تجسم اعمال به چه شکلی است و چه قانون و قائده ای دارد

[اخلاقي]

به نام خدا

سلام
سوالی داشتم خدمت کلیه دوستان و بزرگواران و اساتید

تجسم اعمال به چه شکلی است و چه قانون و قائده ای دارد

مثلا میگن غیبت مثل گوشت برادر مرده را خوردن است
تهمت چیه تجسمش ؟؟زنا چه تجسمی دارد؟؟ دروغ چه تجسمی دارد ؟؟

و اعمال نیک چی؟؟؟اصلا کلا قائده و قانون ان چگونه است؟؟؟

[راحله]

باسمه تعالي
سلام عليكم

بااجازه اساتيد بزرگوار

حرفهايي در باره تجسيم اعمال در سه بخش است
1- استفاده از قران
2- استفاده از احاديث
3- استفاده از حرفهاي بعضي از علما

امر اول استفاده از قران كريم :

خداوند در قرآن كريم ميفرمايد :

)يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُّحْضَرًا وَمَا عَمِلَتْ مِن سُوَءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَيْنَهَا وَبَيْنَهُ أَمَدًا بَعِيدًا وَيُحَذِّرُكُمُ اللّهُ نَفْسَهُ وَاللّهُ رَؤُوفُ بِالْعِبَادِ((30) سورة آل عمران

روزى كه هر كس، آنچه را از كار نيك انجام داده، حاضر مى‏بيند; و آرزو مى‏كند ميان او، و آنچه از اعمال بد انجام داده، فاصله زمانى زيادى باشد. خداوند شما را از (نافرمانى) خودش، برحذر مى‏دارد; و (در عين حال،) خدا نسبت به همه بندگان، مهربان است.»

وَوَجَدُوا مَا عَمِلُوا حَاضِرًا وَلا يَظْلِمُ رَبُّكَ أَحَدًا(49سورة كهف .

و كتاب ( كتابى كه نامه اعمال همه انسانهاست) در آن جا گذارده مى‏شود، پس گنهكاران را مى‏بينى كه از آنچه در آن است، ترسان و هراسانند; و مى‏گويند: «اى واى بر ما! اين چه كتابى است كه هيچ عمل كوچك و بزرگى را فرونگذاشته مگر اينكه آن را به شمار آورده است؟! و (اين در حالى است كه) همه اعمال خود را حاضر مى‏بينند; و پروردگارت به هيچ كس ستم نمى‏كند

فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ * وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ(7و8) سورة زلزلة

و هر كس هموزن ذره‏اى كار بد كرده آن را مى‏بيند!

يَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذَابِ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌ بِالْكَافِرِينَ(54) سورة عنكبوت

آنان با عجله از تو عذاب مى‏طلبند، در حالى كه جهنم به كافران احاطه دارد!

إِنَّا أَنذَرْنَاكُم عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا (40) سورة نبأ .

و ما شما را از عذاب نزديكى بيم داديم! اين عذاب در روزى خواهد بود كه انسان آنچه را از قبل با دستهاى خود فرستاده مى‏بيند، و كافر مى‏گويد: «اى كاش خاك بودم (و گرفتار عذاب نمى‏شدم)!»

إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوَالَ الْيَتَامَى ظُلْمًا إِنَّمَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ نَارًا وَسَيَصْلَوْنَ سَعِيرًا(10) سورة نساء .

كسانى كه اموال يتيمان را به ظلم و ستم مى‏خورند، (در حقيقت،) تنها آتش مى‏خورند; و بزودى در شعله‏هاى آتش (دوزخ) مى‏سوزند.

فَالْيَوْمَ لا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَلا تُجْزَوْنَ إِلا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ(54) سورة يس.

(و به آنها گفته مى‏شود امروز به هيچ كس ذره‏اى ستم نمى‏شود، و جز آنچه را عمل مى‏كرديد جزا داده نمى‏شويد!

