صوت زيبا

[valayat]

پدیدآورنده:سيده زينب بحريني
صوت زيباي امام باقر(ع)

از حضرت امام صادق(ع)روايت شده است:«امام باقر(ع)،خوش صوت‌ترين قاري قرآن بود.شب هنگام، زماني كه برمي‌خاست و به قرائت قرآن،مشغول مي‌گرديد، صوت خود را بلند مي‌كرد.در آن هنگام كه سقّاها،براي آوردن آب،از كنار او مي‌گذشتند و همچنين،زماني كه عابران از آنجا عبور مي‌كردند، به خاطر صوت خوش آن حضرت،مي‌ايستادند و به قرائت قرآن او،گوش فرا مي‌دادند.1
چه كسي خوش صوت‌تر است؟

شخصي علاقمند بود كه بداند چه صوتي بهترين صوت قرآني است،به محضر پيامبر اكرم(ص) رسيد و سؤال كرد:چه كسي از بهترين صوت قرآني برخوردار است؟پيامبر جواب داد:كسي كه وقتي به قرائتش گوش فرا دهي،بنگري كه از خدا مي‌ترسد.2
نتيجه:خوبي و زيبايي صوت قاري بر دو گونه است:زيبايي ظاهري كه موجب شادي خاطر شنونده مي‌گردد و نيكويي باطني كه سبب ترس خواننده‌ي قرآن،از خدا مي شود.برخي از قاريان،از هر دو برخوردارند،اما برخي،تنها از نيكويي باطني و گروهي،تنها از زيبايي ظاهري آن بهره‌مندند.سزاوار است كه قاريان خوش صوت،به منظور كمال صوت، زيبايي باطني را هم،بر آن بيفزايند.
صوت زيباي امام سجاد(ع)

وقتي،امام سجاد(ع)،قرآن را قرائت مي‌كردند، آن گونه آيات قرآن را با صداي خوش و جالب مي‌خواندند كه رهگذران را جذب خود مي‌كردند و صداي قرآن خواندن ايشان،چنان تأثيري،بر آنها مي‌گذاشت كه گاهي،از شدت آن،بيهوش مي‌شدند.3
امام صادق(ع) فرمود:«امام سجاد(ع)،بهترين قاري قرآن زمان خود بود و صداي خود را بلند مي‌كرد،تا اينكه،اهل منزل صداي زيباي او را مي‌شنيدند».4
حكايتي از گلستان سعدي

ناخوش آوازي،به بانگ بلند،آواز همي خواند،صاحبدلي بر او بگذشت و گفت:تو را مشاهره چند است؟
گفت:هيچ.گفت:پس،چرا زحمت خود همي دهي؟
گفت:از بهر خدا مي‌خوانم.گفت:از بهر خدا،مخوان!
گر تو قرآن به اين نمط خواني بـبـري رونـق مـسـلـمـانـي
صوت غمناك امام كاظم(ع)

حفص گويد:من كسي را نديدم كه مانند امام كاظم(ع)، بر خود ترسان و همچنين اميدوار باشد.قرآن را،با حزن و اندوه مي‌خواند.هنگامي كه قرآن را تلاوت مي‌كرد،گويا انساني را،مخاطب خود ساخته بود.5
و نيز مي‌ گويد:نزد امام كاظم(ع) بودم،به مردي كه در محضرش بود،فرمود:آيا مي‌خواهي در دنيا عمر طولاني داشته باشي؟
گفت:آري.امام كاظم(ع) فرمود:براي چه مي‌خواهي در دنيا بماني؟ عرض كرد:براي تلاوت سوره‌ي توحيد.
امام صادق(ع) فرمود:«إنّ القرآن نزّل بالحزن،فاقروه بالحزن؛قرآن،با حزن نازل شد، پس،آن را،با حزن و اندوه بخوانيد». 6
نتيجه:خواندن قرآن با صوت حزين،اثر معنوي و روحاني،به قاري مي‌بخشد و زمينه‌ي بسيار خوبي براي گريه‌ي او مي‌گردد.

1.بحارالانوار، ج 2، ص 195.
2.همان، ج 92، ص 195.
3.سفينة البحار، ج 2،واژه صوت.
4.بحارالانوار، ج92، ص 195.
5.اصول كافي، باب فضل، حامل قرآن،حديث 10.
6.اصول كافي، باب ترتيل قرآن.
7. به نقل از داستان‌هاي پيروان وحي، محمد رضا اكبري، اجرت ماهيانه.

[askari110]

یکی از نکات مهمّی که در زندگی ائمه اطهارعلیهم السّلام قابل دقت می باشد، توجّه آن بزرگان، به استعدادِ ذاتی افراد بود و آنان سعی می کردند، نیروها و قوای انسانها را در راه صحیح تربیت کرده و در راستای اهداف الهی، شکوفا سازند، به عنوان نمونه به داستانی که سعد خفاف (یکی از اصحاب راستگوی امام سجادعلیه السّلام نقل می کند، اشاره می کنیم:

((روزی به یکی از اصحاب خاصِّ علی علیه السّلام (ابوعمر ذازان فارسی ) برخورد کردم و دیدم که با صوتی زیبا و لحنی دلربا، قرآن می خواند. گفتم: ((ابو عمر! عجب قرائت نیکوئی داری ! اینگونه قرائت را از که آموخته ای ؟) وی در حالی که تبسمی بر لب داشت گفت: ((من در ایّام جوانی با صدائی شیوا شعر می خواندم؛ آقا امیرالمؤ منین علیه السّلام مرا دید و از حُسن صوت من، تعجب کرد، و فرمود: ای ذازان ! چرا با این صدای زیبا قرآن نمی خوانی ؟

عرضه داشتم: ((یا امیرالمؤ منین ! من از قرآن بقدر آنچه که در نماز خوانده می شود، بیشتر بلد نیستم. )) فرمود: نزدیک من بیا، چون بحضورش شتافتم، چیزهائی در گوشم خواند که نفهمیدم، بعد فرمود: دهانت را بگشا و در آنحال با آب دهان مبارکش دهانم را، متبرک گردانید. بخداوند سوگند ای سعد! بعد از آن لحظه، احساس کردم، تمام قرآن را با اعراب و حمزه و شرائط دیگر، حفظ کرده و می دانم و بعد از آن، در مورد قرآن، به هیچ کس ‍ محتاج نشده و نیازی به سؤ ال پیدا نکردم. ))

سعد خفاف می گوید: من این قصه را بر حضرت ابی جعفر امام باقرعلیه السّلام عرضه داشتم، آن بزرگوار فرمود: ذازان راست گفته است؛ همانا امیرالمؤ منین علیه السّلام از خداوند تبارک و تعالی، برای ذازان، به اسم اعظم درخواستِ عنایت کرده است، و هر کس با اسم اعظم، خداوند را بخواند ردّ نمی شود.))