مشاعره (مراعات مطلع اشعار با شعر درج شده در پست قبلی ضروریست)

[Tuberose]

ما با توایم و با تو نِه ایم اینت بُلعَجب !

در حلقه ایم با تو و چون حلقه بَر دریم

نه بویِ مهر می شنویم از تو ای عجب

نه روی آن که مهرِ دِگر کس بِپروریم

از دشمنان برند شکایت به دوستان

چون دوستدشمناست شکایت کجا بریم

ما خود نمی رویم دوان در قفایِ کس

آن می برد که ما به کَمَندِ وی اَندریم

سعدی تو کیستی که در این حلقهی کَمَند

چَندان فِتاده اند که ما صیدِ لاغریم



سعدی

[guest]

واقعا زیبا بود سرکار سپاس از شما

من به خود نامدم این جا که به خود باز روم

آن که آورد مرا باز برد در وطنم

تو مپندار که من شعر بخود می گویم

تا که هشیارم و بیدار یکی دم نزنم

[Andromeda]

مثلِ آشفتگیِ مُجرمِ درحالِ فرار
برو از خاطره هایت اثری جا نگذار
#علی_صفری

[guest]

راستی در کجایِ این خاکی
کربلا یا که در خراسانی
بادها می‌وزند و می‌گویند
شاید امشب بقیع می‌مانی
گاهی از بوی سیب می‌فهمم
علقمه رفته‌ای به مهمانی
شاید امشب مدینه‌ای شاید
یا که شاید دمشق , می‌دانی
هرکجا‌یی همیشه قلبت شاد
هرکجایی سرت سلامت باد

حسن لطفی

[علی ولی زاده]

در رفع حجب کوش نه در جمع کتب


کز جمع کتب نمی‌شود رفع حجب



در طی کتب بود کجا نشهٔ حب


طی کن همه را بگو الی الله اتب

   

اابوسعیدابولخیر

[guest]

به لاله در خون خفته شهیدِ دست از جان شسته
قسم به فریاد آخر به اشک لرزان مادر
که راه ما باشد آن راه تو، ای شهید
که راه ما باشد آن راه تو، ای شهید
همه به پیش، همه به پیش
به یک صدا

جاویدان ایران عزیز ما

که تا آخرین نفس راهت را ادامه خواهیم داد، ای شهید
قسم به اسم آزادی به لحظه‌ای که جان دادی
به قلبِ از هم پاشیده شهید در خون غلتیده
که راه ما باشد آن راه تو، ای شهید
که راه ما باشد آن راه تو، ای شهید
همه به پیش، همه به پیش
به یک صداجاویدان ایران عزیز ما
که تا آخرین نفس راهت را ادامه خواهیم داد، ای شهید
قسم به عزم هم رزمان ستم کشان با ایمان
به خستگان جان بر کف دلاوران هم‌ پیمان
که راه ما باشد آن راه تو، ای شهید
که راه ما باشد آن راه تو، ای شهید
همه به پیش، همه به پیش
به یک صداجاویدان ایران عزیز ما

شاعر : جهانبخش پازوکی

[علی ولی زاده]

ای تن تو پاک‌تر از جان پاک


روح تو پرورده روحی فداک

   

نظامی » خمسه » مخزن الاسرار »

[شقایق]

کی توانم شعله ی عشق تو را در دل نهفت


شمع روشن در میان شیشه پیدا می شود


ظهیر فاریابی

[علی ولی زاده]

دل هر که صید کردی نکشد سر از کمندت


نه دگر امید دارد که رها شود ز بندت


به خدا که پرده از روی چو آتشت برافکن

که به اتفاق بینی دل عالمی سپندت

   

غزلیات سعدی

[Tuberose]

تنگ چشمان نظر به میوه کنند

ما تماشا کُنانِ بُستانیم

تو به سیمایِ شخص می نگری

ما در آثارِ صُنع حیرانیم

هر چه گفتیم جز حکایتِ دوست

در همه عُمر از آن پشیمانیم

سعدیا بی وجودِ صبحتِ یار

همه عالم به هیچ نستانیم



سعدی