکباً...» چون مذاهب آنهاراباطل دید وباطل نمود،فرمود: انّى وجهّت‌وجهى ...» بعد ابراهیم (ع) را به دربار نمرود بردند.نمرود مرد زشترویى بود ولى دراطرافش غلامان وکنیزان زیبا بودند.ابراهیم (ع) از عمویش آذر پرسید:اینها چه‌کسى هستند؟آذر گفت اینها غلامان وکنیزان وبندگان نمرودند! ابراهیم (ع) تبسمى کردوگفت چگونه است که بندگان و کنیزان و غلامان از خدایشان زیباترند؟آذر گفت‌از این حرفها نزن که تورا مى کشند.آمده است که آذر بت مى ساخت وبه ابراهیم (ع)مى داد تا بفروشدوابراهیم (ع) هم طناب به پاى بتها مى بست ومى گفت:بیاییدخدایى را بخرید که نمى خورد و نمى بیند و نمى آشامد و نه نفعى مى رساند ونه‌ضررى !با این تعریف ابراهیم (ع) کسى بتها را نمى خرید.وبتها را به نزد آذر برمى گرداند.
بت شکن دربتخانه
نمرودیان سالى دوبار در فروردین جشن مى گرفتند.در یکى از جشنها موقع‌خروج از شهر،آذر به ابراهیم (ع)پیشنهاد نمود که او هم به جشن برودتا شاید جشن‌آنهارا تماشاکرده وزبان از بدگویى بتها بردارد.ولى روز بعد موقع رفتن،ابراهیم(ع)گفت من مریض هستم!لذا همه با زینت تمام از شهر بیرون رفتند بجز ابراهیم (ع)که تبرى برداشت و به بتخانه رفت وهمه بتهارا شکست.سپس تبر را بر دوش بت‌بزرگ‌انداخت. «فجعلهم جُذاذاً الاّ کبیراً لهم» همه بتهارا خورد کرد مگر بُت‌بزرگ را.وقتى نمرود ونمرودیان باز گشتند وبه بتخانه آمدند تا خود را تبرک‌کنند،همه بتهارا شکسته دیدند غیر از بُت بزرگ.به روایتى شیطان به آنها اطلاع دادکه ابراهیم (ع)خدایان شمارا شکسته است.صداى ناله وفریاد مردم بلند شد.نزدنمرود رفتند که‌اى نمرود!خدایان مارا شکسته‌اند.نمرود دستور داد تا به هرکه شک‌دارید نزد من بیاورید.همه گفتند کار ابراهیم (ع) است.حضرت را احضار کردندوبه‌او گفتند: «أ انت فعلت‌َ هذا بآلهتنا یاابراهیم‌قال بل فعلهم کبیرهم هذافاسئلوهم اِن کانوا ینطقون»» آیا تو این عمل را نسبت به خدایان مابجاآوردى ؟گفت بت بزرگ این کار را کرده است از او بپرسید اگر حرف مى زند!نمرودیان گفتند اى ابراهیم (ع) این بتها سخن نمى گویند.سپس همگى خجل‌وشرمنده و سر به زیر انداختند.بعد ابراهیم (ع)فرمود چیزى را عبادت مى کنید که‌نه نفعى مى رساند ونه ضررو نه حرف مى زند.چون نمرودیان از جواب عاجزشدند،همگى گفتند اگر کمک کار خدایان خود هستید،ابراهیم (ع) رابسوزانید.نمرود دستور داد دیواره‌اى در دامنه کوه درست کردند وبمدت یکماه‌هیزم آورده ودر آن قرار دادند تا پرشد.بعد گفتند چگونه ابراهیم (ع) رادر آتش‌بیاندازیم؟شیطان بصورت آدمى ظاهر شد وگفت منجنیق بسازید!تا آن زمان‌منجنیق نساخته بودند وشیطان هنگامیکه به آسمانها راه داشت از جهنم دیدار کرده‌ودیده بود جهنمیان را با منجنیق درون آتش مى اندازند،یاد گرفته بود.لذا به آنها یادداد که چگونه این وسیله را بسازند.چهارصد نفر آمدند وهردونفر یک طناب راگرفتند و ابراهیم (ع) را بالا بردند.در این هنگام در میان فرشتگان غلغله‌اى افتاد وبه‌پیشگاه الهى عرضه کردند که خدایا از شرق تا غرب یکنفر،تورا عبادت مى کندواوراهم که مى خواهند بسوزانند.دستور بده تا اورا یارى کنیم.خطاب آمد:بروید اگراز شما یارى خواست اورا کمک کنید.ابتدا ملک باد نزد ابراهیم (ع) آمد وگفت:من‌موکل باد هستم.اگر امر بفرمائید به باد امر کنم تا آتش را به خانه نمرود ببرد ونمرودیان را بسوزاند.ابراهیم (ع)فرمود پناه من خداست وبتو نیازى ندارم.ملک ابرآمد وگفت اى ابراهیم!اجازه بده تا به ابر امر کنم آتش را خاموش کند.ابراهیم(ع)گفت امر خود را به خداى نادیده واگذاردم.ملک کوه آمد وگفت اى ابراهیم!اجازه بده کوه بابل را بر سرشان خراب نمایم وهمه را هلاک کنم.ابراهیم (ع)گفت بتو نیز محتاج نیستم.بعد جبرئیل آمد وگفت اى ابراهیم!هیچ احتیاجى ندارى ؟گفت دارم اما نه بتو.گفت به که دارى ؟گفت او از همه بهتر به حال من آگاه‌است.بعد از آن از طرف خدا ندا آمد: «یانار کونى برداً وسلاماً على ابراهیم»
ابراهیم از پیامبرانى است که خداوند او را بیش از دیگران با عظمت یاد نموده‌است واو را با القابى چون :حنیف،مسلم، حلیم، اوّاه، منیب،صدیق‌یاد کرده و بااوصافى چون:شاکرو سپاسگزار نعمتهاى خداوند،قانت و مطیع خالق توانا،داراى قلب سلیم،عامل و فرمانبردار کامل خدا،بنده مؤمن و نیکوکار،شایسته و صالح‌درگاه خدا و...وى را ستوده است.و به منصبهایى چون:امامت وپیشوائى مردم،برگزیده در دوجهان و خلیل اللهى مفتخر داشته است.
