تأثيرپذيري اشعار سعدي عليه الرحمة از قرآن كريم

[اخلاقي]

شـرف الدين مصلح بن عبدالله شيرازي ، (وفات : بين 691 تا 695 ه‍)، از جمله شاعراني است كـه بـه دليـل آشـنايي كامل با قرآن كريم ، بيش ترين بهره را از آيات اين كتاب آسماني در سخنان و اشعار خود برده است. در ذيل به چند مورد اشاره مي گردد.
فَاسْئَلوُا اَهْلَ الذِّكْرِ اِنْ كُنْتُمْ لاتَعْلَمُونَ (نحل / 43)
بپرس هرچه نداني ، كه ذُلِّ پرسيدن
دليل راه تو باشد به عِزِّ دانايي
كُلُّ مَنْ عليها فانِ (الرحمن / 26)
دو چيز حاصل عمرست : نام نيك و ثواب
وزين دو درگذري ، كُلّ من عليها فان
اَلَّذي جَعَلَ لَكُمْ مِنَ الشَّجَرِ الاَْخْضَرِ ناراً (يس / 80)
گو نظر باز كن و خلقت نارنج ببين
اي كه باور نكني (فِي الشّجَرِ الاَْخْضَرِ نار
(خُذُوهُ فَغُلّوُهُ ثم الجحيمَ صَلّوُهُ) (الحاقه / 30)
گر بشنوي نصيحت مردان به گوش دل
فردا اميد رحمت و عفو خداي دار
بشنو كه از سعادت جاويد برخوري
ور نشنوي ، خذوه فغلّوه و پاي دار
(قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَد) (توحيد / 1)
به فلك مي رسد از روي چو خورشيد تو نور
قل هو الله احد، چشم بد از روي تو دور

[مجیب]

هنر بنمای اگر داری نـه گـوهـر
گـل از خار است و ابراهیم از آزر

این ابیات، به آیات ۴۷ـ ۴۶ از سوره هود اشاره دارد که در آن ماجرای کنعان،فرزند کافر حضرت نوح(ع) مطرح شده است،وقتی پدرش به او گفت:«با ما در کشتی نشین و با کافران مباش».
کنعان گفت:به سر کوه می‌روم و بدین سان آب به من نمی‌رسد.ولی آب آمد و او را غرق کرد و نوح گفت:«خدایا ،این پسر من است و تو وعده فرموده بودی که دودمان مرا هلاک نکنی!» خدای تعالی فرمود:«ای نوح، این پسر از دودمان تو نیست؛چرا که او کارهای ناشایست انجام داد».همچنین،به آیه ۷۴ از سوره انعام اشاره می‌کند،آنجا که ابراهیم به«آزر» می‌گوید:آیا بتان را خدا می‌گیری؟ ولی پدر پس از بحثی طولانی،به پسر می‌گوید:اگراز بدگویی از بتان معبود من دست برنداری،ترا سنگسار کنم.

[خاک نجف]

من تمام بوستان رو خواندم چیزی مبنی بر ایات قران ندیدم. از کدام کتاب شیخ اوردید