مشاعره (مراعات مطلع اشعار با شعر درج شده در پست قبلی ضروریست)

[Tuberose]

هر گُلی نو که درجهان آید

ما به عشقش هِزار دَستانیم

تنگ چشمان نظر به میوه کنند

ما تماشا کُنانِ بُستانیم

تو به سیمایِ شخص می نگری

ما در آثارِ صُنع حیرانیم

هر چه گفتیم جز حکایتِ دوست

در همه عُمر از آن پشیمانیم

سعدیا بی وجودِ صبحتِ یار

همه عالم به هیچ نستانیم

سعدی

[guest]

من بی‌مایه که باشم که خریدار تو باشم

حیف باشد که تو یار من و من یار تو باشم

تو مگر سایه لطفی به سر وقت من آری



که من آن مایه ندارم که به مقدار تو باشم

خویشتن بر تو نبندم که من از خود نپسندم



که تو هرگز گل من باشی و من خار تو باشم

هرگز اندیشه نکردم که کمندت به من افتد



که من آن وقع ندارم که گرفتار تو باشم

هرگز اندر همه عالم نشناسم غم و شادی



مگر آن وقت که شادی خور و غمخوار تو باشم

گذر از دست رقیبان نتوان کرد به کویت



مگر آن وقت که در سایه زنهار تو باشم

گر خداوند تعالی به گناهیت بگیرد



گو بیامرز که من حامل اوزار تو باشم

مردمان عاشق گفتار من ای قبله خوبان



چون نباشند که من عاشق دیدار تو باشم

من چه شایسته آنم که تو را خوانم و دانم



مگرم هم تو ببخشی که سزاوار تو باشم

گر چه دانم که به وصلت نرسم بازنگردم




تا در این راه بمیرم که طلبکار تو باشم

نه در این عالم دنیا که در آن عالم عقبی



همچنان بر سر آنم که وفادار تو باشم

خاک بادا تن سعدی اگرش تو نپسندی

که نشاید که تو فخر من و من عار تو باشم


خیلی اتفاقی این شعرو خوندم اومدم اینجا دیدم باید با م شروع بشه شعر بعدی منم تقدیم کردم خدممتتون شعر از سعدی هستش....

[Tuberose]

ما گِدایان خِیلِ سلطانیم

شهر بَندِ هوای جانانیم

بنده را نام خویشتن نبود

هرچه ما را لقب دَهند آنیم

گَر بِرانَند و گَر بِبخشایند

ره به جای دِگر نمی دانیم

چون دلارام می زند شمشیر

سَر بِبازیم و رخ نَگردانیم

دوستان در هوایِ صبحتِ یار

زر فِشانند و ما سَر اَفشانیم

هر گُلی نو که درجهان آید

ما به عشقش هِزار دَستانیم

تنگ چشمان نظر به میوه کنند

ما تماشا کُنانِ بُستانیم



سعدی

[guest]

ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالیست

حال هجران تو چه دانی که چه مشکل حالیس

حافظ

............

عدد پست شده 49714
14_7_49
میشه (7×2)_(7×1)_(7×7)
خیلی اتفاقی ،،،،

عاشق این عدد بازیام

ضربو تقسیمش کنی این عدد چجور بشه نمیدونم فعلا ظاهرش خوبه همشش 7 شد

[Tuberose]

سعدی تو کیستی که در این حلقه ی کَمَند

چَندان فِتاده اند که ما صیدِ لاغریم

   

بُگذار تا مقابل رویِ تو بُگذریم

دزدیدهِ در شَمایِلِ خوبِ توبِنگریم

شوق است در جدایی و، جور است در نظر

هم جور بهِ، که طاقتِ شوقت، نیاوریم

گفتی زِ خاک بیشترند اهلِ عشقِ من

از خاک بیشتر نَه، که از خاک، کمتریم

ما را سَری است با تو، که گَر خلقِ روزگار

دشمن شوند و سَر بِرَود، هم بَر آن سَریم

ما را سَری است با تو، که گَر خلقِ روزگار

دشمن شوند و سَر بِرَود، هم بَر آن سَریم

گفتی زِ خاک بیشترند اهلِ عشقِ من

گفتی زِ خاک بیشترند اهلِ عشقِ من

از خاک بیشتر نَه، که از خاک،کمتریم

روی اَر بِه رویَ ما نَکُنی حُکم از آنِ توست

بازآکه روی در قدمانت بِگُستریم

بازآکه روی در قدمانت بِگُستریم

ما با توایم و با تو نِه ایم اینت بُلعَجب !

در حلقه ایم با تو و چون حلقه بَر دریم

نه بویِ مهر می شنویم از تو ای عجب

نه روی آن که مهرِ دِگر کس بِپروریم

از دشمنان برند شکایت به دوستان

چون دوستدشمناست شکایت کجا بریم

ما خود نمی رویم دوان در قفایِ کس

آن می برد که ما به کَمَندِ وی اَندریم

سعدی تو کیستی که در این حلقهی کَمَند

چَندان فِتاده اند که ما صیدِ لاغریم

سعدی

[guest]

مرا رازیست اندر دل به خون دیده پرورده
ولیکن با که گویم راز چون محرم نمیبینم
قناعت میکنم با درد چون درمان نمییابم
تحمل میکنم با زخم چون مرهم نمیبینم


سعدی

[رضوان۶]

من نگویم که گنه نیست نظر بر رخ خوب

با حضور تو نظر بر رخ خوبان گنه است

[guest]

شاعرشم بنویسید لطفا




تا نكنی كوه بسی دست به لعلی نرسد
تا سوی دریا نروی گوهر و مرجان نبری

سر ننهد چرخ تو را تا كه تو بی‌سر نشوی
كس نخرد نقد تو را تا سوی میزان نبری


مولانا

[Tuberose]

یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد

آب حیوان تیره گون شد خضرفرخ پی کجاست

خون چکید از شاخ گل باد بهاران را چه شد

کس نمی‌گوید که یاری داشت حق دوستی

حق شناسان را چه حال افتاد یاران را چه شد

حافظ
]
]

   

یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد


دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد


آب حیوان تیره گون شد خضرفرخ پی کجاست


خون چکید از شاخ گل باد بهاران را چه شد


کس نمی‌گوید که یاری داشت حق دوستی

حق شناسان را چه حال افتاد یاران را چه شد


لعلی از کان مروت برنیامد سال‌هاست


تابش خورشید و سعی باد و باران را چه شد


شهریاران بود و خاک مهربانان این دیار


مهربانی کی سر آمد شهریاران را چه شد


گوی توفیق و کرامت در میان افکنده‌اند


کس به میدان در نمی‌آید سواران را چه شد


صدهزاران گل شکفت و بانگ مرغی برنخاست


عندلیبان را چه پیش آمد هزاران را چه شد


زهره سازی خوش نمی‌سازد مگر عودش بسوخت


کس ندارد ذوق مستی میگساران را چه شد


حافظ اسرار الهی کس نمی‌داند خموش


از که می‌پرسی که دور روزگاران را چه شد

[رضوان۶]

دوستت دارم و دانم که تویی دشمن جانم

از چه با دشمن جانم شده ام دوست ندانم


سعدی