حقوق بهاییان به عنوان انسان در ایران

[مسلمان_ضدولایت]

خوب بیاییم در مورد نقض حقوق بهاییان صحبت کنیم....

[بچه با حال]

بسيار موضوع جالب توجهي را مطرح فرموديد :

واقعا اين بهائي ها به عنوان يك انسان چه جناياتي كه مرتكب نشدند. با يك جستجوي مختصر به راحتي مي توانيد اين جنايات را كه در تاريخ ثبت شده است بخوانيد.

به عنوان نمونه نوشته زير را به قلم عبدالله شهبازي بخوانيد :

داراي اخلاقي خشن بوده، سخت دل و کينه‌جو ولي متظاهر به مهر و محبت و نيز در شجاعت ايشان گفتگو
رفته، اغلب برآنند که از اين سجيه پسنديده محروم‌اند به قسمي که تا مقاومت نديده‌اند نهايت پردلي را اظهار

مي‌دارند ولي به محض اينکه به مقاومتي برخوردند ميدان خالي کرده عقب‌نشيني مي‌کنند.
اين قساوت را از اولين روزهاي پيدايش بابي‌گري در ميان اعضاي اين فرقه مي‌توان
ديد. به‌نوشته فريدون آدميت، بابي‌ها در جريان شورش‌هاي خود در دوران
ناصري، با مردم و نيروهاي دولتي رفتاري سبعانه داشتند و «اسيران جنگي»
را «دست و پا مي‌بريدند و به آتش مي‌سوختند.» قساوت و سبعيت فوق‌الذکر
را در ماجراي قتل شهيد ثالث (حاج ملا محمد تقي برغاني، 17 ذيقعده 1263ق.)،
عمو و پدر همسر قرةالعين، نيز به‌روشني مي‌توان مشاهده کرد.

فريدون آدميت «بساط ميرزا حسينعلي» (بهاء) را از روز نخست مبتني بر «دستگاه ميرغضبي و آدمکشي» مي‌داند.
درواقع، از نخستين روزهاي فعاليت فرقه بهائي مجموعه‌اي از قتل‌ها آغاز شد که اسرار برخي از آن‌ها تاکنون
روشن نشده و در برخي موارد نقش بهائيان در آن کاملاً به اثبات رسيده است.اين قتل‌ها را به پنج گروه مي‌توان
تقسيم کرد: اوّل، قتل‌هاي سياسي؛ دوّم، قتل برخي شخصيت‌هاي مسلمان که تداوم حيات ايشان براي بهائيت مضر بود؛‌
سوم، قتل بابيان مخالف دستگاه ميرزا حسينعلي نوري (به‌طور عمده ازلي‌ها)؛ چهارم،‌ قتل بهائياني که از برخي اسرار مطلع
بودند يا به دلايلي تداوم حيات ايشان مصلحت نبود؛ پنجم، قتل بنا به اغراض شخصي سران فرقه بهائي.
قتل و خشونت
يکي از اولين قتل‌هاي سران بهائيت قتل ميرزا اسدالله ديان است. ميرزا اسدالله ديان کاتب بيان و ساير مکتوبات علي‌محمد
باب و از بابيان «حروف حي» بود و بسياري از اسرار پيدايش بابي‌گري را مي‌دانست. او به‌دستور ميرزا حسينعلي
بهاء‌ به قتل رسيد. ميرزا آقاخان کرماني (بابي ازلي و داماد ميرزا يحيي صبح‌ازل) مي‌نويسد:‌ ميرزا حسينعلي چون
ميرزا اسدالله ديان را «مخل خود يافت،‌ ميرزا محمد مازندراني پيشخدمت خود را فرستاده او را مقتول ساخت.»
اين رويه پدر را عباس افندي نيز ادامه داد. آيتي مي‌نويسد:
عباس افندي اين روّيه را دائماً تعقيب داشت يعني مخالف علني خود را که در
بساط محرم و مجرم شده و اسرار را شناخته و به کشف آن پرداخته بود
مي‌کوشيد براي افناء و اعدامش