از جمله الطاف الهى بر ابراهیم آنست که:
او را از پیامبران اولوا العزم قرار داد.
پیامبرى را در ذریه او قرار داد.
علم وحکمت وشریعت بوى داده است.
اورا امّت واحده خواند.
و خانه کعبه بدست او تجدید بنا شد.
مقام امامت به او تفویض شد
مدت عمر ابراهیم دویست سال بوده و در شهر خلیل الرحمن فلسطین اشغالى مدفون است.
ابراهیم در قرآن
به قسمتى از گفتگوى ابراهیم با نمرودیان توجه نمائید:
«ابراهیم به پدرش گفت:چراچیزى که نمى شنود و نمى بیند و تورا از چیزى بى نیاز نمى کند را عبادت مى کنى ؟اى پدر!من به دانشى مطلع شده‌ام که تو به آن‌دست نیافته‌اى .پس از من پیروى کن تا تورا به راه راست هدایت کنم.اى پدر!شیطان را نپرست که شیطان معصیت خدا را نمود.اى پدر!من مى ترسم تو دچارعذاب الهى شوى وجزو یاران شیطان گردى !پدرش جواب داد:آیا از خدایان من‌رویگردان شده‌اى ؟اگر دست از این حرفها برندارى تورا سنگسار مى کنم!وتورا ازخود مى رانم!ابراهیم گفت با تو خداحافظى نموده واز خدا برایت طلب آمرزش‌مى نمایم که خدا به من مهربان است. واز شما و معبودانتان دورى مى کنم و خداى واحد را مى خوانم تا شاید با این دعا از درگاه خدا دور نشوم»
«ابراهیم به پدرش وقوم پدرش گفت:این تندیسها چیست که به آنها روى آورده وآنها را عبادت مى کنید؟گفتند:پدران ما اینها را عبادت مى کردند.ابراهیم‌گفت:شما وپدرانتان در گمراهى آشکار بودید.گفتند:آیا براى ما حق آورده‌اى یا ازبازیگرانى ؟ابراهیم گفت خداى شما پروردگار آسمانها وزمین است که آنها را آفریده‌ومن بر این مطلب شهادت مى دهم.بخداقسم:وقتى نبودید براى بتهاى شما چاره‌اى خواهم اندیشید!پس به بتخانه رفته وبتهاى آنان را بجز بت بزرگ را تا شاید سراغ اوبروند شکست.»
«ابراهیم به آنها گفت:آیا غیر از خدا،چیزى را مى پرستید که نه به شما سودى دارد ونه ضرر؟اُف بر شما وبتهایتان چرا تعقل نمى کنید؟آنها گفتند که :او رابسوزانید وخدایانتان را یارى کنید اگر کمک کننده به خدایانتان هستید!»
«ابراهیم به پدرش و قومش گفت:چه مى پرستید؟گفتند:بتانى را مى پرستیم وپیوسته سر بر آستانشان داریم.ابراهیم گفت:آیا وقتى آنها را صدا مى زنید صداى شما را مى شنودند؟آیا سود وزیانى براى شما دارند؟آنها گفتند:بلکه پدرانمان را این‌چنین یافته‌ایم.ابراهیم گفت آیا نمى دانید که بتهاى شما وپدرانتان با من دشمن‌منند.ولى پروردگار عالمیان کسى است که مرا آفرید و هدایت کرد.او کسى است که‌غذا وآشامیدنى به من مى دهد.و چون مریض شوم مرا شفا مى دهد و امیدوارم که‌روز قیامت خطاهاى مرا ببخشد.»