اين آيه ها دليل است كه اعمال انسان حفظ ميشود با حقيقتهايش در آخرت وهر عملي نتيجه ي دارد
هر كار خوبي نتيجه خوبي دراد وهر كار بدي نتيجه بد دارد

ادامه دارد به ذكر احاديث وذكر راي علما

[راحله]

ذكر احاديث

احاديث زيادي در ذكر تجسيم اعمال وحقائق غيبي وعكس برزخي زياد وارد شده :

1-امام صادق عليه السلام ميفرمايد : (( من صلى الصلوات المفروضات في أول وقتها وأقام حدودها رفعها المَلَك إلى السماء بيضاء نقية وهي تهتف به تقول : حفظك الله كما حفظتني ، واستودعك الله كما استودعتني مَلَكا ًكريما ، ومن صلاها بعد وقتها من غير علة فلم يقم حدودها رفعها الملَك سوداء مظلمة وهي تهتف به ضيعتني ، ضيعك الله كما ضيعتني ولا رعاك الله كما لم ترعني ))
الوسائل كتاب الصلاة أبواب المواقيت باب 3 ح 4688.

اين روايت دليل بر تجسيم اعمال است
صحبت از نماز است ونماز با انسان نماز گذار صحبت ميكند وميگه خداوند شمارا حفظ كند همانطور كه مرا حفظ كردي
اما كسي كه نماز نميخانه نماز به او ميگه يك ملك سياه رنگ ظاهر ميشه وميگه مرا گم كردي ....
واين روايت نشان ميدهد كه نماز اما با رنگ سفيد ميرود بالا اگر خوب انجامش دهيم
اما با رنگ سياه ( گر بد باشه )
اين حالت تصويري براي كساني كه نماز ميخوانند يا نميخواندد تجسيمي است ويك صورت حقيقي است براي آنان

2- أبي عبد الله عليه السلام ميفرمايد : (( إذا دخل المؤمن قبره كانت الصلاة عن يمينه والزكاة عن يساره ، والبر مُطِلٌ عليه ، ويتنحى الصبر ناحية ، قال : فإذا دخل عليه الملكان اللذان يليان مساءلته قال الصبر للصلاة والزكاة والبر : دونكم صاحبكم ، فإن عجزتم عنه فأنا دونه )) .
بحار ج 6 ص 230

اين يك روايت ديگر براي تجسيم نماز
امام ميفرمايد وقتي مؤمن در قبر ميگذارند نماز بر راست وزكات بر جب وكار نيك بر سر او
وصبر يك طرف
وقتي كه منكر ونكير بر ميت وارد ميشوند صبر به نماز وزكات وكار نيك ميگه : اگر نتوانستيد كمك به رفيقتان كنيد من كمك ميكنم

3- بيغمبر صلي الله عليه وآله ميفرمايد : (( الذي يشرب في آنية الذهب والفضة فإنما يجرجر في جوفه نار جهنم )).
بحار ج 7 ص 229 .

كسي كه در ظرفهايي از نقره وطلا آب مياشامد مثل آن كه جهنم در درون آن باشد
واين تجسيم براي كساني كه در ظروف نقره وطلا غذا ميخورند ودليل حرام بودن آن است

4- بيغمبر صلي الله عليه وآله ميفرمايد : (( الظلم ظلمات يوم القيامة ))
البحار ج7 ص129 .

ظلم بظلمات تبديل ميشود در روز قيامت واين دليل بر تجسيم اعمال است

5- بيغمبر صلى الله عليه وآله ميفرمايد :( الجنة قيعان وإن غراسها : سبحان الله وبحمده )
بحار ج 7 ص 229 .

6- بيغمبر صلى الله عليه وآله ميفرمايد : (( من علّق سوطاً بين يدي سلطان جائر جعل ذلك السوط ثعباناً من نار طوله سبعون ذراعاً يسلطه الله عليه يوم القيامة في نار جهنم وبئس المصير )) .

كسي كه شلاقي به حاكم ظالمي بدهد آن شلاق در روز قيامت به مار تبديل ميشود
اين مار 70 ذراع طول دارد وخداوند اين مار بر او مسلط ميكند در روز قيامت

7- بيغمبر صلى الله عليه وآله ميفرمايد : (( اجتنب الغيبة فإنها إدام كلاب أهل النار )) .

از غيبت كردن بپرهيز، زيرا كه خورش سگهاى جهنّم است

ادامه دارد با ذكر راي علما

[meshkaat]

بنام خدا
مقصود از تجسم اعمال اين است كه آن چه را انسان در اين جهان انجام داده است در جهان ديگر به صورتى متناسب با آن جهان نمودار گردد.
به نوعي: پاداش ها و كيفرها، نعمت ها و نقمت ها، فرح و سرور، درد و شكنجه، همان حقائق اعمال دنيوى انسانها است كه در حيات اخروى خود را نشان مى دهند.