ادوارد براون، استاد دانشگاه کمبريج، به فردي به‌نام نصير بغدادي معروف به مشهدي عباس (ساکن بيروت) اشاره
مي‌کند که آدمکش حرفه‌اي و مزدور ميرزا حسينعلي بهاء و عباس افندي بود و به‌دستور ايشان چند نفر را کشت
از جمله ملا رجبعلي قهير، برادرزن علي‌محمد باب، را که از برخي اسرار پيدايش بابي‌گري مطلع بود. براون،
همچنين، به فعاليت‌هاي تبليغي سه بابي ازلي در عکا اشاره مي‌کند و مي‌نويسد بهائيان عکا تصميم گرفتند ايشان را از
ميان بردارند. آنان ابتدا خواستند اين مأموريت را به نصير بغدادي محول کنند ولي بعد منصرف شدند زيرا احضار
نصير از بيروت ممکن بود راز قتل را آِشکار کند. لذا، در 12 ذيقعده 1288 ق. هفت نفر از بهائيان به خانه افراد
فوق در عکا ريختند و سيد محمد اصفهاني و آقاجان کج‌کلاه و ميرزا رضاقلي تفرشي را کشتند. حکومت عکا بهاء و
پسرانش، عباس و محمدعلي افندي، و ميرزا محمدقلي، برادر بهاء، و تمامي بهائيان عکا، از جمله قاتلين، را دستگير کرد.
بهاء و پسران و خويشانش شش روز زنداني بودند، سپس قاتلين شناخته شده و در دادگاه به حبس‌هاي طولاني (7 و
15 سال) محکوم شدند.

براون در جاي ديگر (حواشي بر مقاله شخصي سياح، چاپ اوّل، 1891) به اين ماجرا اشاره

مي‌کند. او مي‌نويسد: مقامات دولت عثماني تصميم به تبعيد دو برادر به دو نقطه مختلف گرفتند و (در ربيع‌الثاني سال 1285

ق.) صبح‌ازل و پيروانش را به فاماگوستا (قلعه ماغوسا در قبرس) و حسينعلي بهاء و 80 نفر از پيروانش و چهار نفر ازلي را به

عکا فرستادند. اين چهار نفر ازلي عبارت بودند از: حاجي سيد محمد اصفهاني، آقاجان بيگ کج‌کلاه، ميرزا رضاقلي تفرشي و

برادرش آقا ميرزا نصرالله. به‌نوشته براون، قبل از عزيمت به عکا، حسينعلي بهاء ميرزا نصرالله تفرشي را در ادرنه

(آدريانوپول) با سم به قتل رسانيد و کمي پس از ورود به عکا سه ازلي ديگر در منزل مسکوني‌شان در بندر

عکا به‌دست اطرافيان بهاء مقتول شدند

ميرزا آقاخان کرماني در رساله هشت بهشت درباره آدمکشي‌هاي سران فرقه بهائي به تفصيل سخن گفته است. او
مي‌نويسد: ميرزا حسينعلي بهاء در ادرنه، قبل از حرکت به عکا، ميرزا نصرالله را با سم مقتول کرد و «در عکا نيز
چند نفر از اصحاب خود را فرستاد آن سه نفر را [حاجي سيد محمد و آقاجان بيگ و ميرزا رضاقلي تفرشي] در
خانه نزديک قشله که منزل داشتند شهيد کردند و قاتلين اينان عبدالکريم شمر و حسين آب‌کش و محمد جواد
قزويني.»

منبع

[meshkaat]

خوب بیاییم در مورد نقض حقوق بهاییان صحبت کنیم....

بنام خدا
سلام جناب مسلمان_ضدولایت
ممنون ميشوم ادامه بحث را پي بگيريد.پاسخ آيدي بچه باحال گرامي را نيز بخوانيد.شايد راهگشا باشد.

[مسلمان_ضدولایت]

به نظر من...گیر دادن به بهاییت بیشتر اون ها رو تبلیغ می کنه...

[اخلاقي]

به نظر من...گیر دادن به بهاییت بیشتر اون ها رو تبلیغ می کنه...

به نا م خدا سلام

شروع کننده موضوع شما بودی بعد ما تبلیغ میکنیم!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[اخلاقي]

چرا پیروان بابیت ،وهابیت و بهائیت را جزء مسلمین به حساب نمی آوریم با اینکه تا آخرین امام را مشترکا قبول و باور داریم چرا راجع به اعتقادات آنها این قدر کتاب ،نایاب است. چند کتاب نسبتا ساده و قابل فهم را معرفی کنید.

