مقام امامت بالاتر است يا نبوت؟

[بچه با حال]

مقام امامت بالاتر است يا نبوت ؟ چرا مى گويند : حضرت على(عليه السلام) از ساير پيامبران(عليهم السلام) بالاتر است ؟

[از قرآن بپرس]

پاسخ :
از آيات و روايات استفاده مى شود كه مقام امامت ، بالاتر از مقام نبوت و رسالت است . مقام نبوت و رسالت ، يعنى مقام دريافت وحى الهى و تبليغ و نشر آن در بين مردم ، و تربيت انسان ها از طريق ]انذار و تبشير [و تعليم و آگاهى بخشيدن به آن ها . بنابراين ، رسول موظف است در حوزه مأموريت خود ، مردم را به سوى خدا دعوت كند و فرمان الهى را به آن ها برساند ، و براى يك انقلاب فرهنگى و فكرى و عقيدتى ، از هيچ كوششى دريغ نكند ; امّا مقام «امامت » ، يعنى مقام رهبرى و پيشوايى مردم . امام ، كسى است كه با تشكيل يك حكومت الهى و به دست آوردن قدرتِ لازم ، سعى مى كند احكام خدا را عملاً اجرا كند و اگر هم رسماً نتواند حكومت تشكيل دهد ، تا آن جا كه در توان دارد ، براى اجراى احكام مى كوشد . به عبارت ديگر ، وظيفه امام اجراى دستورهاى الهى در جامعه است ; در حالى كه وظيفه رسول فقط «انذار» و «تبشير» و ابلاغ دستورها است . به همين جهت ، مقام امامت از مقام نبوت و رسالت بالاتر و نيازمند شايستگى و لياقت بيش ترى است .
قرآن كريم در آيه 124 سوره بقره مى فرمايد : «خداوند ، ابراهيم را با وسايل گوناگون آزمود و او از عهده آزمايش ها به خوبى برآمد ; آن وقت ، مقام امامت را به او داد» .•
برخى از انبيا ، فقط داراى مقام نبوت و رسالت بوده اند ; ولى برخى ديگر ، به جهت شايستگى بيش تر ، علاوه بر مقام نبوت و رسالت ، داراى مقام امامت نيز بوده اند ; مانند : حضرت ابراهيم ، حضرت موسى(عليه السلام) ، پيامبر خاتم (صلى الله عليه وآله)و.. . .
علامه طباطبايى(رحمه الله) در ذيل آيه 124 مى فرمايد : از اين آيه استفاده مى شود كه مقام امامت در ذرّيه لايق و پاك و معصوم ابراهيم ـ على نبيناوآله وعليه السلام ـ هم قرار داده شده است • و پيامبران ديگرى نيز داراى اين مقام بوده اند ; چنان كه خداوند متعال درباره اسحاق و يعقوب(عليهما السلام) مى فرمايد : «و جعلنهم أئمّة يهدون بأمرنا... ;(انبياء ، 73) و آنان را پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما هدايت مى كردند و به ايشان ، انجام كارهاى نيك و برپاداشتن نماز و دادن زكات را وحى مى كرديم و آنان پرستنده ما بودند» .

1 . اقتباس از : تفسير نمونه ، آيت الله مكارم شيرازى و ديگران ، ج 1 ، ص 435 ـ 446.
1 . الميزان ، ج 1 ، ص 276 ، نشر اسماعيليان .

[ثبت نام نشده]