«ابراهیم به پدرش گفت:چرا چیزى که نمى شنود و نمى بیند و تورا از چیزى بى نیاز نمى کند را عبادت مى کنى ؟اى پدر!من به دانشى مطلع شده‌ام که تو به آن‌دست نیافته‌اى .پس از من پیروى کن تا تورا به راه راست هدایت کنم.اى پدر!شیطان را نپرست که شیطان معصیت خدا را نمود.اى پدر!من مى ترسم تو دچارعذاب الهى شوى وجزو یاران شیطان گردى !پدرش جواب داد:آیا از خدایان من‌رویگردان شده‌اى ؟اگر دست از این حرفها برندارى تورا سنگسار مى کنم!وتورا ازخود مى رانم!ابراهیم گفت با تو خداحافظى نموده واز خدا برایت طلب آمرزش‌مى نمایم که خدا به من مهربان است. واز شما و معبودانتان دورى مى کنم و خداى واحد را مى خوانم تا شاید با این دعا از درگاه خدا دور نشوم»
پیروزى ابراهیم(ع)بر نمرودیان
آن حضرت در زمان نمرود که در عجم به کیکاوس معروف بود،زندگى مى کرد.نمرود مردى باقوت وحشمت بود.سپاه بسیار داشت ودر سرزمین بابل آن‌زمان وکوفه زمان ما حکومت مى کرد.چهارصد صندلى طلا داشت که برروى هریک‌جادوگرى نشسته وجادو مى نمود.او یکشب در خواب دید که ستاره‌اى در افق‌پدیدار شد ونورش بر نورخورشید غلبه نمود.نمرود وحشت زده از خواب بیدار شدو جادوگران را احضار نموده وتعبیر خواب خود را از آنان جویا شد.گفتند طفلى دراین سال متولد مى شود که سلطنت تو بدست او نابود مى شود.وهنوز آن طفل ازصلب پدر به رحم مادر منتقل نشده است.نمرود دستور داد که بین زنان ومردان‌جدایى اندازند و کودکى که در آن سال متولد میشود،اگر پسر است،بکشند.واگردختر است،باقى بگذارند.تارخ که یکى از مقربّان نمرود بود شبى پنهانى نزدهمسرش رفت ونطفه ابراهیم بسته شد.هنگام تولد کودک،مادر ابراهیم (ع) به داخل‌غارى رفت وابراهیم (ع) در آنجا متولد شد.مادر،کودکش را درغار گذاشت وبه شهرمراجعت نمود.او همه روزه به غار مى رفت وبه فرزندش شیر مى داد وبرمى گشت.رشد یک روز آن حضرت مطابق یکماه کودکان دیگر بود.پانزده سال گذشت‌ودراین مدت ابراهیم (ع) جوانى قوى شده بود.روزى با مادرش به طرف شهرحرکت کردند .در راه به گله شترى رسیدند.ابراهیم (ع)از مادر پرسید:خالق اینهاکیست؟گفت آنکه آنهارا خلق کرد و رزق مى دهد وبزرگ مى نماید.ابراهیم (ع) درشهر با گروههاى بت پرست وارد بحث مى شد وآنها را محکوم مى نمود.واقرار به‌خداى نادیده کرد.به مصداق آیه شریفه «فلما جن‌ّ علیه اللیل راى کوکباً...» چون مذاهب آنهاراباطل دید وباطل نمود،فرمود: انّى وجهّت‌وجهى ...» بعد ابراهیم (ع) را به دربار نمرود بردند.نمرود مرد زشترویى بود ولى دراطرافش غلامان وکنیزان زیبا بودند.ابراهیم (ع) از عمویش آذر پرسید:اینها چه‌کسى هستند؟آذر گفت اینها غلامان وکنیزان وبندگان نمرودند! ابراهیم (ع) تبسمى کردوگفت چگونه است که بندگان و کنیزان و غلامان از خدایشان زیباترند؟آذر گفت‌از این حرفها نزن که تورا مى کشند.آمده است که آذر بت مى ساخت وبه ابراهیم (ع)مى داد تا بفروشدوابراهیم (ع) هم طناب به پاى بتها مى بست ومى گفت:بیاییدخدایى را بخرید که نمى خورد و نمى بیند و نمى آشامد و نه نفعى مى رساند ونه‌ضررى !با این تعریف ابراهیم (ع) کسى بتها را نمى خرید.وبتها را به نزد آذر برمى گرداند.