وهابی ها جزء مسلمان های اهل تسنن به حساب می آیند و قائل به امامت اهل بیت نیستند و بابیت و بهائیت ابتدا جزء مسلمانان بودند ولی بعدا ادعا کردند که با آمدن دین بهائیت و بابیت دوران دین اسلام پایان یافته است.
توضیح این که: بهائیت انشعابی از بابیگری است و بابیت انشعابی از شیخیگری است.
در اوائل قرن نوزدهم شیخ احمد احسائی و سید کاظم رشتی، مدعی رابطه مستقیم با امام زمان(عج) شدند و خود را واسطه میان مردم مسلمان و آن حضرت معرفی کردند» از همین‏جا راه و رسم شیخی پدید آمد و جمعی از افراد ساده‏لوح و گروهی از فرصت‏طلب‏ها به آن گرایش پیدا کردند.
شیخ ملاحسین بشرویه، پس از سید کاظم رشتی، رهبری فرقه را به عهده میگیرد و در سفری به شیراز با سید علی محمد شیرازی (محمد باب) ملاقات نموده و مرید و سرسپرده او میشود. محمد باب بعد از ادعای بابیت امام زمان(عج)، ادعا میکند که خود امام زمان است و کار را تا ادعای نبوت پیش میبرد و بعد از محاکمه و زندان در تبریز اعدام میشود. بعد از اعدام سید باب عده‏ای از فریب‏خوردگان و به تشویق و تحریک فرصت‏طلبان و توطئه استعمار، عده‏ای به میرزا یحیی نوری (صبح ازل) و عده‏ای دیگر به میرزا حسینعلی نوری (بهاءالله) گرویدند، بهاء خود را پیامبر نامید و از همینجا فرقه بهایی پدید آمد.
میرزا حسینعلی نوری و میرزا یحیی نوری دو فرزند میرزا عباس بودند که در شهر نور مازندران زندگی میکرد. «بهاء» همراه با برادرش در تهران پرورش یافت و مقدمات علوم را آموخت. بهاء و برادرش در ابتدا متمایل به تصوف شدند و به مسلک درویش‏ها درآمدند. سپس به باب گراییدند. این دو برادر ضمن ملاقات با علی محمد باب، تصمیم گرفتند که از طریق تلاش در راه بابیت به آب و نان و مقامی برسند، لذا بهاء و صبح ازل در تهران کار تبلیغات بابیت را آغاز میکنند آنگاه به مازندران و جاهای دیگر رفتند و همه جا گرد و غبار و فتنه را برمیانگیختند و باب هم به هنگام مرگ وصیتنامه‏ای نوشت و صبح ازل را جانشین خود کرد و بهاء را به محافظت او گماشت.
عقاید بهاییت: به چند مورد از عقاید آنها اشاره میشود.
1- این فرقه میگوید، سید علی محمد باب امام زمان است که ظهور کرده و با ظهور او اسلام پایان گرفته و اینک دین جدید ظهور کرده و مردم باید همگی بهایی شوند، (شخصیت و اندیشه‏های کاشف الغطاء کتاب (الایات البینات) به کوشش دکتر احمد بهشتی، ص 109، کانون نشر اندیشه اسلامی)
2- پنهان کردن دینشان را ضروری میدانند به اصطلاح قائل به تقیه هستند.
3- روزه نوزده روز است قبل از عید شروع و به عید نوروز ختم میشود.
4- نماز جماعت باطل است مگر در نماز میت.
5- قبله آنها مرقد بهاءالله است در عکا.
6- حج برای مردان واجب است و بر زنان واجب نیست، آن هم (حج) در خانه‏ای است که بهاء در آن اقامت داشته، یا در خانه‏ای که سید علی محمد باب در شیراز در آن سکنی داشته است به جا آورده میشود.
7- چند تا اعیاد دارند:
- عید ولادت باب، اول محرم.
- عید ولایت بهاء، دوم محرم.
- عید اعلان دعوت باب، پنجم جمادی.
- عید نوروز، (المدخل الی دراسة الادیان والمذاهب، العمید عبدالرزاق محمد اسود، ج 3، صص 311 - 308، انتشارات الدار العربیة للموسوعات).
8- نماز پنج تکبیر دارد ودر دو وقت خوانده میشود یکی هنگام تولد و یکی هم هنگام مرگ. و مطهرات پنج تا است: آب، هوا، آتش، خاک، بیان. همه چیز نجس است مگر آنچه آیه (الله اطهر) بر آن خوانده شود و عبادتگاه‏ها طبق وصیت بهاء باید از نه کناره و یک گنبد تشکیل بشود و این عبادتگاه‏ها در فرانکفورت در آلمان و سیدنی در استرالیا و کامپالا در اوگاندا، لیمیت در شیکاگو و پاناما سیتی در پاناما و دهلی نو در هندوستان است، (شخصیت و اندیشه‏های کاشف‏الغطاء، ص 111 و 139، دکتر احمد بهشتی).