پاسخ :
از آيات و روايات استفاده مى شود كه مقام امامت ، بالاتر از مقام نبوت و رسالت است . مقام نبوت و رسالت ، يعنى مقام دريافت وحى الهى و تبليغ و نشر آن در بين مردم ، و تربيت انسان ها از طريق ]انذار و تبشير [و تعليم و آگاهى بخشيدن به آن ها . بنابراين ، رسول موظف است در حوزه مأموريت خود ، مردم را به سوى خدا دعوت كند و فرمان الهى را به آن ها برساند ، و براى يك انقلاب فرهنگى و فكرى و عقيدتى ، از هيچ كوششى دريغ نكند ; امّا مقام «امامت » ، يعنى مقام رهبرى و پيشوايى مردم . امام ، كسى است كه با تشكيل يك حكومت الهى و به دست آوردن قدرتِ لازم ، سعى مى كند احكام خدا را عملاً اجرا كند و اگر هم رسماً نتواند حكومت تشكيل دهد ، تا آن جا كه در توان دارد ، براى اجراى احكام مى كوشد . به عبارت ديگر ، وظيفه امام اجراى دستورهاى الهى در جامعه است ; در حالى كه وظيفه رسول فقط «انذار» و «تبشير» و ابلاغ دستورها است . به همين جهت ، مقام امامت از مقام نبوت و رسالت بالاتر و نيازمند شايستگى و لياقت بيش ترى است .
قرآن كريم در آيه 124 سوره بقره مى فرمايد : «خداوند ، ابراهيم را با وسايل گوناگون آزمود و او از عهده آزمايش ها به خوبى برآمد ; آن وقت ، مقام امامت را به او داد» .•
برخى از انبيا ، فقط داراى مقام نبوت و رسالت بوده اند ; ولى برخى ديگر ، به جهت شايستگى بيش تر ، علاوه بر مقام نبوت و رسالت ، داراى مقام امامت نيز بوده اند ; مانند : حضرت ابراهيم ، حضرت موسى(عليه السلام) ، پيامبر خاتم (صلى الله عليه وآله)و.. . .
علامه طباطبايى(رحمه الله) در ذيل آيه 124 مى فرمايد : از اين آيه استفاده مى شود كه مقام امامت در ذرّيه لايق و پاك و معصوم ابراهيم ـ على نبيناوآله وعليه السلام ـ هم قرار داده شده است • و پيامبران ديگرى نيز داراى اين مقام بوده اند ; چنان كه خداوند متعال درباره اسحاق و يعقوب(عليهما السلام) مى فرمايد : «و جعلنهم أئمّة يهدون بأمرنا... ;(انبياء ، 73) و آنان را پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما هدايت مى كردند و به ايشان ، انجام كارهاى نيك و برپاداشتن نماز و دادن زكات را وحى مى كرديم و آنان پرستنده ما بودند» .

1 . اقتباس از : تفسير نمونه ، آيت الله مكارم شيرازى و ديگران ، ج 1 ، ص 435 ـ 446.
1 . الميزان ، ج 1 ، ص 276 ، نشر اسماعيليان .

نقد
پاسخي كه به سؤال داده شده است، در خور نقد است: اولاً به چه دليل معناي امامت حكومت و رهبري سياسي است؟ ثانياً اگر امامت به اين معناست، چرا حضرت ابراهيم كه طبق بيان شما امام بوده است، حكومت و رهبري سياسي نداشته است؟ ثالثاً حكومت و رهبري سياسي بستگي به اقبال مردم به انبياء دارد، نه به شايستگي آنان. آيا طواغيت كه داراي حكومت و رهبري سياسي شدند، از مقام امامت برخوردارند؟
واقعيت اين است كه نبوت از امامت يعني رهبري مردم جدا نيست و هر پيامبري لزوماً امام و رهبر مردم نيز هست. منتها اگر مردم از او اعراض كردند، وظيفه اي جز ابلاغ رسالت ندارد.

[.حامی.]

نقد
پاسخي كه به سؤال داده شده است، در خور نقد است: اولاً به چه دليل معناي امامت حكومت و رهبري سياسي است؟ ثانياً اگر امامت به اين معناست، چرا حضرت ابراهيم كه طبق بيان شما امام بوده است، حكومت و رهبري سياسي نداشته است؟ ثالثاً حكومت و رهبري سياسي بستگي به اقبال مردم به انبياء دارد، نه به شايستگي آنان. آيا طواغيت كه داراي حكومت و رهبري سياسي شدند، از مقام امامت برخوردارند؟
واقعيت اين است كه نبوت از امامت يعني رهبري مردم جدا نيست و هر پيامبري لزوماً امام و رهبر مردم نيز هست. منتها اگر مردم از او اعراض كردند، وظيفه اي جز ابلاغ رسالت ندارد.

