1. بترسید از آتشی که هیزمش مردم بدکار و سنگ های خارا است ... (2 ، 24)

2. چـگـونـه کــافــر می شـویــد بــه خــدا ، حــال آنــکــه مــرده بـودیــد و زنــده کــرد شــمـا را ، و دیــگـر بار بمیراند و باز زنده کند و عاقبت به سوی او باز خواهید گشت ! (2 ، 28)
3. ای بنی اسرائیل ، یاد آریید از نعمت هایی که به شما عطا کردم و وفا کنید به عهد من تا به عهد شما وفا کنم و از من بر حذر باشید. (2 ، 40)
4. ... آیات مرا به بهایی اندک مفروشید و از قهر من بپرهیزید. (2 ، 41)
5. .. حق را به باطل مشتبه مسازید (شبهه سازی) تا حقیقت را پنهان کنید ، در صورتی که به حقانیت آن آگاهید. (2 ، 42)
6. .. نماز به پا دارید و زکوة بدهید و با خدا پرستان حق را پرستش کنید (یا : با رکوع کنندگان رکوع کنید = نماز جماعت (ت . مکارم)) (2 ، 43)
7. چگونه شما که مردم را به نیکوکاری دستور می دهید خود فراموش می کنید ، در صورتی که شما کتاب خدا را می خوانید ، چرا تعقل نمی کنید ؟
(2 ، 44)
8. ... چرا تعقل نمی کنید ؟ ( 2 ، 44)
9. از خدا به صبر و نماز یاری خواهید که کاری دشوار است ، مگر بر خدا پرستان فروتن. (2 ، 45)
10. بترسید از آن روزى كه هیچ جزا داده نشود شخصی به جای شخص دیگر و هیچ پذیرفته نشود شفاعت کسی و فدا و عوض از كسى قبول نكنند و هيچ يارى كننده و فرياد رسى نخواهند داشت. (2 ، 48)
11. بعد از آن همه عهد و میثاق از حق روی گردانیدید و اگر فضل و رحمت خدا شامل حال شما نمی بود ، هر آینه سخت از جمله زیانکاران بودید. (2 ، 64)
12. سپس دل هاى شما بعد از اين واقعه سخت شد ؛ همچون سنگ ، يا سخت ‏تر ! چرا كه پاره ‏اى از سنگ ها مى‏ شكافد ، و از آن نهرها جارى مى‏ شود ؛ و پاره ‏اى از آنها شكاف برمى ‏دارد ، و آب از آن تراوش مى‏ كند ؛ و پاره‏اى از خوف خدا (از فراز كوه) به زير مى‏ افتد ؛ (اما دل هاى شما ، نه از خوف خدا مى ‏تپد و نه سرچشمه علم و دانش و عواطف انسانى است !) و خداوند از اعمال شما غافل نيست. (2 ، 74)
13. ... بر آنچه دعوی می کنید عهد و پیمانی از خدا گرفته اید که آن عهد مسلم بپاید و هرگز تخلف نکند یا چیزی به خیال جـــــــــاهلانه خود به خدا نسبت می دهید ؟ (2 ، 80)
14. ... پس شما عهد شکسته و روی گردانیدید ، به جز چند نفر ؛ و شمایید که از حکم و عهد خدا برگشتید. (2 ، 83)
15. به یاد آرید هنگامی که عهد گرفتیم از شما که خون یکدیگر نریزید و یکدیگر را از خانه و دیار خود نرانید ، پس بر آن عهد اقرار کرده و گردن نهادید و شما خود بر آن گواه می باشید. (2 ، 84)
16. ... چرا به برخی از احکام کتاب خدا ایمان آورده و به بعضی دیگر کافر می شوید ، پس جزای چنین مردم بد کاری چیست ، به جز ذلت و خواری در زندگی این جهان و سخت ترین عذاب در روز قیامت و خدا از کردار شما غافل نیست. (2 ، 85)
17. آيا هر پيغمبرى كه از جانب خدا اوامرى بر خلاف هواى نفس شما آرد گردن فرازى و سرپيچى نموده و (از راه حسد) گروهى را تكذيب كرده و جمعى را به قتل مى ‏رسانيد ؟! (2 ، 87)