بت شکن دربتخانه
نمرودیان سالى دوبار در فروردین جشن مى گرفتند.در یکى از جشنها موقع‌خروج از شهر،آذر به ابراهیم (ع)پیشنهاد نمود که او هم به جشن برودتا شاید جشن‌آنهارا تماشاکرده وزبان از بدگویى بتها بردارد.ولى روز بعد موقع رفتن،ابراهیم(ع)گفت من مریض هستم!لذا همه با زینت تمام از شهر بیرون رفتند بجز ابراهیم (ع)که تبرى برداشت و به بتخانه رفت وهمه بتهارا شکست.سپس تبر را بر دوش بت‌بزرگ‌انداخت. «فجعلهم جُذاذاً الاّ کبیراً لهم» همه بتهارا خورد کرد مگر بُت‌بزرگ را.وقتى نمرود ونمرودیان باز گشتند وبه بتخانه آمدند تا خود را تبرک‌کنند،همه بتهارا شکسته دیدند غیر از بُت بزرگ.به روایتى شیطان به آنها اطلاع دادکه ابراهیم (ع)خدایان شمارا شکسته است.صداى ناله وفریاد مردم بلند شد.نزدنمرود رفتند که‌اى نمرود!خدایان مارا شکسته‌اند.نمرود دستور داد تا هرکه راشک‌دارید نزد من بیاورید.همه گفتند کار ابراهیم (ع) است.حضرت را احضار کردندوبه‌او گفتند: «أ انت فعلت‌َ هذا بآلهتنا یاابراهیم‌قال بل فعلهم کبیرهم هذافاسئلوهم اِن کانوا ینطقون»» آیا تو این عمل را نسبت به خدایان مابجاآوردى ؟گفت بت بزرگ این کار را کرده است از او بپرسید اگر حرف مى زند!نمرودیان گفتند اى ابراهیم (ع) این بتها سخن نمى گویند.سپس همگى خجل‌وشرمنده و سر به زیر انداختند.بعد ابراهیم (ع)فرمود چیزى را عبادت مى کنید که‌نه نفعى مى رساند ونه ضررو نه حرف مى زند.چون نمرودیان از جواب عاجزشدند،همگى گفتند اگر کمک کار خدایان خود هستید،ابراهیم (ع) رابسوزانید.نمرود دستور داد دیواره‌اى در دامنه کوه درست کردند وبمدت یکماه‌هیزم آورده ودر آن قرار دادند تا پرشد.بعد گفتند چگونه ابراهیم (ع) رادر آتش‌بیاندازیم؟شیطان بصورت آدمى ظاهر شد وگفت منجنیق بسازید!تا آن زمان‌منجنیق نساخته بودند وشیطان هنگامیکه به آسمانها راه داشت از جهنم دیدار کرده‌ودیده بود جهنمیان را با منجنیق درون آتش مى اندازند،یاد گرفته بود.لذا به آنها یادداد که چگونه این وسیله را بسازند.چهارصد نفر آمدند وهردونفر یک طنبا را گرفتندو ابراهیم (ع) را بالا بردند.در این هنگام در میان فرشتگان غلغله‌اى افتاد وبه پیشگاه‌الهى عرضه کردند که خدایا از شرق تا غرب یکنفر،تورا عبادت مى کند واوراهم که‌مى خواهند بسوزانند.دستور بده تا اورا یارى کنیم.خطاب آمد:بروید اگر از شمایارى خواست اورا کمک کنید.ابتدا ملک باد نزد ابراهیم (ع) آمد وگفت:من موکل‌باد هستم.اگر امر بفرمائید به باد امر کنم تا آتش را به خانه نمرود ببرد و نمرودیان رابسوزاند.ابراهیم (ع)فرمود پناه من خداست وبتو نیازى ندارم.ملک ابر آمد وگفت‌اى ابراهیم!اجازه بده تا به ابر امر کنم آتش را خاموش کند.ابراهیم (ع)گفت امر خودرا به خداى نادیده واگذاردم.ملک کوه آمد وگفت اى ابراهیم!اجازه بده کوه بابل رابر سرشان خراب نمایم وهمه را هلاک کنم.ابراهیم (ع) گفت بتو نیز محتاج‌نیستم.بعد جبرئیل آمد وگفت اى ابراهیم!هیچ احتیاجى ندارى ؟گفت دارم اما نه‌بتو.گفت به که دارى ؟گفت او از همه بهتر به حال من آگاه است.بعد از آن از طرف‌خدا ندا آمد: «یانار کونى برداً وسلاماً على ابراهیم» ابن عباس گفت اگر خدانمى فرمود سلاماً آتش چنان سرد مى شد که ابراهیم (ع)از سرما هلاک‌مى گردید.پس به فرشتگان امر نمود تا بازوى ابراهیم (ع) را گرفتند وآهسته در میان‌آتش قرار دادند ودرمیان آتش،چشمه‌هاى آب آفرید.آمده است که نمرودیان هرچه‌مى کردند ابراهیم (ع) را داخل آتش بیاندازند ابراهیم (ع) نمى افتاد.شیطان بصورت‌آدمى به آنها گفت دو زن عریان نزدیک منجنیق بردند.یک مرتبه ابراهیم (ع) داخل‌آتش افتاد.علت را از شیطان پرسیدند گفت دو ملکى که ابراهیم (ع) را گرفته بودندبا دیدن دوزن عریان،از ترس خداوند بر خود پیچیدند واز ابراهیم (ع)غافل‌شدند.ابراهیم (ع)چهل روز در آن حال بود سپس از آتش خارج شده وبطرف شام‌حرکت کرد.در راه به شهر فزان رسید.دید که مردم شهر همه زینت مى کنند.علت راپرسید.گفتند که شاه ما دخترى دارد که در زیبائى بى نظیر است.اما هرچه از طرف‌پادشاهان براى او خواستگار آمده است،قبول نمى کند.وگفته کسى را که خودبخواهم بشوهرى انتخاب مى نمایم.هشت روز است که مردان اینجا خود را زینت‌کرده‌اند ودختر هم آنهارا تماشا مى کند شاید یکى را بپسندد!ولى تاکنون کسى راانتخاب نکرده است.ابراهیم (ع)با لباس پشمینه در کنار میدانى نشست.