به نام خدا
بنده هم موافقم که پاسخ ایشان درخور نقد است اما مطلب شما هم خالی از اشکال نیست!
اولاً حکومت و رهبری سیاسی یکی از شؤون امامت است نه تمام آن. به کتاب ولاء ها و ولایت های شهید مطهری مراجعه فرمایید. ایشان دو شأن دیگر برای امام برمی شمرد که بالاتر از حکومت سیاسی است:
و امام منصوب از طرف خداوند مانند حضرت ابراهیم اگر از حاکمیت سیاسی برخوردار نباشد لا اقل از شؤون دیگر امامت برخوردار است. گرچه با توجه به شواهد و قرائن احتمالاً حضرت ابراهیم نیز از این شأن برخوردار بوده.
طواغیت نیز امام هستند منتها امام به سوی جهنم!
و جعلناهم ائمة یدعون الی النار... (قصص/41).
البته فکر میکنم رسالت مترادف با امامت است و چیزی بالاتر از نبوت است. چون خداوند از انبیا پیمان گرفت که به رسولان ایمان آورند و آنان را یاری دهند (آل عمران/81)
ر.ک.
http://a-malak.persianblog.ir/#6363725

[.حامی.]

تکمله

ایشان دو شأن دیگر برای امام برمی شمرد که بالاتر از حکومت سیاسی است:

ولاء امامت و پيشوايي روحاني و ديني و ولاء تصرف يا ولاء غيبي و ملكوتي و...

[mohammzd ali]

مقام امامت بالاتر است يا نبوت ؟ چرا مى گويند : حضرت على(عليه السلام) از ساير پيامبران(عليهم السلام) بالاتر است ؟

دوستان عزیز اجازه بدهید جواب این سوال که امام علی بالاتراست یا انبیاء را از خود حضرت بشنویم :

از صعصعة بن صوحان روايت است كه وى هنگامى كه على عليه السلام به حكومت رسيد بر آن حضرت وارد شد وگفت : اى اميرمؤمنان ، شما برتريد يا آدم ابوالبشر ؟ فرمود : خودستايى زشت است ، [ ولى بدان كه ] خداوند به آدم فرمود : ( تو وهمسرت در بهشت جاى گزينيد واز همه چيز بخوريد جز اين درخت . . . ) [ ولى آدم از آن درخت خورد ] اما با آن كه خداوند بيشتر چيزها را براى من مباح كرده بود من از آنها دست كشيدم و پيرامون آنها نگشتم . پرسيد : شما برتريد يا نوح ؟ فرمود : نوح قوم خود را نفرين كرد ومن هيچ گاه بر ظالمان وغاصبان به حق خودم نفرين نكردم ، وفرزند نوح كافر بود ولى دو فرزند من سرور جوانان اهل بهشتند . پرسيد : شما برتريد يا موسى ؟ فرمود : خداوند موسى را به نزد فرعون فرستاد وموسى گفت : ( مى ترسم كه مرا بكشند ) ، ( 2 ) ولى من هنگامى كه رسول خدا صلى الله عليه واله وسلم مرا براى تبليغ سوره برائت فرستاد كه آن را در موسم حج بر قريش قرائت كنم هيچ نترسيدم با آن كه بسيارى از سران وگردان آنها را كشته بودم ، رفتم وآن سوره را بر آنان قرائت كردم واز آنان نترسيدم . پرسيد : شما برتريد يا عيسى بن مريم ؟ فرمود : مادر عيسى در بيت المقدس * بود ، چون هنگام زايمان او فرا رسيد شنيد كه كسى مى گفت : بيرون رو كه اينجا پرستشگاه است نه زايشگاه ، اما مادر من فاطمه بنت اسد چون هنگام زايمانش فرا رسيد در حرم بود ، پس ديوار كعبه شكافت وشنيد كه كسى مى گويد : داخل شو ، واو داخل در وسط خانه شد ومن در آنجا به دنيا آمدم ، واين فضيلت را هيچ كس پيش از من وپس از من دارا نبوده ونيست

[محمدي شاهرودي]

بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ :
1. از قرآن و روايات بر مي آيد كه مقام امامت از مقام نبوت بالاتراست حضرت ابراهيم عليه السلام قبل از اين كه به مقام امامت برسد به مقام خلت رسيده بود و قبل از آن به مقام رسالت و قبل از آن به مقام نبوت و در آخر عمر بعد از امتحان هاي سخت خداوند او را به امامت برگزيد (آيه 124 سوره بقره)
2. تمام پيامبران اولوالعزم علاوه بر مقام نبوت داراي مقام امامت نيز بودند و پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله وسلم از ابتداي رسالت داراي مقام نبوت بودند .
3. تفاوت مقام نبوت و امامت عمدتا در نوع هدايت آن ها است نوع هدايت نبي ارائه طريق است در حالي كه نوع هدايت امام ايصال الي المطلوب است كه قرآن از آن به "هدايت به امر" ياد مي كند و مي فرمايد وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ {السجدة/24} وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِيتَاء الزَّكَاةِ وَكَانُوا لَنَا عَابِدِينَ {الأنبياء/73}
ر.ك: تفيسر الميزان ذيل آيات مذكور.