18. ... بگو اگر شما در دعوی ایمان راست گو بودید ، چرا پیغمبران گذشته را می کشتید ؟ (2 ، 91)
19. و زمانى را كه از شما پيمان گرفتيم ؛ و كوه طور را بالاى سر شما برافراشتيم ؛ (و گفتيم «اين دستوراتى را كه به شما داده ‏ايم محكم بگيريد و درست بشنويد !» آنها گفتند : «شنيديم ؛ ولى مخالفت كرديم.» و دل هاى آنها ، بر اثر كفرشان ، با محبت گوساله آميخته شد. بگو : «ايمان شما ، چه فرمان بدى به شما مى ‏دهد ، اگر ايمان داريد !» (2 ، 93)
20. ... بگو : ايمان شما ، چه فرمان بدى به شما مى ‏دهد ، اگر ايمان داريد ! (2 ، 93)
21. بگو : اگر آن سراى ديگر در نزد خدا ، مخصوص شماست نه ساير مردم ، پس آرزوى مرگ كنيد اگر راست مى ‏گوييد. (2 ، 94)
22. بگو : هر كس با جبرئيل دشمن است (دشمن خداست ، چرا که) ، او به فرمان خدا قرآن را به قلب تو رسانيد در حالى كه تصديق ساير كتب آسمانى مى ‏كند و براى اهل ايمان هدايت و بشارت است. (2 ، 97)
23. ما نشانه ‏هاى روشنى براى تو فرستاديم و جز فاسقان كسى به آنها كفر نمى ‏ورزد. (2 ، 99)
24. كافران اهل كتاب و (همچنين) مشركان ، دوست ندارند كه از سوى خداوند ، خير و بركتى بر شما نازل گردد ؛ در حالى كه خداوند ، رحمت خود را به هر كس بخواهد ، اختصاص مى ‏دهد و خداوند صاحب فضل بزرگ است. (2 ، 105)
25. ... آیا مردم نمی دانند که خدا بر هر کاری قادر است ؟ (2 ، 106)
26. آیا نمی دانند که پادشاهی آسمان ها و زمین مختص خداوند است و شما را به جز خداوند یار و یاوری نیست ؟ (2 ، 107)
27. آيا مى ‏خواهيد از پيامبر خود ، همان تقاضاى (نامعقولى را) بكنيد كه پيش از اين ، از موسى كردند ؟! (و با اين بهانه ‏جويى ‏ها ، از ايمان آوردن سر باز زدند) * كسى كه كفر را به جاى ايمان بپذيرد ، از راه مستقيم گمراه شده است. (2 ، 108)
28. ... عفو کنید و گذشت کنید تا هنگامی که فرمان خدا برسد .... (2 ، 109)
29. بسيارى از اهل كتاب ، از روى حسد - كه در وجود آنها ريشه دوانده - آرزو مى كردند شما را بعد از اسلام و ايمان ، به حال كفر باز گردانند ؛ با اينكه حق براى آنها كاملا روشن شده است. شما آنها را عفو كنيد و گذشت نماييد ؛ تا خداوند فرمان خودش را بفرستد ؛ خداوند بر هر چيزى تواناست. (2 ، 109)
30. ... آنچه برای خود پیش فرستید ، در نزد خدا خواهید یافت ... (2 ، 110)
31. و نماز را برپا داريد و زكات را ادا كنيد و هر كار خيرى را براى خود از پيش مى ‏فرستيد ، آن را نزد خدا (در سراى ديگر) خواهيد يافت ؛ خداوند به اعمال شما بيناست. (2 ، 110)
32. ... بگو برهان بیاورید اگر راست می گویید. (2 ، 111)
33. مشرق و مغرب هر دو ملک خداست ، پس به هر طرف رو کنید ، به سوی خدا روی آورده اید * خدا به همه جا محیط و به هر چیز داناست. (2 ، 115)
34. ما تو را به حق فرستادیم که مردم را به سعادت بهشت مژده دهی و از عذاب جهنم بترسانی و تو مسئول کافران که به راه جهنم رفتند نیستی.