فرقه‏های بابیه و بهائیه:
بعد از اعدام سید علی محمد باب بابیت به سه فرقه تقسیم شد و بعد از مرگ بهاءالله نزاعی که بین دو برادر عباس افندی و محمد علی به وجود آمد دو فرقه دیگر اضافه شد، مجموعا پنج فرقه شدند.
1- ازلیه (به رهبری میرزا یحیی نوری، صبح ازل)
2- بهائیه (به رهبری میرزا حسین علی، بهاءالله)
3- بابیه خالص (فقط رهبری سید علی محمد را قبول دارند)
4- بابیه بهائیه عباسیه (رهبری عبدالبهاء عباس افندی)
5- ناقضون (اتباع میرزا محمد علی برادر عبدالبهاء)، (المدخل الی دراسة الادیان والمذاهب، ج 3، ص 312، العمید عبدالرزاق محمد اسود).
کتاب‏های بهائیها عبارتند: 1- الاتقان ؛ 2- اشراقات والبشارات والطرزات ؛ 3- مجموعه الواح مبارکه، که وصایایی بهاء به پسران خود میباشد ؛ 4- کتاب شیخ ؛ 5- الدرر البهیة ؛ 6- الحج البهیة ؛ 7- الفرائد ؛ 8- فصل الخطاب.
این کتابها را به بهاء نسبت داده‏اند ولی در حقیقت او ننوشته است بلکه پیروان بهاء اینها را نوشته و به او نسبت داده‏اند، (المدخل الی دراسة الادیان والمذاهب، ص 311 و 312).
در کتاب شخصیت و اندیشه‏های کاشف‏الغطاء نیز از سه کتاب دیگر اسم آورده است. 1- هفت وادی، 2- هیکل، 3- اقدس.
برای آگاهی بیشتر ر.ک:
1- شخصیت و اندیشه‏های کاشف الغطاء (الایات البینات) آیت الله العظمی جعفر کاشف الغطاء، دکتر احمد بهشتی، نشر اندیشه‏های اسلامی.
2- بهائیت چگونه پدید آمد، نورالدین چهاردهی، انتشارات فتحی.
3- ارمغان استعمار، محمد محمدی اشتهاردی، انتشارات نسل جوان.
اما وهابیت:
برای شناخت وهابیت و آگاهی از خطرات آنها نسبت به دین اسلام، باید این مسلک انحرافی را از زوایای مختلف مورد مطالعه قرار دارد، از جمله: نحوه پیدایش و بوجود آمدن آن، و طرز تفکر آنان نسبت به دین و اولیای الهی و شعائر اسلامی، عملکرد آنها در حوزه اجتماع وسیاست و...
الف) مسلک وهابیت، منسوب به محمد عبدالوهاب نجدی است و علّت این که آن را به خود شیخ محمد نسبت نداده‏اند و نگفته‏اند «محمدیه» به جهت این بوده است که مبادا پیروان این مذهب، نوعی شرکت در نام پیامبر را پیدا کنند.
محمد بن عبدالوهاب، در سال 1115 ه.ق در شهر «عیینه» چشم به جهان گشود. از کودکی به کتاب‏های تفسیر، حدیث و عقاید، علاقه داشت و از همان دوران جوانی، اعمال مذهبی مردم «به خدا» را زشت میشمرد، وی به مدینه رفت و در آن جا توسل مردم به پیامبر(ص) راناپسند شمرد. محمد بن عبدالوهاب، بعد از مرگ پدر، افکار و عقاید خود را ـ که قبلاً از سوی ابن تیمیه و شاگردش ابن قیم پیریزی شده بود ـ اظهار نمود به تبلیغ و ترویج و رسمیت دادن همّت گماشت.
ب) وهابیان معتقدند: هیچ انسانی، نه موحد است و نه مسلمان؛ مگر این که اموری را ترک کند. این امور عبارت است از:
1. به وسیله هیچ یک از رسولان و اولیا، به خداوند توسل نجوید. و در صورت توسل در راه شرک گام نهاده و مشرک میباشد؛
2. زائران به قصد زیارت به آرامگاه رسول خدا نزدیک نشوند و بر قبر آن حضرت دست نگذارند و در آن جا دعا نخوانند و نماز نگذارند و ساختمان و مسجد بر روی قبر نسازند؛
3. از پیامبر(ص) طلب شفاعت نکنند؛
4. زیارت قبور و ساختن گنبد و بارگاه برای آنان، شرک است؛
5. وهابیان بر این باورند که مسلمانان، در طی روزگار از آیین اسلام منحرف شده‏اند؛
6. هر گونه مراسم تشییع جنازه و سوگواری حرام است.
و امثال این موارد که در این مجال نمیگنجد. برای آگاهی بیشتر در این زمینه باید کتاب‏های مربوطه را مطالعه کرده این منطق خشک و بیپایه، در تقابل با منطق وحی قرار دارد، چرا که قرآن در موارد یاد شده نظرات صریحی و مخالف وهابیان دارد:
1. قل لا اسئلکم علیه اجرا الا المودة فی القُربی ، (شوری، آیه 23).
