! رباعیات حکیم عمر خیام !

[سوگند]

رباعیات حکیم عمر خیام

[سوگند]

چون عهده نمي شود كسي فردا را
حالي خوش كن تو ايندل شيدا را
مي نوشبماهتاب اي ماه كه ماه
بسيار بتابد و نيابد مارا

[سوگند]

اي چرخ فلك خرابي از كينهتوست
بيداد گري شيوهديرينه توست
اي خاكاگر سينه تو بشكافد
بسگوهر قيمتي كه در سينه توست

[سوگند]

دارنده چو تركيب طبايع آراست
از بهر چهفكندش اندر كم وكاست
گر نيك آمد شكستن از بهر چه بود
و رنيك نيامد اين صور عيب كراست

[سوگند]

ساقي گل وسبزه بس طربناك شده ست
در ياب كه هفته دگرخاك شده ست
مي نوش وگلي بچين كه تا در نگري
گل خاك شده ست وسبزه خاشاك شده ست

[سوگند]

عمريست مرا تيره و كاريست نهراست
محنت همه افزودهوراحت كم وكاست
شكرايزد را كه آنچه اسباب بلاست
ما را ز كس دگر نمي بايد خواست

[سوگند]

مهتاب بنور دامن شب بشكافت
مي نوش دمي بهتر از اين نتوانيافت
خوش باش ومينديشكه مهتاب بسي
اندر سرخاك يك بيك خواهد تافت

[سوگند]

چون عمر بسر رسد چه شيرين وچهتلخ
پيمانه كه پر شودچه بغداد وچه بلخ
مينوش كه بعد از من وتو ماه بسي
از سلخ به غره آيد از غره به بلخ

[سوگند]

آنكس كه زمين و چرخ وافلاكنهاد
بس داغ كه او بردل غمناك نهاد
بسيارلب چو لعل وزلفين چو مشك
در طبل زمين و حقه خاك نهاد

[سوگند]

اي بس كه نباشيم و جهان خواهدبود
ني نام زما ونينشان خواهد بود
زينپيش نبوديم ونبد هيچ خلل
زين پس چو نباشيم همان خواهد بود