(2 ، 119)
35. ... بگو راهی که خدا بنماید به یقین راه حق تنها همان است ... (2 ، 120)
36. ... بگو راهی که خدا بنماید به یقین راه حق تنها همان است * و اگر از میل و هوی آنها پیروی کنی ، بعد از آنکه طریق حق را به یقین دریافتی دیگر اصلاً خداوند یار و یاور تو نخواهد یود. (2 ، 120)
37. از روزى بترسيد كه هيچ كس از ديگرى دفاع نمى ‏كند و هيچ‏گونه عوضى از او قبول نمى ‏شود و شفاعت ، او را سود نمى ‏دهد و يارى نمى‏ شوند.
(2 ، 123)
38. و هر كه سپاس نگزارد و راه كفر پيمايد گر چه در دنيا او را اندكى بهره‏مند كنم ، ليكن در آخرت ناچار معذب به آتش دوزخ گردانم كه بد منزلگاهى است.
(2 ، 126)
39. و چه كس از آيين پاك ابراهيم روى گرداند به جز مردم بيخرد ؟ زيرا ما ابراهيم را در دنيا برگزيديم و البته در آخرت هم از شايستگان است. (2 ، 130)
40. ... ای فرزندان ! خدا شما را به آیین پاک برگزید (اسلام) ، پیوسته از آن پیروی کنید و تا گاه جان سپردن ، جز تســـلیم خدا نباشید. (تا زمــــــــــان مرگ مسلمان بمانید) (2 ، 132)
41. آن گروه که در گذشتند هر کار نیک و بد کردند ، برای خود کردند و شما هم هر چه کنید برای خویش خواهید کرد و شما مسئول کار آنها نخواهید بود.
(2 ، 134)
42. ... بگو : ما دین اسلام را که آیین ستوده ابراهیم است را پیروی می کنیم که او از مشرکان نبود. (2 ، 135)
43. بگوييد : ما به خدا ايمان آورده ‏ايم؛ و به آنچه بر ما نازل شده و آنچه بر ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و پيامبران از فرزندان او نازل گرديد و آنچه به موسى و عيسى و پيامبران (ديگر) از طرف پروردگار داده شده است و در ميان هيچ يك از آنها جدايى قائل نمى ‏شويم و در برابر فرمان خدا تسليم هستيم.
(2 ، 136)
44. اگر آنها نيز به مانند آنچه شما ايمان آورده ‏ايد ايمان بياورند ، هدايت يافته‏ اند و اگر سرپيچى كنند ، از حق جدا شده ‏اند و خداوند ، شر آنها را از تو دفع مى ‏كند و او شنونده و داناست. (2 ، 137)
45. رنگ خدايى و چه رنگى از رنگ خدايى بهتر است ؟! و ما تنها او را عبادت مى ‏كنيم. (2 ، 138)
46. بگو : در مورد خدا شما را با ما چه جاى بحث و جدال است ؟ در صورتى كه او پروردگار ما و شماست و ما مسئول كار خود و شما مسئول كردار خويش هستيد و ماييم كه او را از روى خلوص پرستش مى ‏كنيم. (2 ، 139)
47. ... کیست ستمکار تر از کسی که شهادت خدا را انکار کند ؟ ... (2 ، 140)
48. آن گروه پيشين همه درگذشتند ، هر چه كردند براى خود كردند و شما نيز هر چه كنيد به سود خويش كنيد و شما مسئول كار آنان نخواهيد بود.
