ویژه ولادت امام حسین (ع) ، حضرت عباس (ع) و امام سجاد علیه السلام

[sara.m]

ولادت سه اختر تابناک ولایت و امامت امام حسین (ع)، حضرت عباس (ع) و امام سجاد علیه السلام را خدمت همه مسلمانان جهان تبریک و تهنیت عرض می کنم
:Mohabat az:

[Amoo Mehraboon]

طلوع مهر

صبح روز سوم شعبان سال چهارم هجري، شهر مدينه ميزبان کودک نو رسيده‌اي بود که در خانه فاطمه سلام‌الله‌عليها و علي عليه‌السلام چشم به جهان گشود و بعدها به "سيد الشهداي اسلام" ملقب شد. اين طفل نو رسيده، دومين فرزند خانواده‌اي است که پيامبر اسلام صلي‌الله‌عليه‌وآله پس از نزول آيه تطهير بارها آنها را با عنوان "اهل بيت نبوت" مورد خطاب قرار داده و به آنها سلام گفته بود. مادر او فاطمه سلام‌الله‌عليها، دختر پيامبر و يکي از برترين زنان تاريخ است که به جهت بلندي معرفت و فضايل اخلاقي و پاکي زبانزد خاص و عام بوده و خداوند در بيان شان و جايگاه رفيعش سوره‌اي را در قرآن آورده است. علي عليه‌السلام نيز که دومين فرزند پسر خود را در آغوش مي‌گرفت، اولين مسلمان، برترين داناي دين و بالاترين سخنور عرب و داراي سوابقي بي‌نظير در ايثار و دفاع از دين خدا، در سراسر دوران ظهور و گسترش دين اسلام بود. تا آنجا که پيامبر صلي‌الله‌عليه‌وآله به دستور حضرت حق، بارها او را به عنوان جانشين خود معرفي کرده بود.

نام گذاری

در آن روز فرخنده طفل را به محضر رسول اکرم صلي‌الله‌عليه‌وآله آوردند و علي عليه‌السلام آن چنان که وظيفه داشت و نيز به رسم ادب و احترام از ايشان خواست که همچون فرزند نخست، نامگذاري اين نو رسيده را نيز بر عهده گيرند. پيامبر هم به امر الهي او را "حسين" خواند.

ريحانه پيامبر

حسين عليه‌السلام دوران کودکي را در دامان پر مهر علي عليه‌السلام و فاطمه سلام‌الله‌عليها و بيش از آن دو در دامان پيامبر اکرم صلي‌الله‌عليه‌و‌آله گذراند. علاقه و توجه رسول خدا صلي‌الله‌عليه‌وآله به حسين عليه‌السلام چنان بود که همه اصحاب از آن آگاه بودند و بارها و بارها به چشم ديده و به گوش شنيده بودند.اصحاب، بارها رسول خدا صلي‌الله‌عليه‌وآله را ديده بودند که با حسن و حسين عليهماالسلام که کودک بودند، بازي مي‌کند و آنها را بر دوش خود سوار مي‌کند. حتي پيامبر لبهاي حسين عليه‌السلام را مي‌بوسيد و مي‌فرمود: حسين از من است و من از اويم، خداوند دوست بدارد کسي را که او را دوست مي‌دارد. در اين ميان بسياري مي‌دانستند که محبت پيامبر به اين دو کودک و مخصوصا به حسين عليه‌السلام، يک محبت عادي نسبي و فاميلي نبود. زيرا از طرفي پيامبر خدا فردي عادي مانند ساير مردم نبوده و بنا بر نص صريح قرآن، هيچ رفتار يا گفتار پيامبر از سر خواسته شخصي و هوي و هوس نيست، و از همين روست که خداوند مي‌فرمايد: شايسته است که رفتار و حرکات ايشان سرمشق و الگوي اهل ايمان باشد. از سوي ديگر پيامبر دختران زياد و حتي فرزند پسري نيز داشتند، اما اين گونه ابراز محبت و توصيه‌هاي موکد فقط در مورد حسن و حسين عليهما‌السلام ديده مي‌شد.