ناگاه دخترترنج بدست ولباس کذایى پوشیده،با تعدادى کنیز بطرف آنجا آمدند.
ازدواج ابراهیم(ع)
چون نور محمدى (ص)رادر پیشانى ابراهیم (ع) مشاهده کرد،ترنج را بطرف ابراهیم(ع) رها کرد ورفت.پس غلامان آمدند و ابراهیم (ع) را نزد شاه بردند.شاه تا ابراهیم(ع) را دید ،گفت دخترم!شوهر خوبى انتخاب کردى .پس دختر که ساره نام داشت‌به عقد ابراهیم (ع) درآمد.بعد از چندى ابراهیم (ع) به همراه ساره حرکت کردندوبه شهر خمس رسیدند.طبق دستور شاه آنجا یک پنج اموال مسافرین رابزورمى گرفتند. ابراهیم (ع) ساره را در صندوقى قرار داده بود تا از نامحرمان حفظ‌شود.مأمورین شاه ابراهیم (ع) وصندوق را نزد شاه بردند.شاه از ابراهیم (ع) پرسیداین زن کیست؟ابراهیم (ع) گفت خواهرم است.شاه خواست به ساره جسارتى کندکه ناگاه زمین اورادر برگرفت.از ابراهیم (ع) خواهش کرد که اورا آزاد کند.ابراهیم (ع)هم دعا کرد وزمین اورا رها نمود.شاه کنیزى داشت که آن را به ساره بخشید.وگفت:هااجرک. یعنى این پاداش ت.دیگر نام کنیز هاجر شد.سپس ابراهیم (ع) با همراهان‌به بیت المقدس رفتند.ببینید بزرگان چگونه امتحانهاى الهى را پشت سر گذاشتند.ازخوف لنبلونّکم بشى ء من الخوف که آتش ترس دارد.ترس از سوختن.ولى لقاءاللهبى اجر نمى شود.وقتى ابراهیم (ع) با ساره وهاجر به بیت المقدس رسیدند،
هلاکت نمرودیان
از طرف خدا ندا رسید که‌اى ابراهیم!به بابل برو و نمرود را به خداپرستى دعوت‌نما.حضرت به بابل که کوفه امروزى است،نزد نمرود رفت واورا به خداپرستى دعوت نمود.نمرود گفت اى ابراهیم!مرا بخداى تو احتیاجى نیست.من مى خواهم‌پادشاهى را از خداى تو بگیرم واورا هلاک نمایم!!این بود که دستور داد تا اطاقکى به تعلیم شیطان ساختند وخود درون آن قرار گرفت وچهار کرکس اورا بلند کردندوبالابردند.چون بالا رفت تیرى بطرف آسمان انداخت.جبرئیل آن تیر را به خون‌ماهى آغشته کرد.ماهى نالید خدایا تیغ دشمن را به خون من آغشته کردى .ندا رسیدکه تیغ را تا قیامت بر شما حرام کردم.بعد نمرود تیر خونآلود را که دید ،گفت کارخداى ابراهیم را ساختم.ابراهیم (ع) گفت از این حرف برگرد که مردن براى خدانیست.نمرود گفت اگر خداى تو زنده است،من لشکر جمع آورى مى کنم به خدایت‌بگو که لشکر جمع کندتا با یکدیگر جنگ کنیم!پس نمرود از اطراف عالم لشکربزرگى که سیصد فرسخ لشکرگاه آنها بود جمع کرد.ابراهیم (ع) دعا کرد که خدایا این‌ملعون را هلاک کن.خداوند به عدد لشکر نمرود پشه فرستاد که بر سر هر یک‌پشه‌اى نشست و در اندک زمانى اورا هلاک نمود.رئیس پشه‌ها، پشه‌اى بود که یک‌چشم ویک پا و یک دست و نیمه بدنى داشت.آمد وروى زانوى نمرود نشست.نمرود به زنش گفت این پشه‌ها لشکر مرا هلاک کردند .دست برد تا پشه را بکشد که‌پشه بلند شد ولب بالا و لب پایین نمرود را نیش زده‌آورد دماغ نمرود شد وبه داخل‌مغز نمرود نفوذ کرده ومشغول نیش زدن شد!صداى فریاد نمرود بلند شد و ازشدت درد خواب وخوراک از او سلب‌گردیدغلامانش مرتب بر سرش مى زدند تاپشه از حرکت بایستد.همانجور او را اذیت نمود تا به درک واصل شد.بقیه لشکر اوبه ابراهیم (ع) ایمان آوردند.
-
۱۳۸۷/۰۴/۰۲, ۰۸:۱۷ #2
عضو وفادار
- تاریخ عضویت
بهمن ۱۳۸۶- نوشته
- 321
- مورد تشکر
- 295 پست
- حضور
- نامشخص
- دریافت
- 0
- آپلود
- 0
- گالری
- 0
من بعضي مواقع تعجب مي كنم كه چطور چنين داستان هاي بي معني را باور مي كنيم. مردي زن و بچه خود را به درخواست زن ديگرش در بيابان رها مي كند و بعد از سالها بر مي گردد و قصد جان فرزندش را مي كند و ما مي گوييم حكمت خدا را ببين!
