مفهوم امامت

[meshkaat]

بنا م خدا
امامت در لغت ادبی بمعنای پیشوایی و در اصطلاح دین عبارتند از :ریاست عمومی بر امت در جمِع امور دین و دنیا به نیابت ازرسول خدا. نتیجه این تعریف این می شود که اطاعت امام در همه چیز بر همه افراد امّت واجب و ضروری میباشد همانند وجوب اطاعت از رسول خدا(ص).
هر دو گرو از علمای شیعه و سنّی امامت را اینگونه معرفی کرده اند .حاصل این تعریف این است که امام انسانی است که جا نشین رسول خدا بوده و از او نیابت میکند و در ریز و درشت امور دین و دنیاء، تمام امت باید از اواطاعت کنند ولی در عین حال چهار مورد اساسی است که بین شیعه و اهل سنّت در مساله امامت، سبب اختلاف گشته است

[meshkaat]

بنا م خدا

امامت در لغت ادبی بمعنای پیشوایی و در اصطلاح دین عبارتند از :ریاست عمومی بر امت در جمِع امور دین و دنیا به نیابت ازرسول خدا. نتیجه این تعریف این می شود که اطاعت امام در همه چیز بر همه افراد امّت واجب و ضروری میباشد همانند وجوب اطاعت از رسول خدا(ص).

هر دو گرو از علمای شیعه و سنّی امامت را اینگونه معرفی کرده اند .حاصل این تعریف این است که امام انسانی است که جا نشین رسول خدا بوده و از او نیابت میکند و در ریز و درشت امور دین و دنیاء، تمام امت باید از اواطاعت کنند ولی در عین حال چهار مورد اساسی است که بین شیعه و اهل سنّت در مساله امامت، سبب اختلاف گشته است

بنام خدا
:الف: شیعه می گوید: تعیین امام مانند تعیین پیامبر حقّ خداوند است ودیگران را در این جهت هیچگونه حقّی نیست
اهل سنّت می گویند:تعیین امام با خود مردم است و خداوند در این زمینه کاره ای نیست
ب: شیعه می گوید : خدا وند علی (ع) را پس از رسول خدا (ص) برای امامت و پیشوا یی خلق تعیین نموده است
اهل سنّت میگویند: خدا کسی را برای تصدّی این منصب تعیین نکرده است
ج: شیعه میگوید : امام مانند پیا مبر معصوم می باشد
اهل سنّت می گویند : هر فردی که شهادت به یکتایی خداوند و رسالت پیامبردهد قابلیّت برای پیشوایی امّت را دارد البته با شرا ئطی که در ضمن ان شرائط ، عدالت به جای عصمت گنجانده شده است
د : شیعه می گوید : امامت ما نند نبوّت از اصول دین است
اهل سنّت می گویند: امامت از فروع دین می باشد
پس این چهار مبحث ، اساس اصلی؛ از اصول پنجگانه اعتقادی را که امامت باشد تشکیل میدهد،
و با اثبات عقیده حق در هریک ازاین چهار مورد ، اختلا فات دامنه دار مسا له امامت یکطرفی خواهد شد

[meshkaat]

بنام خدا
:الف: شیعه می گوید: تعیین امام مانند تعیین پیامبر حقّ خداوند است ودیگران را در این جهت هیچگونه حقّی نیست
اهل سنّت می گویند:تعیین امام با خود مردم است و خداوند در این زمینه کاره ای نیست
ب: شیعه می گوید : خدا وند علی (ع) را پس از رسول خدا (ص) برای امامت و پیشوا یی خلق تعیین نموده است
اهل سنّت میگویند: خدا کسی را برای تصدّی این منصب تعیین نکرده است
ج: شیعه میگوید : امام مانند پیا مبر معصوم می باشد
اهل سنّت می گویند : هر فردی که شهادت به یکتایی خداوند و رسالت پیامبردهد قابلیّت برای پیشوایی امّت را دارد البته با شرا ئطی که در ضمن ان شرائط ، عدالت به جای عصمت گنجانده شده است
د : شیعه می گوید : امامت ما نند نبوّت از اصول دین است
اهل سنّت می گویند: امامت از فروع دین می باشد
پس این چهار مبحث ، اساس اصلی؛ از اصول پنجگانه اعتقادی را که امامت باشد تشکیل میدهد،
و با اثبات عقیده حق در هریک ازاین چهار مورد ، اختلا فات دامنه دار مسا له امامت یکطرفی خواهد شد

بنا م خدا

همانطور که فطرت انسان ضرورت نیاز به {پیامبر و رسول} را درک میکند، و عقل نیز بدون درنگ، فطرت رادر این درکش تصدیق می نماید،ضرورت وجود امام را بعد از پیامبر در می یابد ، زیراهیچ شکّی نیست که مکلّفین در امور معشیعت دنیا و زندگی اخرت محتاج به کسی هستند که انان را ارشاد به واقعی صحیح نماید. و تمام فوایدی که برای بعثت نبوّت بیان شد درباره خلیفه و جانشینی پیامبر نیز وجود دارد اینجاست که انسان با فطرت خدا داده-بدون کوچکترن شکّ و تردید- ادراک می کند که هر جامعه ای به سر پر ست و زمامداری نیاز مند هست.