در آينه کتاب خدا

حسين عليه‌السلام هنوز کودک بود که منظور چندين آيه قرآن قرار گرفت. در روز مباهله پيامبر با مسيحيان نجران، حسين عليه‌السلام و خانواده‌اش تنها همراهان رسول خدا بودند و پيامبر اکرم، بنا به دستور الهي در آيه مباهله، حسن و حسين عليهماالسلام را به عنوان فرزندان خاندان وحي با خود براي مباهله همراه کرد. يکي از پنج تني که آيه تطهير در مورد آنها نازل شد، حسين عليه‌السلام بود و او نيز به همراه پدر، مادر و برادر خود زير عباي پيامبر بود که خداوند اين آيه را درباره آنها نازل کرد: همانا خداوند فقط و فقط مي‌خواهد پليدي را از شما اهل بيت دور سازد و شما را قطعا پاکيزه سازد، گواهي روشن و سندي گويا بر عصمت اين خانواده و دوري ايشان از هر گناه و خطا.

ايام نوجواني

اما ساليان خوش کودکي حسين عليه‌السلام بزودي به پايان رسيد. حدوداً هفت ساله بود که رسول خدا مسلمانان را با انبوهي از سفارشات در مورد اهل بيت خود تنها گذاشت و جهان اسلام را غرق در ماتم کرد.در اين مدت حسين عليه‌السلام به عنوان يک مسلمان و ماموم، بر مسير حرکت علي عليه‌السلام راه مي‌سپرد و در عين نوجواني از هر فرصتي براي دفاع از حق استفاده مي‌کرد.

حسين ياور پدر

حسين عليه‌السلام تقريبا 32 سال داشت که با بيعت مردم، علي عليه‌السلام حاکم جامعه اسلامي گرديد. بعد از چندي ايشان به همراه فرزندان خود به کوفه هجرت کرد و آنجا را مرکز حکومت اسلامي قرار داد. در اين مدت حسين عليه‌السلام در تمام صحنه‌هاي نظامي و سياسي، يار و ياور نزديک پدر و امام خود بود و در نهايت احترام فرمانهاي پدر را اطاعت مي‌کرد. حسين عليه‌السلام تربيت شده دست بزرگ مدافع اسلام بود و شجاعت و شهامت را به خوبي از پدر آموخته بود و در هر سه جنگي که در اين دوران پيش آمد حضوري فعال داشت. در جنگ جمل فرماندهي جناح چپ سپاه اميرالمومنين به عهده ايشان بود. در جنگ صفين اولين فتح سپاه علي عليه‌السلام به دست او رقم خورد و شريعه فرات بدست او و يارانش آزاد شد. در جريان حکميت نيز ايشان يکي از شاهدان ماجرا از سوي پدر بود.

شيعه برادر

پس از شهادت امير المومنين عليه‌السلام، امام حسن عليه‌السلام، به دستور الهي و سفارش پيامبر به مقام امامت رسيد و هدايت جامعه مسلمين و ادامه راه تبيين و نشر دين خدا را به عهده گرفت.در دوران امامت برادر، حسين عليه‌السلام نيز همانند ساير شيعيان، مطيع و سر سپرده کامل برادر خود به عنوان امام شيعيان بود و در اطاعت اوامر او ذره‌اي سستي نمي‌کرد. چنان که ادب و اطاعت او از برادر مثال زدني شد. امام باقر عليه‌السلام در اين زمينه مي‌فرمايد: امام حسين عليه‌السلام به خاطر احترام و بزرگداشت مقام برادرش، امام حسن عليه‌السلام، هرگز جلوتر از او راه نرفت و در سخن گفتن از او پيشي نگرفت. حسين عليه‌السلام در تمامي مواضع سياسي و مهمترين آنها در قضيه صلح امام حسن عليه‌السلام با معاويه، پشتيبان و مطيع امر امام خويش بود. در اين واقعه حسين ابن علي به عنوان يکي از شخصيتهاي جهان اسلام علي‌رغم اينکه تمامي مسلمانان امام حسن را تنها گذاشتند، کاملا مدافع اين صلح بود و سرسختانه از موضع و تصميمات برادر حمايت مي‌کرد و او نيز حفظ اسلام را در مصالحه مي‌ديد.پس از جريان صلح، حسين عليه‌السلام به همراه برادر از شهر کوفه به مدينه زادگاه خود بازگشتند و در کنار مرقد رسول خدا به وظيفه تربيت و ارشاد مردم و تبيين و تفسير احکام الهي پرداختند. اما دير زماني نگذشت که امام حسن عليه‌السلام با حيله معاويه مسموم شد و به شهادت رسيد و حسين عليه‌السلام جانشين برادر و امام مسلمين گرديد.