يهوديان در قهرمان سازي هاي خود پايبند هيچ اصول منطقي نبودند. اما چرا با اين همه تجربه بشري چنين داستانهايي را باور مي كنيم. عيبي بر گذشتگان نيست اما ما چرا هنوز دست از اين خرافات بر نمي داريم و از داستانهايي پيروي مي كنيم كه براي كودكان نيز بي معني جلوه مي كند.
-
۱۳۸۷/۰۴/۰۳, ۲۱:۴۹ #3
عضو وفادار
- تاریخ عضویت
- خرداد ۱۳۸۷
- نوشته
- 378
- مورد تشکر
- 372 پست
- حضور
- نامشخص
- دریافت
- 1
- آپلود
- 0
- گالری
- 0
جناب ذهن ازاد یک نگاهی به کتاب های دکتر شریعتی بیاندازید.
-
۱۳۸۷/۰۴/۰۵, ۱۵:۰۵ #4
عضو وفادار
- تاریخ عضویت
- بهمن ۱۳۸۶
- نوشته
- 321
- مورد تشکر
- 295 پست
- حضور
- نامشخص
- دریافت
- 0
- آپلود
- 0
- گالری
- 0
نوشته اصلی توسط منصور دهمرده
دوست گرامي
زماني به انديشه هاي شريعتي علاقه داشتم اما او از روي بسياري از اشكالات عبور مي كرد و با بازي با كلمات به توجيح موضوعات مي پرداخت.
شريعتي مي خواست فلسفه جديد را سوار اسلام كند نه اينكه بفهمد حقيقت چيست. تفاوت نيات آدم نتايج متفاوتي ايجاد مي كند.
حال شما بگوييد آيا شما به صرف ديدن يك خواب حاضريد سر بچه خود را ببريد. اگر نه چرا عملي اين چنين را ستايش مي كنيد ؟ حتي با آشكار شدن حكمت ماجرا يعني قرباني كردن گوسفند به جاي انسان اين ماجرا بي معني تر از اولش نمود مي يابد.
براستي چرا داستانهاي قوم كوچكي در كره زمين اينطور در سيستم اعتقادي ما وارد شده است؟ چرا در قرآن قصه هاي كهن مردم چين ، آمريكا و آفريقا يافت نمي شود؟ چرا به رغم وجود داستان موسي از اشاره به ابوالهول و اهرام صرفنظر شده است؟
براي درك اين حقايق بايد به بازبيني همه انديشه هاي خود بپردازيم.
-
۱۳۸۷/۰۴/۰۵, ۱۶:۵۲ #5
عضو وفادار
- تاریخ عضویت
- ارديبهشت ۱۳۸۷
- نوشته
- 492
- مورد تشکر
- 569 پست
- حضور
- 1 روز 14 ساعت 38 دقیقه
- دریافت
- 10
- آپلود
- 0
- گالری
-
1
حضرت ابراهیم
سلام.
سفسطۀ همیشگی! یک سخن را در دهان فرد میگذارید وبعد بر دهانش میکوبید که چرا این حرف از دهانت بیرون آمد!! نوشته اصلی توسط ذهن آزاد
1. ابراهیم(ع)، هیچ عملی را انجام نمیداد مگر به فرمان خداوند. این فرمان خدا بود که زن و نوزادت را به میان بیابان ببر، رها کن و بیا. ابراهیم با همین امتحانات سخت بود که توانست به مقام "خلیل الله" نائل آید. فرق ابراهیم(ع) با شما این بود که او میدانست که مرگ و زندگی دست بشر و طبیعت و سایر عوامل نیست. خداوند اگر بخواهد در مرگبارترین شرایط فرد ناتوانی را زنده باقی میگذارد و اگر بخواهد در هزاران حصار امنیتی هم جانش را میستاند. دیدیم که خداوند جان اسماعیل را در آن بیابان بی آب و علف حفظ فرمود و در عین حال برای کسانی چون نمرود و سایر جباران و ستمگران هزاران محافظ و دیوارهای قلعه و پزشکان ممانعت از مرگ نتوانستند کرد!! ولی کو کسی که عبرت بگیرد؟؟؟؟
2. ابراهیم(ع) قصد جان فرزند را نکرده بود. او فقط مجری عمر الهی بود و فرزند بزرگوارش اسماعیل(ع) نیز به فرمان خدا گردن نهاد. فرق ابراهیم(ع) با شما این بود که او معتقد بود فرزندم را خدایم به من عطا فرموده است پس هرگاه بخواهد میتواند او را از من بازپس بگیرد، اسماعیل هم این اعتقاد را داشت. مشکل شما اینستکه فراموش کردی جانت را خودت به خودت عطا نکردی که اگر خدا امر به گرفتنش کند، حق اعتراض داشته باشی.
در هر دو مورد فوق خدا میتوانست جان اسماعیل(ع) را بدون فرمان به ابراهیم(ع) بگیرد ولی هدف این بود که ابراهیم(ع) صداقتش را در بندگی خدا نشان دهد تا هم ایمان و یقینش ثابت شود و هم داستانش عبرتی باشد برای ما و شما که بدانیم صداقت در بندگی یعنی چه.