[meshkaat]

بنام خدا
مقصود از تجسم اعمال اين است كه آن چه را انسان در اين جهان انجام داده است در جهان ديگر به صورتى متناسب با آن جهان نمودار گردد.
به نوعي: پاداش ها و كيفرها، نعمت ها و نقمت ها، فرح و سرور، درد و شكنجه، همان حقائق اعمال دنيوى انسانها است كه در حيات اخروى خود را نشان مى دهند.

بنام خدا
هر كردارى كه انسان انجام مى دهد، يك صورت دنيوى دارد كه ما آن را مشاهده مى كنيم، و يك صورت اخروى دارد كه هم اكنون در دل و نهاد عمل نهفته است و روز رستاخيز پس از تحولات و تطوراتى كه در آن رخ مى دهد شكل كنونى و دنيوى خود را از دست داده و با واقعيت اخروى خود جلوه مى كند و باعث لذت و فرح عامل يا آزار و اندوه وى مى گردد. بنابراين، جزاء اعمال هر انسانى عين اعمال او خواهد بود؛و در اين جمله ذره اى مجازگويى نيست، و چيزى در محكمه عدل خداوند، بهتر از اين نيست كه عين عمل انسان را به خود انسان بازگردانند. از اين مطلب در اصطلاح علمى به «تجسم اعمال» تعبير آورده مى شود.

[راحله]

راي واقوال بعضي علما در باره تجسيم اعمال :

شيخ بهائي قدس الله روحه ميفرمايد : تجسم اعمال در قيامت در احاديث زيادي وارد شده ودر همه طوائف مخالف ومؤالف
وميفرمايد : بعضي از اصحاب قلبهاي باك گفتند : اين مارها وعقربهايي وآتشهايي كه در قبر وقيامت ديده ميشود همان اعمال قبيحه است واخلاق بد وعقائد باطله كه در اين دنيا بود

همان طور كه روح وريحان وحور وميوه هاي بهشتي آن اخلاق نيك واعمال نيك است واعتقادات حق كه در دنيا بود
يك حقيقتي با صورتهاي مختلف به اختلاف اماكن



امام خميني قدس سره در باره بعضي از روايات ميفرمايد :

اگر صورت باطن نفس متصور به صورت بهيمي باشد و نفس بهيمي غالب شود، پس انسان در صورت ملكوتي غيبي آخرتي به شكل يكي از بهائم مناسبه درآيد؛ چون گاو و خر و امثال آن. و چون آخر فعليت انسان سبعي باشد -يعني، نفس سبعي غالب گردد-، صورت غيبي ملكوتي به شكل يكي از سباع شود؛ چون پلنگ و گرگ و امثال آن. و چون قوه شيطنت بر ساير قوا غلبه كند و فعليت شيطانيه آخرين فعليات باشد، ‌باطن ملكوتي به صورت يكي از شياطين باشد...
و از ازدواج دو از اين سه نيز، سه صورت حاصل شود: گاو پلنگ، گاو شيطان و پلنگ شيطان. و از ازدواج هر سه، يك صورت مخلوط مزدوجه حاصل آيد؛ چون «گاو شيطان پلنگ» و به اين محمول است حديث مروي از حضرت رسول(ص):
«يحشر بعض الناس علي صوره تحسن عندها القرده و الخنازير»

والحمد لله رب العالمين والصلاة والسلام على محمد وآله الطاهرين

التماس دعا

[خداجو]

آيات متعددى در قرآن بر اين مطلب گواهى مى دهند مانند:
«يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْس مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَيْر مُّحْضَرًا وَمَا عَمِلَتْ مِن سُوء تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَيْنَهَا وَبَيْنَهُ أَمَدَما بَعِيدًا...*(آل عمران،30) روزى كه هر انسانى هر كار نيكى كه انجام داده است، نزد خود حاضر مى يابد، و هر كار بدى را كه انجام داده است نيز، حاضر و آماده مى يابد، و آرزو مى كند كه ميان او و آن عمل ناروا فاصله مكانى يا زمانى بسيارى وجود مى داشت».
«إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَآ أَنزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتَـبِ وَ يَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِيلاً أُولَـئِكَ مَا يَأْكُلُونَ فِى بُطُونِهِمْ إِلاَّ النَّار*(بقره/174) كسانى كه به خاطر به دست آوردن مالى اندك، آيات الهى را كتمان مى كنند، چيزى جز آتش در شكم خود جاى نمى دهند»;
«إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوَ لَ الْيَتَـمَى ظُـلْمًا إِنَّمَا يَأْكُلُونَ فِى بُطُونِهِمْ نَارًا وَسَيَصْلَوْنَ سَعِيرًا*(نساء/10) آنان كه از روى ستم اموال يتيمان را مى خورند در حقيقت آتش مى خورند و در آينده وارد دوزخ خواهند شد».

