طرح یک مسئله در باره قدمت نسل بشر

[leadertime]

یکی روش "نیمه عمر کربن 14" و دیگری روش "پتاسیم - آرگون".

در روش کربن 14 میزان این عنصر در شیء را اندازه می گیرند و با میزان الگو مقایسه می کنند و سن آن را حدس می زنند.

توضیح مطلب اینگونه است که معلوم شده است که جانداران در مدت حیات خود مقداری کربن 14 جذب می کنند.
این عنصر در اعضای آن جاندار باقی می ماند و بعد از مرگ و فسیل شدن مقدار آن بعد از گذشت هر هفتاد قرن نصف می شود.

با این روش حد اکثر تا هفتاد هزار سال را می توان تخمین زد. یعنی بعد از 70 هزار سال مقدار کربن 14 به صفر می رسد و دیگر نمی توان قدمت اشیائی را که بیش از آن عمر دارند تعیین کرد.

اگر شما با علم همیشه اینطوری برخورد میکنید که وای به حال ما.
ایزوتوپ کربن چهارده هیچ وقت به صفر نمیرسه، چون مرتبا توی نیمه عمرش جرمش نصف میشه، اگر از یک مقداری، نصفش رو برداریم، از مقدار باقی مانده نصفش رو، دوباره از مقدار باقی مانده نصفش رو ..... هیچ وقت به صفر نمیرسیم.
پس سنجش با ایزوتوپ کربن چهارده، هیچ وقت متوقف نمیشه، فقط برای قدمت های خیلی زیاد، دقتش کم میشه که اونم با رشد تکنولوژی روز به روز بهبود پیدا میکنه.
(البته اگر زمان خیلی زیادی بگذره، کاملا از بین میره ولی این زمان ۷۰۰۰۰ سال نیست، خیلی بیشتر از این حرفهاست)

در مورد پتاسیم آرگون هم، نمیان آرگون رو اندازه گیری کنن. خود ایزوتوپ رادیو اکتیویته پتاسیم رو اندازه گیری میکنن.
در نتیجه چیزی به اون صورت نمیتونه این فرآیند رو تسریع کنه، دقتش هم خیلی خوبه، با معادلات ریاضی میشه نشون داد که دقتش در مقایسه با جرم پتاسیمی که وجود داره خیلی بالاست.
چون با استفاده از روش هایی میشه خطا رو همیشه تخمین زد که حداکثر چقدره.

پس در نتیجه، وقتی یک فسیلی رو میان آزمایش میکنن میگن که مثلا مال ۲۳ میلیون سال قبله، دقتش در حد قابل قبولی است، میشود پذیرفت و کسی هم نمیتونه با این مطالب صحت علمی این مسئله رو زیر سوال ببره.

[leadertime]

1- ضریب انبساط نیست که چیزی میداند ؛ آن یک مثال بود ؛
2- قراری نبوده انسان پیدا بشه ؛ تا کسی چیزی بداند ! ما در دنیا قراری از قبل نداریم.
3- ماده در فرایند تغییرات خود - که ذاتی ماده است - منجر به پیدایش چیدمان جدیدی گردیده ؛ مثل بقیه چیدمان ها ؛ این چیدمان (مثلا انسان) تصادفی پیدا شد. میتوانست پیدا نشود.
4- ماده خود فاقد شعور ؛ اما چیدمان خاصی از آن دارای شعور است جان من. شعور هم نسبی است. سنگ هم شعور دارد
قرار بود چیزی را برای من ثابت کنی ؛ ماست مالی کردی ؟ فکر کردی یادم میرود؟

اینجا یک تضاد در تفکرات شما هست، از طرفی میای همه چیز رو میخوای با قوانین مادی توجیه کنی و از طرف دیگر، تا گیر میکنی میزنی به جاده خاکی تصادف که اصلا ربطی به بحث نداره.
پیدایش شعور حتی اگر تصادفی هم باشه، از نظر قوانین مادی امکان ناپذیره. یعنی پیچیدگی سیستم ها هیچ گاه منجر به درک از خودشون نمیشه.
این مسئله، و خیلی مسائل دیگر میتونن نشون بدن در ورای این دنیا، باز هم دنیا های دیگری وجود دارند و این شعوری که ما انسان ها داریم، از خارج از این دنیا تامین میشه.