[Amoo Mehraboon]

طبق نقل تاریخ و روایات اهل بیت علیهم‌السلام، همه ائمه شیعه، پایان حیات دنیاییشان با شهادت بوده است.بنابر این، با توجه به اینکه قرآن کریم شهیدان را زنده معرفی می‌کند و مسلمانان را از مرده تصور کردن آنان نهی می نماید، لذا امامان ما همیشه زنده اند و حتی بعد از شهادت نیز، آگاهی و توجه آنها به این جهان کم نمی شود.از همین رو است که پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله بارها یکسانی زیارتشان در حیات و پس از آن را بیان کرده‌اند و این ویژگی را برای دیگر ائمه نیز قائل شده‌اند. با توجه به این تعالیم، آثار و برکات زیادی در زیارت اهل بیت علیهم‌السلام پس از شهادت وجود دارد. به عنوان نمونه، اهل‌بیت علیهم‌السلام، کلام ما را می‌شنوند و پاسخ درخواست زایران را می‌دهند. در کنار این، زیارتشان برای زایر سازنده و تربیت کننده است و اجر و پاداشی عظیم دارد. اما با این وجود، برای زیارت هیچ امامی، به اندازه زیارت امام حسین علیه‌السلام در کربلا تاکید نشده است. آنچه در زیارت حسین بن علی علیه‌السلام بسیار چشم گیر است، ثواب‌های کلان و پاداش‌های عظیم و حیرت آوری است که در روایات اهل‌بیت علیهم‌السلام برای آن بیان گشته است.

علت چیست؟

اگر خوب بنگریم، می‌یابیم که امام حسین علیه‌السلام هرآنچه داشت، در راه خدا داد و با این كار، اسلام را زنده كرد و بقاء دین را بیمه نمود. لذا دین رسول خدا، با وجود امام حسین علیه‌السلام تداوم یافت. این همان مفهوم کلام سیدالشهدا است که در روز عاشورا فرمود: اگر استواری و استقامت دین جدم با مرگ من است، پس ای تیغ ها مرا در برگیرید. از همین رو است كه لحن و بیانی كه در احادیث مربوط به زیارت سیدالشهداء علیه‌السلام به كار رفته است، حاکی از عظمتی حیرت آور و آمیخته با تاكیداتی فراوان است. به عنوان مثال، روزی امام صادق علیه‌السلام از یکی از شیعیان به نام "سدیر" پرسید:

- آیا هر روز حسین(علیه السلام) را زیارت می کنید؟
- خیر!
- آیا هر جمعه زیارت می کنید؟
- خیر!
- هر ماه چطور؟
- خیر!
- هر سال چطور؟
- گاهی چرا.
آنگاه فرمود:
- ای سدیر، با توجه به اینکه هزاران فرشته غبار آلود و گریان، هر روز حسین علیه‌السلام را زیارت می‌کنند و خسته نمی‌شوند، چرا تو هر هفته، یا هر روز یک بار، آن حضرت را زیارت نمی‌کنی؟
سدیر گفت: فدایت شوم، میان ما و او فرسنگ ها فاصله است.
در این هنگام امام صادق علیه‌السلام فرمود: بر پشت بام برو ... و بگو:
السلام علیک یا اباعبدالله ، السلام علیک و رحمه الله و برکاته؛
با این کار برای تو زیارت محسوب می‌شود و پاداش حج و عمره می‌یابی.