صريح اين دو آيه اخير آن است كه آن چه را افرادى از راه كتمان حقائق الهى و يا از راه ستم بر يتيمان به دست آورند در حقيقت آتشى را در درون خود جاى مى دهند. شكى نيست كه صورت ظاهرى و دنيوى اموال ياد شده آتش نبوده، بلكه به صورت انواع لذت هاى دنيوى نمودار مى باشند. بنابراين، بايد بگوييم اين گونه اموال صورت ديگرى دارد كه اكنون از چشم ظاهر بين انسان پوشيده است ولى در سراى ديگر كه حقائق پنهان آشكار مى گردد، چهره واقعى اين اعمال نمايان گرديده و آن چيزى جز آتش و عذاب خداوندى نيست. آيات 4و9 سوره توبه و آيه 12سوره حجرات نيز مؤيد مطالب فوق است.

[dindar]

آيات متعددى در قرآن بر اين مطلب گواهى مى دهند مانند:

«يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْس مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَيْر مُّحْضَرًا وَمَا عَمِلَتْ مِن سُوء تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَيْنَهَا وَبَيْنَهُ أَمَدَما بَعِيدًا...*(آل عمران،30) روزى كه هر انسانى هر كار نيكى كه انجام داده است، نزد خود حاضر مى يابد، و هر كار بدى را كه انجام داده است نيز، حاضر و آماده مى يابد، و آرزو مى كند كه ميان او و آن عمل ناروا فاصله مكانى يا زمانى بسيارى وجود مى داشت».
«إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَآ أَنزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتَـبِ وَ يَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِيلاً أُولَـئِكَ مَا يَأْكُلُونَ فِى بُطُونِهِمْ إِلاَّ النَّار*(بقره/174) كسانى كه به خاطر به دست آوردن مالى اندك، آيات الهى را كتمان مى كنند، چيزى جز آتش در شكم خود جاى نمى دهند»;
«إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوَ لَ الْيَتَـمَى ظُـلْمًا إِنَّمَا يَأْكُلُونَ فِى بُطُونِهِمْ نَارًا وَسَيَصْلَوْنَ سَعِيرًا*(نساء/10) آنان كه از روى ستم اموال يتيمان را مى خورند در حقيقت آتش مى خورند و در آينده وارد دوزخ خواهند شد».

صريح اين دو آيه اخير آن است كه آن چه را افرادى از راه كتمان حقائق الهى و يا از راه ستم بر يتيمان به دست آورند در حقيقت آتشى را در درون خود جاى مى دهند. شكى نيست كه صورت ظاهرى و دنيوى اموال ياد شده آتش نبوده، بلكه به صورت انواع لذت هاى دنيوى نمودار مى باشند. بنابراين، بايد بگوييم اين گونه اموال صورت ديگرى دارد كه اكنون از چشم ظاهر بين انسان پوشيده است ولى در سراى ديگر كه حقائق پنهان آشكار مى گردد، چهره واقعى اين اعمال نمايان گرديده و آن چيزى جز آتش و عذاب خداوندى نيست. آيات 4و9 سوره توبه و آيه 12سوره حجرات نيز مؤيد مطالب فوق است.

