تفاوت در امکانات و عدل الهی

[meshkaat]

يكي از دوستان دریکی از پستهای وبلاگ عد ل الهی(چرا بعضي ها كم عقل هستند؟ ) سوال جالبي را در رابطه با مطالب آن پست بنده پرسيد كه مناسب ديدم تا عين سوال ايشان همراه با پاسخ بنده را در يك پست مستقلي بياورم . تا اگر در ذهن شما بزرگواران نيز چنانچه چنين سوالي وجود داشته باشد پاسخي باشد براي ذهن كاووشگر شما::::

حكمت و مصلحت خداوند جهت رشد و پايدار سازي جهان همه قبول داريم . سوال اصلي كه همه ذهن هارا پر كرده اينست كه چرا اين تفاوت منفي شامل حال كسي بشود كه خود تقصيري در اين كمبود نداشته است؟ فرضا انساني كه با لقمه حرام و يا نطفه حرام به دنيا آمده باشد . چنين شخصي ضمينه مساعدي براي گناه و يا نقص عضو دارد .كه ناشي از تقصيرات پدر و مادر ايشان مي باشد. در اين مورد عدالت الهي بر اين شخص كه از پدر و مادر ناسالم به دنيا آمده چگونه مي باشد؟
خداوند متعال با توجه به استعدادهايي كه به انسانها ميدهد در قبال اين استعدادها تكاليفي نيز بر عهده او مي گذارد بنا بر اين اگر كسي استعداد بيشتري دارد مسؤليت بيشتري نيز بر عهده اوست واستعداد نيز تنها به اين نيست كه كسي مثلا درس زيادي بخواند ، ويا تلاش بيشتري براي پول در آوردن بكند. بلكه هر نيازي كه در وجود ما نهفته است حاكي از يك استعدادي است كه خداوند متعال در وجود ما به وديعه نهاده است . مثلا مهر باني ، خوش خُلقي .... از موهبت هاي الهي است كه به كسي اگر داده شد عنوان يك استعداد محسوب مي شود گرچه نتواند مدارج عاليه تحصيل را طي كند يا پول بيشتري در بياورد . بنا براين خداوند متعال اگر استعدادي به كسي داد در مقابل آن تكاليفي از او مي خواهد . امّا اينكه اگر كسي پدر و مادرش پول يا غذاي حرامي به او دادند تا موقعي كه به سنّ تكليف نرسيده ، مسوليتي ندارد و مسوليت اطعام به حرام بر عهده وليّ اوست . موقعي نيز كه او به سنّ تكليف رسيد مختار است كه دنبال روزي حلال برود يا راه حرام خوري را ادامه دهد . خداوند متعال نيز كه انبياء را ارسال كرد تنها به اين منظور بود كه راه رشد و گمراهي را به مردم بنمايانند و زمينه انتخاب را براي مكلفين فراهم كنند كه هركس خواست با دليل وبينه راه رشد را بپيمايد وهركس خواست با وجود زمينه اختيار دليل راه گمراهي را طي كند بنا براين تكاليف الهي متوجه هر شخص خاصّ خودش است . باتوجه به اين مطالب بالا اين هيچ گونه نا عدالتي در احكام يا برنامه هاي الهي متصور نيست .......
راستی نظر شما چیه در این مورد؟؟؟؟؟

[khoshnazar]

به نام خدا
اصولاً اگر به این نکته توجه کنیم که یک موجود بر اساس علل و عوامل ایجاد کننده ی آن به وجود می آید آنگاه نباید انتظار داشت که بیش از نتایج آن علل و عوامل به آن داده شود.
همانطور که گفته اند گندم از گندم بروید جو ز جو، گندم خوب هم از گندم خوب بروید بد ز بد...
با این حساب اتفاقاً اگر به موجودی بیش از حد شرایطش داده شود خلاف عدالت است.
به علاوه از هر موجودی بیش از حد استعدادش نیز انتظار نمی رود. و به اندازه ی استعدادش رشد و پیشرفت خواهد کرد...

[نگار]

كسى كه بد اخلاق باشد، دروغ بگويد و نمازهم نخواند، ولى ارتباط با نامحرم نداشته باشد،حجاب خود را نيزرعايت كند، به جهنم مى رود يا بهشت؟ اگر به بهشت مى رود، تفاوت او با كسى كه نماز مى خواند و دروغ نمى گويد، ولى اخلاق خوبى ندارد چيست؟ اگر به جهنم مى رود، تفاوت او با كسى كه دزدى مى كند، بى حجاب است و با نامحرم ارتباط دارد چيست؟

[meshkaat]

كسى كه بد اخلاق باشد، دروغ بگويد و نمازهم نخواند، ولى ارتباط با نامحرم نداشته باشد،حجاب خود را نيزرعايت كند، به جهنم مى رود يا بهشت؟ اگر به بهشت مى رود، تفاوت او با كسى كه نماز مى خواند و دروغ نمى گويد، ولى اخلاق خوبى ندارد چيست؟ اگر به جهنم مى رود، تفاوت او با كسى كه دزدى مى كند، بى حجاب است و با نامحرم ارتباط دارد چيست؟