(2 ، 141)
49. و ما همچنان شما را به آيين اسلام هدايت كرديم و به سيرت نيكو بياراستيم تا گواه مردم باشيد و پيغمبر نيز گواه شما باشد ... (2 ، 143)
50. ... و اين بسى بزرگ نمود جز در نظر هدايت يافتگان خدا و خداوند اجر پايدارى شما را در راه ايمان تباه نگــرداند * كه خدا به خلق مـــــشفق و مهربان است. (2 ، 143)
51. و تو اگر هر قسم معجزه براى اهل كتاب بياورى پيرو قبله تو نشوند و تو نيز تبعيت از قبله آنان نخواهى كرد و بعضى ملل تابع قبله برخى ديگر نشوند *
و اگر تو تابع دلخواه و هوس هاى جاهلانه آنها شوى بعد از آنكه از جانب خدا علم يافتى ، در اين صورت البته از گروه ستمكاران خواهى بود. (2 ، 145)
52. گــروهـى كـه ما بر آنها كتاب فرستاديم ، او را به خوبى مى ‏شناسند همان گونه كه فرزندان خود را ، و لكن گروهى از آنان (از راه عناد) حق را كتمان مى ‏كنند در صورتى كه علم به آن دارند. (2 ، 146)
53. حق همان است كه از طرف خدا به سوى تو آمد ، پس هيچ شبهه به دل راه مده. (2 ، 147)
54. ... هر کجا باشید ، خداوند همه شما را خواهد آورد .... (2 ، 148)
55. هر كسى را راهى است به سوى حق كه بدان راه يابد (يا قبله ‏اى است كه به آن روى آورد) پس بشتابيد به خيرات * كه هر كجا باشيد همه شما را خداوند (به عرصه محشر) خواهد آورد و محققا خدا بر همه چيز تواناست. (2 ، 148)
56. ... اين دستور حقى از طرف پروردگار توست ... (2 ، 149)
57. ... خداوند از کار شما غافل نیست. (2 ، 149)
58. و از هر جا و به هر ديار بيرون شدى روى به جانب كعبه كن و شما مسلمين هم به هر كجا بوديد روى بدان جانب كنيد تا مردم به حجّت و مجادله بر شما زبان نگشايند ، جز گروه ستمكار (معاند) كه از (جدل و گفتگوى) آنان هم نينديشيد و از من بترسيد تا نعمت و رحمتم را براى شما به حد كمال رسانم ، و باشد كه (به طريق صواب) راه يابيد. (2 ، 150)
59. ... در ميان شما رسولى از خودتان فرستاديم كه آيات ما را براى شما تلاوت مى‏ كند و نفوس شما را (از پليدى جهل) پاك و منزّه مى ‏گرداند و به شما تعليم كتاب و حكمت مى ‏دهد و آنچه را نمى ‏دانيد به شما مى ‏آموزد. (2 ، 151)
60. پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم و شکر نعمت من بجای آورید و کفران نعمت نکنید. (2 ، 152)
61. اى افرادى كه ايمان آورده ‏ايد! از صبر و نماز ، كمك بگيريد! همانا (که) خداوند با صابران است. (2 ، 153)
62. ... همانا خداوند با (یاور) صابران است. (2 ، 153)
63. آن کسی که در راه خدا کشته شد مرده نپندارید بلکه او زنده ابدی است و لکن همه شما این حقیقت را در نحواهید یافت. (2 ، 154)
64. آن کسی که در راه خدا کشته شد مرده نپندارید .... (2 ، 154)
65. ... بلکه او زنده ابدی است و لکن شما این حقیقت را در نخواهید یافت. (2 ، 154)
66. و البته شما را به سختی ها چون ترس ، گرسنگی و نقصان اموال و نفوس و ثمرات (مثل آفات کشاورزی) می آزماییم و بشارت ده صابران را. (2 ، 155)
67. ... و بشارت از آن صابران است. (2 ، 155)
68. آنها كه هر گاه مصيبتى به ايشان مى‏ رسد، مى‏ گويند : ما از آنِ خدائيم و به سوى او باز مى ‏گرديم. (2 ، 156)
69. آن گروهند كه مخصوص به درود و الطاف الهى و رحمت خاص خدايند و آنها خود هدايت يافتگانند. (2 ، 157)
70. ... و هر كس به راه خير و نيكى شتابد خدا قدردان و عالم است. (2 ، 158)
71. كسانى كه دلايل روشن و وسيله هدايتى را كه نازل كرده ‏ايم ، بعد از آنكه در كتاب براى مردم بيان نموديم ، كتمان كنند ، خدا آنها را لعنت مى ‏كند و همه لعن‏ كنندگان نيز ، آنها را لعن مى ‏كنند. (2 ، 159)