باز هم سفسطه. شما طوری حرف میزنی که گویی وجود ماوراءالطبیعه و خدا و انبیاء بالکل منتفی است!!! نوشته اصلی توسط ذهن آزاد
بله اگر این داستانها دروغ بودند حرف شما درست بود ولی اینها حقایقند و این داستان ربطی دروغپردازی یهود ندارند. شما دارید سفسطه میکنید و وجود خدا، ماوراءالطبیعه و سایر حقایق را ما با دلایل کافی اثبات کرده ایم. شما بهتر است به جای سفسطه در داستانهای انبیاء ابتدا انسانشناسی و سپس خداشناسی اسلامی را بخوانید تا چنین سخنان خطایی را به زبان نیاورید.
به امید ظهور
-
تشکر
-
۱۳۸۷/۰۴/۰۸, ۱۱:۴۸ #6
عضو وفادار
- تاریخ عضویت
- بهمن ۱۳۸۶
- نوشته
- 321
- مورد تشکر
- 295 پست
- حضور
- نامشخص
- دریافت
- 0
- آپلود
- 0
- گالری
- 0
مسلمان ايراني عزيز
استدلال شما نيز مصداق كردن كله زير برف است. آيا در داستان ابراهيم ابتدا زن او از او درخواست نكرده بود كه هاجر و بچه اش را از او دور كند و سپس فرمان خدا صادر شده است. عجيب نيست كه خواست خدا همراستا با حسادت زنش شده است؟ در ثاني اين قصه به غير از گيج كردن ذهن انسان از تشخيص درست و غلط چه چيز دارد.
عقايد ما مملو از موضوعات بي اساس است و هيچ راهي براي پالايش آن وجود ندارد.
-
۱۳۸۷/۰۴/۰۸, ۱۸:۵۴ #7
عضو وفادار
- تاریخ عضویت
- ارديبهشت ۱۳۸۷
- نوشته
- 492
- مورد تشکر
- 569 پست
- حضور
- 1 روز 14 ساعت 38 دقیقه
- دریافت
- 10
- آپلود
- 0
- گالری
-
1
سلام
سفسطه است. دست پیش گرفتی که پس نیفتی. این شمایی که کله در برف کردی و فکر میکنی چون خودت کسی را نمیبینی کسی هم شما را نمیبیند. نوشته اصلی توسط ذهن آزاد
سفسطه است. شما اگر داستان ابراهیم را آنطور که اسلام نقل کرده قبول ندارید که باید در وجود ابراهیم شک کنید پس اصلا جای بحثی نیست، اگر هم آنها را قبول دارید که باید آنطور که نقل شده به آن نگریست و نه آنطور که دوست دارید.(ما به روایت عهد عتیق کاری نداریم) نوشته اصلی توسط ذهن آزاد
فرمان خدا از چند جهت مفید بود:
1.مشکل خانوادگی ابراهیم حل میشد.
2. مهمتر اینکه اینجا یک امتحان بزرگ الهی صورت گرفته بود.
3.عبرتی بود از روش بندگی کردن برای من و شما.
نخیر، عجیب مغلطۀ شماست. خدا بخاطر حسادت ساره(س)، ابراهیم را وادار میکند فرزند نورسش را در خطر مرگ قرار دهد؟ نوشته اصلی توسط ذهن آزاد
اگر قرار بود که این دور شدن فقط برای حل مشکل حسادت ساره(س) باشد که خب ابراهیم میتوانست همسر دومش را به یک خانۀ دیگر ببرد.(یعنی با حساب شما خدا به ابراهیم دستور دهد که یک خانۀ دیگر بگیر و زن دوم و فرزندت را بدانجا ببر) شما اصلا متوجه ماجرا نیستی. خدا میخواهد هم ابراهیم را به سختی امتحان کند و هم به من و شما و آیندگان بفهماند که در مرگبارترین شرایط هم قادر است ضعیفترین انسان را که یک نوزاد است نجات دهد؛ و این از حکمت خداست که با این فرمان مشکل حسادت ساره(س) برطرف میشود.
آیا برای ابراهیم(ع) برای اجرای فرمان زن اولش فرسنگها راه میپیماید و آنها را در آن دیار رها میکند؟ همانگونه که عرض کردم:
فرق ابراهیم(ع) با شما این بود که او میدانست که مرگ و زندگی دست بشر و طبیعت و سایر عوامل نیست. خداوند اگر بخواهد در مرگبارترین شرایط فرد ناتوانی را زنده باقی میگذارد و اگر بخواهد در هزاران حصار امنیتی هم جانش را میستاند. دیدیم که خداوند جان اسماعیل را در آن بیابان بی آب و علف حفظ فرمود و در عین حال برای کسانی چون نمرود و سایر جباران و ستمگران هزاران محافظ و دیوارهای قلعه و پزشکان ممانعت از مرگ نتوانستند کرد!! ولی کو کسی که عبرت بگیرد؟؟؟؟
در ضمن ساره(س) زن کوچکی نبود. اینرا به خاطر داشته باشید.
