گسترش جهان-کوچک شدن زمین و کرات

[عرشیا]

(والسماء بنیناها بأیدٍ و إنا لموسعون)ذاریات/47
ما آسمان را با قدرت برافراشتیم و همچنان آنرا گسترش خواهیم داد.

گسترش جهان
در سال 1929 میلادی«ادوین هابل»ملاحظه کرد که کهکشان های دور دست به سرعت از کره زمین دور می شوند.این موضوع را به دانشمندان دیگر اطلاع داد.دیگران هم فاصله کهکشان های دوردست را از کره زمین اندازه گرفتند و ملاحظه کردند که مشغول دور شدن از کره زمین هستند.علاوه برآن دیدند که فاصله ستارگان دوردست از هم دیگر در حال ازدیاد است.به زودی همه قبول کردند که جهان در حال توسعه و باز شدن است.
در عین خال که کل جهان در حال توسعه است،کرات آسمانها و همچنین کره زمینی که ما در آن ساکنیم در حال انقباض است.(أولَم یَرَو أنا نأتی الارض ننقصها مِن أطرافها...)رعد/41
این انقباض کره زمین از ابتدا که کرات شکل گرفتند شروع شده است.کرات ابتدا به صورت توده ای آتشین بوده،مانندکره خورشید، سپس به تدریج سرد و متراکم شده،مانند کره ماه و زمین،از آن تاریخ در حال انقباض هستند.لذا زمین هم مانند سایر ستارگان ،هر چه از عمرشان بگذرد،بتدریج متراکم تر شده،حجمشان کوچک گردیده،وزن مخصوصشان زیاد شده و به صورت های مختلف به پایان عمرشان می رسند.
علم امروز می گوید نه تنها کره زمین بر اثر جذب مواد آسمانی تدریجا فربه وسنگین می شود،بلکه آسمانها نیز در گسترش اند، یعنی ستارگانی که در یک کهکشان قرار دارند به سرعت از مرکز کهکشان دور می شوند.حتی سرعت این گسترش را در بسیاری از مواقع اندازه گیری کرده اندو
جالب توجه این که تعبیر «أنا لموسعون»به «ما گسترش دهندگانیم»
با استفاده از جمله اسمیه و اسم فاعل دلیل بر تداوم این موضوع است و نشان می دهد گسترش همواره وجود داشته و همچنان ادامه دارد.
واین درست هامن چیزی است که امروز به آن رسیده اند.«فرد هویل»در این زمینه معتقد است:تندترین سرعت عقب نشینی کرات که تاکنون اندازه گیری شده،نزدیک به 66 هزار کیلومتر در ثانیه است
کهکشان های دورتر در نظر ما به اندازه ای کم نورند که اندازه گیری سرعت آنها به سبب عدم نور کافی دشوار است،تصویرهایی که از آسمان برداشته شده آشکارا این کشف مهم را نشان می دهد که فاصله این کهکشان ها بسیار سریعتر از کهکشان های نزدیک افزایش می یابد.
در کتاب آغاز وانجام جهان نوشته «جان الدر »می خوانیم :جدیدترین و دقیق ترین اندازه گیری ها در طول امواجی که از ستارگان پخش می شود،پرده از روی یک حقیقت عجیب وحیرت آور برداشته است. زیرا نشان داده که مجموعه ستارگانی که جهان از آنها تشکیل شده پیوسته با سرعتی زیاد از مرکز جهان دور می شوند و هرقدر فاصله آنها از این مرکز بیشتر باشد بر سرعت سیر آنها افزوده می شود. ضمنا دانشمندان از این موضوع چنان استفاده کرده اند که جهان دارای نقطه شروعی بوده است.

[عرشیا]

انقباض وایستا بودن جهان:
پرفسور«هاوکینگ»کیهان شناس بزرگ می نویسد:
برخی از دانشمندان مانند نیوتون می خواستند نتیجه گیری کنند که تحت تاثیر نیروی گرانش این مجموعه کیهانی ایستا بزودی شروع به انقباض خواهد کرد.

انبساط وگسترش جهان:
مجموعه کیهانی شامل چندصدهزار میلیون کهکشان است که هرکدام محتوی چندصدهزار میلیون ستاره است و تقریبا همه آنها در حال دور شدن از ما هستند.
این مطلب به وسیله تجزیه نور ستارگان که به ما میرسد بر دانشمندان معلوم شد. یعنی طیف های سرخ گرا از طیف آبی گرا بیشتر است.و این سرخ گرا بودن هم بر اساس نظم خاصی است یعنی متناسب با فاصله هر کهکشان از ماست. به عبارت دیگر هرچه یک کهکشان از ما دورتر باشد تندتر از ما دوری می گزیند.نخستین کسی که به این واقعیت پی برد،دانشمندی به نام سیفلر،مدیر رصدخانه لاول بود.او در سال 1912 کشف کرد که ستارگان از ما می گریزند.بعد از او هابل در سال 1929 اعلام کرد که این دور شدن ستارگان به صورت منظم است.یعنی کهکشانی که در فاصله یک میلیون سال نوری ماست با سرعت 186 کیلومتر در ثانیه و آن که در فاصله دو میلیون سال نوری است دو برابر این سرعت(372 کیلومتر)از ما دور می شوند.برای مثال ستاره عیوق در هر تپش قلب 30 کیلومتر از ما دور می شود و کهکشان شجاع در هر ثانیه حدود 60 هزار کیلومتر از ما فاصله می گیرد.

منبع:کتاب قرآن و علوم طبیعی

[عرشیا]

البته در مورد گسترش زمین به اون صورت مطلبی نشنیدم یا شاید من مطالعه ای نداشتم.ولی شاید این مطلب به دردتون بخوره که وقتی یخهای قطبی آب می شوند،زمین از وزن یخها آزاد میشود و البته کمی بزرگتر میشود.