[مقداد]

به نام خدا وبا سلام سؤال این است که به نظر شما در حال حاضر چند سال از خلقت آدم ابوالبشر یا هبوط آن حضرت به زمین می گذرد : طبق تحقیقاتی که از چند سال پیش توسط حقیر بعمل آمده است چیزی حدود 7800 سال از هبوط حضرت آدم و پس از آن به وجود آمدن این همه تغییرات در نظام خلقت می گذرد شماهم می توانید این موضوع را نقد یا تایید نمائید

پاسخ:
مرحوم علامه طباطبايي; در ذيل آيه 1 سورة نسأ ميفرمايد: "از ظاهر سياق برميآيد كه مراد از "نفس واحده"، آدم و مراد از "زوجها" حوا است كه پدر و مادر نسل انسانند و ما نيز از آن نسل هستيم، و به طوري كه از ظاهر قرآن كريم برميآيد، همة افراد نوع انسان به اين دو تن منتهي ميشوند. از آيه شريفه برميآيد كه نسل موجود از انسان، تنها به آدم و همسرش منتهي ميشود و جز اين دو نفر، هيچ كس ديگري در انتشار اين نسل دخالت نداشته است.
"در تاريخ يهود آمده است كه عمر نوع بشر از روزي كه در زمين خلق شده تا كنون، بيش از حدود هفت هزار سال نيست كه اعتبار عقلي هم با اين تاريخ مساعد است; پس اعتبار عقلي هم همان را ميگويد كه تاريخ گفته است. ليكن دانشمندان طبقاتالارض و به اصطلاح "ژئولوژي" معتقدند كه عمر نوع بشر بيش از ميليونها سال است، و بر اين گفتار خود، از فسيل آثاري از انسانها و نيز ادلّهاي از اسكلت سنگ شده خود انسانهاي قديمي آوردهاند، كه عمر هر يك از آنها طبق معيارهاي علمي خودشان بيش از پانصدهزار سال است.
اين اعتقاد ايشان است; امّا ادلّه اي كه آورده اند قانع كننده نيست. دليلي نيست كه بتواند اثبات كند اين فسيلها، بدن سنگ شدۀ اجداد همين انسانهاي امروزي است، و دليلي نيست كه بتواند اين احتمال را رد كند كه اين اسكلتهاي سنگ شده مربوط به يكي از ادواري است كه انسانهايي در زمين زندگي ميكرده اند، چون ممكن است چنين بوده باشد، و دورة ما انسانها متصل به دورة فسيلهاي نامبرده نباشد. بلكه انسانهايي قبل از آفرينش آدم ابوالبشر در زمين زندگي ميكرده اند و سپس منقرض شده باشند، و اين پيدايش انسانها و انقراضشان تكرار شده باشد تا پس از چند دوره، نوبت به نسل حاضر رسيده باشد. قرآن كريم به طور آشكار، كيفيت پيدايش انسان در زمين را بيان نكرده كه آيا ظهور اين نوع موجود (انسان) در زمين، منحصر در همين دوره است كه ما در آن قرار داريم، و يا دوره هاي متعددي داشته، و دورة ما انسانهاي فعلي آخرين ادوار آن است؟
ممكن است از بعضي آيات شريف قرآن استشمام كرد كه قبل از آفرينش حضرت آدم ابوالبشر و نسل او، انسانهايي ديگر در زمين زندگي ميكرده اند; مانند آية شريف "و اذ قال ربك للملئكة انّي جاعل في الارض خليفة قالوا اتجعل فيها من يفسد فيها و يسفك الدّمأ..." (بقره، 30)
"و زماني كه پروردگارت به فرشتگان فرمود: ميخواهم در زمين جانشيني بگذارم، گفتند ]باز[ در زمين كساني ميگذاري كه در آن فساد كنند و خونها بريزند"
كه از آن برميآيد، قبل از آفرينش بني نوع آدم، دورة ديگري بر انسانيت گذشته است.
در بعضي از روايات واردة از ائمه: مطالبي آمده كه سابقة ادوار بسياري از بشر را قبل از دورة حاضر اثبات ميكند.
شيخ صدوق در كتاب توحيد(توحيد، ص 277، ج 2، چاپ تهران.) از امام صادق روايتي آورده كه در ضمن آن امام به راوي فرموده: شايد شما گمان ميكنيد كه خداي عزوجل غير از شما هيچ بشر ديگري را نيافريده است. نه، چنين نيست; بلكه هزار هزار آدم آفريده كه شما از نسل آخرين آنها هستيد.
مرحوم صدوق در كتاب خصال،(خصال، ج 2، ص 652، ح 54.) از امام باقر(ع) روايت كرده كه فرمود: خداي عزوجل از روزي كه زمين را آفريده، هفت عالم را در آن خلق (و سپس منقرض كرده است) كه هيچيك از آن عوالم از نسل آدم ابوالبشر نبوده اند و خداي تعالي همة آنها را از پوستة روي زمين آفريد و نسلي را بعد از نسل ديگر ايجاد كرد و براي هر يك، عالمي بعد از عالم ديگر پديد آورد تا در آخر، آدم ابوالبشر را بيافريد و ذريه اش را از او منشعب ساخت...(ترجمه تفسير الميزان، همان، ج 4، ص 221 ـ 231.)