یکی از مصادیق ابراز علاقه به خاندان رسالت و اهل بیت و ذی القری، قبرهای آنان و تعمیر آنها است. این راه و رسم در میان ملت‏های جهان وجود دارد و یک نوع سنّت عرفی به حساب میآید.
2. ... فقالوا ابنوا علیهم بنیانا... قال الذین غلبوا علی امرهم لنتخذّن علیهم مسجدا ، (کهف، آیه 21).
هنگامی که وضع اصحاب کهف بر مردم آن زمان روشن شد و مردم به دهانه غار آمدند، درباره مدفن آنان دو نظر ابراز داشتند. آیه شریفه متذکر آن میشود انتقاد یا لحن اعتراضی نسبت به نظر آنها ندارد. با توجه به آیه شریفه، هرگز نمیتوان تعمیر قبور اولیای الهی و صالحان راعملی حرام و یا حتی مکروه قلمداد کرد، بلکه آیه شریفه، به نوعی تشویق میکند که برای بزرگداشت اولیا و صالحان و حفظ قبرهای آنان، باید کوشا بود.
3. و استغفر لذنبک و للمؤمنین ، (محمد، آیه 19).
4. وصلّ علیهم ان صلاتک سکن لهم ، (توبه، آیه 103).
5. و لو انهم اذ ظلموا انفسهم جاءوک فاستغفروا الله و استغفر لهم الرسول لوجدوا الله توابا رحیما ، (نساء، آیه64).
این آیات بیانگر این است که طلب آمرزش پیامبر در حق افراد، کاملاً مؤثر و مفید میباشد. و موضوع شفاعت پیامبر(ص) و دعای آن حضرت، نه تنها در آیات صریح؛ بلکه در احادیث عامه و خاصه و سیره صحابه نیز مشهود است.
برای آگاهی بیشتر در این مورد ر.ک:
1. صحیح مسلم، ج 1، ص 54
2. صحیح بخاری، ج 1
3. سنن ترمذی، ج 4، ص 42 (باب ما جاء فی شأن الصراط)
4. مناقب ابن شهر آشوب، ج 1، ص 12
5. شفاعت در قلمرو عقل و قرآن و حدیث، استاد جعفر سبحانی
ج. وهابیان قائل به جنگ با دیگر فرقه‏ها و مذاهب اسلامی هستند و مدعیاند که یا باید به آیین وهابیت در آیند و یا جزیه دهند. آنان مخالف خود را متهم به کفر و شرک میکنند و اموال، نفوس و ناموس و دیگران را حلال میدانند. خلاصه این که آیات قرآنی وارده درباره شرک و کفر را، بر مسلمانان مخالف خود منطبق میکنند. و این بزرگ‏ترین ضربه به پیکر جامعه اسلامی و مسلمانان است، (تاریخ ادیان و مذاهب جهان، مبلغی آبادانی، ج 3، ص 1432).
با این تفکر بسته و خشک وهابیت بود که وقتی که سعودیها (در سال 1344 هجری قمری) بر مکه و مدینه و اطراف آن تسلّط یافتند، مشاهده متبرک بقیع و آثار خاندان رسالت و صحابه پیامبر را شکستند و از بین بردند، (الذریعه، ج 8، ص 261؛کشف الارتباب، ص 60 ـ 56).
برای عملکرد و کارهایی که وهابیت در حوزه اجتماع و سیاست انجام داده‏اند و نگرش آنان نسبت به مسائل اجتماعی، باید به کتاب‏های تاریخی مراجعه کرد. چهره خشن و متعصب وهابیت، در عرصه سیاست، حکومت و مردم‏داری، همان بود که طالبان در عمر موقت سیاسیخود در کشور افغانستان به منصه ظهور رساندند. خون مردم مسلمان را بی محابا به زمین ریختند. عرض و ناموس مسلمانان را هتک کردند. و از اسلام یک چهره زشت، خشن و عقب مانده برای جهانیان ترسیم نمودند.
بنابراین وهابیت، هم در نحوه پیدایش و انعقاد تفکّر، مبغوض علمای فرقه‏های مختلف مسلمین بوده است و هم در نگرش نسبت به مسائل دینی مورد رد عالمان قرار گرفته است. حتی اولین کتابی که در رد وهابیت نگاشته شده الصواعق الالهیه فیالرد علی الوهابیه » به وسیله برادر محمد بن الوهاب (سلیمان بن عبدالوهاب) نوشته شده است.
در عرصه سیاست نیز جاده صاف کن دشمنان دین و اسلام بوده‏اند؛ این آیین و مسلک، ساخته و پرداخته خود انگلیسیها میباشد و چه ضربه و ضرری محکم‏تر و بیش از این بر اسلام و مسلمانان میتوان تصور نمود.
برای آگاهی بیشتر ر.ک:
1. آیین وهابیت، جعفر سبحانی.
2. وهابیت، مبانی فکری و کارنامه عملی، جعفر سبحانی.
3. تاریخ ادیان و مذاهب جهان، ج 3، ص 1430
4. وهابیان، علی اصغر فقیهی
5. خاطرات مسترهمفر (جاسوس انگلیسی در کشورهای اسلامی، ترجمه استاد علی کاظمی)
6. وهابیت از دیدگاه مذاهب اهل سنّت، استاد خالصی خراسانی
7. تاریخ عقاید وهابی، قزوینی.