4. از آيات مذكور بر مي آيد كه رسيدن به مقام امامت مقدمات عديده اي لازم دارد از جمله رسيدن به مقام مشاهده ملكوت؛‌صبر مطلق ؛ ايقان و....
5. البته شئون امام متعدد است يعني امام علاوه بر زعامت مذهبي رهبري و زعامت سياسي ؛ قضايي ؛ تشريعي و... را بر عهده دارد .

[سخن آشنا]

به نام خدا
با سلام خدمت دوستان عزیز
امامت همچنان كه از کلام خداوند تبارک و تعالی بر مى آيد منصبى است كه به برخى از انبياء، ازجمله ابراهيم((عليه السلام))، اعطا شده است و آن مقام سرپرستى و اداره جامعه است كه در قرآن كريم از آن به ولي نيز تعبير شده است. روشن است كه امامت دراين موارد شأنى اضافه بر شأن نبوت است كه در اثر پايدارى و صبر در مقابل ابتلائات و آزمايش هاى الهى براى آنان حاصل مى شد. همچنان كه درباره ابراهيم((عليه السلام)) آمده است:
و اذا ابتلی ابراهيم ربّه بكلمات فاتمهن قال انى جاعلك للناس اماما ً)سوره بقره ایه 124)
به خاطر آوريد هنگامى كه خداوند، ابراهيم را با وسايل گوناگونى آزمود. و او به خوبى از عهده اين آزمايشها برآمد. خداوند به او فرمود: «من تو را امام و پيشواى مردم قرار دادم!»
در نتیجه امامت شانی بالاتر از نبوت می باشد
از روایات نیز اینگونه استفاده می گردد که مقام ائمه مخصوصا امیر المومنین علی (علیه السلام) بالاتر است
پیامبر رحمت (صلی الله علیه و اله ) فرمودند یا علی... انت افضل السابقین ای علی تو بهترین گذشتگان هستی ( بحار الانوار ، موسسه الوفاء بیروت ج 38 ص 134)
و در روایتی دیگر فرمودند : خیر الاولین و الاخرین من اهل السموات و الارضین او بهترین اولین و اخرین از اهل اسمانها و زمین ها است هنگامی که روز قیامت شود او را بر شتری از شترهای بهشتی سوار می کنند با حرکت او جای جای قیامت روشن می گردد پیامبران می پرسند این اقا با این همه عظمت کیست ایا او نبی مرسل است ؟ منادی ندا می دهد ایشان علی بن ابیطالب وصی حبیب الله است .( بحار الانوار چ موسسه الوفاء بیروت ج 27 ص 360)
حضرت ختمی مرتبت در روایتی دیگر می فرمایند : علی بن ابیطالب افضل خلق الله غیری علی بن ابیطالب بعد از من بهترین خلق خداست .(( بحار ، همان ، ج 25 ص 360)
یا حق

[fatememeshkat]

لطفا این سوال من رو هم جواب بدید چون با همین بحث مرتبطه و اون اینه که طبق آیه قران خداوند فرموده (( لاینال عهدی الظالمین )) تمامی پیامبران منجمله پیامبران پس از حضرت ابراهیم (ع) نیز معصوم بودند یعنی اهل ظلم نبودند بنابراین باید مشمول آیه شریفه قرار بگیرند یعنی تمام پیامبران _ حداقل پیامبران پس از حضرت ابراهیم (ع) _ باید امام باشند چه اولوالعزم و چه غیر آنان ، آیا همینطوره ؟ یعنی تمام پیامبران امام بودند ؟ باتوجه به اینکه اونچه در آیه کریمه به صراحت اعطای مقام امامت مشروط به اون قرار گرفته عدم ظلمه .

[fatememeshkat]

البته اینم اضافه کنم، قبلا هم پرس و جو کردم به من گفتن بله تمام پیامبران بعد از حضرت ابراهیم (ع)و حتی قبل از اون حضرت (ع) هم امام بودن یعنی چون زمین نمی تونه خالی از امام باشه در هر عصری هر پیامبری امام بوده واگر چند پیامبر باهم مبعوث می شدن یکی از اونها امام بود .
این درسته ؟