مشاعره (مراعات مطلع اشعار با شعر درج شده در پست قبلی ضروریست)

[guest]

می نوش که عمر جاودانی اینست
خود حاصلت از دور جوانی اینست
هنگام گل و باده و یاران سرمست
خوش باش دمی که زندگانی اینست



از اشعار عمر خیام

چقد سخت پیدا کردم

نمیدونم چجوری مشاعره میکنند

میم واقعا خیلی سخت پیدا میشد

خسته شدم انقد گشتم

[علی ولی زاده]

تـا چنـد اسـیر رنگ و بو خواهی شد


چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد



گـر چشـمهٔ زمـزمی و گــر آب حیــــات

آخــر به دل خــاک فــروخــــواهی شد

   

رباعیات خیام

[شقایق]

در دکان همه باده فروشان تخته است

آن که باز است همیشه در میخانه تست

دست مشاطه طبع تو بنازم که هنوز

زیور زلف عروسان سخن شانه تست

ای زیارتگه رندان قلندر برخیز

توشه من همه در گوشه انبانه تست

استاد شهریار

[Tuberose]

تو ای پری کجایی
که رخ نمی نمایی
از آن بهشت پنهان
دری نمی گشایی
من همه جا، پی تو گشته ام
از مه و مهرِ، نشان گرفته ام
بویِ تو را، ز گل شنیده ام
دامنِ گل، از آن گرفته ام
تو ای پری کجایی
که رخ نمی نمایی
از آن بهشت پنهان
دری نمی گشایی
دلِ من سرگشته ی توست
نفسم آغشته ی توست
به باغِ رویاها، چو گُلت بویم
بر آب و آیینه، چومهت جویم
تو ای پری کجایی
که رخ نمی نمایی
از آن بهشت پنهان
دری نمی گشایی

   

شاعر هوشنگ ابتهاج

[شقایق]

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم

در میان لاله و گل آشیانی داشتم

رهی معیری

[guest]

ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالیست
حال هجران تو چه دانی که چه مشکل حالیست




حافظ

[guest]

تو چه دانی که در این تنهایی،

چه به من می گذرد؟منمُ شور غزلمنمُ قافیه هامنمُ قایق بشکسته ی دلشده بر موج رهاچشم من خسته و بی حوصله از سختی و طولانی راهزل زده سخت به رخساره ماهتو چه دانی که از این تنهاییبه چه حد لبریزم

به چه حد دلتنگم

آه ای دلتنگی!

تو در این هستی بی مقدارم

واژه ای پر رنگی

حسن زندی

[شقایق]

یک جمع نکوشیده رسیدند به مقصد


یک قوم دویدند و به مقصد نرسیدند



فروغی بسطامی

[سعادتمند]

[شقایق]

ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالیست

حالِ هجران تو چه دانی که چه مشکل حالیست

مردم دیده ز لطفِ رخِ او در رخِ او

عکس خود دید، گمان برد که مِشکین خالیست

می‌چکد شیر هنوز از لبِ همچون شکرش

گر چه در شیوه گری هر مژه‌اش قَتّالیست

ای که انگشت نمایی به کرم در همه شهر

وه که در کارِ غریبان، عَجَبَت اِهمالیست

بعد از اینم نَبُوَد شائبه در جوهرِ فرد

که دهانِ تو در این نکته خوش استدلالیست

مژده دادند که بر ما گذری خواهی کرد

نیتِ خیر مگردان که مبارک فالیست

کوهِ اندوهِ فراقت به چه حالت بکشد؟

حافظ خسته که از ناله تنش چون نالیست

حافظ