سلام
در باره تجسم اعمال حديث جالبي از پيامبر اسلام(ص) داريم كه مي فرمايند:: «از ستم گرى بپرهيزيد; زيرا ظلم و ستم در روز قيامت به صورت تاريكى ها نمايان خواهند شد».(1)

1. اصول كافى، كلينى(رحمه الله)، ج 2، ص 332، دارالكتب الاسلامية

[اخلاقي]

بنام خدا


هر كردارى كه انسان انجام مى دهد، يك صورت دنيوى دارد كه ما آن را مشاهده مى كنيم، و يك صورت اخروى دارد كه هم اكنون در دل و نهاد عمل نهفته است و روز رستاخيز پس از تحولات و تطوراتى كه در آن رخ مى دهد شكل كنونى و دنيوى خود را از دست داده و با واقعيت اخروى خود جلوه مى كند و باعث لذت و فرح عامل يا آزار و اندوه وى مى گردد. بنابراين، جزاء اعمال هر انسانى عين اعمال او خواهد بود؛و در اين جمله ذره اى مجازگويى نيست، و چيزى در محكمه عدل خداوند، بهتر از اين نيست كه عين عمل انسان را به خود انسان بازگردانند. از اين مطلب در اصطلاح علمى به «تجسم اعمال» تعبير آورده مى شود.

به نام خدا
سلام

با تشکر از پاسختون

اگه ممکنه بفرمائید تجسم اعمال ملاک شکل گیری ان به چه شکل است مثلا چه گناهی انسان انجام بدهد به شکل خرس و یا خوک و یا .....میشود و یا بهتر بگم قائه گناه و ثواب در شکل گیری به چه شکلی است معادل گناهان چگونه است؟

[fatememeshkat]

فهم این حقیقت كه اعمال انسانها همان‌گونه كه هست، در آخرت به آنها نشان داده می‎شود، علاوه بر اینكه می‌تواند عامل جلوگیری از گناه باشد، حداقل به دو پرسش درباره مسائل قیامت پاسخ می‎دهد كه آن دو پرسش عبارت‌اند از:
1. چرا خداوند كافران و گنهكاران را در جهنم می‎سوزاند؟ مگر با سوزاندن گنهكاران چه مشكلی حل می‎شود؟ و در صورتی كه تصور ما این باشد كه این عذاب از طرف خدایی است كه ارحم الراحمین است، این سؤال حالت جدی‎تری به خود می‎گیرد. به عبارت دیگر رابطه بین گناه و عذاب، چگونه رابطه‎ای است؟
2. چرا افرادی كه مثلاً 50 سال عمر كرده و در تمام عمر خود كافر بوده‎اند، باید به صورت ابدی و همیشگی یا مدت زمان طولانی در جهنم بمانند؟
در صورتی كه ما با دقت در آیات فوق تفكر كنیم، به خوبی درمی‎یابیم كه عذابهای جهنم و سوزندگی آتش آن در حقیقت باطن اعمال دنیایی است و همان دروغ گفتن یا مال یتیم خوردن است كه این آتش را ایجاد كرده، ولی انسان در دنیا از آن غافل بوده است: لَقَدْ كُنْتَ فِی غَفْلَةٍ مِنْ هَذَا فَكَشَفْنَا عَنْكَ غِطَاءَكَ فَبَصَرُكَ الْیوْمَ حَدِیدٌ ق/22؛ ش
(به او خطاب می‎شود تو از این صحنه (و دادگاه بزرگ) غافل بودی و ما پرده را از چشم تو كنار زدیم و امروز چشمت كاملاً تیزبین است.
بنابراین ارتباط بین گناه و عذاب مثل جرایم دنیا صرفاً اعتباری و قراردادی نیست؛ بلكه انسانها در آتشی می‎سوزند كه خود با دستان خود برافروخته‎اند؛ همانند اینكه پزشكی بیمار را از برخی چیزها برحذر دارد و دستور به پرهیز از آنها بدهد. حال اگر بیمار به توصیه‎های پزشك وقعی ننهد و مرتكب آنها بشود، درد و بیماری وی افزایش خواهد یافت؛ در حالی‌كه این تحمل درد هیچ سود و زیانی برای آن پزشك ندارد و عكس العمل طبیعی آن پرهیز نكردن این درد و افزایش بیماری است.
و در پاسخ به پرسش دوم هم چنین می‎توان گفت: همان‌گونه كه برافروختن آتش جهنم به‌وسیله ارتكاب گناهان به دست انسان است، خاموش كردن آن و تبدیل به گلستان كردن آن هم در اختیار خود اوست. حال اگر كسی در طول عمر خود عبادتی نداشته، به كدام بهشت می‎خواهد برود و كسی كه در این دنیا كه مزرعه آخرت است، چیزی كِشت نكرده است، فردای قیامت محصولی هم برای درو كردن نخواهد داشت. بنابراین برای چنین كسی فقط عذاب است و عذاب و هیچ نجاتی برای وی نخواهد بود.
منبع