اولين شهيده ولايت

[دايي حسن]

از نظر شيعيان، حضرت زهرا(سلام الله) اولين مدافع ولايت است كه درخاتمه اين دفاع منجر به شهادت حضرت مي شود.

مشهور به شواهد و مستندات تاريخي اين است كه بعد ازرحلت پيامبر، وقتي علي(ع) مشغول تجهيز پيكررسول خدا ( صلي الله) بود ، گروهي از انصار و مهاجرين در سقيفه، بر خلاف تعهد و بيعتي كه در روز غدير با خداوند و پيامبرش مبني بر پذيرش ولايت و سرپرستي اميرالمومنين(ع) كرده بودند، جانشيني براي رسول خدا انتخاب كردند.

بعد از پيامبر خدا ( صلي الله) 2 مسئله اساسي براي اهل بيت ايشان پيش آمد: 1- غصب جايگاه خلافت 2- به تبع اين غصب، غصب فدك كه هبه و هديه پيامبر در زمان حياتشان به دختر شان حضرت زهرا(س) بود ، به جهت محاصره اقتصادي حضرت امير(ع) .

[دايي حسن]

مسئله غصب مقام خلافت، از آنجا كه حقي بوده ،كه پيامبر از جانب خداوند به حضرت امير اعطا كرده بودند، حقي نبود كه مردم بخواهند در موردش تصميم گيرند. اصولا مسئله خلافت و جانشيني در اسلام ، مسئله ادامه معرفي اسلام است. از آنجا كه بيشتر عمر مبارك رسول خدا( صلي الله) در جنگ با كفارو ديگر دشمنان اسلام گذشت، آن حضرت فرصت كافي پيدا نكردند كه تمام معارف اسلام و قرآن را به مسلمانان برسانند. ازطرفي براي جانشيني حضرت امير، از همان ابتدا برنامه ريزي وجود داشت. حضرت امير بارها در نهج البلاغه تصريح كرده اند كه پيامبر از كودكي مرا تعليم ميدانندوهر آنچه از علوم الهي به ايشان ميرسيد، بمن آموزش ميدانند. هر آيه اي كه بر پيامبر نازل مي شد، با تمام جزئيات، شرح ، تفصيل و تاويل به حضرت مي آموختند و از آن بعنوان علوم به وديعه گذاشته شده اي نام مي بردند كه بايد به جانشينان حضرت امير( ائمه اطهار) بي كم و كاست مي رسيد.

[دايي حسن]

از اين جهت كه حامل اين علوم الهي بايد از خطا و اشتباه مصون باشد ( اصولا از حكمت الهي بدور است كه مدعي فرستادن آخرين و كاملترين دين باشد و بعد از پيامبرش اداره امور تازه مسلمانان را به كسي بسپارد كه قابل اشتباه ، خطا و لغزش باشد يا حداقل بخواهد كه امور مسلمين را به آزمايش و خطا پيش ببرد) مقام خلافت الهي بايست بر عهده امام معصوم و مصون از لغزش باشد.
بعد ازماجراي سقيفه، سران اين ماجرا، به بيعت و تائيد اين انتخاب از جانب حضرت امير بعنوان بزرگ بني هاشم، احتياج داشتند. اما حضرت امير از اين كار امتناع كردند. احتمالا همه از ماجراي آتش زدن در خانه حضرت زهرا( س) از طرف عمر مطلع هستند. ممانعت حضرت زهرا از بيرون رفتن حضرت امير دفاع از امام زماني بود كه اطاعت امرش واجب و تلاش براي حفاظتش فرض و واجب الهي بود. بنابراين حضرت نه تنها از شوهرش، بلكه از امام زمان مفترض الطاعة ، دفاع كردند. شواهد تاريخي بسياري در كتب شيعه و كتب معتبر اهل سنت در مورد اين ماجرا وجود دارد.

[دايي حسن]

اطاعت از امام زمان ، همان اطاعتي است كه وقتي حضرت زهرا( سلام الله) در مسجد پيامبر مردم را به نفرين تهديد مي كند، و حضرت امير به ايشان پيغام ميدهند كه اين كار را انجام ندهند ، حضرت فقط اطاعت مي كنند. اين همان اطاعتي است كه وقتي ابوبكر و عثمان از حضرت امير مي خواهند كه رضايت حضرت زهرا( س) را جلب كنند كه به عيادت شان بيايند، حضرت زهرا( سلام الله) در پاسخ در خواست امير المومنين فرمودند: البيت بيتك و الحرة حرتك( خانه، خانه شماست و بانوي خانه هم، بانوي شماست).مسئله دفاع حضرت زهرا( س)از حق اميرالمومنين ،مسئله زني نبوده است كه حق شوهرش در حكومت و سلطنت از دست رفته باشد، بلكه مسئله جانشيني پيامبر خدا و حقي بوده است كه از جانب خداوند براي ايشان بعنوان مسئوليت راهبري جمع تازه مسلمان برعهده حضرت امير قرارگرفته بوده است. بنابراين تلاش براي احقاق حق حضرت امير بر هر مسلماني واجب بوده است.

[دايي حسن]

مسئله غصب فدك كه نه ارث پيامبر، بلكه هديه و بخشش رسول خدا بعنوان پدر به دخترشان، در زمان حياتشان، بوده است و همگان به اين موضوع اذهان داشته اند، در پي محدود كردن توان فعاليت اقتصادي حضرت امير بوده است. زيرا همگان ميدانستند كه حضرت زهرا(س) همانند مادر بزرگوارشان از تمام داراي خود جهت حفاظت از دين خدا و احقاق حق امير المومنين استفاده خواهند كرد.


بنابراين، اين فكر، كه حضرت براي متاع دنيوي به زحمت افتادند و با عمر و ابوبكر در گير شدند، دور از شان دختر پيامبر است. از دو جهت: 1- ايشان پرورده دامان پيامبر آخر الزمان بوده اند و باعث افتخار ايشان. دختري كه در شب عروسي، لباسش را به فقيري مي بخشد. 2- مسئله مهم تر اينكه مطابق نص صريح قرآن، حضرت از معصومين هستند و تنها زن معصوم تاريخ: انما يريد الله ليذهب عنكم الرجس اهل البيت و يطهركم تطهيرا( سوره احزاب. آيه 33). بنابراين احتمال خطا و اشتباه و تحت تاثير احساسات زنانه قرار گرفتن از ايشان بعيد و ناممكن است.

[دايي حسن]

بهر صورت توجه به اين نكته ضروري است كه حضرت زهرا از امت پدر بزرگوارشان صدمه و جراحت ديدند و در نهايت بر اثر همين جراحت وصدمه ظاهري و در حقيقت بر اثر شكسته دلي از عمل ناجوانمردانه امت با اهل بيت پيامبر كه مهرباني با ايشان مزد رسالت شان بود، از دنيا رفتند. اين شكسته دلي تا جايي بود كه به همسر بزرگوارشان وصيت كردند كه كسي از اين مردم در تشيع پيكر مطهرشان شركت نكند و مكان دفن ايشان نيز تا ابد بر مردمان پوشيده بماند. ......