نوشته اصلی توسط ذهن آزاد
البته نه هر انسانی. حقیقت خیلی هویداتر از این حرفهاست. جریان همون کبک مورد نظر است. تشخیص درست و غلط در این ماجرا خیلی ساده است.
بله عقاید شما نیاز به بازسازی اساسی دارد. بخصوص که هنوز تفاوت روایات و سیرۀ انبیاء با عقاید را نمیدانید. نوشته اصلی توسط ذهن آزاد
به امید ظهور
-
تشکر
-
۱۳۸۷/۰۴/۰۹, ۱۰:۲۸ #8
عضو وفادار
- تاریخ عضویت
- بهمن ۱۳۸۶
- نوشته
- 321
- مورد تشکر
- 295 پست
- حضور
- نامشخص
- دریافت
- 0
- آپلود
- 0
- گالری
- 0
دوست خوب جناب مسلمان ايراني
اين گونه گفته مي شود كه ابراهيم نذر كرده بود كه اگر خدا به او پسري داد او را در را ه خدا قرباني كند. اما فراموش مي كند و سه بار خواب مي بينيد كه نذرش را ادا نكرده است....
خوب دوست من آيا ما مي بايست از اين الگو ها پيروي كنيم.( قرباني كردن فرزند!) چرا شما اين سنت ها را كنار گذاشته ايد؟
اميدوارم كمي تعصب و عصبانيت را كنار بگذاريد و واقع بينانه تر به قصه نگاه كنيد. بهر حال مي دانم شما نيز از عقل خود پيروي مي كنيد. داشتن اين باورها در اين روزگار خيلي هم مضر نيست و آدم زرنگ خود را هم رنگ اجتماع مي كند تا در برابر عقايد آنان قرار نگيريد. من از قصه ابراهيم بت شكني او را پسنديدم و سعي مي كنم بت هاي ذهنيم را بشكنم.
-
۱۳۸۷/۰۴/۰۹, ۱۳:۱۷ #9
عضو وفادار
- تاریخ عضویت
- خرداد ۱۳۸۷
- نوشته
- 378
- مورد تشکر
- 372 پست
- حضور
- نامشخص
- دریافت
- 1
- آپلود
- 0
- گالری
- 0
جناب ذهن ازاد اولا کجا گفته شده ابراهیم نذر کرده دوما از اول هم قرار نبود که کسی قربانی شود بحث سر امتحان ابراهیم بود این که دیگر مسئله ی مشکلی نیست.بعد سنت قربانی کردن چهار پایان هنوز هم ادامه دارد.اين گونه گفته مي شود كه ابراهيم نذر كرده بود كه اگر خدا به او پسري داد او را در را ه خدا قرباني كند. اما فراموش مي كند و سه بار خواب مي بينيد كه نذرش را ادا نكرده است....
خوب دوست من آيا ما مي بايست از اين الگو ها پيروي كنيم.( قرباني كردن فرزند!) چرا شما اين سنت ها را كنار گذاشته ايد؟
این عبدالمطلب بود که چنین نذری کرد و نه ابراهیم و این قصه که میگوید در مورد عبدالمطلب است که خواست سر عبدالله را ببرد. در ضمن در سندیت این ماجرا هم تردید وجود داره.
ویرایش توسط سرباز اسلام : ۱۳۸۷/۰۴/۰۹ در ساعت ۱۷:۱۷
-
تشکر
-
۱۳۸۷/۰۴/۱۰, ۱۳:۱۴ #10
عضو وفادار
- تاریخ عضویت
- بهمن ۱۳۸۶
- نوشته
- 321
- مورد تشکر
- 295 پست
- حضور
- نامشخص
- دریافت
- 0
- آپلود
- 0
- گالری
- 0
دوست گرامي نوشته اصلی توسط منصور دهمرده
اخيرا" كارتوني را تلويزيون پخش كرد كه داستان ابراهيم اينگونه نقل شده بود. اما مهم نيست شما بگوييد اصل قصه به چه گونه اي است بهر حال روايات در اين زمينه متفاوت است.
خود درخواست خدا براي كشتن فرزند امتحاني بي معني است.يعني امتحان ايمان شما در پيروني نكردن از عقل و احساس خود و ناديده گرفتن خواست و اراده ديگري.
من هيچ جنبه آموزده اي را در اين ماجرا نيافتم. رها كردن فرزندان و بازگشت بعد از چندين سال و بقيه ماجرا.
واقعا" شما چه تصوري از خدا داريد؟ پادشاهي كه امور جهان را رها كرده و به امور انبيا خود مي رسد و آنها را سربه سر مي گذارد كه ببيند چقدر ايمان دارد كه چه بشود كه بجاي فرزندش گوسفند قرباني كند!
عجيب نيست كه نسل پيامبران تنها در قومي كوچك محدود شده است؟ و نسل به نسل منتقل مي شود آنهم در قومي كه خود را برگزيده مي دانند و بقيه آنها را قبول ندارند. ماجرا ساده تر از اينهاست اما بسيار پيچيده شده است و به سختي مي توان اين عقايد عجيب و غريب را پالايش نمود.
اطلاعات موضوع
کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کلمات کلیدی این موضوع
مجوز های ارسال و ویرایش
|
اشتراک گذاری