براى رهايى از جهنم و رفتن به بهشت دو چيز لازم است: ايمان و عمل صالح. بيش از 30آيه درباره اين موضوع در قرآن كريم آمده است مانند: «وبَشِّرِ الَّذينَ ءامَنوا وعَمِلوا الصّــلِحـتِ اَنَّ لَهُم جَنّـت... ;(بقره،25
«وقالوا لَن يَدخُلَ الجَنَّةَ اِلاّ مَن كانَ هودًا اَو نَصـرى تِلكَ اَمانِيُّهُم * بَلى مَن اَسلَمَ وَجهَهُ لِلّهِ وهُوَ مُحسِنٌ فَلَهُ اَجرُهُ عِندَ رَبِّه ;(بقره،111ـ112
)«والَّذينَ ءامَنوا وعَمِلواالصّــلِحـتِ اُولـئِكَ اَصحـبُ الجَنَّةِ هُم فيها خــلِدون ;(بقره،82) پس كسى از عذاب رهايى يافته و به بهشت مى رود كه به اصول دين اعتقاد و ايمان داشته، به فروع دين عمل نمايد.
كسى كه ايمان دارد، اگر كار زشت و ناپسندى انجام داد، بايد توبه كند، كه با توبه همه گناهان پاك مى شود. نماز ستون دين و يكى از بزرگ ترين واجبات اسلام است و قبولى آن در روز قيامت معيار قبولى ديگر اعمال است. امام صادق(ع) مى فرمايد: نخستين چيزى كه در روز قيامت حساب رسى مى شود نماز است كه اگر پذيرفته شد، ديگر اعمال هم پذيرفته مى شود و اگر پذيرفته نشد، ديگر اعمال هم پذيرفته نمى شود.
بنابراين كسى كه نماز نخواند،هر چند حجاب خود را به طور كامل رعايت كند و از ارتباط با نامحرم دوري كند،معيار قبولى اعمالش را از دست داده است.
امّا اگركسى نماز بخواند و به نماز اهمّيت بدهد، اولا: اهتمام دادن به نماز، موجب مى شود تاانسان از كارهاى زشت دور شود. خداوند مى فرمايد: نماز را برپادار، كه نماز از زشت كارى و ناشايست باز مى دارد.(عنكبوت،45)

[meshkaat]

كسى كه بد اخلاق باشد، دروغ بگويد و نمازهم نخواند، ولى ارتباط با نامحرم نداشته باشد،حجاب خود را نيزرعايت كند، به جهنم مى رود يا بهشت؟ اگر به بهشت مى رود، تفاوت او با كسى كه نماز مى خواند و دروغ نمى گويد، ولى اخلاق خوبى ندارد چيست؟ اگر به جهنم مى رود، تفاوت او با كسى كه دزدى مى كند، بى حجاب است و با نامحرم ارتباط دارد چيست؟

ادامه پاسخ قبلي:

اگرانسان نمازگزار،براثرغفلت يا وسوسه هاى شيطاني برخى از گناهان انجام داد،همين نماززمينه توبه او را فراهم نموده واوموفق به توبه و ترك آن گناه مى شود.خداوند متعال دراين باره مى فرمايد:و نمازرا برپادار در دو طرف روز و درساعاتى ازآغاز شب كه خوبى ها ،بدى ها را از ميان مى برد.(هود،114)
پس كسى كه نماز مى خواند و به آن اهمّيت مى دهد، با كسى كه نماز نمى خواند ولى برخى ازكارهاى نيك راانجام مى دهد، يكسان نيست،گرچه گاهى همان كارهاى نيك اگر با نيت خالص باشد انسان را به نمازخواندن نيز تشويق مى كند.خداوند متعال مى فرمايد: «اَم نَجعَلُ الَّذينَ ءامَنوا وعَمِلُوا الصّــلِحـتِ كالمُفسِدينَ فِى الاَرضِ اَم نَجعَلُ المُتَّقينَ كالفُجّار ;(ص،28) آيا كسانى را كه ايمان آوردند و كارهاى نيك و شايسته كردند مانند تبهكاران روى زمين مى گردانيم؟ آيا پرهيزكاران را مانند بدكاران مى سازيم.»
نتيجه:
شخصى كه با ايمان از دنيا مى رود، چنان چه گنه كار باشد، توبه نكرده باشد و شفاعت هم شامل او نشود، مدّتى به جهنم خواهد رفت و پس از پاك شدن، از جهنم بيرون آمده، وارد بهشت مى شود. در روايتى كه از امام رضا(ع) نقل كرده اند، آن حضرت مى فرمايد: گنه كاران اهل توحيد وارد آتش مى شوند و از آن خارج مى شوند.

[شهيدان]

چنانچه برخي از دوستان گفتند ، همه كارهاي خداوند حكيمانه واز روي مصلحت است .اگر كسي كور به دنيا مي آيد يا ديوانه يا معلول و....همه اش بر اساس مصلح الهي است .ما بايد به قضا وقدر الهي ايمان داشته باشيم وهرگز معترض كارهاي خدا نشويم.
يك داستاني عرض كنم : روزي يكي از پيامبران از كنار رودخانه اي مي گذشت كه ديدند چند نوجوان در اين آّّبها بازي مي كنند .يكي از اين بچه ها نابينا بود وبقيه بچه ها اين نوجوان نابينا را اذيت مي كردند وسر اورا داخل آب فرومي كردند و....
اين پيامبر با ديدن اين صحنه ناراحت شد وبه خداوند عرضه داشت كه ك خدايا اگر من جاي شما بودم اين نوجوان را شفا مي دادم تا بتواند از خودش دفاع كند واينقدر اذيت نشود.
ساعتي بعد كه از همين مسير مي گذشت ديد اين نوجوانه نابينا خوب شده حالا اين نوجوان سر بقيه را داخل آب مي كند وآنها را اذيت مي كند.با ديدن اين صحنه به خدا عرض كرد خدايا توبهتر مي داني كي كور باشه كي بينا؟
از اين داستان هم پي مي بريم كه بايد برقضا وقدر الهي تسليم باشيم وهر چه از او براي ما مي رسد را هديه يك دوست بپنداريم .آنچه از دوست رسد نكوست.
التماس دعا