4- وسايل شخصي:
از اخلاق پيامبر خدا(ص) اين بود که حيوانات، سلاح و لوازم شخصي خود را نام گذاري مي کرد. اسم پرچم اش «عقاب» بود و پنج شمشير داشت به نام هاي «ذُوالفَقٰار»، «مَخْذِمْ»، «رُسُوب»، «قَضيبْ» و «عَوْن».
ناقه اي داشت به نام«عَضْبٰاءْ» و استري به نام «دُلْدُل» و الاغي به نام «يَعْفُور» و گوسفندي به نام «عَيْنه» که از آن شير مي آشاميد.
عصايي داشت که روزهاي عيد به دست مي گرفت و خطبه مي خواند، چوب دستي اي داشت به نا م «مَمْشُوق»، خيمه اي به نام «کن» دو اسب به نام هاي «تجز» و «سَکِبْ»، زرهي به نام «ذٰاتُ الْفُضُولْ» که سه حلقه زرين داشت يکي در جلوودوتا درپشت و کلاه خودي به نام «اَسْعَدْ».
در قبضه يکي از شمشيرهاي آن حضرت سه جمله از مکارم اخلاق به چشم مي خورد که آموزنده بود: خود را با آن که از تو بريده، پيوند ده، حق را بگو اگر چه به زيانت باشد و نيکي کن حتي به کسي که با تو بدي کرده است.

منبع نوشتار:

1. محجه البيضاء، فيض کاشاني، ج 4، ص 140تا 145 ، انتشارات اسلامی ، چاپ دوم سال 1383 ه ق.

2. سنن النبي،علامه طباطبائي، ترجمه محمدهادی فقیهی ، ص 120 تا 133، انتشارات اسلامیه، چاپ اول، 1354 ه ش.