! دو بیتی های باباطاهر !

[سوگند]

ناله جانسوز طاهرعریان یکی از آن بارقه های عشق است
که می توان آن را صیحه قدسی و شعله آسمانی شناخت و
نوای پرسوز و گدازش از دل پاک پر از عشق و محبت
حق برخاسته که بی اختیار چون کوه آتشفشان،شررش
در دلها تاثیر میکند.
در تذکره ها شرح حال مفصلی ازین عارف مجرد از
قیود عالم و عاشق عریان از علائق دنیا نتوان یافت.
ولی مقام علمی و مراتب عرفانی طاهر که از کلمات
قصارش معلوم میگردد،ارباب نظر و اهل معرفت
را در زبان عربی بدلیل کلمات قصار و در
زبان فارسی بدلیل سرودن رباعیات تحت تاثیر
قرار داده است.

[سوگند]

خوشا آنانکه الله یارشان بی
بحمد و قل هو الله کارشانبی
خوشا آنانکه دایم در نمازند
بهشت جاودان بازارشان بی

[سوگند]

دلم میل گل باغ ته دیره
درون سینه‌ام داغ ته دیره
بشم آلاله زاران لاله چینم
وینم آلاله هم داغ ته دیره

[سوگند]

به صحرا بنگرم صحرا ته وینم
به دریابنگرم دریا ته وینم
بهر جا بنگرم کوه و در و دشت
نشان رویزیبای ته وینم

[سوگند]

غمم غم بی و همراز دلم غم
غمم همصحبت وهمراز و همدم
غمت مهله که مو تنها نشینم
مریزا بارک الله مرحباغم

[سوگند]

غم و درد مو از عطار واپرس
درازی شب ازبیمار واپرس
خلایق هر یکی صد بار پرسند
تو که جان و دلی یکبارواپرس

[سوگند]

دلت ای سنگدل بر ما نسوجه
عجب نبود اگر خارا نسوجه
بسوجم تا بسوجانم دلت را
در آذر چوب تر تنها نسوجه

[سوگند]

خوشا آندل که از غم بهره‌ور بی
بر آندلوای کز غم بی‌خبر بی
ته که هرگز نسوته دیلت از غم
کجا از سوتهدیلانت خبر بی

[سوگند]

یکی درد و یکی درمان پسندد
یک وصل و یکیهجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه راجانان پسندد

[سوگند]

ته که ناخوانده‌ای علم سماوات
ته کهنابرده‌ای ره در خرابات
ته که سود و زیان خود ندانی
بیاراننیققسی هیهات هیهات