با این همه در طول تاریخ، ستمگران و حکام جور و پیروان باطل و ساده لوحشان وقتی با یک فکر و ایمان و گرایش مذهبی نمی‌توانند مبارزه و مقابله کنند، درصدد محو و نابودی آن تفکر و باور بر می‌آیند. کربلای امام حسین علیه‌السلام نیز بارها شاهد این چنین تندروی‌ها و کج فهمی‌ها بوده است و هم اکنون نیز نظاره گر آن است. ستمگران و کج اندیشان می‌خواهند با محدود کردن مردم و ممنوع ساختن زیارت و اعمال فشارهای مختلف و حتی تخریب نمودن قبر مطهر سید الشهدا علیه‌السلام، یاد آن حضرت را از خاطرها ببرند؛ ولی علیرغم اینكه قبر آن حضرت در زمانهای مختلف مورد اهانت قرار گرفت و تخریب شد، اما شیعیان پیوسته طبق توصیه اهل بیت علیهم‌السلام، زیارت حسین بن علی علیه‌السلام را مورد توجه خاص قرار داده و می‌دهند.

[Amoo Mehraboon]

چار سال از هجرت احمد گذشت

فاطمه درنزد پیغمبر نشست

بود زهرا منتظر بر زایمان

گفت احمد دخترش را آن زمان

دخترم طفلی كه داری در شكم

هست ریشه از درختی پُرحِكم

نه امام از طفل تو آید پدید

می شود در كربلا طفلت شهید

گفت زهرا این چنین بر آن قضا

برمقدّر از خدا باشم رضا 1

ماه شعبان روز سوّم چون رسید

شمس با لبخند از مشرق دمید 2

گشت مادر بار دیگر فاطمه

شاد گشتند از خبر مردم همه

فاطمه بنت اسد شادی كنان

پخش می كرد او رطب بین زنان

مصطفی بگرفت كودك را بغل

جمع گشته مؤمنان در آن محل

خواند او در گوش سبط خود اذان

بعد گفتا او به جمع مؤمنان

نام فرزند علی باشد حسین

رهنمای سوّم است این نورعین

بعد آوردند نزد فاطمه

تا كند او بهر كودك زمزمه

در بغل بگرفت و خواندش این چنین

بیت شعری پر زشهد و انگبین

اشبه الناسی حسینم بأبی

همچو من گشتی تو هم مثل نبی 3

نیست رخسار تو شكل مرتضی

می شنید این شعرحیدر از قضا

خنده آمد بر لبان بوتراب

نزد خود چون دید گل را گلاب

پی نوشت ها:

1. قالت " یا رسول الله قد رضیت عن الله عز و جل " علل الشرایع، ص 79 نهج الحیاه ،ص181 ، ح 124
2.شعبان سال چهارم ولادت حسین بن علی (ع) فاطمه الزهرا ، شهیدی ، ص 80.
3. قالت " انت شبیه بابی لست شبیه بعلی " ، امام علی سخنان فاطمه را می شنید و لبخند می زد . مناقب ابن شهر ج 3 ص 389 ،مسند احمد، ج 6 ،ص283 نهج الحیاه ص158.

برگرفته از: مثنوی ریحانه الرسول سروده ای از محسن سید اسماعیلی

[║★║فاطمی║★║]

بنام تو اي قرار هستي

ميلاد فرخنده سيد حوانان بهشت ؛ سرو ر و سالار شهيدان
احياگر دين حق ؛ امام حسين عليه السلام بر همگان مبارك باد

وفاي به عهد

امام حسن عليه السلام فرمودند:

المسؤول حر حتي يعد ، ومسترق المسؤول حتي ينجز.

انسان تا وعده نداده ، آزاد است . اما وقتي وعده ميدهد زير بار مسؤوليت ميرود ،و تا به وعدهاش عمل نكند رها نخواهد شد .

(بحار الانوار،ج78،ص113)

[مليكا]

[مليكا]

[مليكا]

لقب راستین باب الحوائج
یکی از القاب مطهر حضرت ابوالفضل العباس(ع) "باب الحوائج" می باشد که به عقیده ی خود بنده ی حقیر خداوند متعال بسیار زیبا و نیکو بر ایشان این لقب را نهاده است و براستیکه ایشان دری از رحمات الهی برای بندگان خدا بودند و هستند و خواهند بود.

[مليكا]

[سفیر]

امام حسين عليه السلام می فرمایند:

مِن دَلائِلِ عَلاماتِ القَبولِ : الجُلوسُ إلى‏ أهلِ العُقولِ

از نشانه‏ هاى خوش‏نامى و نيك‏بختى ، همنشينى با خردمندان است.