[درفش کاویانی]

با درود
آیا کشتن این انسان ها مشکلی ندارد!؟!؟!
آیا ظلم کردن به آنها فقط به دلیل داشتن این دین غیر منطقی نیست!؟>!؟!؟

[کلات]

برخی از فروع دین بابیان:
1- از فروع تعالیم باب محو كردن تمام كتب دینى و علمى و ادبى و اخلاقى بوده است.
2- على محمد باب منهدم كردن ابنیه و بقاع روى زمین از كعبه تا قبور انبیاء و ائمه و تمام مساجد و كنسیه ها و كلیساها و بت خانه را و هر بنایى كه به اسم دیانت باشد را واجب كرده است.
3- چون على محمد باب متولد شیراز بوده است به هر شخصى كه به او روى مى آورد واجب نموده كه خانه شیـراز خود را به طور مخصوص بنا كنند.
4- هر چیز گرانبها كه صاحبى ندارد متعلق به باب است.
5- حج بیت شیراز بر تمام مردان بابى دنیا واجب است.
6- ازدواج به رضاى زوجین است.
7- لباس ابریشم و طلا و نقره براى مرد حلال است.
8 - سال بابیان نوزده ماه و ماه نوزده روز- روزه نوزده روز و روز عید فطر اول نوروزاست.
9- به نظر بهائیان جهت قبله همان جایگاه جسد بهاءالله در عكا است.
10- ازدواج با محارم در این آیین جز با زن پدر منع نشده است.
11- روز ولادت میرزا حسینعلى و روز بعثت باب، اعیاد واجب است.
12- حجاب زنان ملغى شده است.
13- «من یظهرالله» بهائیان لقبش بهاءالله است