خدا وند در قران کریم می فرماید:
(فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا فِطْرَةَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ)(روم/30)روى خود را متوجه آئين خالص پروردگار كن اين فطرتى است كه خداوند انسانها را بر آن آفريده دگرگونى در آفرينش خدا نيست اين است دين و آئين محكم و استوار ولى اكثر مردم نمى دانند.خداوند در این ایه همه ادراکات فطری انسان و نهاد بی الایش وی را (که یکی از بارزترین انها احساس نیاز انسان است به وجود رابط بین خود و خدایش در جمیع زمانها و مکانها و نیز احساس نیاز ضروری به سر پرست در هر جا معه ای) اعتبار داده و امضاء میفر ماید.

[نگار]

بنا م خدا

همانطور که فطرت انسان ضرورت نیاز به {پیامبر و رسول} را درک میکند، و عقل نیز بدون درنگ، فطرت رادر این درکش تصدیق می نماید،ضرورت وجود امام را بعد از پیامبر در می یابد ، زیراهیچ شکّی نیست که مکلّفین در امور معشیعت دنیا و زندگی اخرت محتاج به کسی هستند که انان را ارشاد به واقعی صحیح نماید. و تمام فوایدی که برای بعثت نبوّت بیان شد درباره خلیفه و جانشینی پیامبر نیز وجود دارد اینجاست که انسان با فطرت خدا داده-بدون کوچکترن شکّ و تردید- ادراک می کند که هر جامعه ای به سر پر ست و زمامداری نیاز مند هست.

خدا وند در قران کریم می فرماید:
(فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا فِطْرَةَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ)(روم/30)روى خود را متوجه آئين خالص پروردگار كن اين فطرتى است كه خداوند انسانها را بر آن آفريده دگرگونى در آفرينش خدا نيست اين است دين و آئين محكم و استوار ولى اكثر مردم نمى دانند.خداوند در این ایه همه ادراکات فطری انسان و نهاد بی الایش وی را (که یکی از بارزترین انها احساس نیاز انسان است به وجود رابط بین خود و خدایش در جمیع زمانها و مکانها و نیز احساس نیاز ضروری به سر پرست در هر جا معه ای) اعتبار داده و امضاء میفر ماید.

امام باقر علیه السلام می فرمایند:
«به خداوند قسم، از زمانی که خدا آدم را قبض روح کرد، زمین را بدون پیشوا وانگذارد تا به وسیله او به سوی خدا هدایت شود، و او حجت خدا بر بندگانش است و هیچگاه زمین بدون امامی که حجت خدا بر بندگانش باشد باقی نمی ماند» (اصول کافی، ج 1، ص 252، با ترجمه سیدجواد مصطفوی)

[meshkaat]

امام باقر علیه السلام می فرمایند:
«به خداوند قسم، از زمانی که خدا آدم را قبض روح کرد، زمین را بدون پیشوا وانگذارد تا به وسیله او به سوی خدا هدایت شود، و او حجت خدا بر بندگانش است و هیچگاه زمین بدون امامی که حجت خدا بر بندگانش باشد باقی نمی ماند» (اصول کافی، ج 1، ص 252، با ترجمه سیدجواد مصطفوی)

بنام خدا
هر سازماني که در جوامع بشري براي اداره کارهاي عمومي مردم تا سيس می شود{خودکار نيست} ، و تا جمعي از افراد شايسته و کا ردان در نگهداري و اداره ان کوشش نکنند قابل بقاء نخواهد بودو مردم نیز از فوايد تشکيل ان سازمان بهره مند نخواهند شد،و در صورت فقدان افرادي شايسته و ذي صلاح تشکيلات ان سازمان رو به فناء خواهد رفت و البته اين حقيقتي است روشن که انسان در يک نظر ابتدايي بدون هيچگونه ترديدي انمرا درک مي کند ، علاوه اينکه تجربه گذشتگان نيز به درستي اين ادراک گواهي مي دهد